คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 ความจริงในทางการเมือง
พระราวัามุั่สวรร์ที่ั้ระห่านอยู่ท่ามลามหานรให่โ รั้วทอำประับ้วยลวลายวิิรที่ล้อมรอบพระราวัสะท้อนแสแยามเ้านเิเป็นประายระยิบระยับ ผสานับท้อฟ้าใสส บรรยาาศรอบัว่าสบและามส่าในทุย่า้าว
ธีโอ เฟลอ เท และเนริว ำลัเินทาไปยัที่ทำานอสมุหลาโหม ภายใ้เาอาารอันโอฬารอพระราวั
เสียฝีเท้าเบา ๆ อพวเาเป็นส่วนหนึ่อสรรพเสียในเ้านี้ หลัาผ่านประูให่เ้าสู่พระราวั
ธีโอและเฟลอเลือเินลัเลาะผ่านสวนามที่เ็มไป้วยอไม้นานาพันธุ์ สีสันสใสัับวามเียวีอพุ่มไม้ที่ถูัแ่อย่าประี เสียนร้อเพลเบา ๆ ผสานับเสียน้ำพุไหลสร้าบรรยาาศที่วนให้รู้สึสบและผ่อนลาย
ลมพัเอื่อย ๆ นำพาวามหอมอ่อน ๆ ออไม้มาามทา
ธีโอเริ่มบทสนทนา้วยเสียนุ่มนวล ะที่พวเาเินเีย้าัน
"เฟลอ… หลับสบายมั้ยเมื่อืน?" น้ำเสียอเาเ็มไป้วยวามอบอุ่นและใส่ใ วาเามอไปที่เธอราวับอยฟัำอบอย่าั้ใ
เฟลอยิ้มเล็น้อย รอยยิ้มนั้นเหมือนมีแสส่อผ่านหัวใที่เบิบานะเธอมอรอบๆ บรรยาาศร่มรื่น
"็หลับสบายนะ ันไม่ไ้นอนโยที่มีนนอนอยู่้า ๆ มานานแล้ว" น้ำเสียอเธอเ็มไป้วยวามเป็นธรรมาิ
ธีโอมอหน้าเธอ้วยแววาที่เ็มไป้วยวามอ่อนโยนและวามเ้าใ
"ันีใที่เธออบ" ำพูนั้นูเหมือนะบอถึวามใส่ใและวามห่วใยอย่าลึึ้ในทุำที่เอ่ย
พวเาทั้สอเินผ่านแปลอไม้ที่บานสะพรั่ไปามทา ลิ่นหอมออไม้ลอยึ้นมาเป็นระยะ
ราวับเป็นสัาบอให้รู้ว่าสวนนั้นยัมีีวิ สายลมพัผ่านท่ามลาเสียน้ำพุไหลสร้าเสียนุ่มนวลวนให้รู้สึผ่อนลาย
เฟลอหยุยืนมอธีโออย่าสสัย
"นายเยมาที่นี่หรอ เินนำเหมือนับรู้เส้นทา"
ธีโอยิ้มและอบ้วยท่าทาผ่อนลาย
"สมัยเรียนัน็เยมาทัศนศึษาที่นี่น่ะ" เาพูพลามอไปที่ท้อฟ้าสีรามเหมือนำลัหวนนึถึวามทรำเ่า ๆ
ะที่ทั้สอำลัเพลิเพลินไปับารสนทนาและบรรยาาศ เทและเนริวเินามมาา้านหลัเล็น้อย
เทเอียหัวระิบถามเนริว้วยน้ำเสียเบา แ่เ็มไป้วยวามสสัย
"นายิว่าไ ทำไมธีโอถึให้พวเรานอนที่ห้อทำานอเาเมื่อืน?"
น้ำเสียเธอแฝไป้วยวามสสัยและารั้้อสัเ
เนริวพยัหน้าอย่าเห็น้วย
"ผม็สสัยเหมือนัน หัวหน้า็ไม่ไ้บออะไร" เาพู้วยท่าทารุ่นิ
เทหรี่ามอเฟลอและพู้วยวามบันเล็น้อย
"ริ ๆ อาะแ่หาเรื่ออยู่ับหมอเฟลอแล้วเอาพวเรามาบัหน้าแ้เินหรือเปล่า?"
เนริวหยุิเล็น้อย่อนอบ
"แล้วรอหัวหน้าไม่หึหรอรับ" น้ำเสียอเาเ็มไป้วยวามริั
เทถอนหายใและยัไหล่เบาๆ
"หึบ้าอะไร…" เธอพูอย่าไม่แยแส
"ันับหัวหน้า็ไม่ไ้มีวามสัมพันธ์แบบนั้นเลย และอีอย่านะ เลิเรียันว่ารอหัวหน้าไ้แล้ว เนเอ็เป็นรอหัวหน้าเหมือนัน"
เนริวหัวเราะเบา ๆ พร้อมพยัหน้ารับ
"แล้วะให้ผมเรียว่าอะไรล่ะรับ… เรียรุ่นพี่ีมั้ย ยัไุ็มา่อนผม"
เทยิ้มเล็น้อยและพยัหน้า
"แบบนี้มัน็ูีไปอีแบบ เรียันว่ารุ่นพี่็ไ้ หรือเรียื่อเย ๆ ็ไ้"
เนริวพยัหน้าเบา ๆ
"ไ้เลยรับ…รุ่นพี่"
เาอบ้วยน้ำเสียที่แฝไป้วยวามเารพและบันเล็น้อย ทั้สอนมอธีโอและเฟลอที่ยัเินุยันอยู่ในสวนอย่าเพลิเพลิน
ะที่ธีโอและเฟลอเินุยัน เฟลอหันมามอธีโอ้วยวามสสัยที่ปราัในวา ่อนะเอ่ยถามเบา ๆ
"ธีโอ... ทำไมเมื่อืนถึให้ันนอนที่ห้อทำานอนายล่ะ?" น้ำเสียอเธอแฝไป้วยวามุนอย่าัเน
ธีโอยิ้มเล็ ๆ บนใบหน้าะมอเธอ
"เอ้า... ันนึว่าเธอรู้เหุผลอยู่แล้ว" เาพู้วยน้ำเสียบัน
เฟลอส่ายหน้าพลาโบมือปิเสธ
"ไม่รู้ริๆ… ันะไปรู้ไ้ยัไันล่ะ"
ธีโอหัวเราะเบาๆ
"็ถ้าให้สอนนั้นออห่าเธอ วามทรำเี่ยวับเธอ็ะถูลบไ ันี้เียะแนะนำเธอให้พวเารู้ัใหม่อี"
น้ำเสียอเาแฝไป้วยวามอ่อนโยนแ่็แฝวามริัในทุำพู
เฟลอพยัหน้าอย่าเ้าใ
"อ่อ…็เลยให้พวเรานอนรวมันอยู่ในห้อ อบุนะ มันรู้สึีริ ๆ นะที่มีเพื่อน ๆ" รอยยิ้มอเธอเผยออมาเ็มไป้วยวามาบึ้และอุ่นใ
ทั้สอสนทนาันอย่าเพลิเพลิน แ่ในัหวะนั้นเอ ทหารราอรัษ์ในุเราะประำำแหน่เินเ้ามาใล้ ๆ พวเาอย่าเร่รึม ร่าายั้รและสายา้อมอไป้าหน้า
"พวท่านรุารอรนี้่อนรับ" ทหารพู้วยน้ำเสียที่เปี่ยมไป้วยวามเป็นทาาร
ธีโออบลับ้วยารพยัหน้าเล็น้อย
"ไ้รับ"
เฟลอหันไปมอทหารราอรัษ์้วยสายาที่แฝวามสสัย
"่อนหน้านี้เรา็ผ่านมาไ้สบาย ๆ ทำไมะมารวอะไรเอาป่านนี้" เธอถามพลา้อมอไปที่ทหาร
ทหารราอรัษ์ยืนอย่ามั่น่อนอบ้วยน้ำเสียนิ่
"ออภัยที่รบวน แ่เรามีหน้าที่้อรวสอบพื้นที่นี้่อนที่ท่านะไปพบท่านสมุหลาโหม"
ธีโอพยัหน้าอย่าเ้าใ
"เ้าใแล้ว พวเราะรอรนี้รับ" น้ำเสียอเาเยือเย็น
ทันในั้น ทหารราอรัษ์อีนหนึ่รีบวิ่เ้ามาหาพวเาอย่ารวเร็ว เายืนัวร่อนล่าว้วยน้ำเสียสำนึผิ "้ออภัยเป็นอย่าสูพะยะ่ะ ทหารนายนี้พึ่มาใหม่ยัไม่รู้ั พระ…พวท่าน เิทานี้รับ ท่านสมุหลาโหมรออยู่"
ธีโอพยัหน้าและล่าวเบาๆ
"ไม่เป็นไรรับ…อบุมา"
เฟลอมอทหารราอรัษ์ที่วิ่เ้ามาพร้อมยิ้มเล็ ๆ
"ไม่เป็นไร่ะ เราเ้าใี"
เมื่อทุอย่าลี่ลาย ทหารราอรัษ์นที่สอนำทาพวเาไปยัห้อทำานอสมุหลาโหม ธีโอับเฟลอเินามหลั ะที่เทและเนริวเินามมาใล้ ๆ ทั้ลุ่มเหมือนทีมที่ทำานร่วมันอย่าลัว
เฟลอพูึ้น้วยน้ำเสียแฝวามบัน
"ยัะเราเป็นเ้าายเ้าหิเลยเนอะ"
ธีโอยิ้มและหัวเราะเบาๆ
"ถ้าเป็นอย่านั้นไ้มัน็ีนะ ันเป็นเ้าายและเธอเป็นเ้าหิอัน"
เทที่ไ้ยินำพูนั้นหัวเราะออมาเสียั
"โอ้โห เ้าายธีโอและเ้าหิเฟลอ สวีทันลาพระราวัเลยเหรอเพ่ะ"
เฟลอหน้าแเล็น้อย เธอยิ้มเิน ๆ
"แ่ล้อเล่นน่ะ ุเท"
เนริวพยัหน้าและยิ้ม
"แ่็รินะ ที่ที่เราอยู่อนนี้มันเหมือนในนิทานเลย"
ธีโอยิ้มให้ับเทและเนริว
"ถ้าเรามี่วเวลาที่ไ้รู้สึเป็นเ้าายเ้าหิบ้า็ไม่เสียหายหรอ ริไหม?"
เทยัไหล่พลาพยัหน้า
"็รินะ แ่อย่าลืมว่าเรามาที่นี่เพื่อทำาน ไม่ใ่มาเล่นเป็นเ้าหิเ้าาย"
ธีโอหัวเราะออมาอย่าเ็มเสีย
"แน่นอน เท ันไม่ลืมหรอ"
ในที่สุ ทหารราอรัษ์็พาพวเามาถึหน้าห้อทำานอสมุหลาโหม เาหันมายืนัวร่อนทำวามเารพ "ท่านสมุหลาโหมรออยู่้าในรับ เิทุท่านเ้าไปไ้เลย"
ธีโอยิ้มและพยัหน้า
"อบุมารับ"
ห้อทำานอสมุหลาโหมเ็มไป้วยบรรยาาศที่เ้ม้นและเร่รึม เพานสูอห้อถูประับ้วยโมไฟระย้าแ้วที่ส่อประายราวับาวระยิบระยับ ผนัห้อถูแ่้วยภาพวาประวัิศาสร์ที่แสถึวามยิ่ให่อสรามและัยนะ เฟอร์นิเอร์ไม้สัอันล้ำ่าถูัวาอย่าลัว ให้วามรู้สึถึอำนาและวามส่าามที่รอบำทุพื้นที่
โ๊ะทำานนาให่ั้อยู่ลาห้อ แะสลั้วยลวลายวิิรอย่าประี สะท้อนถึวามสำัอำแหน่ผู้รอบรอ สมุหลาโหมนั่อยู่หลัโ๊ะนั้น ท่าทาอเานิ่สบแ่เปี่ยมไป้วยวามมั่น ในแววาอเา มีวามิลึึ้และวามเียบแหลม เมื่อเห็นธีโอ เฟลอ และเนริว้าวเ้ามา สายาอเาแฝไป้วยวามรุ่นิั่วะหนึ่่อนะลับสู่วามสบเ่นเิม
"สวัสีรับ ท่านสมุหลาโหม" ธีโอเอ่ยทัทาย้วยน้ำเสียเารพ ร่าายอเารามมารยาท แสถึวามเี่ยวาในารวบุมอารม์
สมุหลาโหมยิ้มบา ๆ และพยัหน้าเล็น้อยอย่าเป็นันเอ แ่นัยน์าอเา็ยัแฝ้วยวามระมัระวั
"สวัสีรับ ท่านหัวหน้าหน่วยพิทัษ์มหานร ไม่บ่อยนัที่เราะไ้พบันในที่ทำานอ้า"
ธีโอยิ้มเล็น้อย แม้ใบหน้าอเาะแสถึวามสบายใ แ่ทว่าลึ ๆ ็ยัมีวามึเรียแฝอยู่
"ใ่รับ ผมเอ็ไม่ไ้มาที่นี่นานมาแล้ว" เาเริ่ม้นบทสนทนาอย่าระมัระวั เฟลอและเนริวยืนเีย้าเาอย่าเียบ ๆ ท่าทาอเฟลอูนิ่และสบ
ะที่เนริวแสวามเารพอย่าเร่รึม ราวับทหารที่ยืนเฝ้าอยู่ในสนามรบ
สมุหลาโหมพยัหน้าเล็น้อย่อนะผายมือเิให้พวเานั่
"เิทุท่านนั่่อน แล้ว่อยพูุยัน" น้ำเสียอเาเยือเย็น ทว่าแฝไป้วยอำนาที่ไม่มีใรล้าปิเสธ
ทุนนั่ลบนเ้าอี้ไม้แะสลัที่ัวาไว้อย่าเรียบร้อย เฟลอที่นั่อยู่ใล้ับธีโอ พยายามเ็บอารม์ไม่ให้แสออ ะที่เนริวยันั่ัวรเร่รึมามวามเยิน เทยัไม่ไ้พูอะไร ทว่าวามสสัยและวามไม่พอใในสายาอเธอนั้นปราั ธีโอยันิ่เียบ แ่ในแววาอเาเริ่มมีวามัวลที่แสออมาา ๆ
เมื่อมอไปยัสมุหลาโหม
สมุหลาโหมมอธีโอ้วยวามสนใที่่อนอยู่ในแววา
"้าอยาทราบว่าเรื่อสำัอะไร…ที่ทำให้ท่านมาถึที่นี่ไ้" เาเอ่ยถามเสียทุ้ม หนัแน่น แ่็แฝไป้วยวามระมัระวั
ธีโอนิ่ไปรู่หนึ่่อนะหันไปมอเฟลอ เท และเนริวอย่าั้ใ เารับรู้ไ้ถึวามาหวัที่มี่อเา หลัาที่หันลับมาสบาับสมุหลาโหม เาพู้วยน้ำเสียที่เร่รึมว่าเิม
"ผมว่าท่านเอ็น่าะทราบว่า…ผมมาที่นี่เพราะเรื่ออะไร"
วามเียบั่วะหนึ่่อย ๆ ืบลานเ้ามาในห้อ เทนั่อยู่้าธีโอ เธอนิ่ฟัอย่าั้ใ แ่วามสสัยในใอเธอเิบโึ้นนเธอไม่อาเ็บไว้ไ้อี่อไป เธอสบาับธีโอ่อนะสูหายใลึ เพื่อเรียมใที่ะเผิหน้าับสิ่ที่อาามมา น้ำเสียอเธอแม้ะนิ่แ่็แฝไป้วยวามแน่วแน่และวามริัที่ไม่อาปิบัไ้
"ท่านสมุหลาโหม ออนุาถามร ๆ ท่านมีอะไรปิบัพวเราอยู่ใ่ไหมะ?" เทถามรไปรมา สายาอเธอ้อสมุหลาโหมโยไม่สะทสะท้าน แสาโมไฟที่ส่อลมาทำให้ใบหน้าอเธอูเร่รึมยิ่ึ้น
สมุหลาโหมเลิิ้วเล็น้อยอย่าประหลาใ แววาอเาเปลี่ยนไปเพียเสี้ยววินาที แ่ใบหน้ายัสบนิ่
"เ้าหมายวามว่าอย่าไร?" เาถามลับ้วยน้ำเสียเยือเย็น แ่็แฝวามระวัอยู่ลึ ๆ
เทหรี่าและ้อสมุหลาโหม้วยสายาที่เ็มไป้วยวามสสัย
"ท่านรู้เรื่อารายอเอเลมอเอร์อยู่แล้ว และท่านเอ็เป็นหนึ่ในผู้ที่อให้ปิเรื่อนี้เป็นวามลับ"
น้ำเสียอเธอัเน รไปรมา ไม่มีวามลัเลแม้แ่น้อย
สายาอสมุหลาโหมายแววลึึ้ แม้ภายนอะยัสบนิ่ แ่ในวาลับ่อนเร้นวามึเรียอย่าปิเสธไม่ไ้เาเลื่อนสายาาธีโอไปที่เทอย่า้าๆ หลัาที่เธอถามำถามที่เียบม ใบหน้าอเายันิ่ไม่เผยวามรู้สึใๆ แ่บรรยาาศรอบัวเาเริ่มมีวามันเพิ่มึ้นอย่าัเน
"เ้าหมายวามว่าอย่าไร?" เสียอสมุหลาโหมฟัูราบเรียบ แ่ทว่าทุถ้อยำที่หลุออมาูหนัแน่นราวับมีน้ำหนัมหาศาล
เทที่นั่หลัร แ็แร่ไม่ยอมอ่อน้อ สายาอเธอหรี่ลเล็น้อย่อนะเอ่ยออมา้วยน้ำเสียที่มั่น
และแน่วแน่
"ารายอเอเลมอเอร์ธาุไฟนนั้นมีอะไร่อนอยู่?"
ทุสายาในห้อ้อมอไปยัสมุหลาโหม ห้อทำานที่ว้าวาลับูเหมือนะเล็ลเมื่อบรรยาาศรอบัวเ็มไป้วยวามึเรีย เฟลอที่นั่อยู่้าธีโอมอสมุหลาโหม้วยสายาที่เ็มไป้วยวามสสัย ธีโอเอ็มวิ้วเล็น้อย รู้สึไ้ถึน้ำหนัอำถามที่เทยิรออมา
สมุหลาโหมถอนหายใเบา ๆ เสียถอนหายในั้นแผ่วเบาแ่ลับั้อในวามเียบ เาละสายาาเทไปที่ธีโอ ่อนะอบออมา้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามเร่รึมและหนัแน่น
"ใ่ ้ารู้เรื่อารายอเอเลมอเอร์ แ่มีบาเรื่อที่ยัไม่สามารถเปิเผยไ้ในเวลานี้"
ธีโอที่นั่ฟัอยู่มวิ้วแน่นึ้น วาสีน้ำเินเ้มอเาับ้อไปที่สมุหลาโหมอย่าไม่ละสายา
"ทำไมล่ะรับท่านสมุหลาโหม? ทำไมท่าน้อปิบัพวเราทำไม้อปิบัประาน?"
สมุหลาโหมนิ่อยู่ั่วรู่ ราวับำลัั่ใและิทบทวนอย่าหนัหน่ว บรรยาาศที่เยเร่รึมูเหมือนะยิ่ันมาึ้นทุะ เมื่อในที่สุเา็ล่าวออมา้วยน้ำเสียที่่ำลึ
"เพราะมันเี่ยว้อับวามมั่นอเมือนี้ มีหลายฝ่ายที่เี่ยว้อ และ้าไม่สามารถเสี่ยเปิเผย้อมูลทั้หมไ้ในอนนี้"
ำอบอสมุหลาโหมทำให้เทที่นั่อยู่ร้ามรู้สึไม่พอใอย่าเห็นไ้ั แ่เธอ็พยายามวบุมอารม์ วาสีฟ้าสอเธอวาววับ้วยวามมุ่มั่นและั้ใที่ะสืบหาวามริ เธอสูหายใลึ่อนะพูออมาอย่ารไปรมา
"เราะรอำอธิบายอท่าน ารปิบัเ่นนี้อาไม่เป็นผลี่อท่าน เพราะอนนี้ีนี้ไ้เป็นที่สนใอประานเรียบร้อยแล้ว"
ำพูอเทเหมือนับุประายให้บรรยาาศในห้อระเบิออเป็นวามึเรียที่สูึ้น สมุหลาโหมเอียัวเล็น้อย ่อนะเอ่ย้วยน้ำเสียที่เ้ม้นและมีอำนา
"เ้าู่้าหรือ? อย่าลืมว่าเ้าอยู่ในำแหน่อะไร เ้าไม่ไ้อยู่ในำแหน่รัษาารหัวหน้าเหมือนแ่่อนแล้วนะ"
เสียอเาระแทเ้าไปในบรรยาาศ วามเียบในห้อยิ่ทำให้ำพูนั้นทรพลั เท้อมอสมุหลาโหมอย่าล้าหา แม้ะรู้สึถึวามันที่รุนแราำพูอเา แ่เธอ็ไม่ยอมถอย
"้อออภัย่ะ…แ่ิันแ่ไม่เ้าใว่าารพูวามริออมา มันยาอะไรนานั้น"
ธีโอึ่นั่ฟั้วยวามระมัระวั รีบเอ่ยึ้น่อนที่สถานาร์ะรุนแรไปมาว่านี้ น้ำเสียอเาอ่อนโยนและสบเพื่อลายวามึเรีย
"เท ใเย็นหน่อย เรามาที่นี่เพื่อหา้อมูล ไม่ใ่เพื่อทะเลาะัน"
เทที่ยัหายใลึเพื่อลวามโรธ หันมามอธีโอ ่อนะพยัหน้าเล็น้อย แม้ว่าวามไม่พอใยัอยู่ในสายาอเธอ านั้นเธอ็หันลับมาสบาสมุหลาโหมอีรั้
"ถ้าแม้แ่…ท่านที่เป็นถึสมุหลาโหมผู้มีอำนาเ็มในารสั่ารเอเลมอเอร์ทั้หมบนแผ่นินนี้ ยัไม่สามารถเปิเผย้อมูลนี้…็แปลว่าผู้ที่สั่ปิ้อมูลือผู้ที่อยู่สูว่าท่านสินะะ?"
สมุหลาโหมหรี่าเล็น้อย สายาอเาูรุ่นิและพิาราอย่าหนัหน่ว่อนะพยัหน้าอย่า้า ๆ
"้าะพยายามให้้อมูลที่สามารถเปิเผยไ้ในเวลานี้ แ่้าอให้พวเ้าเ้าใสถานาร์และำแหน่อ้า้วย"
ำพูนั้นทำให้วามเร่รึมในห้อลลเล็น้อย แม้ยัมีวามลึลับปลุมอยู่เหนือเหุาร์ทั้หม
ธีโอเอนัวเล็น้อย ร่าายอเาึเรีย สายาอเามอรไปที่สมุหลาโหม สีหน้าอธีโอแสวามแน่วแน่ "ผมอยู่รนี้แล้วท่านสมุหลาโหม และผมมอว่าารเปิเผย้อมูล่อสาธารน ไม่ใ่เรื่อที่ั่อหลัหมาย"
สมุหลาโหมที่นั่อยู่หลัอเอสารพยัหน้าเล็น้อย่อนะถอนหายใอย่า้า ๆ ใบหน้าเปื้อนรอยเหนื่อยล้าาาร้อรับภาระหนัในหน้าที่ มือหนาที่วาอยู่บนโ๊ะระับแน่นึ้นราวับพยายามวบุมอารม์ ่อนที่เาะเอ่ย้วยน้ำเสียที่ริั
"้าเื่อว่าารายอเอเลมอเอร์เป็นแผนารอุนนาลุ่มใลุ่มหนึ่ที่สูเสียอำนาารปรอไป"
ธีโอฟัำพูนั้น่อนะนิ่ไปรู่หนึ่ ริมฝีปายับ้า ๆ สายาอเาหันไปสบาับเทที่นั่อยู่้า ๆ วามเียบที่เิึ้นทำให้ำถามอธีโอยิู่ริั
"ถ้าอย่านั้น็่ายน่ะสิรับ…ุนนาที่เยมีอำนาแ่่อน…ปัุบัน็ลายเป็นระูลให่ในมหานรนี้ ถ้านับันริ ๆ ็มีไม่เยอะเท่าไหร่ ถ้าเป็นอย่านั้นริ ็ยิ่หาัวบารไ้่ายึ้นเลยสิ"
สายาอสมุหลาโหมหรี่ลเล็น้อย เา้อมอธีโอ้วยแววาที่เ็มไป้วยวามรู้สึหนัอึ้
"มันไม่่ายอย่านั้นน่ะสิ ระูลให่บาระูลมีสมาิรอบรัวในำแหน่สำัทั้ในฝ่ายบริหาร นิิบััิ และุลาาร พวเาอาวบุมารัสินใและนโยบายอรับาล"
"บาระูล็อาะวบุมทรัพยารและธุรินาให่ มีอิทธิพล่อเศรษิอมหานรผ่านารลทุน ารเป็นเ้าอบริษัทนาให่ และารมีอำนาเหนือธนาารและสถาบันารเิน"
สมุหลาโหมหยุั่วะ่อนะเหลือบสายามอธีโอ้วยวามรุ่นิ
"บาระูลมีอิทธิพล่อสัมและวันธรรม มีวามสัมพันธ์ที่ลึึ้ับสถาบันารศึษา ศาสนา และสื่อมวลน"
ธีโอหรี่าเล็น้อย มืออเาำหมัเบา ๆ ะที่สมุหลาโหมยัพู่อ้วยน้ำเสียที่แฝไป้วยวามระมัระวั "บาระูลวบุมารเผยแพร่้อมูลและ่าวสาร มีสื่อมวลนเป็นอนเอหรือมีอิทธิพลเหนือสื่อมวลน"
ำพูที่ล่อลอยอยู่ในห้อเหมือนะเพิ่มแรันในอาาศ ทุนในห้อยัั้ใฟั
สมุหลาโหมสูหายใลึอีรั้
"และสุท้าย บาระูล็มีอิทธิพล่อระบบยุิธรรม สามารถำหนและบัับใ้หมายไ้าม้อาร หรือแม้แ่ารเ้าถึารพิาราี"
ธีโอยัไม่ยอมแพ้ ใบหน้าอเายิู่เร่เรียึ้น สายาอเามีแววแห่ารไม่ยอมรับ
"ท่านไม่้อห่วเรื่อบัับใ้หมาย พวเรามีอำนาสูสุในารัารเรื่อนี้แล้ว"
สมุหลาโหมลับอบสวนลับทันวัน เสียอเาระแทเ้าไปในบรรยาาศที่เร่เรีย
"้าถึบอไว่า บาระูล็มีอิทธิพล่อระบบยุิธรรม ท่านเอ็อย่าลืมว่าท่าน็มาาระูลเหล่านี้เ่นัน"
ธีโอะัไปเล็น้อย ะที่สมุหลาโหมล่าว่อ้วยน้ำเสียเ้มรึมราวับแสถึวามอันรายที่แฝอยู่
"ถ้าเิผู้ที่อยู่เบื้อหลัเรื่อนี้…้อารให้ระูลเหล่านี้เิวามราเรใและผิใันึ้นมาล่ะ และถ้าพวเาทำสำเร็ล่ะ มหานรแห่นี้ะเิอะไรึ้น? วามวุ่นวาย โลาหล สรามลาเมือ หรือมาว่านั้น"
น้ำเสียอสมุหลาโหมทำให้ห้อเียบลอีรั้ เฟลอที่นั่อยู่เียบ ๆ ลอารสนทนามอรไปยัสมุหลาโหม่อนะเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเบา ๆ
"ไม่อยาเื่อ…ว่ามันะลายเป็นเรื่อให่ไ้นานี้"
สมุหลาโหมหันไปมอเฟลอ สายาอเาเ็มไป้วยวามริัและเร่เรีย
"มันือารเมือสาวน้อย พื้นที่ที่ำพูเพียเล็น้อยอาส่ผลยิ่ให่"
ทุสายาับ้อไปที่สมุหลาโหมะที่เาเริ่มเล่าเรื่อราว่อ้วยน้ำเสียเร่รึม
"วามริือ ในืนนั้นทาเราพบศพอเอเลมอเอร์ใล้ับสถานีระาย่าว ึ่แปลว่าผู้บารั้ใให้เรื่อารายนี้แพร่ออไป แม้ว่าผู้ายเป็นเพียเอเลมอเอร์ระับหนึ่ แ่ารที่เาถู่าและพลัอเาหายไป มันไม่ใ่เรื่อปิที่สัมเราเยเอ และมันเป็นเรื่อที่ไม่ลาถ้าเราะรีบเปิเผยเรื่อนี้ออไป ทาเราึปิเรื่อารายนี้ไว้่อน เพื่อไม่ให้ผู้บารบรรลุผล"
ธีโอมวิ้วเ้าหาัน ำพูอสมุหลาโหมระุ้นวามสสัยภายในิใอเา
"และเมื่อทาเราเริ่มทำารสืบี ็มีนใปล่อยลิปารสัหารรอบรัวอเอเลมอเอร์และาร่อสู้อพวเรา เพื่อยืนยันว่านร้ายเป็นเพียแ่นธรรมา...บ้าริ"
สมุหลาโหมพยัหน้า ายสูวัยที่เยเผิับสรามมาแล้วนับรั้ไม่ถ้วนูเหมือนะรู้สึถึแรันที่มาึ้น
"ใ่ พวมัน้อารแสให้ทุนในมหานรแห่นี้เห็นว่ามนุษย์ธรรมา็สามารถ่าเอเลมอเอร์ไ้"
เนริวที่นั่เียบมาลอหันไปมอสมุหลาโหม้วยสายารุ่นิ ่อนะเอ่ยึ้น
"และารยืนยันวามริที่ีที่สุ็ือ...ำแถลาร์าหน่วยพิทัษ์มหานรสินะรับ"
บรรยาาศในห้อลับมามีวามึเรียอีรั้ เทที่เียบฟัอยู่หันไปมอธีโอและเนริว้วยแววาเร่รึม
"ารที่นธรรมาสามารถ่าเอเลมอเอร์ไ้ มันะ่อให้เิวามลัวในหมู่เอเลมอเอร์ และพวเรา็ะสูเสียวามไว้เนื้อเื่อใัน"
สมุหลาโหมล่าว่ออย่ามั่นใ
"เพราะะนั้น ถ้าเรื่อที่มนุษย์ธรรมาสามารถ่าเอเลมอเอร์ไ้ถูยืนยันและแพร่ออไป ทาสภาะ้อมีารรวสอบเรื่อนี้ ้าเรว่าอาะเิวามหวาระแวในทั้สอฝ่าย เอเลมอเอร์ระับุนนาที่เยเสียอำนาารปรออาใ้้ออ้านี้ปลุปั่นให้เหล่าเอเลมอเอร์หวาระแวในัวมนุษย์ธรรมา และสร้าวามอบธรรมใน
ารลับมาปรออีรั้"
ธีโอฟัอย่าเร่เรีย ใบหน้าอเาเ็มไป้วยวามัวลและำถาม
"นั่น็แปลว่าพวเาทำผิหมายวามเท่าเทียมอมนุษย์ธรรมาและผู้มีพลัพิเศษสิ...พวเรา็ะมีวามอบธรรมในารนำัวพวเามาลโทษไ้ แ่นี้็บ"
สมุหลาโหมลับพู่อ้วยน้ำเสียเ้มรึมราวับเือนถึหายนะที่อาเิึ้น
"ท่าน็น่าทราบีว่าไม่ใ่ว่าเอเลมอเอร์ทุนะเห็น้วยับหมายนี้ อเพียประายไฟเล็ ๆ ็ะุไฟให้พวเาลุฮืออีรั้ พวเาพร้อมที่ะออมาทวสิทธิ์ สิทธิ์ที่ว่าพวเาเป็นนั้นสูที่เิมาเพื่อปรอนธรรมาอย่าพวท่าน"
บรรยาาศในห้อเย็นยะเยือเมื่อสมุหลาโหมล่าวบ
"แล้วถ้าพวเาทำสำเร็ล่ะ...ถ้ามีเอเลมอเอร์หลายพันหรือหลายหมื่นนเ้าร่วมับพวเาล่ะ...ท่านยัไม่เ้าใหรือ...นี่อานำเราไปสู่สรามลาเมืออีรั้"
ความคิดเห็น