หลงรักคนมีเจ้าของ รักข้างเดียว...

ข้อมูลเบื้องต้น

ใครมีความรักกันบ้าง ยกมือขึ้นซิครับผม เหมือนผมรึเปล่า ที่รักเขาข้างเดียว

เนื้อเรื่อง

หวัดดีครับ ผมอยากจะเล่าเรื่องให้เพื่อนๆชาว เด็ก-ดี ทุกท่านทราบ

ผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนตัวเล็กน่ารัก ผมของเธอเป็นสีนำ้ผึ้งล่ะ ^^

ผมของเธอหยิบหยักศกด้วยนะ ตอนแรกผมก็จำเธอไม่ค่อยได้หรอกนะ ว่าผมรู้จักเธอตอนไหน แต่พอเธอเดินเข้ามา ตบหัวผมอีกที แถมยังถามอีก
"จำฉันไม่ได้หรอยะ โห เซ็ง"
"เธอ..."
"โห ให้มันได้อย่างนี้สิ ฉันปลาไง ชิชะ นี่จำกันไม่ได้ใช่มะ"
"อ่า โทษ"

ตอนแรกก็จำไม่ได้หรอกว่ายัยนี่เป็นใคร เลยไปพลิกอัลบัมดู เป็นยัยปลา ยัยถึกที่ตอนเด็กตัวโตกว่าผมอีกแน่ะ ยัยนี่จำผมได้ ไชโย!

เราเข้าม.ต้นที่เดียวกันล่ะครับ เป็นความภูมิใจ แต่เธอเป็นพวกแปลกๆนะ มีผู้หญิงที่ไหนบ้านารุโตะจนวันๆพูดถึงแต่ ไอ้กาอาระอะไรนั่นอ่ะ
ผมยอมรับว่าอิจฉาไอ้ตัวการ์ตูนไร้ตัวตนนั่นนะ แถมเวลาเจอกัน ยัยนี่มักจะไม่มองหน้าผม มองแต่ไอ้เพื่อนสนิทผม (สืบรู้ทีหลังว่ามีเรื่องบาดหมางกันมา่ก่อน) แถมด่ากันฉะฉานมากมาย (กลัว)

ผมเล่นเทนนิส เธอก็เพิ่งย้ายมาตี แถมเก่งกว่าผมด้วยนะ(ตีเทนนิสมาตั้งแต่เด็ก เลิกไปนาน แต่ทำไมเก่งจัง) ช่วงปิดเทอม ยัยนี่มาตีทุกวัน แถมสนิทกับทุกคนไวมากจนผมเริ่มรู้สึกว่ายัยปลาติดผมนะ เราชอบเดินไปซื้อขนมด้วยกัน ปิดเทอมเราเจอกันบ่อย หลายครั้ง ผมเลี้ยงนมถั่วเหลืองเธอ(เธอไม่คืนตังค์ผมเลย)
ยัยปลาเป็นคนกินจุ (แต่ไม่อ้วยอ่ะ) และหลายที ยัยปลาเลี้ยงขนมผมด้วย
แต่พอเปิดเทอม ผมมาเจอเธอน้อยลง เพราะผมเรียนหนัก เรียนพิเศษตอนเย็นเกือบทุกวัน ผมมาตีเทนนิสวันพุธ วันศุกร์และเสาร์ แต่ปลาดันมาตีวัน อังคาร พุธ ศุกร์เสาร์ แต่เดียวนี้แม่คุณเปลี่ยน มาตีแต่วันอังคาร ศุกร์เสาร์ แถมผมย้ายไปตีวันจันทร์กับวันพฤหัสเป็นส่วนใหญ่ ให้ตาย เราเจอกันเฉพาะที่โรงเรียน

หลังๆมานี้ ยัยนี่แปลกไปนะ ผมมักเห็นเธอคุยโทรศัพท์บ่อยๆ แถมยัย อัญ (เพื่อนห้องผมทีี่สนิทกับปลา) ยังชอบทำท่าทางแปลกๆ แถมยังพูดแปลกๆ
"ไง พี่หนึ่งบวกหนึ่ง"
"ไงจ๊ะ โมโหหนึ่งบวกหนึ่งหรอจ๊ะ"
"วันนี้เจอพี่เขาด้วย อยากรู้ป่ะ"

ไอ้คำพูดพวกนี้เข้าหูผมมาทุกวันๆๆ แถมยัยปลาก็ยังชอบวิ่งไล่ยัยอัญตอนที่โดนล้บ่อยๆด้วยนะ หรือว่ายัยปลาจะมีแฟนแล้ว ไม่นะ! ผมว่าคนอย่างปลาน่าจะสงวนตัวมากกว่านี้ แต่วันหนึ่ง ผมก็รู้ตัวว่าผมรักเธอไปแล้วนะ ตอนนั้น ประมาณสองทุ่มกว่าๆ ฝนตกหนักเชียว มันอาจเป็นพรมลิขิต ยัยปลาเอาแต่นั่งเล่นมืิอถือตัวเอง(เห็นรู้สึกว่าส่งข้อความหาเพื่อนอ่ะนะ) ส่วนผมนั่งฟังเพลงฝรั่ง อยู่ๆ ปลาก็หันมาถามผม
"ปอง นายว่าพวกผู้ชายนิ่งๆเนี่ย เขาชอบเล่นกีฬาอะไร" ผมจะรู้ไหมล่ะ
"มะ..ไม่รู้"
"เฮ้อ...แล้วพี่เขาจะชอบเล่นเทนนิสไหมล่ะ"
อย่าเอามันมาพลอดรักในสนามเทนนิสนะ เดี๋ยวผมจะฆ่ามันทิ้ง

เเละแล้วมันก็เกิดขึ้น รถโตโยต้าอาติส สีขาวครีมคันหนึ่งเเล่นมาจอด แต่ผมจำได้ว่ารถของยัยปลาเป็นสีดำนั่นา (ถึงจะแบบเดียวกันเด๊ะก็เหอะ) ยัยปลาก้าวลงมา ตอนนี้ผมนั่งเล่นหมากรุกอยู่ ผมหันไปปรายตามอง ยัยปลาลากเด็กผู้ชายคนหนึ่งลงมาด้วย...นั่นเหมือนเหวลึกของผม
"พี่กล้า!"
เสียงยัยจิ๊บ กับอัญร้องขึ้น ไอ้ผู้ชายคนนั้นสูงกว่าผม ท่าทางประมาณ 170 ซม. สวมเสื้อกับกางเกงพละโรงเรียนผมนี่ล่ะ สวมแว่นตาสีเทา ถือไม้เทนนิสของปลาเดินเข้ามา ท่าทางเขาอายๆ แต่ยิ้มให้ปลาตลอดเลย
"ลุงคะ! พี่กล้าพี่เพื่อนปลาจะมาตีด้วยนะคะ"
"ได้!"
ปลาลากไอ้พี่กล้าของเธอเดินมาที่โต๊ะหมากรุก
"นี่ใครอ่ะ ปลา" ไอ้กล้าถาม
"เพื่อนปลา พี่กล้า ชื่อปอง ปอง พี่กล้าอยู่ม.5 ตอนนี้เป็น..."
"เรากำลังคบหาดูใจกันอยู่ ผู้ใหญ่เห็นว่าไม่เสียหาย เพราะถ้าเราไม่ทำเรื่องอะไรร้ายแรง"
ฟ้าผ่าลงมากลางใจผมทันที ไอ้กล้าเล่นหมากรุกกับผม หมอนี่เก่งมากเลย คิดหลายชั้นมาก แถมยังเก่งอีกต่างหาก ส่วนปลาโดนเพื่อนลากไปถามความจริง...ใช่ ปลาชอบไอ้กล้า ที่เรียกว่าหนึ่งบวกหนึ่งเป็นเพราะที่โรงเรียน มันเลขที่ 2 นั่นเอง... ส่วนไอ้กล้า ชอบปลามาตั้งแต่เด็กๆ มันย้ายไปเรียนเชียงรายช่วงม.ต้น กลับมาเจอปลาก็ไม่กล้าคุยกัน แต่น้องของไอ้กล้าเป็นเพื่อนสนิทของปลาเป็นเหมือนแม่สื่อตัวเชื่อม ปลามักจะเรียกชื่อหมาที่น่ารักที่สุดในสนามว่ากล้าหาญ (แต่ไอ้กล้าชื่ออะไรก็็ไม่รู้)
ผมหวังว่าพ่อของปลาจะไม่ชอบไอ้กล้า แต่เปล่า พ่อของปลาคุยกับกล้าอย่างสนิทสนม ปลาก็ไม่ว่าอะไรด้วย เพราะทั้งสองแค่เดินข้างกัน ไม่ได้จับมือถือแขนอะไรเลย ผมเลยได้แต่มองดูสองคนนั้นยิ้มให้กัน คุยกัน ปลามักจะชอบสอนให้ไอ้กล้าตีเทนนิส ผมไม่รู้จะทำยังไงดี.... ยืนยันว่านี่เป็นเรื่องจริง แต่ ปลากลับรักไอ้กล้า ผมคิดว่าวาเลนไทน์ปีนี้ ผมจะบอกรักเธอ ผมทนเห็นไอ้กล้ามาตีพร้อมกัน แถมกล้ามันยังนิ่ง สวมแว่น ฉลาดมาก นั่นมัน...ทุกสิ่งที่ปลาชอบมารวมอยู่ที่มัน ใช่...ผมน่าจะจำเธอได้ เราน่าจะคุยกันก่อน

แต่สุดท้าย ผมได้ยินว่าปลาเคยชอบผม (อัญบอกมา) ช่วงที่ไอ้กล้าทำท่าห่างเหินกับมัน แต่ก็ไม่ได้ชอบเเล้ว เพราะกล้ากลับเข้ามา และสัญญาว่าจะไม่ทำปลาเสียใจ ปลาชอบไอ้กล้ามาตั้งแต่ ม.1 วันแรกที่เจอ ทั้งสองก็รักกันแล้วสินะ ช่างเถอะ ปลา .... เรารักเธอนะ

(หากจะถามว่าทำไมผมถึงกล้าเล่าเรื่อง ตอบว่าเพราะว่าปลาไม่ชอบเล่นคอม เธอติดมือถือมากกว่า หน้าจอเป็นภาพไอ้กล้า ส่วนมือถือไอ้กล้า หน้าจอเป็นภาพของปลา)