คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 21 ประจันหน้า
ในบรรยาาศที่ึเรียภายในห้อโถอเมือร้าทาทิศะวัน เสียฝีเท้าอธีโอ เท และเนริวสะท้อน้อไปทั่วบริเว พวเายืนประันหน้าับสมุหลาโหมและลูน้อที่มีาบสายฟ้าสีม่วอยู่ในมือ
วามเียบั่วรู่เหมือนทุอย่าหยุนิ่ ่อนที่ทุนะรู้ว่าเวลาอารเราสิ้นสุลแล้ว
ธีโอหันไปทาเนริว ่อนะถาม้วยน้ำเสียริั
"เนริว นายรับมือผู้ใ้าบสายฟ้านเียวไหวมั้ย?"
เนริวพยัหน้า พร้อมอบลับอย่าหนัแน่น
"ไหวรับหัวหน้า… เื่อใผมไ้เลย"
ธีโอพยัหน้าเล็น้อย ่อนะหันมามอเทึ่ยืนอยู่้า ๆ
"เท ถ้าพวเราสอนสู้ับสมุหลาโหม ็น่าะพอสูสี"
เทยิ้มออมามุมปา้วยวามมั่นใ
"ไ้แน่นอน ันไม่ิว่าเาะเอานะเราไ้่าย ๆ หรอนะ"
ทันในั้น วามเียบ็ถูทำลาย ธีโอระโนเ้าหาสมุหลาโหม้วยาบาานะที่ฟาลมา้วยวามเร็ว
เทามไปิ ๆ ้วยารโมีที่รวเร็วและเียบม สมุหลาโหมัาบเพลิอเาึ้นมารับารโมี
าบอเาปลุมไป้วยเปลวไฟอันร้อนแร ารปะทะันรั้แรส่เสียัสนั่น าบอธีโอและสมุหลาโหมประสานัน ่อให้เิประายไฟส่อวูบวาบทั่วทั้ห้อ
ในารปะทะรั้่อมา ธีโอฟาาบาานะอเาลมาเ็มแร สมุหลาโหมยาบเพลิอเาึ้นมารับ
เปลวไฟที่ลุโนบนาบอสมุหลาโหมปะทุึ้นสู้ับแรันอาบธีโอ
แ่ทันในั้น สิ่ที่ไม่าิ็เิึ้น
เปลวเพลิที่เยลุโนลับเริ่มิ ๆ ับ ๆ และมอลอย่า้า ๆ ราวับถููับหรือทำให้หมพลั
สมุหลาโหมถลึา มอาบอน้วยวามประหลาใ
"เิอะไรึ้น! าบอ้าทำไมถึ...?"
ธีโอยิ้มมุมปา ะที่เายัรัษาแรันในารโมีเอาไว้
"ท่านลืมอะไรไปหรือเปล่า? าบอ้าอาธรรมา แ่้าเอ็ไม่ใ่นธรรมาหรอนะ"
สมุหลาโหมัฟันแน่น เาพยายามฟื้นืนพลัอเปลวเพลิ แ่มัน็ไร้ผล เปลวไฟ่อย ๆ
มอลนเหลือเพียแสา ๆ
เทเห็นัหวะที่สมุหลาโหมเริ่มเสียารวบุม เธอรีบโมีเสริมทันที ารเลื่อนไหวอเธอรวเร็วและมริบ
ฟาเ้าใส่สมุหลาโหมา้าน้า สมุหลาโหมยัั้รับไ้อย่ามีเียิว แ่วามประหลาใที่เปลวไฟอเามอไป ทำให้ารเลื่อนไหวอเา้าลเล็น้อย
"ในนามอหน่วยพิทัษ์มหานร อให้ท่านวาอาวุธและยอมำนนะ" ธีโอพูพร้อมับเหวี่ยาบเ้าใส่เาอีรั้
ในะเียวันอี้านหนึ่ เนริวยืนประันหน้าับผู้ใ้าบสายฟ้าสีม่วลูน้ออสมุหลาโหม ท่าทาอเาสบนิ่ แ่วาเปล่ประาย้วยวามั้ใ
"มา!" เาล่าวเบา ๆ ่อนที่ะั้ท่ารับมือ
ผู้ใ้าบสายฟ้าเลื่อนัวเ้าหาอย่ารวเร็ว ฟาาบลมา้วยวามแรอสายฟ้าสีม่วที่ส่อประายทั่วบริเว
เนริวหลบารโมีไ้อย่าิวเีย าบอเาวาผ่านอาาศอย่าพลิ้วไหว
ะที่ผู้ใ้าบสายฟ้าพยายามบุเ้ามาอีรั้
"พลัอาบสายฟ้านนี้ไม่ธรรมาเลย" เนริวิในใ แ่เายัไม่ถอย มือวาอเาับาบแน่น ปล่อยให้ิใสบและสายลม่อย ๆ ไหลเวียนผ่านร่าาย เารู้ีว่าศัรูนนี้แ็แร่ แ่เา็มั่นใว่าัวเอะรับมือไ้
ารปะทะันในห้อโถร้าอเมือทิ้ร้าทวีวามรุนแรึ้นทุวินาที ะที่ทั้สอฝ่าย่าัเอาทัษะและพลัทั้หมที่มีออมาใ้ในาร่อสู้
เนริว่อย ๆ ้าวถอยหลั รัษาระยะห่าาผู้ใ้าบสายฟ้าสีม่วึ่ยืนประันหน้า
ท่าทาอฝ่ายร้ามเ็มไป้วยวามมั่นใ าบสายฟ้าในมืออเาส่อประายสลับฟ้าสีม่ว ะที่ประายไฟฟ้าระายไปทั่วร่าาย สายาอเาับ้อเนริวเหมือนเหยี่ยวรอัหวะโมี
"เ้าิว่าะสู้ับพลัอสายฟ้าไ้ั้นหรือ? เป็นแ่มนุษย์ธรรมาแท้ ๆ " ผู้ใ้าบสายฟ้าถามเสียเยาะ ่อนะพุ่เ้ามา้วยวามเร็วสู
าบในมืออเาเปล่แส้าเหมือนสายฟ้าที่ำลัะฟาล
เนริวสบใ เารู้ีว่าเาไม่สามารถสู้ับพลัอสายฟ้าโยรไ้ แ่เา็มีแผนในใ วาอเามอหา่อว่าเล็ ๆ ที่ะใ้ประโยน์าพลัอู่่อสู้ แทนที่ะหลบหนี เาัสินใเผิหน้าับารโมีนั้น
ผู้ใ้าบสายฟ้าฟาาบลมาอย่ารุนแร พลัสายฟ้าสีม่วฟาทะลุอาาศ เสียัสนั่น เนริววาาบึ้นมาเบี่ยแรอสายฟ้าไปทาอื่น ทำให้พลัสายฟ้าฟาลพื้นแทนที่ะระแทใส่เา ในเสี้ยววินาทีนั้น เาหมุนัวหลบไปอี้านอย่ารวเร็ว รัษาวามสมุลในารเลื่อนไหว
"เ้าเ่ว่าที่้าิ…มนุษย์" ผู้ใ้าบสายฟ้าล่าว แ่่อนที่เาะโมี่อ
เนริวลับเลื่อนไหวอย่าไม่าฝัน
เาหลบเ้า้าน้าอย่ารวเร็ว ทำให้ผู้ใ้าบสายฟ้า้อเปลี่ยนทิศทาารโมี
ใน่วเวลานั้นเอ เนริวพลันมอเห็นัหวะทอ เมื่อผู้ใ้าบสายฟ้าำลัหมุนาบเพื่อโมี้ำ
ทันในั้น
เนริวย่อัวและพุ่สวนไปในทิศทาร้าม ส่าบอเาเ้าโมีอย่ารวเร็วรุอ่อนที่บริเว้อมือึ่ถือาบสายฟ้าสีม่วทันที
"ัวะ!" เสียาบอเนริวเือนผ่าน้อมืออฝ่ายร้าม าบสายฟ้าสีม่วร่วลพื้นทันที เสียสายฟ้าที่เยั้อเียบไป ผู้ใ้าบสายฟ้า้อมอ้อมือนเอ้วยวามะลึ สายฟ้า่อย ๆ าลาาบ และพลัที่เยแรล้า็พลันหายไป
"นี่เ้า..." ผู้ใ้าบสายฟ้าพยายามะพู แ่เนริวไม่ปล่อยให้โอาสนั้นผ่านไป เาใ้วามเร็วพุ่เ้าโมี่อทันที
าบอเา่ออยู่ที่ออฝ่ายร้าม ่อนที่ะมีโอาสไ้อบโ้
"าบนั่นเป็นแหล่ำเนิพลัานอุสินะรับ ถ้าไม่มีมันุ็เป็นแ่ มนุษย์" เนริวล่าว้วยเสียเย็น เาใ้เพียทัษะารเลื่อนไหวและวามเร็ว ไม่ำเป็น้อพึ่พาพลัอำนาที่เหนือธรรมาิ
ผู้ใ้าบสายฟ้าถอนหายใยาวและ่อย ๆ ยมือึ้นเพื่อแสสัายอมแพ้ เนริวลาบลและถอยหลัลับไปอย่าสุภาพ
"ผมไม่้อาร่าุ แ่หาุัืนอี ผมะไม่ไว้ีวิ" เนริวล่าวเสียเรียบ ผู้ใ้าบสายฟ้าทรุัวล รู้สึถึวามพ่ายแพ้ทั้ทาร่าายและิใ
สมุหลาโหมมอไปรอบ ๆ เห็นว่าท่าไม่ีแล้วหลัาที่ผู้ใ้าบสายฟ้าอเาพ่ายแพ้่อเนริว เาัฟันแน่น้วยวามโรธ ่อนะเผยท่าไม้ายออมา เาูาบเพลิึ้นสูเหนือหัว ่อนะหัมันรึ่หนึ่้วยมือเปล่า
เปลวไฟบนาบที่เยมอลลับฟุ้ระายและหลอมรวมเ้าับร่าายอเา
พลัานธาุไฟที่ถูปล่อยออมาาาบ่อย ๆ แผ่่านไปทั่วัวสมุหลาโหม ร่าอเาเปลี่ยนแปลไปในทันที ล้ามเนื้อพอโ แ็แร่ึ้น วามเร็วและพลัที่แผ่ออมาน่าหวาลัว าอเาเปลี่ยนเป็นสีแเพลิ ลุโน้วยวามโรธ
"้าะไม่ยอมให้พวเ้ามาวาทา้าอี่อไป!" เาะโนลั่น่อนะพุ่ัวเ้าโมี ธีโอและเท้วยวามรวเร็วที่เินา
ธีโอและเทพยายามั้รับ แ่ไม่ทัน สมุหลาโหมเลื่อนที่รวเร็วว่าที่าไว้ าบที่หัในมืออเาถูใ้โมีอย่าแม่นยำและทรพลั ธีโอพยายามฟาาบสวนลับ แ่ถูพลัอันมหาศาลผลัให้เาระเ็นไปนำแพ
ส่วนเทถูระแท้วยหมัไฟที่รุนแรนล้มลไปอับพื้น แว่นาอเธอแเป็นเสี่ย ทัู้่สะบัสะบอมาารโมี
"เทยัไหวมั้ย!" ธีโอพู้วยน้ำเสียหนัแน่นะพยายามยืนึ้น แ่เา็รู้ว่าพลัที่สมุหลาโหมใ้ในอนนี้เินว่าที่พวเาะ้านทานไ้่าย ๆ
ในะเียวัน สมุหลาโหมเินเ้าหาเทที่นอนอยู่บนพื้น สายาอเาเ็มไป้วยวามเหี้ยมโห เายาบที่หัึ้นสู เรียมะปัมันลไปที่ออเธอ
"นี่ือุบอเ้าสาวน้อย!" เาะโนพร้อมับเหวี่ยาบลมา
ในั่วพริบานั้นเอ เสียาบปะทะันั้อไปทั่วห้อ เนริวพุ่ัวเ้ามาใ้าบอเาสัาบที่หัอสมุหลาโหมไว้ไ้ทันอย่าหวุหวิ เปลวไฟาาบอสมุหลาโหมปะทะับาบอเนริว ่อให้เิประายไฟและเสียึ้อ
เนริวมอสบาับสมุหลาโหม้วยสายาแน่วแน่ แม้ว่าเาะรู้สึถึพลัอันมหาศาลที่แผ่ออมาาู่่อสู้
"อย่ามาแะ้อรุ่นพี่ที่น่ารัอันนะ!"
แ่่อนที่เนริวะสามารถอบโ้ไ้ สมุหลาโหม็เะเา้วยพลัมหาศาล เ็มแรนเนริวระเ็นไประแทำแพ เสียัสนั่น วามเ็บปวแล่นไปทั่วร่าายอเนริวะที่เาพยายามลุึ้น าบอเาหลุมือไปในะเียวัน เลือไหลออามุมปา เารู้ีว่าอนนี้สถานาร์ำลัเลวร้ายลทุะ
สมุหลาโหมยิ้มเหี้ยม
"พอเถอะ… ให้มันบลที่รนี้!"
สมุหลาโหมหันหลัให้ับเนริว ธีโอ และเท ที่นอนบาเ็บอยู่บนพื้น เาเินไปหาผู้ใ้าบสายฟ้าสีม่วที่ยัทรุัวอยู่าารพ่ายแพ้ วาอสมุหลาโหมยัลุโนเป็นสีแเพลิ ะที่เา้อผู้ใ้าบสายฟ้าอย่าเย็นา สายาที่เยเป็นมิรลายเป็นสิ่ที่น่าสะพรึลัว
ผู้ใ้าบสายฟ้าสีม่วเยหน้ามอสมุหลาโหม้วยวามสับสนและหวาลัว
"นี่ท่าน... ลายเป็นัวอะไรไปแล้ว?" เาถามเสียสั่น เห็นไ้ัว่าเาไม่เ้าใว่าผู้บัาารที่เาเารพรัลายเป็นอะไรไป
สมุหลาโหมยิ้มเยาะ่อนะอบเสียเ้ม
"้าไม่ใ่สิ่ที่พวเ้าเรียว่าเอเลมอเอร์ ้าไม่ใ่พ่อม ้าือเทพเ้า!"
านั้นสมุหลาโหม้มลหยิบาบสายฟ้าสีม่วอผู้ใ้าบที่วาอยู่ใล้ ๆ าบนั้นยัเปล่ประายพลัานไฟฟ้า เาูาบึ้น ่อนะหันไปแทลที่ออผู้ใ้าบสายฟ้าอย่าโหเหี้ยม
ผู้ใ้าบสายฟ้าาเบิว้า วามเ็บปวและวามทรมานแผ่่านไปทั่วร่าอเา ะที่พลัสายฟ้าาาบ่อย ๆ ไหลเ้าสู่ร่าายอสมุหลาโหม พลัานไฟฟ้าสีม่วส่อแสไปทั่วร่าายอเา หลอมรวมับพลัเพลิที่ำลัโหมระหน่ำอยู่ในัวอสมุหลาโหมอยู่แล้ว
เสียฟ้าร้อและเสียเปลวไฟำรามผสานันนั้อไปทั่วทั้ห้อ
ผู้ใ้าบสายฟ้าสีม่วพยายามะพูอะไรบาอย่า แ่่อนที่เาะพูไ้ พลัีวิอเา็ถููับนหม ร่าายอเาทรุัวลพื้นในสภาพที่ไร้ีวิ
สมุหลาโหมอนนี้ลายเป็นสิ่มีีวิที่เินว่ามนุษย์ สายาอเาเปลี่ยนไปเป็นสีแและสีม่วผสมัน พลัอไฟและสายฟ้าหลอมรวมันในร่าายอเา เายาบึ้นเหนือหัว เสียฟ้าผ่าัสนั่น าบในมือเาปลุมไป้วยเปลวไฟและสายฟ้าในเวลาเียวัน
"้วยพลันี้...ไม่มีใรหยุ้าไ้อี่อไป!" สมุหลาโหมหัวเราะอย่าบ้าลั่ ะที่พลัานในัวอเาเริ่มเินวบุม เปลวไฟและสายฟ้าำลัแผ่ระายไปทั่วบริเว ราวับว่าร่าอเาไม่สามารถรับมือับพลัที่มหาศาลนี้ไ้
อนนี้ สมุหลาโหมไม่ไ้แ่แ็แร่และรวเร็วึ้น แ่พลัที่แผ่ออมายัไร้ารวบุม เาลายเป็นปีศาที่เ็มไป้วยวามบ้าลั่
ธีโอ่อย ๆ ลุึ้นยืนอย่ายาลำบา เลือไหลิบามุมปาอเา แ่สายาอเายัแน่วแน่และไม่ยอมแพ้
เาเินไปหยิบาบาานะที่หล่นอยู่บนพื้น หยิบึ้นมาพร้อมับปล่อยลมหายใอออย่าหนัแน่น
เทที่ยับาเ็บ พยายามลุึ้นมาพร้อมับมอไปทาธีโอ้วยวามเป็นห่ว เธอพยายามห้ามเา
"ธีโอ... เี๋ยว่อน! ใเย็น่อน เรา้อิแผนใหม่ ถ้าเราบุ่มบ่ามเ้าไปอนนี้ เราะไม่มีโอาสนะเลย เาแ็แร่เินไป!"
ธีโอมอลับไปที่เท ่อนะส่ายหน้าเล็น้อย
"ไม่ เท... ถ้าเป็นแ่่อนเาเป็นเอเลมอเอร์เราไม่สามารถ่าเาไ้ แ่ารที่เาูับพลัที่มาาารทลอ นั้นทำให้เาลายเป็นมนุษย์ธรรมาไปแล้ว" ธีโอพู้วยน้ำเสียหนัแน่น เาหยิบาบึ้นมาับมั่น
"ฟันะ... อนนี้พลัไฟและสายฟ้าที่เาูับเ้าไปทำให้เาแ็แร่็ริ แ่ภายในร่าายอเา็เริ่มพัทลายเพราะรับมือับพลัที่เินวบุม ถ้าเราสามารถแททะลุหัวใอเาไ้... มัน็ะบ"
เทยัมอธีโอ้วยวามัวล
"แ่...มันอันรายเินไป!" เธอพยายามเือนเา แ่ธีโอยัยืนหยัอยู่ับวามิอเา
"ไม่้อัวลเท… ันมีแผนเสมอแหละ" ธีโออบลับ้วยสายาที่แน่วแน่
ทันในั้น เสียหัวเราะบ้าลั่อสมุหลาโหม็ั้อไปทั่วห้อ เาไ้ยินทุสิ่ที่ธีโอพูและ้อมาที่พวเา้วยสายาที่เ็มไป้วยวามบ้าลั่ วาสีแและสีม่วอเาลุโน้วยวามโรธ
"ไอ้หนู! เ้าอยาแททะลุหัวใ้า? มาูันว่าใระเป็นนโนแท่อนัน!" สมุหลาโหมะโนออมาอย่าท้าทาย เปลวไฟและสายฟ้าส่เสียำรามออมาาร่าายอเา พลัที่ไร้ารวบุมเริ่มฟุ้ระายทั่วห้อ ราวับว่าเาำลัะปล่อยพลัทำลายล้าทุสิ่
ธีโอับาบาานะในมือแน่น ะที่สมุหลาโหม้าวเ้ามาอย่าเรี้ยวรา พลัสายฟ้าและเปลวเพลิแผ่่านออาร่าายอเา ไฟสีส้มแลุท่วมพร้อมับประายสายฟ้าสีม่วที่แผ่ระายไปทั่วห้อ เสียฟ้าร้อและเปลวไฟลั่นัสนั่น ทุ้าวที่สมุหลาโหม้าวเ้ามา พื้นินสั่นสะเทือนาพลัอันมหาศาล
"เ้าิว่าะสู้้าไ้้วยาบธรรมาเล่มนั้นเล่มเียวหรือ!" สมุหลาโหมะโน้วยเสียัพร้อมับพุ่เ้าใส่ธีโอ วามเร็วอเาเพิ่มึ้นอย่าน่าลัว าบในมืออเาที่ผสมผสานทั้สายฟ้าและเปลวไฟถูเหวี่ยลมา้วยวามรุนแร
ธีโอหลบารโมีไ้อย่าิวเีย เายาบาานะึ้นมารับารปะทะรั้่อมา เสียาบปะทะันัสนั่น เปลวไฟและประายสายฟ้าปะทุออมาในทุัหวะที่าบอพวเาระทบัน พลัอันมหาศาลอสมุหลาโหมทำให้แรันที่ส่ผ่านาบนั้นมหาศาล ธีโอรู้สึถึวามร้อนและไฟฟ้าที่ลุลามผ่านาบอเา เาถอยลับเล็น้อย แ่็ยัไม่ยอมแพ้
"พลัอท่านอามหาศาล แู่ัวเออนนี้สิท่านลายเป็นัวอะไรไปแล้ว!" ธีโอล่าว้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามมุ่มั่น เาพุ่เ้าโมีลับ
าบาานะอเาถูฟาลมาอย่ารวเร็วและแม่นยำ พยายามหา่อว่าในารโมีสมุหลาโหม
สมุหลาโหมอบโ้้วยารฟาาบอเาลมาอย่ารุนแร สายฟ้าพุ่ออมาาาบอเาราวับูที่ฟาแส้ใส่ธีโอ ธีโอ้อหลบอย่ารวเร็ว แ่็ยัถูสายฟ้าระแทเล็น้อยนรู้สึาไปทั่วแน
"้าไม่ใ่มนุษย์ธรรมาอี่อไป! พลันี้มันะทำให้้ารอทุสิ่! และสร้าระเบียบึ้นมาใหม่" สมุหลาโหมหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ ่อนะโมีอย่า่อเนื่อ าบสายฟ้าและเปลวเพลิในมืออเาฟาใส่ธีโอ้วยวามเร็วและวามรุนแรยิ่ึ้น
ธีโอรวบรวมสิ พยายามอ่านารเลื่อนไหวอสมุหลาโหม แม้ว่าารโมีอเาะรวเร็วและทรพลั แ่ธีโอรู้ว่าแผนอเาือารหาัหวะโมีุอ่อนภายในร่าายอสมุหลาโหมที่ถูพลัานเหล่านั้นทำลายาภายใน
ธีโอพุ่ัวหลบารโมีอสมุหลาโหม าบสายฟ้าและเปลวเพลิฟาลมาใล้ัวเาทุที วามเร็วและพลัอสมุหลาโหมรุนแรเินว่าะรับมือไ้่าย ๆ ธีโอพึมพำในใ
"รอ่อน... รอ่อน... ้อรอัหวะสำั!" เาพยายามวบุมสิ ะถอยหลัเล็น้อย เพื่อหา่อว่าในารโมี
แ่่อนที่เาะไ้หายใหายอ สมุหลาโหมหัวเราะลั่น เสียหัวเราะอเาั้อไปทั่วห้อ
"รออะไรัน? เ้าิะทำอะไร ้ามอเห็นทุสิ่ เ้าำลัิแผนอะไรอยู่?"
ธีโอหยุะั หัวใเ้นแร้วยวามใ
"เา...อ่านใไ้ั้นหรือ?" เาิในใ วามื่นระหนเริ่มแผ่่านเ้ามาในร่าาย แ่เายัพยายามสบนิ่ไม่ให้แสอาาร
สมุหลาโหม้าวเ้ามาใล้ พร้อมับรอยยิ้มเหยียหยาม
"ไม่้อใหรอ อนนี้้าือเทพเ้าแล้ว! พลันี้ทำให้้ามอเห็นทุสิ่และสิ่มีีวิทุรูปแบบที่ำลัิ ้าอ่านารโมีอเ้าออหม ไม่มีสิ่ใที่เ้าะปิบัา้าไ้อี่อไป!"
ธีโอบรามแน่น เารู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ าร่อสู้ะยิ่ยาึ้นว่าเิม สมุหลาโหมไม่ไ้แ่แ็แร่ แ่ยัสามารถรับรู้ทุารเลื่อนไหวและแผนารอเาล่วหน้า
่อนที่ธีโอะั้ัวไ้ สมุหลาโหมพุ่ัวเ้ามาใล้ าบอเาเปล่ประาย้วยพลัไฟและสายฟ้าที่แผ่่านไปทั่วบริเว และในั่วพริบา าบอสมุหลาโหม็เสียบแทเ้าไปที่ท้ออธีโออย่าแม่นยำ
"อ๊า!" ธีโอร้อออมา้วยวามเ็บปว าบอสมุหลาโหมแทลึเ้าไปในร่าอเา เลือไหลออมาาบาแผลมาึ้นเรื่อย ๆ ะที่สมุหลาโหมึาบอออย่า้า ๆ ทิ้ให้ธีโอนอนมอเลือ
"เ้าน่ะ ไม่มีทาเอานะ้าไ้หรอ ธีโอ" สมุหลาโหมพู้วยน้ำเสียเย้ยหยัน ่อนะหันหลัลับไป ทิ้ธีโอที่นอนอยู่บนพื้น้วยร่าายที่บาเ็บสาหัสและสายาที่มืมัว
เลืออธีโอไหลออมามาึ้นเรื่อย ๆ แ่เาพยายามยมือึ้นเพื่อยึาบไว้ แม้วามเ็บปวะแล่นไปทั่วร่า
ธีโอที่นอนมอเลือ พยายามรวบรวมพลัที่เหลือเพียเล็น้อยในร่าาย เาแ็ใพูออมา้วยน้ำเสียสั่นเรือแ่ยัเ็มไป้วยวามั้ใ
"ะไปไหน...หันลับมานี่่อน รู้มั้ยว่า นที่บอว่า ไม่มีทาเอานะ้าไ้หรอ ส่วนมามัะแพ้ทุทีเลยล่ะ !"
สมุหลาโหมะัเล็น้อย่อนะหันลับมา้วยสีหน้าประหลาใ
"เ้าพูอะไรอเ้า?"
ธีโอ้อมอเา วาอเาเ็มไป้วยวามมั่นใ
"พอีว่า้ามีแผนน่ะ!"
ทันในั้น าบในมืออสมุหลาโหมที่เยเปล่ประายพลัานสายฟ้าและไฟฟ้า่อย ๆ มอับล เปลวไฟที่เยโหมระหน่ำเริ่มสลัวลทีละน้อย สมุหลาโหมมอาบในมือ้วยวามประหลาใ และในที่สุ็เ้าใบาอย่า
"ริสิ... เ้ามีสายเลืออษัริย์ เลืออเ้าอาส่ผล่อพลัธาุในาบอ้า
าบที่้าทลอนี้ยัไม่สมบูร์ริ ๆ ้วยสินะ..." เาพูพร้อมับยิ้มเหยีย
"แ่ถึยัไ พลัมหาศาลที่อยู่ในัว้า็ยัไม่หายไป!"
ธีโอมวิ้ว
"แล้วเ้ารู้เรื่อนี้ไ้ยัไ?"
สมุหลาโหมหัวเราะเยาะ
"้ารู้แ้แล้วทุสิ่! ้าำไ้ทุอย่า... ไม่ว่าะเป็นวามลับอเ้า หรือแม้วามลับอพลั!"
แ่่อนที่สมุหลาโหมะพูบ ู่ ๆ าบเล่มหนึ่็แททะลุออเาาทา้านหลั เสียแททะลุเนื้อัสนั่น
วาอสมุหลาโหมเบิว้า้วยวามใ
เาหันมามอเห็นหิสาวในุสีฟ้า มืออเธอำาบไว้อย่ามั่น วาอเธอเย็นาและแน่วแน่
"ะ เ้าือใรัน...?" สมุหลาโหมถามเสียแผ่ว ร่าายเริ่มสั่นเทาาวามเ็บปว
หิสาวอบ้วยเสียเรียบเยือเย็น
"ไหนว่าำไ้ทุอย่าล่ะะท่านสมุหลาโหม ัน็ือสายน้ำผู้ถูลืมยัไล่ะ"
เฟลอ หิสาวผู้มีพลัสายน้ำแห่ารลืมเลือน ึาบออาออสมุหลาโหมอย่าไร้ปราี ทำให้เาทรุัวล พลัมหาศาลในร่าอเาเริ่มเลือนหายไป วาที่เยเ็มไป้วยวามโอหัลับอ่อนลนเหลือเพียวามว่าเปล่า
เนริวและเทมอูเหุาร์อย่าะลึ พวเามอเฟลอ้วยวามสสัย
"เธอนนั้น… ือใรัน?"
เฟลอหันมามอพวเา วาอ่อนโยนลเล็น้อย แ่ไม่ไ้อบอะไร เนริวและเทยัวย
แ่ธีโอลับำเธอไ้
"มา้าัเลยนะรับุหมอ"
เฟลอยิ้มบา ๆ ให้ับธีโอ ะที่ร่าอสมุหลาโหม่อย ๆ ล้มลอย่าไร้ีวิ
เฟลอพุ่ัวเ้ามาหาธีโอทันทีที่เห็นเานอนมอเลือ วาอเธอเ็มไป้วยวามัวลและวามเ็บปว
เธอวามือเบา ๆ ลบนบาแผลที่ท้ออเา พลัสายน้ำแห่ารเยียวยาเริ่มไหลออมาามืออเธอ
พยายามที่ะรัษาบาแผลอธีโอ
แ่วินาที่อมา เธอ็รู้สึไ้ว่าพลัอเธอไม่สามารถทำอะไรไ้ บาแผลอธีโอไม่ีึ้นเลย วามพยายามทั้หมอเธอไม่เป็นผล เฟลอมอมืออัวเอที่เปื้อนเลืออย่าสับสนและหมหวั
"ทำไม... ทำไมมันถึไม่หาย?" เธอพึมพำเสียสั่น ธีโอที่นอนเ็บอยู่พยายามยิ้มให้เธอ แ่็ไม่สามารถพูอะไรไ้มานั
เฟลอเริ่มร้อไห้ น้ำาอเธอหยลบนใบหน้าอธีโอ ะที่เธอโอบอเาแน่น วามเ็บปวที่เห็นนที่เธอห่วใย้อเ็บปว่อหน้าเธอโยที่เธอ่วยอะไรไม่ไ้ ทำให้หัวใอเธอเหมือนะแสลาย
"อย่าาย... ห้ามายนะ!" เฟลอร้อออมาทั้น้ำา
"ถ้านายายไป... ใระำันไ้? ใระำนที่ไม่มีใรเยำอย่าัน?"
เธออธีโอไว้แน่นึ้น พู้วยน้ำเสียที่แสนเศร้า
"อยู่เป็นเพื่อนันไป่อนไ้มั้ย? อย่าทิ้ันไป..."
แม้ธีโอะอ่อนแรนแทบไม่สามารถพูไ้ แ่เา็พยายามเอื้อมมือมาแะไหล่อเฟลอ ราวับะให้สัาว่าเาะไม่ยอมแพ้่าย ๆ วามเียบปลุมห้อร้าแห่นั้น มีเพียเสียสะอื้นอเฟลอที่ยััอยู่…
เฟลอเหลือบมอไปที่าบาานะในมืออธีโอ วามิหนึ่แล่นเ้ามาในใเธอทันที าบเล่มนี้... มันือสิ่ที่ทำให้ธีโอำเธอไ้ พลัสายน้ำแห่ารลืมเลือนอเธอไม่มีผลับเาเพราะาบเล่มนี้ แ่ในะเียวัน าบนั้น็ัวาพลัแห่ารเยียวยาอเธอ
เธอมอไปที่ธีโอึ่นอนบาเ็บอยู่รหน้า ใอเธอเ็มไป้วยวามสับสนและวามเ็บปว เธอรู้ว่าถ้าเธอทิ้าบไป ธีโออาะลืมเธอไปลอาล แ่ถ้าเธอไม่ทำเ่นนั้น เธอ็ไม่สามารถรัษาีวิอเาไ้
เฟลอัฟันแน่น หัวใอเธอหนัอึ้ แ่ในที่สุเธอัสินใ เธอเลือที่ะ่วยีวิธีโอมาว่าวามทรำอเา
"อโทษนะ...ธีโอ" เธอพึมพำ่อนะับาบาานะในมืออเาแล้วโยนมันออไปไล ๆ
ทันทีที่าบหลุามืออธีโอ เฟลอพยายามใ้พลัสายน้ำแห่ารเยียวยาอเธออีรั้ แ่ราวนี้็ยัไม่เป็นผล
บาแผลอธีโอยัไม่หาย เฟลอเริ่มสับสนและสิ้นหวั น้ำาไหลรินอีรั้ ะที่เธอำลัพยายามรัษาเา้วยพลัที่มีทั้หม
ทันในั้นเอ เสียอทีมแพทย์และหน่วยู้ภัยาหน่วยพิทัษ์็ัึ้น พวเารีบวิ่เ้ามาในห้อ เทรีบรเ้ามาหาธีโอ เธอเห็นเฟลอที่นัุ่เ่า้าธีโอ ำลัพยายามรัษาเา้วยวามสิ้นหวั
เทรู้สึถึวามเ็บปวและวามเศร้าในวาอเฟลอ แม้ว่าเธอะำไม่ไ้ว่าเฟลอเป็นใร แ่วามรู้สึนั้นทำให้เธออไม่ไ้ที่ะึเฟลอออมาและอเธอไว้
"พอแล้ว... ทีมแพทย์มาถึแล้ว เาะไม่เป็นไร..."
เทพู้วยน้ำเสียปลอบโยน ะที่เฟลอร้อไห้สะอื้นในอ้อมออเธอ
เฟลอออบ เทพยายามปลอบใเธอ แม้ว่าะำไม่ไ้ว่าเธอเป็นใร็าม
เ้าหน้าที่หน่วยู้ภัยและหน่วยพิทัษ์่า ๆ ำลัเลียร์ที่เิเหุอย่ารวเร็ว พื้นที่รอบ ๆ ถูั้นไว้ มีเ้าหน้าที่สืบสวนเ็บหลัานทุอย่าที่พบ รวมถึนั่าวและสมาิสภาที่เ้ามาเฝ้าูสถานาร์ สายาอทุนับ้อไปที่าศพอสมุหลาโหม ผู้ึ่เยเป็นบุลที่เรามและทรพลั แ่อนนี้ลับเป็นเพียร่าที่ไร้ีวิ
เนริวยืนอยู่ห่าออมาเล็น้อย มอเหุาร์้วยท่าทาสบนิ่ แม้ะเ็มไป้วยวามิในใ เามอูเ้าหน้าที่ที่ัารเ็บวาหลัานอย่ารวเร็ว ะเียวัน เท็เินเ้ามาหาเาหลัาส่ธีโอึ้นรถพยาบาลไปแล้ว
เทหยุอยู่้า ๆ เนริว เธอทอสายามอไปยัศพอสมุหลาโหมที่นอนนิ่อยู่บนพื้น ่อนะถอนหายใเบา ๆ "สุท้ายแล้ว... เรา็ยัไม่ไ้ถามเาเลยว่าุประส์ริ ๆ อเาืออะไร"
เนริวหันไปมอเทและพยัหน้าเล็น้อย เารุ่นิอยู่รู่หนึ่่อนะอบ
"บาที...มนุษย์เรา็อาะทำสิ่่า ๆ เพียเพราะอยาทำแหละรับ ุประส์อเาอาไม่มีอะไรมาไปว่านั้น"
เทเียบไปั่วะ เธอ้อมอศพอสมุหลาโหมอีรั้ ท่ามลาบรรยาาศที่เ็มไป้วยวามสสัยและำถามที่ไม่มีำอบ
"อาะริ..." เทพูเบา ๆ
"บาทีสิ่ที่เราิว่าเป็นเหุผลลึึ้ อาะเป็นเพียวามปรารถนาส่วนัวที่เราไม่มีวันเ้าใ"
ทั้สอยืนมอภาพนั้น้วยัน วามเียบที่ปลุมระหว่าพวเาไม่ไ้รู้สึอึอั แ่ลับเป็นวามเียบที่เ็มไป้วยวามเ้าใ
เนริวยืนมอไปยัเฟลอที่ยันั่ร้อไห้อยู่ไม่ไลนั ใบหน้าอเาเ็มไป้วยวามัวลเล็น้อย
"แล้วเราะเอายัไับเอเลมอเอร์สาวนนั้นีรับ? เธอร้อไห้ไม่หยุเลย" เาถามเทะที่สายายั้อไปที่เฟลอ
เทหันไปมอเฟลอ ่อนะถอนหายใเล็น้อย
"ันว่าให้นายอยู่ที่นี่รายาน่อสมาิสภาแล้วัน เี๋ยวันะามไปูธีโอที่โรพยาบาล แล้วพาเธอนนั้นไป้วย ูเหมือนเธอะเป็นห่วธีโอมา... บาทีธีโออาะเป็นนสำัอเธอ"
เนริวพยัหน้าอย่าเ้าใ
"ไ้รับ ฝาบอหัวหน้า้วยว่าันะไปเยี่ยมหลัาัารที่นี่เสร็ รุ่นพี่เป็นยัไบ้าล่ะรับ พวเราเอ็โีที่เป็นนธรรมา พลัาทหารพยาบาลอเอเลมอเอร์ึใ้รัษาเราไ้ในั่วพริบา"
เทยิ้มบา ๆ ่อนะเินไปหาเฟลอ เธอ่อย ๆ ย่อัวล้าเฟลอและเอามือวาเบา ๆ บนไหล่อเธอ
"ไปับันนะ เี๋ยวันะพาไปูธีโอ เาะไม่เป็นไรหรอ"
เฟลอเยหน้ามอเท้วยน้ำา ยัสะอื้น แ่พยายามสบลเมื่อไ้ยินื่อธีโอ เธอพยัหน้าเบา ๆ และยอมลุึ้นามเทไป แม้ว่าะยัไม่หายเศร้า แ่ารไ้ไปูธีโอ็ทำให้เธอรู้สึมีวามหวั
#่วพูุยับผู้อ่าน
อนนี้อาะยาวว่าเพื่อนสัหน่อย อยาให้มันบสถานะาร์่วนี้ให้หม
อยาะบอสมุหลาโหมมาว่าไม่้อพู!!
ส่วนใรที่อ่านมาถึรนี้ แล้วำเฟลอไม่ไ้ ไม่้อแปลในะรับ
ุอาะโนพลัสายน้ำแห่ารลืมเลือนอเธอลบวามทาำเ่นัน
ความคิดเห็น