คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1
*_* นอ มู ปัจ จะ ปัจ จะ นู นี ปอช โช no no no no no *_*
เสียงโทรศัพท์ของคิบอมดังขึ้น
"" คิบอมตอนนี้นายอยู่ไหน นี่มันจะได้เวลาเรียนแล้วนะ ""
ทำไมนายยังไม่มาอีก
เสียงของคยูเพื่อนซี้ของคิบอมกระวนกระวาย
เออ !! ชั้นอยู่หน้าโรงเรียนแล้วนายนี่อะไรกันเนี่ย
เออ งั้นก้อรีบหน่อยละ (((คยูบอกคิบอมให้รีบมาเพราะใกล้จะได้เวลาเรียนแล้ว)))
ตึกเยอะขนาดเนี่ยไครจะไปถูกว่ะ .... คิบอมบ่นพรึมพรำ....
และเมื่อคิบอมมาถึงหน้าตึกๆนึงก้อเห็นร่างบางยืนอยู่ และเดินเข้าไปถามทางไปอาคารเรียน
และแล้วคิบอมก้อเข้าไปถามร่างบางว่า ทางไปห้อง 005 ที่เขาเรียนอยู่นั้นไปทางไหน
แต่คิบอมกับถามเป็นภาษาอังกฤษ ดงเฮเลยได้แต่ยืนอึ้งและชี้ทางมั่ว
และเมื่อคิบอมเดินจากไป ดงเฮก้อยังคงอึ้ง นี่ฉันทำไรลงไปเนี่ย
นายคนนั้นจะไปถูกใหมเนี่ย ดงเฮยืนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึนึกขึ้นได้ว่า
ตอนนี้ก้อสายแล้วเขาก้อต้องรีบไปเรียนเหมือนกัน
เฮอ!!!! นายคนนั้นจาเป็นงัยบ้างน่าาา เมื่อดงเฮเข้ามาถึงห้องเรียนก็พบว่าคนที่ตัวเองได้บอก
ทางมั่วไปนั้นได้นั่งอยู่ห้องๆนี้ก่อนเขาแล้ว
ดงเฮ คิดในใจว่า เอะ!! นายคนนี้มาถูกได้ไงเนี่ย
และเมื่อเรียนเสร็จก้อถึงเวลาทานข้าว
ทุกคนก็เดินออกจากห้องไปรับประทานอาหาร
คงเหลือแต่ดงเฮที่ยังไม่ออกจากห้อง และดงเฮก็คงยังคิดถึงเรื่องเมื่ออยู่ว่าเขาทำอะไรลงไป
ดงเฮ ดงเฮ ดงเฮ ซองมินตะคอกใส่ดงเฮเพราะว่าเรียกเท่าไรก้อไม่หันซะที
มัวแต่นั่งเหมื่อ
จะไปกินข้าวไหม ซองมินถาม ?
ไปปปป เดี๋ยวแป๊บนึง เก็บของก่อน
และเมื่อไปถึงโรงอาหารก้อเหลือโต๊ะว่างอยู่โต๊ะเดียวเพราะว่ามาช้าก้อเลยถูกแย่งโต๊ะหมดแล้ว
และทั้งสองคนก็ไปทีโต๊ะว่างนั้น
แต่ดงเฮไม่ทันสังเกตุว่าโต๊ะข้างๆของเขานั้นก้อคือแก๊งหนุ่มฮอตที่สุดของโรงเรียน
และหนึ่งในนั้นก็คือคิบอมคนที่เขาบอกทางมั่วเมื่อตอนเช้า
" ซองมินไปนั่งโต๊ะอื่นเฮอะ"
" มันมีโต๊ะว่างที่ไหนกันเล่า ก็มีอยู่โต๊ะเดียวเนี่ย " ซองมินตะคอกใส่ดงเฮ
" เออๆก็ได้ นั่งก็นั่งว่ะ" ดงเฮตัดสินใจนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่นั้น
เมื่อซองมินลุกไปซื้อข้าวให้ดงเฮได้ซักพัก พวกหนุ่มฮอตก็เข้ามามุงโต๊ะที่ดงเฮนั่งอยู่
และถามว่า "นายคือคนที่บอกทางเพื่อนของเราเมื่อเช้านี้ใช่ป่ะ" ....คยูในฐานะที่เป็นเพื่อนซี้ของคิบอมถามขึ้น.....
!!!! ดงเฮได้แต่อึ้งกับคำถามของคยู !!!!
ตอบมาซะทีดิวะ .... รอคำตอบอยู่นะเฟ้ย ... ซีวอนผู้กระวนกระวายอยากรู้ไปทุกเรื่องพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ....
เอ่อออออออออ !!!!! ดงเฮยังคงได้แต่อึ้ง........
เอ่ออออออ อะไรของแกเล่าตอบมาดิว่ะ..... คราวนี้ไม่ใช่ซีวอนถามแต่เป็น เยซองถามแทน เพราะคงจะทนไม่ไหวในความชักช้าของดงเฮ....
เอ่อ คือว่า.......... อืม ... ฉันเองแหละที่เป็นคนบอกทางไอ้นักเรียนไหม่เมื่อเช้าอ่ะ ... ทำไมหรอ
ไม่ทำไมหรอก .... คยูบอก....
พวกเราก็แค่จะมาขอบคุณนายเท่านั้นเอง .... ทุกคนพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว.....
เฮ้ออออออออออ โล่ง อก.... นึกว่าเรื่องอะไร ...
อืม.....ไม่เป็นไรหรอกมันคงเป็นเพราะเวรกรรมของชั้นเองแหละที่มาสายเมื่อเช้าอ่ะ ....ร่างบางบอก.....
มีกันหรอจ๊ะหนุ่มๆ.....ซองมินถามทุกคน....
ไม่มีรัยหรอกจ๊ะ เบ๋บี๋ ..... คยูตอบแทนทุกคน.....
ไม่มีรัยก็ไปได้แล้วจะกินข้าว .... ซองมินตะคอกใส่คยู .....
ทำไมต้องไล่ด้วยจ๊ะที่รัก ..... คยูตอบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ......
ก็ต้องไล่ซิเพราะว่าฉันหิวข้าวจะตายอยู่แล้วเนี่ย ........ ซองมินตะคอกใส่ทุกคน... และทุกคนก็ต้องสยบอยู่แทบเท้าซองมิน .... เพราะว่าเขาโหดมาก ...
และเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน
"" ซองมินกับบ้านพร้อมกันป่ะ "" คยูถามด้วยความเป็นห่วง
อืม !! ก็ได้ ... เห็นแก่ลูกหมาตาดำๆ... อิอิๆๆ
โหหหหหหหหห ขนาดนั้นเลยหรอจ๊ะ เบ๋บี๋ .... คยูบอก ...
ทำไม .. มีปัญหาหรอ ... เดี่ย ...
และทั้งคู่ก็ยังไม่ลืมที่จะเอาเพื่อนซี้ไปด้วย
ซองมินไปกับดงเฮ คยูไปกับคิบอม
คยูก็ทำตามแผนที่วางไว้ว่าต้องทำเป็นไม่สนใจ
เพราะคิบอมจะได้ทำความเข้าใจกับดงเฮ เพราะว่าคิบอมได้ตกหลุมรักดงเฮตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า
....ดงเฮเหนื่อยป่ะ.... ร่างหนาถามร่างบาง
ดงเฮก็ได้แต่พยักหน้าเพราะรู้สึกผิดที่บอกทางมั่วกับคิบอม ... แต่เขาก็ไปถูกนี่น่า จะไปคิดอะรมากมายฮะดงเฮ....
เอ๋"""" ทำไมนายนี่ถึงพูดดีกับเรานะ มีแผนอะไรรึเปล่าเนี่ย ทั้งๆที่เราบอกทางไปมั่วแท้ๆ (ร่างได้แต่คิดในใจ)
หิวไหมทานไรหน่อยป่ะ (ร่างหนาถามต่อ)
ไม่อ่ะ เราต้องรีบกลับบ้านเดี๋ยวพ่อจะว่า (ร่างบางตอบ)
...ถึงบ้านเราแล้ว.... ร่างบางบอกกับทุกคน
.......งั้นพรุ่งนี้เรามารับนายที่บ้านนะ..... (ร่างหนาบอก)
อืมก็ได้ ร่างหนาบอก
งั้นพวกเราไปนะ BYEBYE นะดงเฮ
และเมื่อดงฮงถึงบ้าน
มากับใคร ..พ่อดงเฮถามดงเฮ..
พอดีว่าเพื่อนมาส่งนะคับทางกับบ้านเพื่อนมาทางเดียวกับบ้านเรานะคับเขาก้อเลยมาส่งนะคับ
ดงเฮตอบอย่างไม่สู้ดีสักเท่าไหร่
งั้นผมขอตัวนะครับ
อืม!! จะไปไหนก้อไป
และเมื่อตกกลางคืน.........................
ก๊อก .. ก๊อก .. ก๊อก..
ดงเฮนอนได้แล้วนะลูกพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าไม่ใช่หรอลูก ..แม่ดงเฮร้องบอก..
คร๊าบแม่ ..ร่างบางตะโกนบอก..
.........................................................................
ดงเฮนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า ทั้งๆที่เขาทำผิดแท้ๆคิบอมก้อยังไม่เกลียด
เอะ!!! รึว่าจะเป็นแผนของคิบอมและคยูรวมหัวหลอกฉัน ..ดงเฮกระวนกระวาย..
อืม!!! นึกออกแล้ว โทรไปถามซองมินดีกว่า
เจ้านั่นอาจจะรู้อะไรก็ได้
กรี๊ง.....กรี๊ง.....กร๊ง........
เสียงโทรศัพของซองมินดังขึ้น
ยองบอชเซโย
ว่าไงจ๊ะ ..ดงเฮ.. ยังไม่นอนอีกหรอ ....ซองมินถาม...
ยังง่ะ ยังไม่ง่วง
เออ!! คือว่าฉันมีเรื่องจะถามหน่อยง่ะ
เรื่องอะไรง่ะ
ก็ที่อีตาบ้าคิบอมทำมาเป็นพูดดีกับชั้นง่ะ
มันมีแผนอะไรรึปล่าวง่ะ นายรู้ป่ะ ...ดงเฮถามซองมิน...
ไม่รู้ดิ เขาอาจจะอยากรู้จักกับนายจริงๆก็ได้ไครจะไปรู้ล่ะ
ไม่ง่ะไม่จริงหรอก ก้อฉันทำให้เขาต้องหลงทางเขาอาจจะโกรธฉันแล้วเอาคืนก้อได้ ...ดงเฮพูดต่อ....
ไม่รู้ดิเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันถามอีตาคยูให้แล้วกัน โอเคป่ะ
แค่นี้ก่อนนะดงเฮ เราง่วงแล้วง่ะ
อืม.......
บาย
..................................................
เวลา 08.30 น.
ปรี้น....ปรี้น....ปรี้น....
และเมื่อดงเฮเดินมาหน้าบ้านก็พบว่าคิบอมมารับเขาจริงๆด้วย
..ดงเฮพร้อมรึยัง... (ร่างหนาถาม)
อืม!!!
และเมื่อดงเฮเข้ามาในรถ ก็พบว่า ในรถนั้นมี คยู และ ซองมินอยู่ในรถก่อนแล้ว
ไปได้ยังง่ะ ดงเฮ คิบอมถาม
เวลา 09.00 น.
ก็ถึงที่จอดรถ ที่จอดรถห่างจากโรงเรียนประมาณ 100 เมตร (((( ต้องเข้าใจอ่ะนะ ว่า โรงเรียน นึลพารัล ไม่มีที่จอดรถ ก็เลยต้องเช่าที่จอดรถข้างนอก ))))
และทุกคนก็เดินคุยกันมาจนถึงหน้าโรงเรียน
คิบอมก็คุยกับดงเฮ
คยูก็คุยกับซองมิน
และเมื่อถึงห้องเรียน
ต่างคนก็ต่างไปนั่งที่ของตัวเอง
เป็นงัยบ้างดงเฮสบายป่ะ ....ร่างหนาถาม....
อืม!!! ก็งั้นๆๆๆง่ะ
พรุ่งนี้ให้เราไปรับอีกป่ะ ....คิบอมถาม....
ก็ได้ ..แล้วแต่ล่ะกัน....
เอ๊ะเจ้านี่มันมีแผนอะไรของมันเนี่ย ......ดงเฮคิดในใจ......
........................
ความคิดเห็น