ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รูมเมท
ณ แมนชั่นแห่งหนึ่ง กลางกรุงโซล
"นี่นะจ๊ะกุญแจห้อง 317 ส่วนสัมภาระของน้อง พี่ให้คนของพี่ยกขึ้นไปให้แล้วนะจ๊ะ^^"เจ๊ฮีชอลเจ้าแมนชั่นแสนสวยยื่นกุญแจให้กับเด็กหนุ่มผิวขาว ร่างบาง หน้าตาน่ารักราวกับเด็กผู้หญิง สวมเสื้อฮู้ดแขนกุดสีเทา กางเกงขาเดฟสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบ และสะพายเป้ไว้ด้านข้าง
"ขอบคุณนะฮะพี่ฮีชอล^^"เด็กหนุ่มกล่าวขอบคุณอย่างอ่่อนน้อม โค้งตัวหนึ่งทีก่อนที่จะรับกุญแจจากฮีชอล
"ตายแระ!มารยาทน่ารักมากเลยอ่า คราวหลังเรียกเจ๊ฮีชอลดีกว่านะจ๊ะ"ฮีชอลพูดก่อนที่จะบิดตัวไปมาเพราะถูกอกถูกใจคำพูดกับการกระทำต่อบุคคลตรงหน้า
"ฮะ~ เจ๊ฮีชอล"เด็กหนุ่มยิ้มรับ
"อ้อ!แล้วก็รูมเมทของน้องน่ะ เป็นผู้หญิงชื่อแชฮงนะจ๊ะ พี่กะจะไปส่งน้องนะจ๊ะแต่บังเอิญมีธุระ น้องขึ้นไปคนเดียวได้ใช่มั้ยจ๊ะ"
"ได้ฮะเจ๊ฮีชอล"เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับโค้งตัวให้ฮีชอลแทนคำขอบคุณ ก่อนที่จะสาวเท้าก้าวไปที่ลิฟท์ แล้วกดปุ่มไปที่ชั้น3
"เด็กอะไรน่ารักจริงๆ"ฮีชอลเอ่ยชมลับหลังก่อนที่จะเดินไปสตาร์ทรถเก๋งที่จอดอยู่หน้าแมนชั่น
"เอาล่ะ ถึงแล้วล่ะนะ ตื่นเต้นจัง รูมเมทเราจะน่ารักแล้วก็ใจดีรึเปล่านะ"เด็กหนุ่มพูดก่อนที่จะหยิบกุญแจที่เจ๊ฮีชอลมาไขประตู เมื่อประตูได้เปิดออก เด็กหนุ่มร่างบางก็สาวเท้าเข้าไปห้องที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เด็กหนุมร่างบางยิ้มอย่างพอใจกับห้องของตนเอง แล้งจึงทิ้งตัวบนโซฟานุ่มๆสีเบจ ก่อนที่สายตาจะหันไปเจอกับเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ดวงตามีเสน่ห์ ผมสีดำอมน้ำตาลถูกเซ็ทไว้อย่างดี สวมชุดเสื้อยืดสีเทาเข้มคอวี กางเกงสีน้ำตาลเข้มขาสามส่วน สะพายกระเป๋าข้าง เด็กหนุ่มทั้งสองมองกันอย่างไม่วางสายตา
"ขอโทษฮะ ผมคงเข้าห้องผิด"ทันทีที่เด็กหนุ่มร่างบางได้สติก็ลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับก้มหัวให้กับเด็กหนุ่มร่างโปร่ง แล้วจึงรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความตกใจ
พอวิ่งมาถึงหน้าห้อง ร่างบางก็ตบหัวตัวเองด้วยความที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ แต่สายตาเด็กหนุ่มก็หันไปดูเลขห้องอีกที ก็พบว่าเลขห้องตรงกับที่เจ๊ฮีชอลบอกแล้วจริงๆ
"รึว่า หมอนั่นจะเป็นพวกหัวขโมย ไม่ได้การแล้ว"เด็กหนุ่มร่างผลักประตูชนกับฝาผนังทำให้เกิดเสียงดัง จนเด็กหนุ่มร่างโปร่งภายในห้องสะดุ้งแล้วหันมามองต้นเสียง
"นี่นาย! เป็นใครกัน มาทำอะไรในห้องของคุณแชฮง"เด็กหนุ่มร่างบางตะโกนแลัวจึงชี้หน้าเด็กหนุ่มร่างโปร่ง
"ฮะ!อะไรของนายเนี่ย!"เด็กหนุ่มร่างโปร่งพูดก่อนที่จะทำหน้าอย่างงุนงง
"ยังจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก นายเป็นพวกขโมยชุดชั้นใน ไม่ก็พวกย่องเบา ไม่ก็พวกหัวขโมยโจรกระจอกๆใช่มั้ย งั้นนายจะเข้ามาห้องนี้ได้ยังไง!"
"ฮ่าๆๆๆๆ"เมื่อเด็กหนุ่มร่างโปร่งได้ยินดังนั้นก็ระเบิดหัวเราะออกมาจนท้องแข็ง
"แน่ะ!ยังจะมาหัวเราะอีก นายนี่มัน!!"เด็กหนุ่มร่างบางกัดฟันตัวเองด้วยความเคืองกับการกระทำของบุคคลแปลกหน้า
"ก็....ก็มัน...ฮ่าๆๆๆๆๆ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งยังคงหยุดหัวเราะไม่ได้
"น้องจ๊ะ พี่อยากจะมาบอกน้องว่า....."อยู่ๆเสียงของฮีชอลก็ดังมาจากด้านหลัง เด็กหนุ่มร่างบางได้ยินดังนั้นก็รีบหันหลังไปมองต้นเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นฮีชอลจริงๆ เด็กหนุ่มร่างบางก็รีบเอ่ยทันที
"เจ๊ฮีชอลฮะ หมอนั่นมันเป็นหัวขโมยโรคจิตฮะ เจ๊ฮีชอลรีบแจ้งตำรวจมาจับมันเลยครับ"
"เอ่อ...คือว่า เค้านะเป็น.....รูมเมทของน้องแหละจ๊ะูู^^"
"หาาาาาาาา~"ทันทีที่ฮีชอลพูดจบประโยค เด็กหนุ่มร่างบางก็อุทานออกมาเสียงยาวบวกกับสีหน้าที่ตกใจ แล้วค่อยๆหันมาที่เด็กหนุ่มร่างโปร่งที่อมยิ้มอยู่ภายในห้อง
"อันยองครับ ผม ลี ทงเฮ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งกล่าวทักทายด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มพร้อมกับโบกมือไปมาเหมือนเด็ก
"แต่เจ๊ฮีชอลบอกผมว่า รูมเมทของผมเป็นผู้หญิงชื่อแชฮงไม่ใช่เหรอฮะ"เด็กหนุ่มร่างบางหันกลับมาถามเจ้าของแมนชั่นแสนสวย
"คือว่าเจ๊น่ะบอกชื่อรูมเมทของเด็กอีกคนหนึ่งที่จะมาอยู่ในแมนชั่นเหมือนน้องน่ะแหละจ๊ะ เจ๊จะมาบอกน้องเรื่องนี้ล่ะจ๊ะ ขอโทษนะจ๊ะ งั้นเจ๊ไปก่อนนะจ๊ะ "ฮีชอลพูดก่อนที่จะเดินไปกดลิฟท์
เด็กหนุ่มร่างบางได้ยินที่ฮีชอลพูดจบก็เหมือนบริเวณใบหน้าตนเองแตกเป็นเสี่ยงๆพร้อมๆกับเสียงเอฟเฟคแก้วที่หล่นลงพื้น บวกกับใบหน้าที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย
"จะยืนอยู่ตรงนั้นทำไม นี่เป็นห้องของเรานะ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งพูดพร้อมกับกวักมือเรียกคนที่อยู่หน้าห้อง
"เอ่อ..อืม"เด็กหนุ่มร่างบางพูดพร้อมกับปิดประตู
"ลืมอะไรไปรึเปล่าครับ^^"เด็กหนุ่มร่างโปร่งพูดพร้อมกับเอียงคอมองคนที่อยู่เบื้องหน้า
"ขอโทษนะครับที่พูดจาไม่ดีใส่คุณไป ขอโทษจริงๆฮะ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนที่จะก้มหัวด้วยความรู้สึกผิด
"ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ครับ ผมไม่ต้องการคำขอโทษหรอกครับ ผมแค่ยังไม่ได้รู้จักชื่อนายเลย"เด็กหนุ่มร่างโปร่งหัวเราะกับการกระทำของรูมเมท ก่อนที่จะถามคำถาม
"เอ่อ ผมชื่อ ลี ฮยอกแจฮะ อายุ 18 ปี ผมย้ายมาจากฮวากอดอง ยินดีที่ได้รู้จักครับ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนที่ส่งยิ้มให้กับรูมเมท
"อายุ 18 เหรอ งั้นผมก็ต้องเรียกว่าพี่ฮยอกแจสินะครับ^^"
"นายอายุน้อยกว่าฉันเหรอ"เด็กหนุ่มร่างบางถาม
"ผมอายุ 17 ครับ มาครับ ผมจะพาไปดูห้องต่างๆ"ไม่พูดเปล่าๆ เด็กหนุ่มร่างโปร่งรีบตรงมาจับมือรูมเมท โดยที่เด็กหนุ่มร่างบางไม่ได้ทันตั้งตัว หัวใจของทั้งสองคนเต้นดังอย่างผิดปกติ มันคืออะไรกันอาการที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้
"ตรงนี้เป็นห้องนั่งเล่น หรือต้องบอกว่าเป็นมุมนั่งเล่นจะดีกว่ามั้ง เพราะมันค่อนข้างที่จะเล็กอ่านะ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งก่อนที่จะดึงมืออีกคนไปยังห้องถัดไป
"ส่วนห้องนี้เป็นห้องครัวรวมกับห้องทานอาหาร มันลกไปหน่อยนะครับ"เด็กหนุ่มร่าง
โปร่งชี้ที่ไปที่เคาน์เตอร์อ่างล่างจานที่มีถ้วยจานชามสารพัดกองระเนระนาด ทำเอาเด็กหนุ่มร่างบางถึงกับตาถลนเมื่อเจอกับสิ่งที่เห็น
"ช่างเหอะอย่าไปสนใจมันเลย ไปห้องต่อไปดีกว่านะครับ"เด็กหนุ่มร่างบางดึงมือของรูมเมทไปยังห้องที่ประตูปิดไว้ เด็กหนุ่มร่างโปร่งบิดลูดบิดประตูและผลักมันออกอย่างช้าๆ
"ส่วนนี่ เป็นห้องนอนของเรา!"เด็กหนุ่มร่างโปร่งเน้นคำว่าเราทำให้คนที่ถูกจับมือถึงกับหน้าแดงมากขึ้นไปอีก
"ผมทำห้องลกไปนิดนึงนะครับ แหะๆๆ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งหัวเราะแห้งๆก่อนที่จะเกาหัวตัวเอง
เด็กหนุ่มร่างบางมองเข้าไปในห้องนอนที่มีแต่ข้าวของเกะกะวางอยู่เต็มห้องไปหมด จนแทบจะไม่มีที่ว่างให้เดินเข้าไป หยากไย่แมงมุมเต็มฝาผนัง เตียงสองชั้นเต็มไปด้วยหนังสือกับขนมจุกจิก ตู้เสื้อผ้าก็เปิดทิ้งไว้เห็นข้างในตู้ เสื้อผ้าภายในตู้ปะปนกันและล้นออกมานอกตู้ โต๊ะทำงานก็มีแต่สายอะไรไม่รู้กองระโยงระยาง ทำเอาเด็กหนุ่มร่างบางแทบจะเป็นลมเสียเดี๋ยวนี้
"นี่ทงเฮ นายไม่คิดจะทำความสะอาดเลยใช่มั้ยเนี่ยฮะ!"เด็กหนุ่มร่างบางหันมาตะโกนถามรูมเมทของตน
"งือ~ก็ผมทำงานหนักนี่นาพี่ฮยอกแจครับ อ๊ะ!ไหนๆเราก็เป็นรูมเมทกันนะ วันนี้เรามาฉลองกันดีกว่ามั้ยครับ^^"เด็กหนุ่มร่างโปร่งสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะพูดเปลี่ยนเรื่อง
"ก็ดีนะฮะ งั้นเรามาฉลองกันเถอะ"
"จริงเหรอครับ! งั้นผมจะไปซื้อขนมมานะ"เด็กหนุ่มร่างอุทานอย่างตื่นเต้นก่อนที่ปล่อยมือจากรูมเมท เตรียมติดเทอร์โบเพื่อที่จะไปซื้อของแต่.....
"หลังจากที่พวกเราทำความสะอาดแล้วนะฮะ"รูมเมทร่างบางยืนกอดอกพูด
"กึก~"เหมือนเด็กหนุ่มร่างโปร่งถูกสาปให้เป็นหินชั่วคราวก่อนที่จะหันหน้ามาหาเด็กหนุ่มร่างบาง
"ไว้วันหลังทำไม่ได้เหรอครับ"
"งั้นก็ไม่ต้องมีการฉลอง แล้วก็ผมก็ไม่มีทางญาติดีกับนาย ผมจะแบ่งของทุกอย่างในห้องนี้ว่าอันไหนของนายอันไหนของผม ผมจะเอาสก็อตเทปมาแบ่งเขตพื้นที่อาณาเขตของผม ผมจะ......"
"หยุดๆๆๆๆเลยครับ Okๆๆครับ ทำความสะอาดก่อนก็ได้ครับ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งทำหน้าจ๋อยเหมือนกับสอบเข้ามหาลัยไม่ได้ ก่อนที่จะยอมทำตามที่รูมเมทตัวเองบอกอย่างจำใจ
เวลา 21:05 น.
และแล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก รูมเมททั้งสองคนปฏิบัติการความสะอาดเสร็จสิ้นไปด้วยดี
"เย่ๆๆ ในที่สุดก็ทำเสร็จแล้ว เรามาฉลองกันนะครับพี่ฮยอกแจ"เด็งหนุ่มร่างโปร่งทำหน้าดีใจพร้อมกับกระโดดโหยงเหยงเหมือนจิงโจ้
"เฮ้อ~ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ"รูมเมทร่างบางทิ้งตัวลงบนโซฟาสีเบจด้วยความเหนื่อยล้า
"ไม่เอาๆๆ พี่ฮยอกแจสัญญากับผมไว้แล้วนะ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งเขย่าแขนรูมเมทของตน
"นายไม่เหนื่อยบ้างหรือไง วันนี้เราทำความสะอาดทุกห้องเลยนะฮะ"ฮยอกแจหันไปถามทงเฮที่ยังเขย่าแขนของตนไม่หยุด
"เหนื่อยสิครับ แต่พอผมคิดว่าถ้าทำความสะอาดเสร็จแล้วจะได้ฉลองกับพี่ฮยอกผมก็รู้สึกหายเหนื่อยเลยล่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันอ่านะครับ แหะๆๆ"ทงเฮพูดหัวเราะแห้งๆ ปล่อยมือที่เขย่าแขนรูมเมทของตนขึ้นมาเกาหัวไปด้วย
''ตึก~ตึก~ตึก~ตัก~"ในห้องที่เงียบสนิทมีเพียงเสียงหัวใจของเด็กหนุ่มเพียง2คนเต้นแข่งกัน เมื่อฮยอกแจได้ยินคำพูดของทงเฮก็ก้มหน้างุดเผยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทงเฮเองก็เมิณหน้าไปทางอื่นเพราะตนเองก็เมิณหน้าไปทางอื่นเพราะอยู่ๆตัวเองก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
โครก~
O_O!!//OoO!!
อยู่ๆเสียงท้องของรูมเมทร่างโปร่งก็ดังขึ้น พลันให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปไร้สิ้นเชิง
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"กลับกลายเป็นเสียงหัวเราะของทั้งสองคนที่ระเบิดออกมาแทน
"หิวแล้วสินะ งั้นเรามาฉลองกันเถอะ"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจ
"งั้นผมไปซื้อของก่อนนะ รอแปปนึง"ทงเฮพูดก่อนจะรีบตรงดิ่งไปเอากระเป๋าสตางค์ที่เก็บอยู่ในลิ้นชัก โบกมือให้ฮยอกแจก่อนจะออกจากห้องไป
"^^"ฮยอกแจได้แต่ยิ้มอยู่มองหลังจากทงเฮออกจากห้องไป ก่อนที่รูมเมทร่างบางจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว ชุดนอน และสิ่งของที่จำเป็นสำหรับอาบน้ำสาวเท้าก้าวไปในห้องน้ำ
"พี่ฮยอกแจครับ ผมกลับมาแล้ว"เสียงของทงเฮดังมาแต่ไกล ก่อนที่เด็กหนุ่มร่างบางจะเปิดประตูเข้ามา ก็พบรูมเมทร่างบางยืนอยู่ข้างๆโซฟา สวมกางเกงนอนสีน้ำตาลเข้ม เสื้อคอวีขาว กำลังใช้มือทั้งสองข้างเช็ดหัวที่เปียกอยู่ค่อยๆหันมามองตนเอง
"กลับมาแล้วเหรอ ช้าไปหน่อยนะฮะ"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟา
"ก็แหม~ ผมไม่รู้จะซื้ออะไรมาดีนี่ครับ"ทงเฮทำหน้ามุ่ยถือถุงพลาสติกใบใหญ่สาวเท้าเดินมานั่งบนโซฟาข้างๆฮยอกแจ
"ฮึๆๆ พี่แค่ล้อเล่นฮะ^^"ฮยอกแจหัวเราะเบาๆก่อนส่งยิ้มไปให้กับคนหน้ามุ่ยข้างๆ
"^__^"ทงเฮไม่พูดอะไร แต่ทันทีที่เห็นรอยยิ้มของรูมเมทร่างบางตนเองก็ยิ้มออกมาอัติโนมัติ
"แล้วซื้ออะไรมาบ้างล่ะเนี่ย?"ฮยอกแจเอ่ยถามขณะทงเฮขณะทงเฮหยิบของข้างในถุงพลาสติกออกมา
"ก็มีน้ำอัดลม ขนมกรุบกรอบ ป๊อปคอร์น ของแช่แข็ง ผักต่างๆ เนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ ซอสต่างๆ แป้ง น้ำผึ้ง ข้าว ไข่ นม บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เต้าหู้ กิมจิ แล้วก็...."
"หยุดๆๆๆเลย นายจะซื้อมาทำไมเยอะแยะเนี่ย!"ฮยอกแจทำตาถลนเมื่อทงเฮหยิบของออกมาจากถุงพลาสติกมาวางกองพะเนินบนโต๊ะ
"ก็เพราะพวกเราเป็นรูมเมทกันแล้ว เราก็ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกันใช่ม๊าาาา"ทงเฮเอียงคอถามรูมเมทที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อะ..อืม.."ฮยอกพยักหน้าเมื่อสิ่งที่ทงเฮพูดมันก็ถูก
"ผมนะ ทำอาหารไม่เป็นเลย ต้องต้มรามยอนกิน ไม่ก็ต้องกินกิมจิ โถ่!ชีวิตของเด็กมัธยมปลายของผมช่างน่าสงสาร เพราะฉะนั้นแล้ว กระพ้มก็เลยซื้อข้าวของพวกนี้มาไว้สำหรับให้พี่ฮยอกแจไว้ทำอาหารให้ผมไงครับ^^"ทงเฮพูดก่อนที่จะส่งสายตาออดอ้อนไปที่รูมเมทร่างบาง
"ตกลงคือ นายอยากให้ฉันทำอาหารให้นายกินทุกวัน"ฮยอกแจพูดพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"ถะ...ถะ...ถู...ถูกต้องนะครับ!!!"ทงเฮพูดพร้อมกับชี้นิ้วชี้ไปที่ฮยอกแจ
"แหะๆๆ ไม่!!"ฮยอกแจหัวเราะแห้งๆก่อนที่จะตะโกนใส่หน้าทงเฮ เล่นทำเอาทงเฮหน้าเหวอไปเลยทีเดียว
"งือ~ไมอ่าครับ"ทงเฮเขย่าแขนฮยอกแจเหมือนเด็กที่ร้องขอเอาของเล่นจากพ่อแม่
"ผมกลัวนายจะกินแล้วไม่ล้าง ปล่อยให้ผมต้องมาล้างคนเดียว แล้วดูจากสภาพเคาน์เตอร์และเตียงนอนของนายก่อนที่เราจะทำความสะอาดแล้ว ผมว่ามันหนักหนาเกินไปสำหรับผม"ฮยอกแจจ้องหน้าทงเฮก่อนที่จะสาธยายถึงความสกปรกที่ทงเฮก่อไว้
"ง่ะ~ผมขอโทษครับ วันหลังผมจะไม่ทำอีกแล้ว ผมจะช่วยพี่ฮยอกแจล้างจาน ไม่ทำให้ห้องสกปรก ฉะนั้นแล้วพี่ฮยอกแจทำอาหารให้ผมกินหน่อยน้าาาาาาาา~ "ทงเฮเขย่าแขนฮยอกแจก่อนจะออกแรงดึงแขนร่างบาง จนร่างบางเซ ทงเฮจึงเอาหัวแนบพิงไว้ที่ไหล่ของร่างบางพร้อมกับถูไถหัวตัวเองบนไหล่ไปด้วย
">/////<"ใบหน้าของรูมเมทร่างบางค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อยๆเพราะการกระทำของรูมเมทตัวแสบ
"นะครับ น้าๆๆๆๆๆ"ทงเฮยังคงอ้อนต่อไปไม่หยุด
"OKๆ แต่นายต้องสัญญานะ ว่าจะช่วยพี่ทำความสะอาด และต้องไม่ทำห้องลกอีก ไม่งั้นนายก็กลับไปกินรามยอนกับกิมจิได้เลย"ฮยอกแจยื่นคำขาด
"ครับผม! ผมสัญญาเลย!"คำพูดของฮยอกแจทำให้ทงเฮหูผึ่ง ยืดตัวตรงพร้อมกับชูสามนิ้วเหมือนลูกเสือสำรอง
"OK ดีมาก งั้นเราจะฉลองยังไงดีล่ะฮะเนี่ย"สุดท้ายฮยอกแจก็ยอมมุขง้อของรูมเมทร่างโปร่ง ไม่รู้ทำไม แต่ไหนๆมันก็ยอมไปแล้ว ฮยอกแจจึงมาสนใจเรื่องฉลองต่อดีกว่า
"นี่ไง แต่น...แต๊น!! ผมเช่าหนังมาด้วย งั้นเรามาฉลองกันโดยการดูหนังไปกินป๊อปคอร์นไปกันเถอะครับ"ทงเฮหยิบหนังออกมาจากถุงพลาสติกใบเติม
"เยี่ยมเลย เปิดเลย ด่วน!"ฮยอกแจเร่งเร้าทงเฮทันทีที่เห็นหนัง
"ครับๆ"ทงเฮตอบกลับฮยอกแจก่อนที่จะหยิบหนังที่เช่ามาเปิด
ทั้งสองคนดูหนังด้วยกันอย่างสนุกสนาน แต่พอหนังฉายไปเกินครึ่งทั้งสองคนก็ผลอยหลับไปสู่ห้วงนิทรา
จบตอนแรกแล้วคับ เรื่องแรกเลยนะเนี่ย แหะๆๆๆ
อ่านแล้วก็เม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะคับ...........
ขอบขอบพระคุณอย่างซู้ง!!ล่วงหน้าคับผม^_____^
แถมท้่าย*ลี ทงเฮ ณ ภายในห้องนอน
ทงเฮ say: เฮ้อ~วันนี้ผมทำความสะอาดกับพี่ฮยอกแจ เหนื่อยเป็นบ้า
เลย เป็นกำลังใจให้ผมหน่อยนะครับ จุป!
"นี่นะจ๊ะกุญแจห้อง 317 ส่วนสัมภาระของน้อง พี่ให้คนของพี่ยกขึ้นไปให้แล้วนะจ๊ะ^^"เจ๊ฮีชอลเจ้าแมนชั่นแสนสวยยื่นกุญแจให้กับเด็กหนุ่มผิวขาว ร่างบาง หน้าตาน่ารักราวกับเด็กผู้หญิง สวมเสื้อฮู้ดแขนกุดสีเทา กางเกงขาเดฟสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบ และสะพายเป้ไว้ด้านข้าง
"ขอบคุณนะฮะพี่ฮีชอล^^"เด็กหนุ่มกล่าวขอบคุณอย่างอ่่อนน้อม โค้งตัวหนึ่งทีก่อนที่จะรับกุญแจจากฮีชอล
"ตายแระ!มารยาทน่ารักมากเลยอ่า คราวหลังเรียกเจ๊ฮีชอลดีกว่านะจ๊ะ"ฮีชอลพูดก่อนที่จะบิดตัวไปมาเพราะถูกอกถูกใจคำพูดกับการกระทำต่อบุคคลตรงหน้า
"ฮะ~ เจ๊ฮีชอล"เด็กหนุ่มยิ้มรับ
"อ้อ!แล้วก็รูมเมทของน้องน่ะ เป็นผู้หญิงชื่อแชฮงนะจ๊ะ พี่กะจะไปส่งน้องนะจ๊ะแต่บังเอิญมีธุระ น้องขึ้นไปคนเดียวได้ใช่มั้ยจ๊ะ"
"ได้ฮะเจ๊ฮีชอล"เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับโค้งตัวให้ฮีชอลแทนคำขอบคุณ ก่อนที่จะสาวเท้าก้าวไปที่ลิฟท์ แล้วกดปุ่มไปที่ชั้น3
"เด็กอะไรน่ารักจริงๆ"ฮีชอลเอ่ยชมลับหลังก่อนที่จะเดินไปสตาร์ทรถเก๋งที่จอดอยู่หน้าแมนชั่น
"เอาล่ะ ถึงแล้วล่ะนะ ตื่นเต้นจัง รูมเมทเราจะน่ารักแล้วก็ใจดีรึเปล่านะ"เด็กหนุ่มพูดก่อนที่จะหยิบกุญแจที่เจ๊ฮีชอลมาไขประตู เมื่อประตูได้เปิดออก เด็กหนุ่มร่างบางก็สาวเท้าเข้าไปห้องที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เด็กหนุมร่างบางยิ้มอย่างพอใจกับห้องของตนเอง แล้งจึงทิ้งตัวบนโซฟานุ่มๆสีเบจ ก่อนที่สายตาจะหันไปเจอกับเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ดวงตามีเสน่ห์ ผมสีดำอมน้ำตาลถูกเซ็ทไว้อย่างดี สวมชุดเสื้อยืดสีเทาเข้มคอวี กางเกงสีน้ำตาลเข้มขาสามส่วน สะพายกระเป๋าข้าง เด็กหนุ่มทั้งสองมองกันอย่างไม่วางสายตา
"ขอโทษฮะ ผมคงเข้าห้องผิด"ทันทีที่เด็กหนุ่มร่างบางได้สติก็ลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับก้มหัวให้กับเด็กหนุ่มร่างโปร่ง แล้วจึงรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความตกใจ
พอวิ่งมาถึงหน้าห้อง ร่างบางก็ตบหัวตัวเองด้วยความที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ แต่สายตาเด็กหนุ่มก็หันไปดูเลขห้องอีกที ก็พบว่าเลขห้องตรงกับที่เจ๊ฮีชอลบอกแล้วจริงๆ
"รึว่า หมอนั่นจะเป็นพวกหัวขโมย ไม่ได้การแล้ว"เด็กหนุ่มร่างผลักประตูชนกับฝาผนังทำให้เกิดเสียงดัง จนเด็กหนุ่มร่างโปร่งภายในห้องสะดุ้งแล้วหันมามองต้นเสียง
"นี่นาย! เป็นใครกัน มาทำอะไรในห้องของคุณแชฮง"เด็กหนุ่มร่างบางตะโกนแลัวจึงชี้หน้าเด็กหนุ่มร่างโปร่ง
"ฮะ!อะไรของนายเนี่ย!"เด็กหนุ่มร่างโปร่งพูดก่อนที่จะทำหน้าอย่างงุนงง
"ยังจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก นายเป็นพวกขโมยชุดชั้นใน ไม่ก็พวกย่องเบา ไม่ก็พวกหัวขโมยโจรกระจอกๆใช่มั้ย งั้นนายจะเข้ามาห้องนี้ได้ยังไง!"
"ฮ่าๆๆๆๆ"เมื่อเด็กหนุ่มร่างโปร่งได้ยินดังนั้นก็ระเบิดหัวเราะออกมาจนท้องแข็ง
"แน่ะ!ยังจะมาหัวเราะอีก นายนี่มัน!!"เด็กหนุ่มร่างบางกัดฟันตัวเองด้วยความเคืองกับการกระทำของบุคคลแปลกหน้า
"ก็....ก็มัน...ฮ่าๆๆๆๆๆ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งยังคงหยุดหัวเราะไม่ได้
"น้องจ๊ะ พี่อยากจะมาบอกน้องว่า....."อยู่ๆเสียงของฮีชอลก็ดังมาจากด้านหลัง เด็กหนุ่มร่างบางได้ยินดังนั้นก็รีบหันหลังไปมองต้นเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นฮีชอลจริงๆ เด็กหนุ่มร่างบางก็รีบเอ่ยทันที
"เจ๊ฮีชอลฮะ หมอนั่นมันเป็นหัวขโมยโรคจิตฮะ เจ๊ฮีชอลรีบแจ้งตำรวจมาจับมันเลยครับ"
"เอ่อ...คือว่า เค้านะเป็น.....รูมเมทของน้องแหละจ๊ะูู^^"
"หาาาาาาาา~"ทันทีที่ฮีชอลพูดจบประโยค เด็กหนุ่มร่างบางก็อุทานออกมาเสียงยาวบวกกับสีหน้าที่ตกใจ แล้วค่อยๆหันมาที่เด็กหนุ่มร่างโปร่งที่อมยิ้มอยู่ภายในห้อง
"อันยองครับ ผม ลี ทงเฮ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งกล่าวทักทายด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มพร้อมกับโบกมือไปมาเหมือนเด็ก
"แต่เจ๊ฮีชอลบอกผมว่า รูมเมทของผมเป็นผู้หญิงชื่อแชฮงไม่ใช่เหรอฮะ"เด็กหนุ่มร่างบางหันกลับมาถามเจ้าของแมนชั่นแสนสวย
"คือว่าเจ๊น่ะบอกชื่อรูมเมทของเด็กอีกคนหนึ่งที่จะมาอยู่ในแมนชั่นเหมือนน้องน่ะแหละจ๊ะ เจ๊จะมาบอกน้องเรื่องนี้ล่ะจ๊ะ ขอโทษนะจ๊ะ งั้นเจ๊ไปก่อนนะจ๊ะ "ฮีชอลพูดก่อนที่จะเดินไปกดลิฟท์
เด็กหนุ่มร่างบางได้ยินที่ฮีชอลพูดจบก็เหมือนบริเวณใบหน้าตนเองแตกเป็นเสี่ยงๆพร้อมๆกับเสียงเอฟเฟคแก้วที่หล่นลงพื้น บวกกับใบหน้าที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย
"จะยืนอยู่ตรงนั้นทำไม นี่เป็นห้องของเรานะ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งพูดพร้อมกับกวักมือเรียกคนที่อยู่หน้าห้อง
"เอ่อ..อืม"เด็กหนุ่มร่างบางพูดพร้อมกับปิดประตู
"ลืมอะไรไปรึเปล่าครับ^^"เด็กหนุ่มร่างโปร่งพูดพร้อมกับเอียงคอมองคนที่อยู่เบื้องหน้า
"ขอโทษนะครับที่พูดจาไม่ดีใส่คุณไป ขอโทษจริงๆฮะ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนที่จะก้มหัวด้วยความรู้สึกผิด
"ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ครับ ผมไม่ต้องการคำขอโทษหรอกครับ ผมแค่ยังไม่ได้รู้จักชื่อนายเลย"เด็กหนุ่มร่างโปร่งหัวเราะกับการกระทำของรูมเมท ก่อนที่จะถามคำถาม
"เอ่อ ผมชื่อ ลี ฮยอกแจฮะ อายุ 18 ปี ผมย้ายมาจากฮวากอดอง ยินดีที่ได้รู้จักครับ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนที่ส่งยิ้มให้กับรูมเมท
"อายุ 18 เหรอ งั้นผมก็ต้องเรียกว่าพี่ฮยอกแจสินะครับ^^"
"นายอายุน้อยกว่าฉันเหรอ"เด็กหนุ่มร่างบางถาม
"ผมอายุ 17 ครับ มาครับ ผมจะพาไปดูห้องต่างๆ"ไม่พูดเปล่าๆ เด็กหนุ่มร่างโปร่งรีบตรงมาจับมือรูมเมท โดยที่เด็กหนุ่มร่างบางไม่ได้ทันตั้งตัว หัวใจของทั้งสองคนเต้นดังอย่างผิดปกติ มันคืออะไรกันอาการที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้
"ตรงนี้เป็นห้องนั่งเล่น หรือต้องบอกว่าเป็นมุมนั่งเล่นจะดีกว่ามั้ง เพราะมันค่อนข้างที่จะเล็กอ่านะ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งก่อนที่จะดึงมืออีกคนไปยังห้องถัดไป
"ส่วนห้องนี้เป็นห้องครัวรวมกับห้องทานอาหาร มันลกไปหน่อยนะครับ"เด็กหนุ่มร่าง
โปร่งชี้ที่ไปที่เคาน์เตอร์อ่างล่างจานที่มีถ้วยจานชามสารพัดกองระเนระนาด ทำเอาเด็กหนุ่มร่างบางถึงกับตาถลนเมื่อเจอกับสิ่งที่เห็น
"ช่างเหอะอย่าไปสนใจมันเลย ไปห้องต่อไปดีกว่านะครับ"เด็กหนุ่มร่างบางดึงมือของรูมเมทไปยังห้องที่ประตูปิดไว้ เด็กหนุ่มร่างโปร่งบิดลูดบิดประตูและผลักมันออกอย่างช้าๆ
"ส่วนนี่ เป็นห้องนอนของเรา!"เด็กหนุ่มร่างโปร่งเน้นคำว่าเราทำให้คนที่ถูกจับมือถึงกับหน้าแดงมากขึ้นไปอีก
"ผมทำห้องลกไปนิดนึงนะครับ แหะๆๆ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งหัวเราะแห้งๆก่อนที่จะเกาหัวตัวเอง
เด็กหนุ่มร่างบางมองเข้าไปในห้องนอนที่มีแต่ข้าวของเกะกะวางอยู่เต็มห้องไปหมด จนแทบจะไม่มีที่ว่างให้เดินเข้าไป หยากไย่แมงมุมเต็มฝาผนัง เตียงสองชั้นเต็มไปด้วยหนังสือกับขนมจุกจิก ตู้เสื้อผ้าก็เปิดทิ้งไว้เห็นข้างในตู้ เสื้อผ้าภายในตู้ปะปนกันและล้นออกมานอกตู้ โต๊ะทำงานก็มีแต่สายอะไรไม่รู้กองระโยงระยาง ทำเอาเด็กหนุ่มร่างบางแทบจะเป็นลมเสียเดี๋ยวนี้
"นี่ทงเฮ นายไม่คิดจะทำความสะอาดเลยใช่มั้ยเนี่ยฮะ!"เด็กหนุ่มร่างบางหันมาตะโกนถามรูมเมทของตน
"งือ~ก็ผมทำงานหนักนี่นาพี่ฮยอกแจครับ อ๊ะ!ไหนๆเราก็เป็นรูมเมทกันนะ วันนี้เรามาฉลองกันดีกว่ามั้ยครับ^^"เด็กหนุ่มร่างโปร่งสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะพูดเปลี่ยนเรื่อง
"ก็ดีนะฮะ งั้นเรามาฉลองกันเถอะ"
"จริงเหรอครับ! งั้นผมจะไปซื้อขนมมานะ"เด็กหนุ่มร่างอุทานอย่างตื่นเต้นก่อนที่ปล่อยมือจากรูมเมท เตรียมติดเทอร์โบเพื่อที่จะไปซื้อของแต่.....
"หลังจากที่พวกเราทำความสะอาดแล้วนะฮะ"รูมเมทร่างบางยืนกอดอกพูด
"กึก~"เหมือนเด็กหนุ่มร่างโปร่งถูกสาปให้เป็นหินชั่วคราวก่อนที่จะหันหน้ามาหาเด็กหนุ่มร่างบาง
"ไว้วันหลังทำไม่ได้เหรอครับ"
"งั้นก็ไม่ต้องมีการฉลอง แล้วก็ผมก็ไม่มีทางญาติดีกับนาย ผมจะแบ่งของทุกอย่างในห้องนี้ว่าอันไหนของนายอันไหนของผม ผมจะเอาสก็อตเทปมาแบ่งเขตพื้นที่อาณาเขตของผม ผมจะ......"
"หยุดๆๆๆๆเลยครับ Okๆๆครับ ทำความสะอาดก่อนก็ได้ครับ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งทำหน้าจ๋อยเหมือนกับสอบเข้ามหาลัยไม่ได้ ก่อนที่จะยอมทำตามที่รูมเมทตัวเองบอกอย่างจำใจ
เวลา 21:05 น.
และแล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก รูมเมททั้งสองคนปฏิบัติการความสะอาดเสร็จสิ้นไปด้วยดี
"เย่ๆๆ ในที่สุดก็ทำเสร็จแล้ว เรามาฉลองกันนะครับพี่ฮยอกแจ"เด็งหนุ่มร่างโปร่งทำหน้าดีใจพร้อมกับกระโดดโหยงเหยงเหมือนจิงโจ้
"เฮ้อ~ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ"รูมเมทร่างบางทิ้งตัวลงบนโซฟาสีเบจด้วยความเหนื่อยล้า
"ไม่เอาๆๆ พี่ฮยอกแจสัญญากับผมไว้แล้วนะ"เด็กหนุ่มร่างโปร่งเขย่าแขนรูมเมทของตน
"นายไม่เหนื่อยบ้างหรือไง วันนี้เราทำความสะอาดทุกห้องเลยนะฮะ"ฮยอกแจหันไปถามทงเฮที่ยังเขย่าแขนของตนไม่หยุด
"เหนื่อยสิครับ แต่พอผมคิดว่าถ้าทำความสะอาดเสร็จแล้วจะได้ฉลองกับพี่ฮยอกผมก็รู้สึกหายเหนื่อยเลยล่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันอ่านะครับ แหะๆๆ"ทงเฮพูดหัวเราะแห้งๆ ปล่อยมือที่เขย่าแขนรูมเมทของตนขึ้นมาเกาหัวไปด้วย
''ตึก~ตึก~ตึก~ตัก~"ในห้องที่เงียบสนิทมีเพียงเสียงหัวใจของเด็กหนุ่มเพียง2คนเต้นแข่งกัน เมื่อฮยอกแจได้ยินคำพูดของทงเฮก็ก้มหน้างุดเผยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทงเฮเองก็เมิณหน้าไปทางอื่นเพราะตนเองก็เมิณหน้าไปทางอื่นเพราะอยู่ๆตัวเองก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
โครก~
O_O!!//OoO!!
อยู่ๆเสียงท้องของรูมเมทร่างโปร่งก็ดังขึ้น พลันให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปไร้สิ้นเชิง
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"กลับกลายเป็นเสียงหัวเราะของทั้งสองคนที่ระเบิดออกมาแทน
"หิวแล้วสินะ งั้นเรามาฉลองกันเถอะ"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจ
"งั้นผมไปซื้อของก่อนนะ รอแปปนึง"ทงเฮพูดก่อนจะรีบตรงดิ่งไปเอากระเป๋าสตางค์ที่เก็บอยู่ในลิ้นชัก โบกมือให้ฮยอกแจก่อนจะออกจากห้องไป
"^^"ฮยอกแจได้แต่ยิ้มอยู่มองหลังจากทงเฮออกจากห้องไป ก่อนที่รูมเมทร่างบางจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว ชุดนอน และสิ่งของที่จำเป็นสำหรับอาบน้ำสาวเท้าก้าวไปในห้องน้ำ
"พี่ฮยอกแจครับ ผมกลับมาแล้ว"เสียงของทงเฮดังมาแต่ไกล ก่อนที่เด็กหนุ่มร่างบางจะเปิดประตูเข้ามา ก็พบรูมเมทร่างบางยืนอยู่ข้างๆโซฟา สวมกางเกงนอนสีน้ำตาลเข้ม เสื้อคอวีขาว กำลังใช้มือทั้งสองข้างเช็ดหัวที่เปียกอยู่ค่อยๆหันมามองตนเอง
"กลับมาแล้วเหรอ ช้าไปหน่อยนะฮะ"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟา
"ก็แหม~ ผมไม่รู้จะซื้ออะไรมาดีนี่ครับ"ทงเฮทำหน้ามุ่ยถือถุงพลาสติกใบใหญ่สาวเท้าเดินมานั่งบนโซฟาข้างๆฮยอกแจ
"ฮึๆๆ พี่แค่ล้อเล่นฮะ^^"ฮยอกแจหัวเราะเบาๆก่อนส่งยิ้มไปให้กับคนหน้ามุ่ยข้างๆ
"^__^"ทงเฮไม่พูดอะไร แต่ทันทีที่เห็นรอยยิ้มของรูมเมทร่างบางตนเองก็ยิ้มออกมาอัติโนมัติ
"แล้วซื้ออะไรมาบ้างล่ะเนี่ย?"ฮยอกแจเอ่ยถามขณะทงเฮขณะทงเฮหยิบของข้างในถุงพลาสติกออกมา
"ก็มีน้ำอัดลม ขนมกรุบกรอบ ป๊อปคอร์น ของแช่แข็ง ผักต่างๆ เนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ ซอสต่างๆ แป้ง น้ำผึ้ง ข้าว ไข่ นม บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เต้าหู้ กิมจิ แล้วก็...."
"หยุดๆๆๆเลย นายจะซื้อมาทำไมเยอะแยะเนี่ย!"ฮยอกแจทำตาถลนเมื่อทงเฮหยิบของออกมาจากถุงพลาสติกมาวางกองพะเนินบนโต๊ะ
"ก็เพราะพวกเราเป็นรูมเมทกันแล้ว เราก็ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกันใช่ม๊าาาา"ทงเฮเอียงคอถามรูมเมทที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อะ..อืม.."ฮยอกพยักหน้าเมื่อสิ่งที่ทงเฮพูดมันก็ถูก
"ผมนะ ทำอาหารไม่เป็นเลย ต้องต้มรามยอนกิน ไม่ก็ต้องกินกิมจิ โถ่!ชีวิตของเด็กมัธยมปลายของผมช่างน่าสงสาร เพราะฉะนั้นแล้ว กระพ้มก็เลยซื้อข้าวของพวกนี้มาไว้สำหรับให้พี่ฮยอกแจไว้ทำอาหารให้ผมไงครับ^^"ทงเฮพูดก่อนที่จะส่งสายตาออดอ้อนไปที่รูมเมทร่างบาง
"ตกลงคือ นายอยากให้ฉันทำอาหารให้นายกินทุกวัน"ฮยอกแจพูดพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"ถะ...ถะ...ถู...ถูกต้องนะครับ!!!"ทงเฮพูดพร้อมกับชี้นิ้วชี้ไปที่ฮยอกแจ
"แหะๆๆ ไม่!!"ฮยอกแจหัวเราะแห้งๆก่อนที่จะตะโกนใส่หน้าทงเฮ เล่นทำเอาทงเฮหน้าเหวอไปเลยทีเดียว
"งือ~ไมอ่าครับ"ทงเฮเขย่าแขนฮยอกแจเหมือนเด็กที่ร้องขอเอาของเล่นจากพ่อแม่
"ผมกลัวนายจะกินแล้วไม่ล้าง ปล่อยให้ผมต้องมาล้างคนเดียว แล้วดูจากสภาพเคาน์เตอร์และเตียงนอนของนายก่อนที่เราจะทำความสะอาดแล้ว ผมว่ามันหนักหนาเกินไปสำหรับผม"ฮยอกแจจ้องหน้าทงเฮก่อนที่จะสาธยายถึงความสกปรกที่ทงเฮก่อไว้
"ง่ะ~ผมขอโทษครับ วันหลังผมจะไม่ทำอีกแล้ว ผมจะช่วยพี่ฮยอกแจล้างจาน ไม่ทำให้ห้องสกปรก ฉะนั้นแล้วพี่ฮยอกแจทำอาหารให้ผมกินหน่อยน้าาาาาาาา~ "ทงเฮเขย่าแขนฮยอกแจก่อนจะออกแรงดึงแขนร่างบาง จนร่างบางเซ ทงเฮจึงเอาหัวแนบพิงไว้ที่ไหล่ของร่างบางพร้อมกับถูไถหัวตัวเองบนไหล่ไปด้วย
">/////<"ใบหน้าของรูมเมทร่างบางค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อยๆเพราะการกระทำของรูมเมทตัวแสบ
"นะครับ น้าๆๆๆๆๆ"ทงเฮยังคงอ้อนต่อไปไม่หยุด
"OKๆ แต่นายต้องสัญญานะ ว่าจะช่วยพี่ทำความสะอาด และต้องไม่ทำห้องลกอีก ไม่งั้นนายก็กลับไปกินรามยอนกับกิมจิได้เลย"ฮยอกแจยื่นคำขาด
"ครับผม! ผมสัญญาเลย!"คำพูดของฮยอกแจทำให้ทงเฮหูผึ่ง ยืดตัวตรงพร้อมกับชูสามนิ้วเหมือนลูกเสือสำรอง
"OK ดีมาก งั้นเราจะฉลองยังไงดีล่ะฮะเนี่ย"สุดท้ายฮยอกแจก็ยอมมุขง้อของรูมเมทร่างโปร่ง ไม่รู้ทำไม แต่ไหนๆมันก็ยอมไปแล้ว ฮยอกแจจึงมาสนใจเรื่องฉลองต่อดีกว่า
"นี่ไง แต่น...แต๊น!! ผมเช่าหนังมาด้วย งั้นเรามาฉลองกันโดยการดูหนังไปกินป๊อปคอร์นไปกันเถอะครับ"ทงเฮหยิบหนังออกมาจากถุงพลาสติกใบเติม
"เยี่ยมเลย เปิดเลย ด่วน!"ฮยอกแจเร่งเร้าทงเฮทันทีที่เห็นหนัง
"ครับๆ"ทงเฮตอบกลับฮยอกแจก่อนที่จะหยิบหนังที่เช่ามาเปิด
ทั้งสองคนดูหนังด้วยกันอย่างสนุกสนาน แต่พอหนังฉายไปเกินครึ่งทั้งสองคนก็ผลอยหลับไปสู่ห้วงนิทรา
จบตอนแรกแล้วคับ เรื่องแรกเลยนะเนี่ย แหะๆๆๆ
อ่านแล้วก็เม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะคับ...........
ขอบขอบพระคุณอย่างซู้ง!!ล่วงหน้าคับผม^_____^
แถมท้่าย*ลี ทงเฮ ณ ภายในห้องนอน
ทงเฮ say: เฮ้อ~วันนี้ผมทำความสะอาดกับพี่ฮยอกแจ เหนื่อยเป็นบ้า
เลย เป็นกำลังใจให้ผมหน่อยนะครับ จุป!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น