คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 ชายผู้ตกจากที่สูง
ธีโอและเฟลอับรถมาถึหน้าร้านอาหารใลาเมือในยามบ่ายที่เียบสบ แสแอ่อน ๆ ลอผ่านหมู่เมส่อลมาามถนนที่โล่แทบไร้ผู้น ธีโอ่อย ๆ หมุนพวมาลัยอย่านุ่มนวละพวเาเ้าใล้ที่อรถ
ธีโอหันไปมอเฟลอ้วยสายาที่แฝไป้วยวามสนใ
"เฟลอ... เธอเยมาที่ร้านนี้หรือยั?" เาถาม้วยน้ำเสียอบอุ่นที่มาพร้อมรอยยิ้มบา ๆ
เฟลอเหลือบมอธีโอเล็น้อย่อนพยัหน้า
"เย ๆ ร้านนี้อาหารอร่อยมาเลยล่ะ" เสียอเธอแฝวามทรำที่หวานหอมเี่ยวับร้านนี้
ธีโอยิ้มรับ ำอบอเธอทำให้เาพอใ
"ีเลย ั้นเราินที่นี่ันนะ"
เฟลอลี่ยิ้มให้เาในท่าทาที่ผ่อนลาย ่อนที่ธีโอะหมุนพวมาลัยอีรั้เพื่อเลี้ยวเ้าสู่ลานอรถ เสียเรื่อยน์เบาลและหยุนิ่เมื่อเาับเรื่อรถ พวเาทัู้่ำลัเรียมะ้าวลารถ้วยวามสบายใ
แ่ทันในั้น เสียระแทที่หนัหน่ว็ัสนั่น ราวับวัถุบาอย่าลมาาฟาฟ้า ระแทลบนระโปรหน้ารถ ระหน้ารถแร้าวเหมือนใยแมมุม เศษระระายออ ธีโอและเฟลอสะุ้พร้อมัน ใบหน้าอพวเาแสวามใอย่าเห็นไ้ั
"ะ... เิอะไรึ้น!" เฟลอร้อเสียสั่น หัวใเธอเ้นถี่เร็ว ะที่ธีโอรีบเปิประูรถอย่ารวเร็วแล้ว้าวออมา
ธีโอหยุะัเมื่อภาพเบื้อหน้าปราึ้น ใบหน้าอเาเร่รึม ร่าอายนหนึ่นอนแน่นิ่อยู่บนระโปรรถ เลือไหลึมาบาแผลระายไปทั่วบริเว เสื้อผ้าอายนนั้นีา ร่าายถูบบี้นแทบไม่เหลือสภาพเิม สายาอธีโอแ็ร้าว แ่้าในหัวใเาลับสั่นสะเทือนอย่าแร
เฟลอ้าวลารถอย่า้า ๆ ะที่วาเธอเบิว้า ใบหน้าีเผือเหมือนะหมลมหายใ
"ะ… เิอะไรึ้น…" เธอระิบเบา ๆ ราวับเสียนั้นไม่อาเล็รอออาลำอที่แห้ผาไ้
ธีโอมอเฟลอ้วยวามรวเร็ว ่อนหันไปที่ร่าอายนนั้น
"เฟลอ... ใ้พลัรัษาเาไ้ไหม!" เาพู้วยน้ำเสียระวนระวายอย่าไม่ปิบั เฟลอไม่รอ้า รีบย่อัวล้าศพ
เธอยื่นมือออไปฝ่าวามลัวเพื่อเรียพลัแห่ธาุน้ำ ออร่าสีฟ้าอ่อนเริ่มเปล่ประายาฝ่ามืออเธอ ทอแสอ่อน ๆ ล้อมรอบร่าไร้วิานั้น แ่ลับไม่มีผลใ ๆ ายนนั้นยัแน่นิ่ ร่าายอเาเย็นเยียบและแ็ทื่อ
เฟลอสูลมหายใลึ ่อนพูเสียแผ่วแ่ัเน
"ธีโอ...เา...ายแล้ว"
ธีโอรีบล้วโทรศัพท์าระเป๋าาเและหมายเลุเิน้วยวามรวเร็ว สายาอเาสำรวรอบัว
ะที่เฟลอหันไปมอร่าอายนนั้นอย่าสิ้นหวั ใบหน้าอเามีรอยแผลและฟ้ำ อบาอเฟลอเปียื้นาน้ำาที่ไหลริน
"เาลมาาึ้าบนหรือเปล่า?" ธีโอิในใะำลัรอที่ะุยับเ้าหน้าที่หน่วยู้ภัย เสียอเาเ็มไป้วยวามัวล
เฟลอเยหน้าึ้นมออาารสูที่ั้ระห่านอยู่ใล้ ๆ สายลมพัแรนเส้นผมอเธอสะบัไป้านหลั
"เป็นไปไ้..."
เสียไเรนเริ่มัึ้นเรื่อย ๆ ใล้เ้ามา ประานที่อยู่รอบ ๆ เริ่มหันมาสนใเหุาร์นี้ พวเามุูัน้วยวามอยารู้และะลึ รถอหน่วยพิทัษ์มหานรและหน่วยู้ภัยอเรียรายรอบสถานที่เิเหุ ไฟสีแสว่าวาบทำให้บรรยาาศวนึเรีย
เทวิ่รมาหาธีโอทันทีที่เห็นเา
"หัวหน้า! เป็นอะไรหรือเปล่า?" เธอถาม้วยสีหน้าัวล
"ันไม่เป็นไร" ธีโออบเสียเรียบ แ่นัยน์าอเาับ้อไปที่ร่าที่อยู่บนระโปรรถ
"แ่ายนนี้… เา…"
เนริวรีบเ้ามารวสอบร่าอายนนั้น้วยวามระมัระวั
เฟลอที่ยืนอยู่้า ๆ เฝ้ามอ้วยวามรู้สึที่ยัสับสน
"เาไม่มีสัาีวิเลยหรือรับ ุหมอ?" เนริวถาม้วยสีหน้าเร่เรีย
เฟลอสูลมหายใเ้าลึ สายายั้อที่ร่าไร้วิา
"ไม่มีเลย่ะ" เธอล่าวเสียแผ่ว น้ำเสียสะท้อนวามอ่อนล้า
"ูเหมือนเาะลมาาที่สู ันพยายามรัษาแล้ว แ่ไม่ทัน"
เทหันไปสั่เ้าหน้าที่หน่วยพิทัษ์ทันที
"เ้าหน้าที่ทุน! ระายำลัไปสำรวรอบ ๆ หา้นอว่าเิอะไรึ้น"
"รับทราบรับ!" เสียอบรับาเ้าหน้าที่ั้อ ะที่พวเาเริ่มแยย้ายไปทำหน้าที่
บรรยาาศรอบ ๆ เ็มไป้วยวามึเรียและเสียุบิบอผู้นที่ำลัับ้อ
เทยืนอยู่้า ๆ เฟลอ ะที่พวเามอูหน่วยพิทัษ์ทำาน แสสีฟ้าาไฟรถุเินสะท้อนบนใบหน้าเธอ
เทมวิ้วเล็น้อย วาอเธอ้อมอเฟลอ้วยวามสสัย ราวับบาสิ่ในัวอหิสาวผู้ใ้พลัน้ำนนี้ึูวามทรำลึ ๆ ในใออมา
"แนหรอ..." เทพึมพำออมาแทบะไม่ไ้ยิน เธอะพริบาอย่าสับสน วามรู้สึว่าหน้าาอเฟลอนั้นุ้นเยเินว่าะเป็นเพียนแปลหน้า ่อให้เิำถามในใที่เธอยาะละทิ้ไ้
ยิ่เท้อมอเฟลอ วามสสัยยิ่ทวีึ้นเหมือนเปลวไฟที่ลุลาม เธอไม่อาสลัวามรู้สึนี้ออาใไ้ และในที่สุ เธอ็ัสินใเินเ้าไปหาธีโอ ที่ยืนสั่ารอยู่ไม่ไลนั
เธอระิบถามเา้วยเสียที่เ็มไป้วยวามไม่แน่ใ
"ธีโอ... ทำไมุหมอนนั้นหน้าเหมือนแนั?"
ธีโอหันมามอเท้วยแววาที่บ่บอว่าเาเาไว้แล้วว่าเธอ้อถามเรื่อนี้ ใบหน้าอเาสบนิ่
แ่มีวามรู้ลึล้ำ่อนอยู่ภายใน
"ำันไม่ไ้ริ ๆ ้วยสินะ?" ธีโอพูเบา ๆ พร้อมับยิ้มเล็น้อย
เทยัไม่ลายวามสสัย วาอเธอเบิว้าึ้นเล็น้อย ะที่มอเฟลอ้วยวามะลึ
"ูสิ... หน้าอุหมอนนั้น มันล้ายับแนมา ไม่ใ่แ่ล้าย แ่เหมือนันเลย" เธอพู้วยน้ำเสียที่แฝไป้วยวามหวาหวั่น มืออเธอี้ไปที่เฟลอเหมือน้อาระยืนยันวามิอัวเอ
ธีโอหัวเราะเบา ๆ แล้ววามือบนไหล่อเทอย่าอ่อนโยน
"สสัยพระเ้าี้เียปั้นโมเลใหม่ล่ะมั้" เาพูทีเล่นทีริ แ่แววายัมีแสบาอย่าที่ปิบัไว้ไม่มิ
แม้เทะเยพบเฟลอมา่อน แ่เธอลับำอะไรเี่ยวับเฟลอไม่ไ้เลย นั่นเป็นเพราะพลัทัษะที่สออเฟลอ—"สายน้ำแห่ารลืมเลือน"—ึ่มีผลทำให้นที่เยเห็นหรือรู้ัเธอ เมื่อเินห่าออไป วามทรำเี่ยวับเฟลอ็ะถูลบเลือนไป เหมือนหยน้ำที่ระเหยไปในอาาศ
ในะนั้นเอ เ้าหน้าที่สืบสวนนหนึ่เินรเ้ามาหาธีโอและเท ท่าทาเร่เรียอเาสะท้อนให้เห็นถึวามสำัอ้อมูลที่ำลัะรายาน สีหน้าเาูึั ะที่ยืนรหน้าพวเา
"หัวหน้า... รอหัวหน้ารับ" เ้าหน้าที่ล่าว้วยน้ำเสียที่เร่รึม
"ผมมีรายานเบื้อ้นเี่ยวับผู้าย"
ธีโอหันไปมอเาอย่าาหวั ใบหน้าอเาไร้รอยยิ้ม แ่แววายัหนัแน่น
"ว่าไ?" เาถามสั้น ๆ แ่ัเน
เ้าหน้าที่ถอนหายใเล็น้อย ่อนะรายาน
"ผู้ายเป็นนธรรมารับ แ่แปลที่ลับไม่มีประวัิใ ๆ เลย"
เทหันไปสบาธีโอทันที ใบหน้าเ็มไป้วยวามสสัย
"นธรรมา? แ่ไม่มีประวัิ? นี่มันไม่ปิเลยนะ ธีโอ"
ธีโอนิ่ฟัแล้วพยัหน้าเบา ๆ พลาหรี่าอย่ารุ่นิ
"นั้นน่ะสิ... มัน็แปลริ ๆ ถ้าเป็นพวเอเลมอเอร์็ว่าไปอย่า แ่สำหรับนธรรมา...นี่มันไม่ใ่เรื่อปิเลย"
เาพู้วยน้ำเสียที่ัเนและเยือเย็น ะที่หันไปมอเ้าหน้าที่อีรั้
"ั้นส่ศพไปเ็บไว้ที่หน่วยอพวเรา่อน ัน้อารรวสอบเพิ่มเิม้วยัวเอ"
เ้าหน้าที่รับำสั่ทันที
"รับหัวหน้า" เาอบเสียหนัแน่น ่อนะหันไปส่สัาให้เ้าหน้าที่นอื่น ๆ เรียมย้ายศพไปยัหน่วยพิทัษ์มหานร
ท่ามลาแสไฟสีแและสีน้ำเินที่วูบวาบ เสียไเรนยััแผ่วไปในอาาศ วามรู้สึหนัอึ้แผ่่านทั่วบรรยาาศ ะที่ทีมพิทัษ์เรียมเลื่อนย้ายร่าไร้ีวินี้ออาที่เิเหุ ทั้ธีโอ เท เนริวและเฟลอ่า้มมอศพ้วยวามรู้สึที่หลาหลาย ทั้วามสสัย วามลัว และวามระแว
หลัาที่สั่ารให้เ้าหน้าที่นำศพไปเ็บไว้ที่หน่วยพิทัษ์มหานรแล้ว ธีโอและเทึเินลับไปหาเนริวและเฟลอที่ยืนอยู่้า ๆ ศพ บรรยาาศรอบ้าเ็มไป้วยวามวุ่นวาย
ผู้น่ามอูเหุาร์้วยวามสสัยและหวาวิ บานหยิบมือถือึ้นมาถ่ายรูป ะที่นั่าว็เริ่มทยอยมาถึ สายลมพัเบา ๆ พาเอาวามเียบันที่น่าันเ้ามาในอาาศ
เนริวยืนอยำสั่อย่านิ่เียบ ส่วนเฟลอลับยัมอศพ้วยสายาเศร้าหมอ สีหน้าอเธอเหมือนมีบาอย่าที่เินว่าแ่ารเห็นวามาย
ธีโอเรียพวเา้วยน้ำเสียเ้มและริั
"เนริว... เฟลอ"
เนริวหันลับมาทันที ร่าอเายืัวร เรียมรับำสั่
"รับ หัวหน้า"
ธีโอหันมามอเฟลอที่ยืนอยู่ใล้ ๆ เนริว
"เราไ้้อมูลเบื้อ้นแล้ว อนนี้ันสั่ให้นำศพไปเ็บที่หน่วยแล้ว"
เฟลอที่ำลัอยู่ในภวั์วามิ หันมาสบาเทที่้อมอเธออยู่ลอ เธอมวิ้วเล็น้อย้วยวามสสัยในท่าทีทีู่ประหลาอเท ึเอียอถาม้วยน้ำเสียที่เบาและระแว
"ทำไมุ้อ้อันนานั้น้วยะ?"
เทยันิ่มอเฟลอ้วยวามรู้สึสับสนที่แทรึมลึเ้าไปในหัวใ วามล้ายลึที่น่าประหลาใอเฟลอและ
แนทำให้เธอไม่อาละสายาไ้ แ่่อนที่เธอะไ้อบอะไร ธีโอ็ยิ้มัึ้นมา
"เท... เลิ้อุหมอเฟลอไ้แล้ว เธอเินหมแล้วเนี่ย" เาพูพร้อมรอยยิ้มเล็ ๆ ที่มุมปา แ่แววาลับ่อนวามรุ่นิลึึ้
เฟลอหน้าแึ้นทันที รีบเบือนสายาไปทาอื่นเพื่อหลบเลี่ยสายาอเท เธอพยายามลบเลื่อนวามอายที่ปราอยู่บนใบหน้า
เทถอนหายใยาว ยิ้มเล็ ๆ อย่า่วยไม่ไ้
"ัน็แ่รู้สึว่า... หน้าุหมอเฟลอเหมือนแนเพื่อนอันมาเลยะ"
ธีโอหัวเราะในลำอเบา ๆ แล้วเอียหัวพลาพูแบบหยอล้อ
"็บอแล้วไ…บาทีพระเ้า็แ่ี้เียปั้นโมเลใหม่" เาพูพร้อมับยิ้มอย่าอ่อนโยน เพื่อพยายามลวามึเรียที่เริ่ม่อัวึ้น
แ่แววาอเทยัมีำถามลึ ๆ ที่ไม่ไ้รับำอบ เธอถอนหายใยาวอีรั้ ่อนะโนธีโอพูึ้นเปลี่ยนเรื่อ
"เอาล่ะ เราอย่าเพิ่มาิเรื่อนี้เลย ยัมีานที่้อทำ พวนายสอนลับไปที่หน่วยัน่อน" ธีโอพู้วยน้ำเสียริั
เนริวพยัหน้ารับำสั่ทันที ่อนะเินไปเปิประูรถ ะที่เทมอธีโอและเฟลอ้วยแววาห่วใย
"หัวหน้า พาุหมอเฟลอไปิน้าว่อน็ไ้นะะ พวันะเรียม้อมูลเพิ่มเิมให้"
ธีโอพยัหน้าให้เธอ้วยท่าทาผ่อนลาย
"ไ้เลย ันอุยับหมอเฟลอ่อน แล้วะามไป ทิ้รถันใหม่ไว้ให้ัน้วยนะ"
เนริวพยัหน้าอย่าเ้าใ ะที่เทหันไปมอเฟลออีรั้ ่อนะยิ้มให้แล้วเินไปึ้นรถ รถอทัู้่่อย ๆ ับออไปาที่เิเหุ ทิ้ธีโอและเฟลอไว้เบื้อหลั ท่ามลาบรรยาาศเียบันที่ปลุมพื้นที่นี้
ธีโอยืนพิรถ ลมอ่อน ๆ พัผ่านไป ทำให้ายเสื้อโ้ทอเาปลิวเบา ๆ เาหันมาสบาเฟลอที่ยัยืนเียบอยู่
"เฟลอ... ัน้ออโทษ้วย แู่เหมือนันะ้อลับไปที่หน่วย่อน" เาพู้วยน้ำเสียอ่อนโยน แฝวามเสียายเล็น้อย
เฟลอัริมฝีปาเล็น้อย รวบรวมวามล้าในใ ่อนะพูออมา
"ัน... ันอไปสืบสวนีนี้้วยไ้ไหมะ?"
ธีโอยิ้วึ้นอย่าประหลาใ เาไม่ิว่าเฟลอะมีวามั้ใแบบนี้
"ว่าไนะ?"
เฟลอสูหายใเ้าลึ พยายามทำเสียให้มั่นมาึ้น
"วามสามารถทาารแพทย์อันอาะ่วยอะไรไ้บ้า" เธอล่าว้วยวามแน่วแน่ที่แฝอยู่ในน้ำเสีย
ธีโอยืนิอยู่รู่หนึ่่อนะถาม
"แล้วโรพยาบาลล่ะ? เธอไม่้อลับไปทำานที่นั่นเหรอ?"
เฟลอยิ้มบา ๆ พร้อมแววาทีู่อ่อนโยน แ่แฝวามมั่นใ
"อย่าลืมสิ ไม่มีใรำันไ้อยู่แล้ว… นะ… ให้ัน่วยเถอะนะะ"
ธีโอยืนนิ่อยู่ั่วรู่ วาอเามอไปที่เฟลออย่ารุ่นิ ่อนะพยัหน้า้า ๆ
"เอาั้น็ไ้ แ่เธอ้ออยู่ใล้ ๆ ันลอ เ้าใไหม?"
เฟลอยิ้มว้าึ้น รอยยิ้มนั้นูมีวามหวัและวามมุ่มั่น
"ไ้อยู่แล้ว่ะ"
ธีโอมอเธอ้วยวามรู้สึที่ผ่อนลายลเล็น้อย ่อนะหันไปที่รถันใหม่ที่หน่วยานเรียมไว้ให้แทนันที่เสียหาย
เาเปิประูรถให้เฟลออย่าสุภาพ
"ไปันเถอะ"
เฟลอพยัหน้ารับ เธอึ้นรถไปพร้อมับธีโอ ทั้สอเรียมัวที่ะเินทาลับไปยัหน่วยพิทัษ์มหานร
ท่ามลาแสไฟสีแและน้ำเินที่ยัส่อวูบวาบ ะที่เรื่อราวลึลับเบื้อหลัารายรั้นี้ยัรอารเปิเผย
หลัาลับมาถึหน่วยพิทัษ์มหานร ธีโอและเฟลอ็เินรไปยัห้อเ็บศพ ึ่ั้อยู่ในั้นใ้ิน บรรยาาศรอบ้าเียบสันไ้ยินเสียรอเท้าระทบพื้นหินที่เย็นเยียบ เสียไฟนีออนที่ั "บึ๊บ ๆ" ในบารั้ยิ่เพิ่มวามึเรีย ภายในห้อสลัว้วยแสสีาวหม่นาหลอไฟ ยิ่ทำให้บรรยาาศวนอึอัและเ็มไป้วยวามลึลับ
ธีโอเปิประูห้อเ็บศพออ เผยให้เห็นเทและเนริวยืนอยู่้าโ๊ะรวศพ ท่ามลาเอสารและเรื่อมือที่ระัระาย ทั้สอ่ามีสีหน้าริัในารรวสอบสิ่ที่อยู่รหน้า
เมื่อเทไ้ยินเสียประูเปิ็หันมา
"หัวหน้า และ…เอ่อ…"
ธีโอยิ้วะพูับท
"เธอำลัะพูว่าหน้าหมอเฟลอเหมือนแนใ่ไหม?"
เทอึ้เล็น้อยแ่็ยอมรับพลาหัวเราะเบา ๆ
"เอ้า! รู้ไ้ยัไว่าันะถามแบบนี้?"
ธีโอเผยยิ้มบา ๆ ่อนถามเพื่อทสอบสถานาร์
"เท เนริว พวเธอเยเอหมอเฟลอมา่อนหรือเปล่า?"
ทั้สอหันมามอหน้าันเล็น้อย ่อนที่เทะอบ
"ไม่่ะหัวหน้า ันไม่เยเอมา่อนเลย"
เนริวพยัหน้าเสริม
"ผม็ไม่เยเอหมอนนี้มา่อนรับ"
ธีโอพยัหน้า้า ๆ นึถึพลัลบวามทรำอเฟลอที่ทำให้ผู้นลืมเธอไปในที่สุ เาสูหายใลึ่อนะล่าว
"เ้าใแล้ว"
เามอไปที่เฟลอที่ยืน้า ๆ ่อนะหันไปหาเทและเนริวที่ยัมอมา้วยวามสสัย
"เท เนริว นี่ือหมอเฟลอ เธอะมาเป็นเ้าหน้าที่พิเศษ่วยเราสืบีนี้"
เทหรี่าลอย่าั้้อสสัย
"หมอเฟลอ? ทำไมเราถึไม่เยไ้ยินื่อหมอนนี้มา่อนเลย?"
ธีโอถอนหายใเบา ๆ ่อนะอธิบาย
"เฟลอเป็นหมอและเป็นเอเลมอเอร์ เธอสามารถใ้พลัรัษาไ้ และเธออาะ่วยเราไ้มาในารสืบสวนรั้นี้"
เนริวพยัหน้าอย่าเ้าใ
"ผมเ้าใแล้วรับหัวหน้า แล้วหมอเฟลอเป็นเอเลมอเอร์ะไม่เป็นปัหาหรอรับ?"
เฟลอยิ้มเล็น้อย หันไปอบเนริว
"สบายใไ้ันไม่ใ่นออทัพหรอนะุรอหัวหน้า"
เทยั้อเฟลอ้วยสายาาั้น
"แ่ว่าหน้าุเหมือนแนเพื่อนันมาเลยนะอ่ะ"
ธีโอมอเท้วยสายาเหนื่อยหน่ายเล็น้อย
"เท…ุยเรื่อีเถอะ นี่เป็นำสั่" เาพู้วยน้ำเสียเ้มึ้นเล็น้อย
เทพยัหน้าพร้อมถอนหายใอย่าไม่เ็มใ
"็ไ้ ๆ… ไม่เห็น้อทำหน้าุใส่ันเลย"
บรรยาาศในห้อลับมาสู่วามริัอีรั้ ทั้หมเริ่มรวสอบสภาพศพอย่าละเอีย เฟลอสวมถุมือ ้มลรวสอบบาแผลบนร่าายผู้ายอย่าระมัระวั ใ้เรื่อมือแพทย์ที่วาอยู่้า ๆ อย่าำนา เทึ่ยั้อเฟลออย่าไม่วาา ็พยายามเ็บวามสสัยอนเอาไว้
ธีโอที่สัเเห็นเทยัไม่ละสายาาเฟลอ ็พูึ้นเบา ๆ พร้อมยิ้มมุมปา
"เท เลิ้อหมอเฟลอไ้แล้ว"
เฟลอหน้าแเล็น้อย หันมายิ้มให้เท
"ไม่เป็นไร่ะ ันเ้าใว่าุเทสสัยมา…นบาที็อยาะเอเพื่อนนนั้นบ้าแล้วล่ะ" เธอหันลับไปทำาน่อ พลารวสอบบาแผลอย่าละเอีย
เทยิ้มเื่อน ๆ และพูเสียเบา
"อโทษนะ ันแ่… ่าเถอะ อย่าสนใันเลย"
ธีโอยับเ้าใล้เฟลออีนิ ะพู้วยน้ำเสียอ่อนโยนึ้น
"ไ้เบาะแสอะไรบ้าไหม?"
เฟลอเยหน้าึ้น มอไปที่ศพแล้วมวิ้ว
"เานนี้…เป็นนธรรมาริ ๆ หรือเปล่า?" เธอพึมพำเบา ๆ
ู่ ๆ เนริว็หยุารรวสอบเอสารและพูึ้น้วยเสียหนัแน่น
"ทุน ฟัทานี้หน่อยรับ ผมพบอะไรบาอย่าในเอสารนี้"
ทุนหันไปมอเนริว มวิ้ว้วยวามสสัย
"ในเอสารระบุว่าผู้ายเป็นเอเลมอเอร์ ไม่ใ่นธรรมา" เนริวล่าว
เทาเบิว้า
"ว่าไนะ? เอเลมอเอร์? ถ้าอย่านั้น็ไม่แปลใที่ประวัิะหายาว่านทั่วไป"
ธีโอเียบไปรู่หนึ่่อนะพยัหน้า
"ถ้าเป็นเอเลมอเอร์ริ ๆ แ่ึลมาแ่นี้ไม่น่าะถึายไ้นะ"
เฟลอมวิ้วมอศพอีรั้
"เอเลมอเอร์? แ่ร่าายมันนี้ไม่มีพลัที่วระมีเลย"
เทมวิ้วถามึ้น
"แ่ถ้าเาเป็นเอเลมอเอร์ริ ๆ ทำไมถึลมาาย่าย ๆ แบบนี้ไ้?"
ธีโอเริ่มรุ่นิ
"อามีบาอย่าที่เราไม่รู้ หรืออาะมีาร่อสู้เิึ้นแ่เราไม่เห็น"
เฟลอหยิบเอสารึ้นมาอ่านเพิ่มเิม
"โยปิ เอเลมอเอร์ะมีร่าายที่ฟื้นัวไ้ีและทนทาน่อบาแผล ผู้ายนนี้ไม่มีพลัที่บ่บอถึารเป็นเอเลมอเอร์เลย แม้ะูาบาแผล็ไม่น่าถึาย… แ่ว่าันไม่สามารถสัมผัสถึพลัอเาไ้เลย"
เทฟัอย่าั้ใ ่อนะเอ่ยึ้น
"หรือว่า…ีนี้อาเี่ยว้อับีารายอเอเลมอเอร์ที่เิึ้น่อนหน้านี้?"
เนริวรุ่นิ่อนะพู
"หรือทาอทัพะปปิอะไรบาอย่าาพวเราอี?"
เฟลอพยัหน้าเห็น้วย
"ัน็ิแบบนั้น่ะ ถ้าศพนี้เป็นเอเลมอเอร์ริ…ารายอเา้อมีวามผิปิแน่ ๆ"
เทพูึ้นพร้อมรอยยิ้ม
"ถ้าเราให้หมอเฟลอไปรวสอบศพอเอเลมอเอร์ธาุไฟนนั้น อาะไ้อะไรเพิ่มเิม็ไ้นะ"
ธีโอหัวเราะเบา ๆ
"แ่ีนั้นเราโอนให้ทาอทัพไปแล้วนี่สิ ะให้เราไปอเารวสอบอีทีมันะูมีพิรุมั้ยนะ?"
เนริวแย้มรอยยิ้มเ้าเล่ห์
"ให้หัวหน้าลอไปออนุาาท่านสมุหลาโหมสิรับ ยัไ็ยาที่ะปิเสธ"
ธีโอมอเนริวแล้วหัวเราะออมา
"เอาอย่านั้นเลยหรอ… "
เนริวยิ้มพร้อมยมือึ้น
"เอาแบบนี้ล่ะรับ เราลออแบบเป็นทาารู พวอทัพอบอะไรแบบนี้ล่ะ… ผมะเรียมให้เรียบร้อยรับ"
ะที่ทุนำลัแยย้ายทำหน้าที่อนเอ ธีโอหันไปมอเฟลอที่ยืนอยู่้า ๆ เาูลัเลเล็น้อย
แ่สุท้าย็ัสินใพูออมา
"นี่เฟลอ…ันหิว้าวั"
เฟลอหันมามอเาพร้อมับหัวเราะเบา ๆ
"อนนี้เหรอ?"
ความคิดเห็น