คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยัยหน้าหื่น...และเสียงลึกลับ
“โอ๊ย!!!!!!ยัยขวัญ เร็วๆหน่อยสิ ฉันหิวข้าวแล้วนะ” เสียงของคนที่นั่งอยู่ข้างๆดังขึ้น หลังจากที่พูดประโยคนี้มาประมาณ 100 รอบได้ -.,- และแน่นอนว่า คนๆนั้นกำลังพูดกับฉันอยู่
“เดี๋ยวสิ อีกแป๊บเดียว จะเสร็จแล้ว” แล้วฉันก้อตอบกลับไปด้วยประโยคเดิมๆอีกเช่นกัน
“โอ๊ย!!!! จะเป็นโรคกระเพาะตายมั๊ยเนี่ยฉัน” และมันก็ยังไม่เลิกบ่น
“ยัยหวาน ถ้าเธอหิวเธอก็ไปก่อนก็ได้นะ ไม่ต้องรอฉันหรอก” ฉันตอบกลับไป
“เฮ้อ!!! ไม่เป็นไร ฉันจะรอเธอ” นั่นแหละ คำตอบที่ฉันต้องการ
สวัสดี ฉันชื่อ ของขวัญ แต่ทุกๆคนมักจะเรียกกันว่า ขวัญ ส่วนคนข้างๆนั่นเพื่อนฉันเอง เธอชื่อ หวาน ซึ่งกำลังนั่งบ่นว่า หิวๆๆๆๆๆ อยู่นั่นแหละ จริงๆฉันก็หิวเหมือนกันนั่นแหละ และนี่ก็เป็นเวลาพักเที่ยงแล้วด้วย ในห้องก็เหลือแต่ฉันกับยัยหวานเท่านั้นแหละ และสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องมานั่งท้องร้องนั่นก็เพราะ”””
“นี่ ยัยขวัญ ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วนะ ว่าให้ส่งงานอาจารย์ให้ครบ โดยเฉพาะงานของอาจารย์แยมโรลแล้วล่ะก็...เป็นไงล่ะ ต้องมานั่งปั่นงานจนอดทานข้าว แล้วก็พลอยทำให้ฉันซวยตามไปด้วย” มันเริ่มบ่นฉันอีกรอบ - -**
“โธ่ หวาน...เธอก็รู้นี่ว่าทั้งอาทิตย์นี้ ฉันไม่ว่างอะ” ฉันตอบกลับเสียงอ่อย
ปกติฉันก็เป็นเด็กความประพฤติดีนะ ส่งงานครบทุกอย่าง แต่อาทิตย์นี้ฉันไม่ว่างๆจริงๆนี่นา…ทำไงได้หละ ก็อาทิตย์หน้าเป็น สัปดาห์กีฬาสีนี่ แล้วฉันก็เป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียน ซะด้วย โฮะๆ >O<
“เฮ้อ...เอาเถอะ ยังไงก็รีบๆทำให้เสร็จก็แล้วกันนะ” แล้วแกไม่คิดที่จะช่วยฉันบ้างเลยหรอ ห๊า ยัยบ้า
แล้วฉันก็ต้องนั่งปั่นงานต่อไป...
“ดีแฮะ...วันนี้ที่โรงอาหารไม่มีคนเลยอะ มีที่ว่างตั้งเยอะ หุหุ” ฉันพูดด้วยความกระดี้กระด้า...ฉันทำงานเสร็จแล้วโว้ย ในที่สุด กับข้าวที่รัก.... โอ่ย หิวง่ะ -.,-**
“ก็แน่สิยะ นี่มันกี่โมงแล้ว จะบ่ายโมงแล้วนะเว้ย” ยัยหวาน นี่แกยังไม่หยุดบ่นอีกหรอห๊า...แต่ถึงแกจะบ่นยังไง ฉันก็ไม่มีเวลามานั่งเถียงกับแกหรอกนะ ได้เวลากินข้าวแล้ว...
“ปานวาด เมื่อไหร่เธอจะส่งงานห๊ะ”
หลังจากที่ฉันนั่งเอร็ดอร่อยกับอาหารกลางวัน คาบบ่ายก็ต้องเรียนกับอาจารย์ แยมโรลที่แสนน่าเบื่อ เฮ้อ เจ๊แกสอนวิชาสังคม ความจริงไม่เรียกว่าสอนหรอก เจ๊แกมานั่งพึมพำกับกระดานแล้วก็จากไป พร้อมกับ...ทิ้งการบ้านกองโตไว้ให้พวกฉันทำ เวร!!!
“ปานวาด นี่เธอยังไม่ได้ทำงานมาส่งฉันใช่มั๊ยฮะ...ทำไม เมื่อปีที่แล้วเธอยังเป็นเด็ดขยันอยู่เลยนี่ ทำไมพอขึ้นเกรด 11 แล้ว เธอดูไร้ความผิดชอบจังนะ”
เออลืมบอกไป ที่โรงเรียนฉันน่ะเป็นโรงเรียนนานาชาติ แต่เดี๋ยวนะ อาจารย์คะ...พูดงี้ มาต่อยกันเลยมั๊ยคะอาจารย์ –.,-** อาจารย์ไม่รู้หรอกหรอคะ ว่าหน้าตาน่ารักๆ (เอ่อ - -**) อย่างฉันน่ะ มีดีกรีเป็นถึงดรัมเมเยอร์โรงเรียนนะคะ มันก้อกินเวลาทำการบ้านฉันไปเท่าไหร่แล้ว ( ความจริงถึงมีเวลาก็ไม่ทำ 555+)
แต่ถึงแม้ว่าในใจฉันจะเถียงแล้วแทบไปทึ้งหนังหัวอาจารย์นั่น แต่คำตอบที่ตอบออดไปคือ...
“หนูขอโทษนะคะ...ที่ทำงานส่งช้า แต่หนูไม่มีเวลาจริงๆค่ะ” ฮิฮิ ใครก็ได้ไปเอารางวัล
ออสก้ามาให้ฉันที >O<!!!!!
“เฮ้อ!!!เอาเถอะ ฉันก็พอรู้อยู่หรอกนะ ว่าเธอน่ะ เป็นดรัมเมเยอร์โรงเรียน...”
“แต่การบ้านก็คือการบ้าน ยังไงเธอก็จะต้องส่ง” เวร...แล้วจะพูดขึ้นมาเพื่ออะไรคะนั่น - -
“...”
“แล้วนี่ เธอทำการบ้านมาส่งรึเปล่าล่ะ - -“
เจ๊แกถามด้วยเสียงเบื่อหน่าย เหอะๆ ไม่ต้องมาทำหน้าตาอย่างนั้นหรอกค่ะอาจารย์ เพราะว่าวันนี้ ฉันทำการบ้านมาแล้ว (ได้ข่าวว่า เพิ่งจะทำตอนก่อนกินข้าวเที่ยงนะ...)
“แน่นอนค่ะอาจารย์ ^^” ฉันพูดและเดินไปหยิบงานมาส่งกับอาจารย์ทันที
“อืม...ดีมาก”
“เอาล่ะนักเรียนเรามาเริ่มเรียนกันดีกว่า” อ่าว...หลือเวลาอีกแค่ 2 นาทีเองนะคะ จะเรียนไปทำแมวอะไร –O- ^^^
แต่ตอนนี้ ทำไมฉันรู้สึกง่วงๆยังไงก็ไม่รู้ ฮ้าวววววววว
“ยัยขวัญ...” หือ ใครมาเรียกชื่อฉันน่ะ
“ยัยขวัญๆๆๆๆๆๆๆนี่ตื่นได้แล้ว” เอ่อ...นั่นแม่หรอ
“ยัยขวัญ!!!!!!!!!!!” อ๊ากกกกกกกกกกกก ไม่ใช่แม่แล้วววววววว
“หือ... - -“
ในที่สุด ฉันก็ต้องสะลึมสะลือ ตอบกลับเสียงนั้น ที่ฉันพอจะรู้ว่าเป็นเสียงของใคร...ก็ยัยหวานนั่นแหละ ก็จะมีใครล่ะ ที่เสียงแหลมไปกว่ามัน ฉันอยากจะรู้จริงๆ ตอนเด็กๆพ่อแม่มันยัด นกหวีดใส่ปากมันหรือไง - -***
“นี่แกจะนอนเฝ้าโรงเรียนหรอยะ เลิกเรียนแล้วโว้ยยย”
“อ๊ายยยยยยย จริงดิ ตายๆๆๆๆๆ แล้วนี้กี่โมงแล้วอะ” ฉันเด้งตัวขึ้นมานั่งตัวตรงในทันที
ตายแล้วฉัน สายแน่ๆเลยอะ TTOTT
“บ่ายสองโมงครึ่ง...” อ่าวก็เพิ่งหมดคาบสุดท้ายไปนินา...
“อืม...ขอบคุณมากที่ปลุกนะ ฉันไปแล้วนะ บ๊ายบายจ้า” ฉันบอกลายัยหวาน แล้วรีบเร่งฝีเท้าที่สุดเท่าที่ (ขาสั้นๆ) ฉันจะทำได้...ก็ขาฉันมันสั้นนินา แงๆๆเสียเปรียบคนอื่นอยู่เรื่องเดียวก็เรื่องนี้แหละ ก็พระเจ้าอยากให้ฉันเกิดมาเตี้ยทำไมเล่า ดูสิ...คนอื่นๆเขาก็ตัวโย่งๆกันทั้งนั้น ขนาดผู้หญิงยังมีแต่พวกที่มีความสูง 170 อัพ กันทั้งนั้นเลย หรือไม่ก็ 165 นั่นถือว่าเตี้ยแล้วนะแล้วดูฉันสิ 160 ค่ะ TTOTT ไม่ยุติธรรมเลยอะ
“ขออนุญาตค่ะ” ฉันพูดเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องกิจกรรมของโรงเรียน
ในที่สุด ฉันก็สามารถลากสังขารตัวเองมาที่ห้องนี้ได้อย่างทันเวลา อะ...เอ๋ OoO นั่นพี่บอมนี่นา อ๊ายๆๆๆๆๆ หล่อๆๆๆ ดีนะ ที่ตะกี้นี่ ฉันแวะไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำก่อนมาอะ...
พี่บอม สุดหล่อของฉัน เป็นประธานนักเรียน อยู่เกรด 12 และแน่นอนว่าพี่เขาต้องป๊อบในหมู่สาวๆ เพราะหน้าตาอันหล่อเหลาของพี่เขา ผมซอยระต้นคอสีน้ำตาลอ่อนแกมสีทองเล็กๆ ใบหน้าขาวกระจ่าง (จนฉันยังอิจฉา TTOTT) ดวงตาสีน้ำอ่อนเข้ากันสีผม ไหนจะบวกกับหน้าตาที่ดูดีแบบเกาหลีอีกล่ะ กริ๊ดดดดดดดดดดดด >O< (ที่เหมือนเกาหลีเพราะพี่เขาเป็นลูกครึ่งเกาหลีแหละ...)
“เอ่อ...น้องขวัญคะ”
“ขะ...ขา”
“ได้ยินที่พี่พูดไปเมื่อกี้มั๊ยคะ”
“เอ่อ...แหะๆ” ฉันหัวเราแห้งๆไปแทนคำตอบให้พี่ปลา พี่เกรด 12 เชียร์หรีดเดอร์สุดเซ็กซี่ แต่ความจริงแล้วเธอเรียบร้อยกว่าฉันอีก แหม ก็ใครจะไปได้ยินล่ะ ก็ตะกี้ฉันนั่งมองพี่บอมอยู่อะ
-.,-^^^
“เอ่อ...พี่บอกว่า วันนี้เราจะให้น้องขวัญได้ทำความรู้จักกับ ดรัมเมเยอร์ ของโรงเรียนเราอีกคนหนึ่งนะคะ”
“อ๋อ...ค่ะ”
อืม...จริงสิ ฉันยังไม่ได้บอกชื่อโรงเรียนฉันเลย “
“น้องขวัญคะ ตื่นเต้นหรือเปล่า ที่จะได้เจอคู่ดรัมฯ” หลังจากที่ต่างคนต่างนั่งเงียบ พี่ปลาก็พูดขึ้นมา
“จริงสิคะ ใครหรอคะพี่ปลา ที่จะมาเป็นดรัมฯคู่ขวัญ” ฉันถามกลับ เออ แล้วใครหว่า ที่จะมาคู้ฉัน เอ๊ะ!!!OoO หรือว่าพี่บอม กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด >O< ใช่แน่ๆเลยอะ
“ไม่บอกหรอกค่ะ เดี๋ยวถ้าเค้ามาเมื่อไหร่ น้องขวัญก็จะรู้เอง พี่ใบ้ให้แล้วกัน เค้าหล่อมากกกก” พี่ปลาลากเสียงยาวใส่
อ่าว...ยังไม่มาหรอกหรอ งั้นก็คงไม่ใช่พี่บอม แง๊ แล้วใครกันที่พี่ปลาบอกว่าหล่อ...
แอ๊ด......
“ขอโทษครับ...ที่มาสาย”
ในขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอยู่นั้น เสียงประตูก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงของใครคนหนึ่ง ทุกๆคนที่นั่งอยู่นห้องต่างหันหน้าไปดูผู้ซึ่งเข้ามาใหม่ ยกเว้นฉัน ที่ยังคงนั่งคิดว่าคู่ดรัมฯของฉันนั้นคือใคร...
“เอ่อไม่เป็นไรจ๊ะ” เสียงพี่ปลาตอบกลับไป
“เอ่อ...น้องขวัญจ๊ะ นี่ไงคู่ของน้องของขวัญ” พี่ปลาพูดพร้อมผายมือไปที่ใครคนหนึ่ง คงจะเป็นคนที่เพิ่งมาเมื่อกี้นี้สินะ
OoO
ละ...หล่อ อ๊ายยยยยยยยยย แม่เจ้า ทำไมหน้าตานายนั่นมันถึงได้หล่อขนาดนี้...ผมซอยระต้นคอสีน้ำตาลสว่าง ตัดกับผิวขาวๆของนายนั้น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูน่าค้นหา กับหน้าตาหล่อแบบ...เกาหลี กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O< หน้าตาเหมือนพี่ยุนโฮ วงดงบังเลยอะ ไม่ไหวแล้วเว้ยยยยยยยย ดุไปดูมาอาจจะหล่อกว่าพี่บอมซะด้วยซ้ำ -.,-
“เอ่อ...น้องขวัญ”
“น้องของขวัญจ๊ะ!!!” เสียงตะโกนของพี่ปลาทำให้ฉันตื่อนจากภวังค์
“ค...คะ” ฉันขานรับ
“นี่แหละจ๊ะ คู่ดรัมฯของน้องขวัญ”
“อ่อ...ค่ะๆๆ”
โอ้ว OoO ไม่อยากจะเชื่อ แม่ขา ขวัญได้เป็นดรัมคู่กับคนหล่อ หล่อเหมือนยุนโฮ ดงบัง โอ้วววววแม่เจ้า นายนั้นช่างเพอร์เฟ็กต์อะไรเยี่ยงนี้ หน้าตาหล่อเหลา กับหุ่นที่สูดชะลูดที่ไม่ได้ดูว่าผอมกะหร่อง แต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แต่ไม่ได้เยอะแบบนักเพาะกล้ามนะ –.- แบบว่า กำลังดูดี แล้วไหนจะ.....
“ยัยหน้าหื่นนี่หรอครับที่จะมาเป็นดรัมฯคู่กับผม - .-“
-O- ** ไหนจะปากหมาๆของนายอีก!!!!! โว้ย ทำไมนายถึงต้องเกิดมาปากหมา และหยาบคายแบบนี้ด้วย ฉันล่ะเสียดายหน้าตานายจริงๆ
“นี่นาย...นายว่าใครหน้าหื่นห๊า!!!” ทนไม่ไหวเว้ยยยยยย มาหาว่าฉันหน้าหื่นได้ไง - -+++
“เธอโง่หรือไร้สมองฮะ ก็จะมีใครล่ะ นอกจากเธอ - -“ หมอนั่นตอบ เฮอะ คิดว่าทำหน้านิ่งแล้วมันดูดีหรอยะ (ไม่ใช่แค่ดูดี...แต่หล่อมากเลยต่างหาก) เชอะ ฉันเปลี่ยนใจและ หน้าตานายมันก็เฉยๆนั้นหละ (จริงหรอ - -) เชอะ!!!มาหาว่าฉันหื่นได้ยังไงกัน... - - +++
“แล้วมันหนักหัวนายมาหรือไงฮะ!!!! หน้าฉันจะหื่นหรือไม่หื่นมันก็ไม่เกี่ยวกับนายเว้ย” ฉันตอบกลับ เดือดแล้วนะเว้ย มาหาว่าคนน่าตาน่ารักๆอย่างฉัน....หน้าหื่น Y.Y
“เอ่อ...น้องขวัญ น้องยุนคะ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ TTOTT”
ฮึ่ย!!!เห็นแก่พี่ปลาหรอกนะ ฉันถึงไม่เอาเรื่องนายน่ะ เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ ตะกี้พี่ปลาบอกว่านายชื่ออะไรนะ OoO!!!!
“ยุน???” ฉันพูดออกไปคล้ายคนละเมอ
“เรียกฉันทำไมยัยหื่น - -+++”
“-_-^^” เวร ทำไมมันต้องชื่อเหมือนดาราเกาหลีที่ฉันปลื้มแสนปลื้มด้วยนะ ไม่ใช่ชื่อนะ แต่หน้าตามันนี่แบบ แทบเรียกว่าฝาแฝดเลยล่ะ TToTT พระเจ้า ของขวัญคนนี้รับไม่ด้าย!!!!!!!
แงๆๆๆๆๆๆ ทำไมฉันถึงได้ขี้ลืมขนาดนี้นะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องเรียน เพราะฉันลืมเอาหนัง
สือกลับบ้าน TOT โอ๊ย!!! แล้วนี้มันกี่โมงกันนะ ทำไมบรรยากาศมันช่าง...น่าขนลุกขนาดนี้ เอ...แล้วหนังสืมฉันมันอยู่ไหนวะ –_-a คนยิ่งกลัวอยู่ด้วยอะ แง้
กึก กึก แควก!!!
แง้ เสียงอะไรอะ มันดังมาจากห้องข้างๆด้วยอะ เสียงเหมือนผ้าขาดเลยอะ ToT โฮ...พระเจ้า ช่วยลูกด้วย ฉี่จะแตกแล้ววววววววววววววว
อ๊ะ...นี่ไง หนังสือของฉัน หนังสือวิทยาศาสตร์สุดที่รัก จ๊วบๆๆๆๆ เฮ้ออออ หาเจอแล้ว งั้นฉันรีบจรลีดีกว่า
ฉันรีบเดินผ่านห้องข้างๆที่เพิ่งเกิดเสียงประหลาด โอย...อย่ามาให้ฉันเห็นนะคุณผี ไม่อยากจะคิดเลย ตะกี้ที่ฉันได้ยอนเสียงผ้าขาดอะ...หรือว่า คุณผีจะแก้ผ้า กริ๊ดดดดดดดดด นังขวัญ แกนี่หื่นจริงจริ๊ง แกคิดอะไรออกปายยยยย TTOTT
“อะ...อืม...” เอ๊ะ...เสียงอะไรอะ -.-
“อ๊ะ...อ๊ะ” ดะ...เดี๋ยวนะ เสียงมันมาจากห้องแควกๆนี่หว่า หรือว่า...กริ๊ด!!!!!!คุณผีลามก มาทำอะกันในห้องค๊า
ด้วยความเสือกเต็มสตรีมทำให้ฉัน...ลากเก้สกี้จาหห้องข้างๆ(ห้องฉันนั่นแหละ)มาปีนชะโงกหน้าเพื่อดู(ทำไงได้ล่ะ ก็ฉันมันเตี้ยนี่นา TT.TT)
“อ๊า...อะ...อืม” อ๊ายยยยย อยากดูๆๆๆๆๆๆ (เอิ่ม...)
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด ภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันตาค้างและแทบถลนออกมา แงๆๆๆๆ นังขวัญ หาเรื่องเป็นตากุ้งยิงซะมั๊ยล่ะฉัน TToTT โอยๆๆๆๆ นักเรียนชายหญิงสองคนกำลังเริงร่าเล่นท่ากายกรรมหัวหาง และส่งเสียงกันอย่างสนุกสนาน โอย...ฉัน...ฉันเห็นของลับของพวกเธอหมดแล้ววววว /UoU\
“ทำอะไรกันน่ะ” อะ...เสียงปริศนาจากข้างหลังฉันดังขึ้น...แล้ว...
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
โครมมมมมมมมมมม
เสียงกริ๊ดน่ะ...เสียงฉันเอง ตามมาด้วยเสียงเก้าอี้ล้มลงมา...มาทับฉัน ToT แงๆๆๆๆ นอกจากฉันจะตูดหักแล้วยังจะนมบุ๋มอีกหรอ...รับไม่ได้...
“เธอ...” เสียงของต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ในท่าทางวิปริตดังขึ้นมา ฮึ่ม...คอยดูนะ แม่จะด่าให้หลุดโลกไปเลย - -**
“ฉันเงยหน้าขึ้นไปเพื่อที่จะด่าผู้เข้ามาใหม่ หนอย...มาขัดจังหวะฉันทำไมฮะ คนกำลังดูเพลิน เอ๊ย...ฉันเจ็บนะเว้ย แต่พอได้เห็นหน้าของเขาเท่านั้นฉันและเขาก็ส่งเสียงออกมาพร้อมกัน...
“นาย!!!!! OoO” < ฉันเอง
“เธอ!!!!! OoO” < เสียงหมอนั่น...
ความคิดเห็น