ตอนที่ 31 : ตัดใจเหอะพี่ เจ้าของเขามี...แถมโคตรดุ! [Part 2]
ลอยด์ยืนมองคนรักเตรียมอาหารเย็นด้วยใบหน้าทึ่งจัด เรย์จัดการสไลด์ปลาเนื้อขาวด้วยท่าทางเท่ราวกับเชฟชื่อดังแล้วนำไปคลุกเคล้ากับแป้งที่ปรุงไว้แล้วอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะหันไปจัดการกับเครื่องเคียงอย่างอื่นแล้วค่อยเริ่มทอดปลา เรย์ทำทุกอย่างรวดเร็วเสียจนคนที่เสนอตัวเป็นลูกมือยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าเข้าไปเกะกะ เพียงไม่นานอาหารเย็นที่ดูแสนน่ารับประทานก็ถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะอาหาร
“ปี้เรย์ทำอาหารเก่งจังจ้ะ แป๊บเดียวปี้ก็ทำอาหารจานโตเสร็จโดยที่น้องไม่ทันได้ช่วยเลย” ลอยด์ทำตาโตมองอาหารในจาน แล้วถามต่อ “ปลาทอดอันนี้ ประเทศนอกเขาเรียกอะไรเหรอจ๊ะปี้จ๋า”
“Fish and Chips with Mushy Peas ครับ เดี๋ยวพี่บีบเลม่อนให้นะ” บอกน้องจบก็บีบเลม่อนที่หั่นเป็นซีกไว้ลงบนปลาชุบแป้งทอดร้อน ๆ กลิ่นของปลาทอดสุกใหม่ ๆ ผสมกับกลิ่นเลม่อนหอมฉุยน่ารับประทานจนคนนั่งรอน้ำลายสอ แทบจะรอให้พ่อครัวส่วนตัวนั่งลงไม่ไหว พอก้นพี่แตะเก้าอี้เด็กน้อยก็รีบลงมือจัดการตักชิ้นปลาเข้าปาก
“งื้อออ อร่อย!!!” เอ่ยชมเสียงตื่นเต้นแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ เรย์มองน้องอย่างเอ็นดูและรักใคร่ ท่าทางการแสดงออกที่ไม่มีการเสแสร้งนี้ยิ่งทำให้เขาหลงรักเด็กน้อยของเขามากขึ้นทุกวัน
หลังอาหารลอยด์ก็อาสาเป็นฝ่ายล้างจาน แต่เรย์ก็ยืนช่วยเช็ดช่วยเก็บอยู่ข้าง ๆ จนเสร็จ เขาบอกให้น้องไปอาบน้ำ ในขณะที่ตัวเขาเองก็จัดการเก็บอุปกรณ์ทำครัวทุกอย่างเข้าที่ เมื่อเรียบร้อยแล้วก็หยิบเบียร์กระป๋องมาเปิด เดินไปยืนมองฝนที่ตกแบบไม่ลืมหูลืมตาไป จิบเบียร์รอจนลอยด์อาบน้ำเสร็จ
เรย์หันไปมองคนที่ใส่เสื้อผ้าออกมาจากห้องน้ำเหมือนทุกครั้ง เขาส่งยิ้มละมุนให้ เด็กน้อยก็ยิ้มตอบอย่างเขิน ๆ ก่อนจะเดินไปยืนข้างพี่แล้วเอาคางไปวางบนไหล่ มองฝนที่ตกหนักแล้วทำปากยู่ดูน่ารักน่าฟัดเป็นที่สุด
“น้องบ่ชอบเวลาฝนตกแรง ๆ แบบนี้ กางร่มก็บ่ช่วยอะไรเลย” เรย์ยิ้มให้แฟนเด็ก มองศีรษะกลมบนบ่าตัวเองอย่างเอ็นดู ก้มลงจูบผมนุ่ม วาดแขนขึ้นโอบกระชับไหล่บางไว้หลวม ๆ แล้วไล้นิ้วโป้งบนหัวไหล่เบา ๆ อย่างทะนุถนอม
“พี่ก็ไม่ชอบ แต่ถ้าอยู่ในห้องก็เย็นสบาย รีแล็กซ์ดี ยิ่งอยู่กับคนที่เรารัก ยืนดูสายฝนด้วยกันยิ่งมีความสุข” คำพูดแสนหวานทำเอาคนฟังขวยเขินจนตัวม้วนบิด เรย์หัวเราะในลำคอกับท่าทางน่ารักนั้น จับใบหน้าแดงปลั่งให้หันไปรับจุมพิตอันอ่อนโยนก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำบ้าง กลัวน้องจะเหม็นละอองน้ำมันกับควันอาหารที่รมอยู่ทั่วตัวตอนทำกับข้าว และหวังใจว่าอาบเสร็จจะได้มานั่งกกกอดฟัดจูบคนน่ารักของเขาให้ชื่นฉ่ำหัวใจ
พอหนุ่มอาร์ตออกจากห้องน้ำก็เห็นแฟนสุดแสนไร้เดียงสาของตนนั่งทำหน้าบ้องแบ๊วอยู่บนเตียง เสื้อตัวเมื่อครู่ถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตที่ไม่ได้ติดกระดุมสักเม็ด เผยให้เห็นอกขาวเนียน ตัดกับเนกไทสีเข้มที่คล้องคอเอาไว้หลวม ๆ ช่วงล่างถูกปกปิดด้วยผ้าห่มสีขาวสะอาด ใบหน้าสวยก้มลงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขามีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวออกมาจากห้องน้ำเช่นทุกครั้ง ริ้วรอยสีชมพูระเรื่อฉาบขึ้นมาที่สองข้างแก้ม เรย์จ้องคนตัวขาวตาไม่กะพริบ เจ้าตัวทำท่าขัดเขินก่อนจะตะกุกตะกักพูด
“น้อง...น้องเตรียมตัวให้ปี้...วาดรูปจ้ะ”
ถ้าจะเปลื้องผ้ารอบนเตียงแบบนี้ รอให้พี่ทำอย่างอื่นจะชื่นใจกว่าเยอะเลยครับ แม่งเอ๊ย ทำไมยั่วตาใสงี้วะ ใจกูจะไม่ไหวอยู่แล้ว ผิวก็โคตรขาว น่าทำให้เป็นรอยไปทั่วตัวจริง ๆ
“เอ่อ ปี้ไม่ไปใส่เสื้อผ้าก่อนเหรอจ๊ะ” หนุ่มเมืองเหนือผงะถอยหลังเมื่อผู้เป็นพี่ไม่ตอบอะไรแต่ก้าวพรวดเข้าไปหาเขาถึงบนที่นอน พอรู้ตัวว่าเผลอพุ่งเข้าไปหาน้องทั้งอย่างนั้นเรย์ก็แสร้งพูด
“พี่จะจัดท่าน้องให้เหมือนเมื่อวานไงครับ” พูดจบก็ทำเป็นจัดท่าจัดทางให้น้องพลางเนียนลูบขาลูบแขนลูบไหล่ไปตามเรื่อง เสร็จเรียบร้อยก็เดินไปคว้าบ็อกเซอร์กับเสื้อยืดมาใส่ตามปกติ แล้วจึงไปหยิบสมุดสเก็ตช์ภาพจากลิ้นชักพร้อมอุปกรณ์วาดภาพ ลากเก้าอี้ไปนั่งประจำที่แล้วจึงเริ่มลงมือวาด
สมาธิในการวาดภาพแทบจะไม่มี เมื่อสายตาของเขามันเที่ยวจะพานไปมองเนินเนื้อหน้าอกกับติ่งสีชมพูเล็ก ๆ น่ารักนั่น ยังจำรสชาติหวานลิ้นที่ลิ้มลองไปเมื่อวานได้เป็นอย่างดี เนื้อตัวกรุ่นกลิ่นหอมกับผิวอ่อนละเอียดนุ่มนิ่มทำให้เขาอยากจะจับน้องลงนอนราบแล้วเล็มเลียตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า มโนถึงร่างขาว ๆ ที่สั่นสะท้านอยู่ภายในอ้อมแขน ประกอบกับเสียงครางหวานหูและดวงตาปรือฉ่ำยามเมื่อโดนเขาโลมเล้าแล้วจะมีสมาธิเหลือที่ไหน ใบหน้าใสไร้เดียงสานั่นก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะสั่งจะสอนให้คล่องโลกเสียเต็มแก่ ยิ่งได้ล่วงรู้ว่าอีกฝ่ายบริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดไหนเขาก็ยิ่งอยากจะทำให้แปดเปื้อนไปด้วยมือของตัวเอง นั่งจ้องนั่งจินตนาการสารพัดเรื่องบัดสีกับน้องอยู่นานจนคนที่อยู่ในหัวสมองของเขาเอ่ยทัก
“ปี้จ๋า น้องไม่เห็นปี้วาดรูปเลย ปี้เหนื่อยเหรอจ๊ะ” เสียงถามใสแจ๋วช่วยดึงสติคนที่กำลังทำอนาจารในความคิดให้กลับคืนสู่ร่าง
“เอ่อ พี่...คิดอะไรเพลินไปหน่อย ขอโทษนะครับ” เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอปล่อยให้สมองวาดภาพแทนมือไปนานเกินกว่าเหตุ จึงพยายามโฟกัสที่การสเก็ตช์ภาพ แต่นายแบบกลับขยับตัวยุกยิกแล้วส่งสายตาเว้าวอน
“ปี้จ๋า น้องหิวน้ำ...” ทำหน้าอ้อนไม่พอยังจะแถมเสียงออเซาะมาด้วย แล้วใจของเรย์จะทนไหวอยู่หรือ เขาสูดลมหายใจเข้าลึก บอกตัวเองให้สงบใจไว้แล้วเดินไปรินน้ำใส่แก้วให้แฟนเด็ก
“ถ้าเหนื่อยวันนี้ไม่ต้องวาดก็ได้นะครับ ไว้วาดตอนช่วงสุดสัปดาห์แทน”
“น้องไม่เหนื่อยจ้ะ แค่หิวน้ำ วันนี้โต๊ะบอกว่าจะไปกินเลี้ยงวันเกิดเพื่อนที่คณะกับลูกแมว จะกลับดึกหน่อย น้องไม่อยากให้โอกาสเสียไป ปี้จะได้มีเวลาวาดสบาย ๆ” รายงานเจื้อยแจ้วจบก็ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม เรย์มองลำคอขาวที่กำลังกลืนน้ำก็ใจสั่น มองไล่ลงต่ำไปเรื่อย ๆ อย่างเพลินตาจนน้องยื่นแก้วน้ำคืนให้ มัวแต่มองส่วนอื่นของร่างกายน้องอยู่ เมื่อยกมือขึ้นไปรับแก้วแขนเขาจึงไปปัดจนน้ำกระฉอกลงไปบนตัวน้อง ลอยด์ร้องอย่างตกใจขณะที่เรย์รีบรับแก้วไปวางบนโต๊ะแล้วคว้าเอาผ้าขนหนูผืนเล็กตั้งใจจะเอาไปเช็ดให้ ทว่าพอเข้าไปใกล้คนรักและมองดูหยดน้ำที่เปียกเปรอะอยู่ที่หน้าอกขาวจั๊วะ มือที่มีผ้าผืนจิ๋วก็ถือค้างอยู่อย่างนั้น เขาสูดลมหายใจเข้าแล้วพยายามผ่อนลมหายใจสั่น ๆ ออกมาอย่างช้า ๆ เจ้าของร่างกายเปียกชื้นมองท่าทางของคนรักที่ชะงักค้างอย่างไม่เข้าใจ เสียงใสจึงเอ่ยเรียก
“ปี้จ๋า...” น้ำเสียงแสนหวานออกไปทางอ้อนทำให้เส้นความอดทนขาดผึง เรย์ก้าวพรวดขึ้นไปบนที่นอนแล้วครอบครองริมฝีปากแดงฉ่ำเอาไว้ทันที บดเบียดดูดเม้มอย่างเอาแต่ใจก่อนจะสอดแทรกอวัยวะนุ่มชื้นเข้าไปเล็มไล้อยู่ในอุ้งปากของน้อง ความอ่อนเดียงสาเงอะงะไม่ทันตั้งรับของลอยด์ยิ่งเพิ่มความปรารถนาให้เขาเป็นอย่างดี
หนุ่มอาร์ตกดคนตัวบางให้นอนราบลงกับเตียง เสียงครางแผ่วเบาของน้องทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างที่สุด ระดมจูบริมฝีปากนุ่มจนพอใจแล้วจึงลากไล้ปลายลิ้นไปที่ซอกคอหอมละมุน ค่อย ๆ เล็มเลียผิวขาวนวลอย่างช้า ๆ ความเนียนละเอียดของผิวผ่องทำให้เรย์อยากจะกลืนกินคนรักเข้าไปทั้งตัว
“ฮื้อ...ปี้จ๋า...” เสียงหวานหูหอบแผ่ว สองมือยกขึ้นไปโอบรอบคอแล้วกำเสื้อยืดของพี่ไว้แน่น เรย์จรดปลายลิ้นลงตรงซอกคอแล้วค่อย ๆ ลากผ่านไหปลาร้า เลียวนบนไหล่มนแล้วไล้เล็มเรื่อยลงไปตามเรียวแขน คนถูกหยอกล้อขนลุกเกรียวเมื่อลิ้นร้อนแตะลงบนเอวคอด ลากอย่างแผ่วเบาขึ้นไปที่เนินเนื้อนูนแล้วตวัดไล้ยอดอกสีชมพูเข้มวนไปเวียนมาอยู่อย่างนั้น จนเจ้าของผิวผ่องขาวสะท้านสั่นไปทั้งร่าง ลิ้นร้อนย้ายไปเล็มไล้ตุ่มไตอีกข้างอย่างกระหายหิว เลียกินหยาดน้ำที่เปียกเลอะอยู่บนหน้าอกจนมันเหือดหายเข้าไปในปาก มือที่อยู่ไม่นิ่งเริ่มนวดเฟ้นคลึงเคล้นอยู่ที่เนินอกอีกข้าง ส่วนอีกมือก็ลูบวนอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ ผิวเนียนละเอียดลื่นมือนั้นชวนให้ลูบไล้อย่างไรก็ไม่รู้เบื่อ
“ฮ้า...ปี้...ปี้เรย์จ๋า...ฮื้อ...” คนที่สิ้นไร้แล้วซึ่งเรี่ยวแรงครางเสียงสั่นเครือ นัยน์ตากลมใสปรือฉ่ำ ร่างกายบิดเร่าเมื่ออวัยวะอุ่นชื้นลากไปเลียวนอยู่บนรอยบุ๋มกลางหน้าท้อง ก่อนจะสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปตวัดไล้ในหลุมเล็ก กดเบาสลับแรงจนคนที่ไม่เคยได้ลิ้มลองกับรสสัมผัสแบบนี้ครวญครางเสียงหลง
คนกระหายหิวไล้ลิ้นร้อนลงต่ำไปยังเรียวขา ลากเบา ๆ ผ่านขาซ้ายแล้วย้ายไปยังขาขวาวนมาจนถึงขาพับ จิ้งจอกร้ายเหลือบสายตาขึ้นไปมองคนที่ร้องครางไม่หยุด มือจับอยู่ที่อาภรณ์ชิ้นเดียวที่เหลือปกปิดร่างกายผ่องขาว ภายใต้ชั้นในตัวจิ๋ว อวัยวะสำคัญของคนน้องนั้นดันนูนเด่นชัด เขาจูบมันเบา ๆ ผ่านผืนผ้าแล้วสอดมือเข้าไปกอบกุมมันไว้ มือใหญ่ที่สัมผัสกับส่วนอ่อนไหวที่สุดทำให้ลอยด์สะดุ้งสุดตัว
“อ๊ะ ปี้จ๋า อย่า...” รีบร้องห้ามด้วยความอาย แม้เรี่ยวแรงแทบจะไม่มีเหลือแต่ก็พยายามจะดึงมือพี่ออก
“ชู่ว์...เด็กดี...พี่จะช่วยไม่ให้น้องต้องอึดอัดไงครับ” ได้ยินดังนั้นลอยด์ก็ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายอย่างที่สุด
“ปี้...ปี้จะช่วย...ช่วยน้องยังไงจ๊ะ” คนไร้ประสบการณ์ถามเสียงเครือ เรย์ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วตอบ
“เดี๋ยวพี่จะสาธิตให้ดู ค่อย ๆ เรียนรู้ไปนะครับคนเก่งของพี่” พูดจบก็ขยับตัวขึ้นไปมอบจุมพิตหวานฉ่ำ โอ้โลมด้วยการกวาดเรียวลิ้นเข้าไปรุกไล้ลิ้นเล็ก ๆ ของอีกฝ่าย พยายามดึงความสนใจให้อยู่ที่รสจูบที่นุ่มละมุน มือเรียวกอบกุมความร้อนรุ่มของน้อง เสียงครางอู้อี้ทำให้ผู้กระทำรู้ว่าคนไม่ประสารู้สึกอย่างไร เขาคลายริมฝีปากออกมองใบหน้าสวยที่ส่งเสียงครวญครางไม่มีหยุดแล้วกวาดลิ้นร้อนลงต่ำ เล็มเลียไปทั่วผิวเนียนทุกแห่งที่อยู่ในสายตาจนกระทั่งไปถึงสิ่งที่อยู่ในกำมือของเขา เรย์แตะปลายลิ้นลงบนส่วนปลาย เลียวนเบา ๆ จนเด็กน้อยของเขาครางเสียงหลง เมื่อรู้ว่าพี่กำลังทำอะไรก็พยายามรวบรวมสติแล้วร้องห้าม
“ปี้จ๋า...ม...ไม่...ไม่เอา...ฮ้า...” แต่เสียงห้ามก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางครวญในทันใด เมื่อหนุ่มอาร์ตครอบปากลงไปแล้วเริ่มดูดดึงอวัยวะที่แข็งขืน รูดริมฝีปากอย่างหนักหน่วงจนหนุ่มเมืองเหนือกรีดร้องไม่เป็นภาษา เขาเปลี่ยนเป็นลากลิ้นวนไปเวียนมาโดยรอบเพื่อให้น้องได้พักหายใจ แต่เพียงครู่เขาก็ครอบครองส่วนที่ไวต่อสัมผัสนั้นต่อ ขยับปากขึ้นลงแรง ๆ อยู่อีกไม่กี่ครั้ง คนที่ไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนก็บิดสะโพกไปมาเมื่อใกล้ที่จะปลดปล่อยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านถึงขีดสุด
“ฮื้อ...อื๊อ...ฮะ...ฮ้า...” เสียงหวานกรีดดังลั่นห้อง สะโพกบางแอ่นโค้งแล้วความอึดอัดที่ถูกเก็บกักเอาไว้ก็พุ่งทะยานออกมา เรย์ยังคงไม่ปล่อยให้ร่างที่สั่นระริกเป็นอิสระ เขาดูดกลืนทุกหยาดหยดของน้องเข้าไปด้วยความรู้สึกเสน่หา พรมจูบเบา ๆ จากหน้าท้องขึ้นไปจนถึงลำคอขาว ซุกไซ้ซอกคอจนพอใจแล้วจึงขยับขึ้นไปประกบจูบอย่างอ่อนโยน มองดวงตาฉ่ำน้ำตากับใบหน้าแดงจัดแล้วกระซิบ
“ทำให้พี่บ้างได้มั้ย” หนุ่มอาร์ตถามเสียงพร่า คนที่ยังหอบหายใจไม่ทันจะทั่วท้องปรือตามองคนถามอย่างไม่เข้าใจ เมื่อสมองที่ว่างเปล่าเริ่มประมวลได้ว่าเพิ่งจะเกิดอะไรขึ้นลอยด์ก็ยกสองมือขึ้นปิดหน้า
“งื้อออ...!” เห็นท่าทางแบบนั้นไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าคำตอบคืออะไร เรย์ก้มลงมองเป้ากางเกงตัวเองที่ตุงไม่รู้จะตุงยังไงแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก มองคนที่อายจนตัวแทบแตกแล้วขยับไปจูบหน้าผากเบาๆ
“เดี๋ยวพี่มานะครับ” พูดจบก็ลุกลงจากที่นอนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ จัดการกับตัวเองอยู่พักใหญ่ก็เดินตัวโล่งออกมา เห็นน้องนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มจึงเดินไปขึ้นเตียง พอจะดึงผ้าออกลอยด์ก็รั้งเอาไว้ ส่งเสียงหงุงหงิงประท้วงแว่วออกมาจากผ้าห่ม “เด็กดีของพี่ เป็นอะไรไปครับ” พูดพลางพยายามจะดึงผ้าผืนหนาออกจากการห่อตัวของน้อง เมื่อไม่ได้ผลเขาจึงสอดมือเข้าไปใต้ร่างบอบบางแล้วกอดเอาไว้ทั้งอย่างนั้น จูบส่วนที่คิดว่าเป็นศีรษะของน้องเบา ๆ แล้วถาม
“โกรธพี่เหรอครับ” พูดจบก็มีแรงสั่นสะเทือนจากคนในอ้อมกอด พยายามเดาว่าน้องกำลังส่ายศีรษะแล้วพูดต่อ “อายพี่เหรอครับ”
“อื๊อออ...” เสียงอู้อี้ทำให้เรย์อมยิ้ม เขาจูบคนขี้อายทั้งผ้าห่มอีกหลายทีก่อนพูดปลอบ
“ไม่เห็นต้องอายเลย มันเป็นเรื่องธรรมชาติ” พูดแค่นั้นแล้วนิ่งเงียบพักหนึ่งรอดูท่าทีของคนรัก เมื่ออีกฝ่ายไม่ส่งเสียงประท้วงอะไรเขาจึงกล่าวอีกครั้ง “คนเรารักกัน มันไม่ใช่เรื่องแปลกนะครับ อย่าอายไปเลยคนเก่ง”
“แต่ปี้...ปี้ทำอะไรน้อง...” เสียงหวานดังอู้อี้ออกมาจากก้อนผ้าห่ม
“พี่ช่วยให้เราไม่อึดอัดไงครับ ไม่ดีเหรอ” เมื่อน้องนิ่งไปอีกครั้ง หนุ่มอาร์ตจึงค่อย ๆ เปิดผ้าห่มที่ห่อตัวเด็กน้อยของเขาอยู่ คราวนี้ลอยด์ไม่ได้ขัดขืน เรย์จึงสอดตัวเข้าไปในผ้าผืนหนา ดึงร่างเปลือยเปล่าให้เข้าไปชิดสนิทเนื้อ กดจูบลงบนซอกคอกรุ่นหอมเบา ๆ แล้วเอ่ย “ฟังพี่นะครับ พี่รักลอยด์ พี่ทำให้ลอยด์ได้ทุกอย่าง อะไรที่น้องไม่รู้ พี่ก็จะค่อย ๆ สอนให้ ทุกอย่างที่พี่ทำ มันเป็นเรื่องปกติของคนรักกัน เพราะฉะนั้นน้องไม่ต้องกลัว และไม่ต้องอายนะครับเด็กดี” พูดจบก็จูบพวงแก้มนุ่ม ลอยด์ค่อย ๆ หันหน้าไปมองพี่ ใบหน้ายังคงแดงเรื่อไม่คลาย
“ปี้บ่โกรธ บ่รำคาญน้องเหรอจ๊ะ ที่น้องทำอะไรบ่เป็นเลยสักอย่าง” ถามเสียงอ่อนออเซาะจนคนฟังต้องจูบปากเล็กนั่นเบา ๆ ไปอีกหนึ่งที
“ไม่โกรธหรอกครับ พี่ดีใจที่เราเป็นแบบนี้” เด็กดอยผู้แสนซื่อขยับพลิกตัวไปหาคนพี่ ยกสองแขนขึ้นกอดเอวไว้แล้วซุกใบหน้าลงไปกับอกกว้าง เรย์กอดรัดร่างนุ่มนิ่มนั้นไว้ มือปลาหมึกไม่วายลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนเรียบ
“คราวหน้าพี่จะสอนน้องให้ละเอียดกว่านี้” จิ้งจอกร้ายหยุดพูดแล้วจับปลายคางของน้องให้เงยขึ้นไปสบตากับเขาก่อนต่อประโยคจนจบ
“เด็กดีของพี่...ต้องรีบเรียนรู้เร็ว ๆ นะครับ”
28/04/2018
อยากได้แล้วน้องดอยของอิปี้
โห เยี่ยมมากค่ะ ยินดีด้วยนะคะ
เพราะช่วงนี้ไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ555😭😭
แต่ก็ตามมาจากNaked Londonนะคะ
เดี๋ยวจะเก็บตังรอ555
รออ่านทีเดียวในเล่มเลย^^
ปล.ชื่อเราคล้ายกันเลยยยย ^^
สุดยอดค่ะ เป็นข่าวดีมากจริง ๆ ฝีมือการเขียนดี ภาษาละเมียดแม้เป็นฉากอันคัท พล็อตน่าสนใจ สมควรแล้วที่ผ่านการพิจารณาจากสนพ.
ซื้อทั้งสองแบบเลยจร้า
กอดๆ
ปล. จะเก็บทุกเวอร์ชั่น​ด้วยยย