คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapte1 Begin the legend
ปี KD 20
ณ อณาจักรซาฟท์ แคว้นแพลนท์ใต้..
"เร็วเข้า!! อย่าให้มันเข้ามาได้นะ"
"ป้องกันศิลาไว้ เร็วววว!!" เสียงของเหล่าทหารที่กำลังวิ่งชุลมุลอยู่นั้น กำลังปกป้องศิลาแห่งแสงที่คอยปกป้องบ้านเมืองแห่งนี้ และศิลานั้นมีพลังมากมายสามารถทำลายแม้กระทั้งดวงดาว และสามารถชุบสัพสิ่งทั้งหลาย
เฟี้ยวววววว~~~~ เงาดำๆบางสิ่งกระโดดเข้าไปในวิหารแห่งจันทรา
"หึๆ คนแค่นี้หยุดข้าไม่ได้หรอก" เสียงของชายลึกลับกล่าวอย่างได้ชัยชนะและเดินตรงไปที่ศิลาแห่งแสง
"ในที่สุดข้าก็จะได้ศิลามาไว้ในกำมือข้า ข้าจะมีอำนาจเหนือใคร ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
ในขณะที่มือของชายลึกลับกำลังเอือมมือเข้าไปหมายจะจับศิลานั้น
"อย่าได้เอามือสกปรกของเจ้ามาแตะต้องศิลาแห่งแสงนะ ราอู เลอ คลูเซ่"
เสียงของผู้ที่ได้ห้ามชายนาม ราอู นั้นเป็นหญิงสาวผู้มีรูปร่างบาง ขาว ใบหน้าเข้ารูปรับกับผมสีชมพู หญิงสาวผู้นี้เป็นผู้มีพลังเนตรทิพ
"......!! ล...ลูเซีย ไคลน์ "
"ตกใจขนาดนั้นเลยหรอไง เจ้าจะไม่มีวันได้ครอบครองศิลาแห่งเเสง"
"เจ้ามั่นใจจังนะ เเล้วเจ้าจะมีปัญญาอะไรมาหยุดข้าได้"
ราอูลยิ้มและค่อยๆเอือมมือไปที่ศิลา ....
"คิกๆ ๆ " เสียงหัวเราะใสๆของหญิงสาว ที่ไม่น่าจะหัวเราะได้ในสถาณการณ์แบบนี้
ราอูมองดูหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสงสัย
"เจ้า...มีไรหน้าขำมากหรือไง?" ราอูตวาดเสียงดังอย่างไม่พอใจ เพราะคนที่น่าจะหัวเราะคือเขาเองมากกว่า
"เจ้า...ชั่งไม่รู้อะไรเลยสินะ" "........"
"เจ้าคิดว่า ข้ามาที่นี้ได้อย่างไรกันละ?" "........." ราอูเงียบเเละคิดเพียงชั่วครู่
"แก....!!!" ราอูหันไปหยิบศิลาเเต่ทว่า... "ของปลอม" ศิลาได้สลายกลายเป็นผงทราย
"ราอู เลอ คลูเซ่ เจ้าจะไม่มีวันได้ศิลาไป"
"ศิลาอยู่ไหน ศิลาอยู่ที่ไหน!!!" ด้วยน้ำเสียงที่โกธรจัด ราอูก็กระทำในสิ่งหนึ่ง
เฟี้ยวววววว!! จึก!! "โอ๊ย...!!" ทันทีที่กรีดปักลงที่หัวไหล่ของลูเซีย ความเจ็บปวดก็เเล่นเข้ามา น้ำตาของหล่อนไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
"ถ้าเจ้าไม่บอก ก็จงตายสะเถอะ" ราอูเดินมาบีบเเก้มของลูเซียอย่างเเรง
"เจ้าจะไม่มีวันรู้ ว่ามันอยู่ไหน และมันจะถูกลำลายไปพร้อมกับวิญญาณของข้า" ลูเซียยิ้มให้ราอู
ปัง ปัง ปัง เสียงประตูวิหารถูกเปิดออก พร้อมกับทหารหลายสิบคนที่สิ่งเข้ามา
"อย่าเพิ่งยิง ท่านลูเซียถูกจังเป็นตัวประกัน" ทหารคนหนึ่งสั่ง ทหารทั้งหมดได้เเต่เร็งปืนไปที่ราอูเท่านั้น
"ชิร์ ถ้าพวกแกเข้ามา ท่านลูเซียของพวกแกตายแน่" ราอูขู่
"ยิงเลย ยิงไปที่นั้นสะ วอลท์เฟลด์"ลูเซียเอ่ยปากเพียงเบาเเละหันไปสั่งนายทหาร
"ตะ...เเต่ว่า.." วอลท์เฟลด์ ชายผิวเข้มรับคำสั่งด้วยความลำบากใจ
"นี้คือคำสั่ง ยิงสะ เเล้วก็....ฝากดูแลสองคนนั้นด้วยนะ ลาก่อน"ลูเซียยิ้มเเละหลับตาลงน้ำตาไหลออกมาอย่างช้าๆ
ราอูเห็นท่าไม่ดีเลยคิดจะวิ่งหนีไปเเต่ไม่ทันสะเเล้ว
"ยีงงงงงงงง" คำสั่งคำเดียวที่ได้ยิน ปัง!!!!
ตูมมมม!!!! บรึมมม!!!!
เสียงระเบิดที่ดังสนั่นไปทั่วเเคว้นแพลนท์ เเละสิ่งก่อสร้างของวิหารจันทราได้พังทลายลงมา พร้อมร่างของทั้งสอง
"พสุธาเอ่ย จงฝังร่างของเราและศิลาแห่งแสงลงไปไว่ใต้บาดาล เราจะขอปกป้องไว้ด้วยวิญญาณของเรา ด้วยเทิด...."สิ้นคำของลูเซียก็เกิดแผ่นดินเเยกออกจากกันเเละพาศากปะรักหักพังของวิหาร พร้อมทั้งร่างของผู้ขอลงไปพร้อมๆกัน
"ลาก่อน ท่านลุเซีย ข้าขอปฎิญาณ ข้าจะดูแลองค์หญิงตลอดจนตัวข้าสิ้นไป" แอนดรูว์ วอลท์เฟลด์ นำมือทาบที่หน้าอกซ้ายพร้อมให้คำสัญญาแก่เธอ
.................................................................................................
ปี KD 38 18 ปีต่อมา
วังไคลน์
"องค์หญิงเพค่ะ ทรงแต่งฉลองพระองค์ ได้เเล้วนะเพค่ะ วันนี้ทรงต้องไปดูพระคู่นะเพค่ะ"
เสียงของพระนม ที่วุ่นวายกับการเตรียมตัวให้องค์หญิง
"จ้า นมเรารู้เเล้ว แค่กำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อนนะ" องค์หญิงแสนสวยเรือนผมสีชมพู รับกับโครงหน้ารูปไข่ ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล ที่สดใส นามว่า...
"องค์หญิงลักส์ เพค่ะ ทรงอย่าคิดอะไรเลยนะ นมว่าตระกูลซาล่าแห่งแคว้นแพลนท์เหนือ ก็ทรงเป็นตระกูลที่ใหญ่มีคนนับหน้าถือตาเยอะเเยะ เเล้วองค์ชายอัสรันก็ทรงเป็นเพื่อนในเยาว์วัยไม่ใช่หรอเพค่ะ หืม?" แม่นมได้เลี้ยงดูองค์หญิงลักส์มาตั้งเเต่เกิด เพราะราชินีหรือมารดาขององค์หญิงทรงสวรรคตไปตั้งเเต่องค์หญิงเกิดได้เพียง 7 วัน
"เสร็จเเล้วละ นมเราไปก่อนนะ" องค์หญิงลักส์ยิ้มพร้อมบอกกล่าวลาแม่นมที่ตัวเองเคารพนับถือเเละทรงไปที่รถเพื่อจะเดินทางไปที่วังซาล่า
..........................................................
เเหะๆ ออกเเนวมั่วๆมะรู้จะชอบกันหรือเปล่า ไงก็ติด้วยนะ
ขอบคุณที่มาเเวะอ่านนะค่ะ
ความคิดเห็น