ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - Divine Blessing -

    ลำดับตอนที่ #5 : ผู้มาเยือน

    • อัปเดตล่าสุด 8 ส.ค. 49


             "ผู้เฒ่าๆอยู่หรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งมาที่หน้าบ้านของผู้เฒ่าด้วยความรีบเร่ง
             
             เทื่อผู้เฒ่าได้ยินเสียงเรียกจึงออกจมาจากมิติของตน ตามมาด้วยพวกเด็กๆ ผู้เฒ่าเดินออกไปที่หน้าบ้าน พบชายคนหนึ่งมีท่าทีรีบร้อน จึงถามออกไป       
             
             "มีอะไรรึ?" 
             
             "คือว่ามีกลุ่มชายคนหนึ่งมายืนอยู่ที่หน้าหมู่บ้าน เเต่คุณคาร์ลออกไปดูให้เเล้วครับ"  ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงด้วยความอ่อนเเรง เเต่เมื่อผู้เฒ่าได้ยินว่าคาร์ลออกไปเเล้วจึงโล่งใจ เเต่ยังไม่คลายความสงสัย จึงจะไปดูด้วยตนเอง
           
             "เด็กๆ รออยู่ที่นะเดี๋ยวชั้นมา" ผู้เฒ่าบอกกับเด็กๆที่ทำท่าจะไปด้วย เเล้วค่อยหายตัวไปที่หน้าหมู่บ้าน

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            เมื่อผู้เฒ่ามาถึงเเล้วก็พบคาร์ลกำลังเจรจาอยู่กับ กลุ่มชายที่สวมชุดสีดำน่าสงสัย ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นที่เจรจาอยู่กับคาร์ลอยู่เป็นคนที่มีผมสีดำยาวถึงกลางหลัง เเละปิดตาไว้ข้างหนึ่ง ซึ่งดูท่าว่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม
     
           "ของที่พวกเเกต้องการไม่มีหรอก!" คาร์ลพูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ต่างกับชายตรงหน้าที่ดูมีโทสะ

           "หึ...พวกเเกไม่ต้องมาเเก้ตัว ข้ารู้ว่ามันอยู่ที่นี่ ไม่งั้นเราก็ต้องขอค้นดูล่ะ" ชายชุดดำพูดขึ้นพร้อมกับสั่งให้ลูกน้องของตนเข้าไปในหมู่บ้าน
           
           " ข้าจะถือว่าพวกเเกบุกรุกนะ ฝ่ายเราคงต้องมีการตอบโต้บ้าง" คาร์ลพูดเสร็จก็นำคาบคู่กายตนออกมา ดาบประกายดาว

            "เหอะ ไอ้กระจอกอย่างเเกจะทำอะไรได้" ชายชุดดำพูดพร้อมกับยังสั่งให้ลูกน้องเข้าไปในหมู่บ้าน เมื่อคาร์ลจะเข้าไปไปห้ามก็ถูก ชายที่เป็นหัวหน้ามาขวางพร้อมกับปล่อยอะไรบางอย่างมาจากฝ่ามือ ทำให้คาร์ลกระเด็นออกไปไกล เขาลุกขึ้นมาพร้อมกับเลือดที่ไหลจากมุมปาก ไม่ทันที่ชายชุดดำจะหันกลับไป คาร์ลก็ไปโผล่อยู่ตรงหน้าของเขาพร้อมกับ ฟันดาบลงไปลึกถึงครึ่งตัวของเขา เเต่ปรากฏว่า 

            "ชาโดว์ บอม" เสียงพูดดังขึ้นมาจากด้านหลังของคาร์ล พร้อมกับที่ร่างที่ถูกฟัน กลายยเป็นร่างสีดำสนิทเเล้วระเบิดออก ระเบิดมีความรุนเเรงถึงกับทำให้เเขนของคาร์ลระเบิดหายไป เหลือเเต่เพียงดาบคู่กายที่ปักอยู่ตรงหน้า

            "อ้ากกกกกกกกกกกกกก!!!" คาร์ลร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ชายชุดดำดึงผมของเขาขึ้นมา พร้อมกับโยนร่างของคาร์ลไปอีกที่หนึ่ง

            "หึๆ ไม่มีทางที่เเกจะสู้กับข้าได้ กีซาร์ผู้ใช้เงาคนนี้ หึๆ" ชายที่บอกว่าตนชื่อกีซาร์บอกกับคาร์ลพร้อมกับสั่งให้ลูกน้องของตนเข้าไปค้นในหมู่บ้านอีกครั้ง เเต่เมื่อกำลังจะเข้าไป ก็ถูกดีดกระเด็นออกมา พร้อมกับมีม่านพลังสีขาวขึ้นมากั้นทางเข้าหมู่บ้านเเละรอบๆไว้

            "ม่านพลัง?" กีซาร์เดินเข้าไปพร้อมกับเอามือทาบไว้ที่ม่านพลัง ทันใดนั้นมือของเขา ก็เหมือนเป็นเเผลไฟไหม้

           " ม่านศักสิทธิ์ ซะด้วย" เมื่อพูดเสร็จเขาก็ถอยออกไปเล็กน้อย พร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นม่านพลังก็เกิดเป็ฯรอยสีดำลามไปทั่ว พร้อมกับร้าวจนเเตกออกในที่สุด 

            ภายในมีเพียงผู้เฒ่าที่กำลังชูมือทั้งสองที่บัดนี้ม่านพลังได้ถูกทำลายลง ชายชุดดำเดินเข้าไปหาพร้อมกับถามคำถามเดิมกับที่ถามคาร์ล

           "คุณคงเป็นหัวหน้าหมู่บ้านสินะ ค่อยพูดกันรู้เรื่องหน่อย หีบเเพนโดร่าอยู่ไหน" กีซาร์พูดขึ้นพร้อมกับที่ชายชุดดำคนอื่นๆก็เข้ามาเเล้วเเละล้อมผู้เฒ่าไว้

         " ฉันไม่รู้ เเล้วก็ออกจากหมู่บ้านไปได้เเล้ว" ผู้เฒ่าพูดขึ้น ซึ่งทำให้กีซาร์มีสีหน้าเปลี่ยนไป พร้อมกับเริ่มมีโทสะ

         "เเก! ฉันไม่มีเวลามาเล่นจับผิดกับพวกมดปลวกอย่างเเกหรอกนะ ถ้าไม่บอกดีๆ ก็คงต้องตายกันทั้งหมู่บ้านเเล้ว เราค่อยหากันทีหลัง" กีซาร์พูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปข้างหน้า ลูกบอลสีดำขนาดเท่าฝ่ามือ เเต่อัดเเน่นด้วยพลังก็ปรากฏออกมา พร้อมกับเล็งไปที่ผู้เฒ่า

         "ลาก่อน" เมื่อสิ้นเสียงของกีซาร์ ลูกบอลสีดำก็พุ่งไปอย่างรวดเร็ว

        
    ตูม!!!

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


          "ท่านผู้เฒ่าไปไหนนานจัง"  คลาวด์ที่นั่งรอจนเบื่อถามขึ้น

          "เกิดไรขึ้นอ่ะ?" เอ็ดก็ถามขึ้นบ้าง ซึ่งลาร์คที่เงียบๆอยู่ก็หันมาสนใจ

          "หรือว่ามีเรื่องอะไรไม่ดีอ๊ะป่าว" ลาร์คถามขึ้นก่อนที่ทุกคนจะรีบวิ่งไปหน้าหมู่บ้าน

          "สีหน้าดูกังวลมากเลยนะ ผู้เฒ่าอ่ะ" เอ็ดพูดขึ้นซึ่งทุกคนก็เห็นเหมือนกัน

          "ที่เครียดเเบบนั้นหรือว่า?" คลาวด์พูดขึ้นเหมือนคิดออก ซึ่งทำให้เพื่อนหยุดชะงักพร้อมกับหันมาถามพร้อมกัน

         "หรือว่า?" เพื่อนๆลุ้นกันว่าคลาวด์จะพูดอะไร ซึ่งคำตอบที่ออกมานั้นคือ...

         "ผู้เฒ่าหิวข้าวป่ะ เหมือนชั้นเเต่ก่อนหิวข้าวเเล้วมันเครียดทันทีเลย ที่ผู้เฒ่ารีบไปเพราะงี้เอง" คลาวด์เฉลยออกมาพร้อมกับสีหน้าที่คิดออกเพราะเหมือนกับตนสมัยก่อน เเต่เพื่อนทั้งสองดูท่าจะไม่ยินดีด้วยทั้ง 2 ยิ้มให้คลาวด์ เขาก็ยิ้มตอบเช่นกัน

          "ไปตายซะไป ย้ากกกกกกกกกก" ทั้งสองเมื่อยิ้มให้เสร็จก็จัดการกระโดดถีบเพื่อนหัวฟ้าที่มีสมองอันดีเลิศ จนเขากระเด็นกลิ้งโคโล่ หัวกระเเทกฝาผนังบ้านหนึ่งเข้า เเต่ดูท่าพี่ผมฟ้าเราจะอึดพอสมควร เขาลุกขึ้นมาพร้อมกับเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลออกมา เเววตาถามว่าพูดผิดตรงไหน

          "ผู้เฒ่าเค้าไม่เหมือนเเกหรอก เล่นมุขให้มันถูกเวลาหน่อยซีเฟ้ย" ลาร์คพูดก่อนจะซำเติมด้วยการกระโดดเตะอีกรอบ คราวนี้คลาวด์ถึงกับหัวเเตก เเต่ก็ยังไม่เป็นไร

          "ไปกันเหอะ เด๋วมีเรื่องอะไรจริงๆจะได้ช่วยกันทัน" เอ็ดรีบบอกเพราะว่าเขาห่วงอย่างประหลาด

          "อือ"  ลาร์ครีบเดินตามเอ็ดไป ห้อยท้ายด้วยคลาวด์ที่กำลังดูเเผลของตนอยู่ ทันใดนั้นเอง 
       ตูม!!!

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


         ควันลอยขึ้นมาโขมงจากบริเวณหน้าหมู่บ้าน บดบังทิวทัศน์ทั้งหมด เมื่อควันหายไปกีซาร์จึงสามารถมองเห็นสภาพข้างหน้าได้ เเต่ภาพที่เห็นกลับทำให้เขากัดฟัน กรอด เลยทีเดียว เพราะว่าภาพเบื้องหน้าที่เห็นคือ ภาพของดาบสีเงินที่ปักอยู่ด้านหน้าผู้เฒ่า โดยที่ผู้เฒ่าไม่เป็นอะไรเลย มีเพียงรอยฝุ่นเล็กๆน้อยๆเท่านั้น เพราะก่อนหน้านั้นคาร์ลได้ใช้เเขนซ้ายข้างที่เหลือปาดาบคู่กายไปกันลูกบอลพลังที่ยิงใส่ผู้เฒ่าไว้ได้ทัน ผู้เฒ่าจึงไม่เป็นไร

           เเล้วอยู่ดีๆกีซาร์ก็หายไปจากด้านหน้าของผู้เฒ่า เเล้วไปโผล่ที่ด้านหน้าคาร์ลเเทน เขายกเท้าเหยียบบริเวณเเผลเเขนขาดของคาร์ล เเต่เขาไม่ร้องเพียงเเต่มีสีหน้าเจ็บปวด กีซาร์จึงเหยียบเเรงขึ้นอีกทำให้ปากเเผลที่สุกไหม้ไปเเล้วปริออกพร้อมกับเลือดไหลออกมาจำนวนมาก คาร์ลร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวดออกมาอย่างสุดเสียง ทำให้กีซาร์ยิ้มขึ้นมาได้

          "สงสัยว่าเเขนข้างเดียวจะยังไม่พอนะเพราะขนาดเหลือเเขนข้างเดียวยังซ่าได้ถึงขนาดนี้ ไม่มีเเขนเลยยังจะดีกว่าว่ามั้ย!"กีซาร์พูดขึ้นพร้อมกับมีลูกบอลสีดำขนาดเท่าลูกเเก้วออกมาจากปลายนิ้วชี้ ก่อนที่ลูกบอลนั้นจะเกิดการบีบตัวเตรียมจะพุ่งเป็นลำเเสงออกไป กีซาร์ชี้นิ้วไปที่คาร์ลเเต่ว่า

          "พ่อฮะ!" เสียงของลาร์คดังขึ้นก่อนที่จะมาถึงหน้าหมู่บ้าน ทำให้กีซาร์ชะงักไป

          เมื่อลาร์คเห็นพ่อของตนกำลังถูกทำร้าย จึงหยิบท่อนไม้เเถบนั้นเเล้วพุ่งเข้าปะทะกับกีซาร์ทันที เขากระโดดหลบไปเล็กน้อยเเต่ลำเเสงในมือเตรียมจะพุ่งไปเเล้ว พร้อมกับร้อยยิ้มที่เผยอขึ้น

          " หึๆๆ นั่นลูกเเกใช่ไหม?" กีซาร์ถามขึ้นเเต่ไม่ทันที่คาร์ลจะร้องห้ามไว้ ลำเเสงเส้นเล็กๆพุ่งไปอย่างรวดเร็วจนทะลุอกของลาร์คไป ทำให้เด็กชายล้มลงโดยที่ไม่มีเสียงร้องซักเเอะเดียว พร้อมกับที่คลาวด์วิ่งมาทันพอดี ภาพที่เพื่อนเขาล้มลงเพรนาะชายที่ไม่คุ้นหน้ายิงพลังใส่นั้น ติดตาเขาเป็นอย่างดีเเละส่งผลให้เขาเริ่มรู้สึกโกรธเเบบสุดๆ

          "55555" กีซาร์หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง คาร์ลกัดฟันอย่างโกรธเเค้น

          " ตุบๆ ตุบๆ"

         " ไอ้สารเลว!" เสียงด่านั้นไม่ได้ดังมาจากคาร์ลเเต่ดังมาจากคลาวด์ที่ยืนมองเขาอยู่หน้าหมู่บ้าน

         "อะไรอยากเป็นเเบบเพื่อนหรือไงไอ้หนู" กีซาร์ตะโกนทักไปก่อนที่จะชี้นิ้วไปทางคลาวด์ ลูกบอลพลังออกมาอีกครั้ง

         "คลาวด์" ผู้เฒ่าอยากไปช่วย เเต่ยังโดนล้อมอยู่

         "ตุบๆ ตุบๆ"

         "เเก!" คลาวด์พยายามเค้นเสียงรอดไรฟันมาพร้อมด้วยน้ำตา

         "ตุบๆ ตุบๆ ตุบๆ" เสียงหัวใจเขาเต้นรัวขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด

         "เเกต้องตาย ไอ้บัดซบเอ้ย!" คลาวด์ตะโกนร้องออกมาอย่างสุดเสียง พร้อมกับมีเเสงหนึ่งตอบรับเสียงกู่ร้องของเขา หีบสีขาวกลายเป็นสีดำลอยมาอยู่ข้างเขา พร้อมกับปล่อยควันมาล้อมร่างของเขา

          "นั่นมันบ้าอะไรกัน?" กีซาร์ร้องขึ้นก่อนจะยิงลำเเสงพุ่งไปหาเขา เพราะรู้สึกได้ถึงเเรงกดดัน เเต่เมื่อลำเเสงกำลังจะพุ่งไปโดนกลุ่มควันดำก็มีมือยื่นออกมาพร้อมกับ สะบัดเเค่ทีเดียวลำเเสงก็เเตกกระจายไป สร้างความประหลาดใจให้ทุกคนอย่างมาก

           คลาวด์เดินออกมาพร้อมกับควันสีดำที่ยังลอยตามตัวอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่กีซาร์อย่างโกรธเเค้น

        "ข้าเจอเเล้วครับ กีซาร์ผู้นี้เจอดาร์คเเพนโดร่าเเล้ว" เขาพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเเสดงความดีใจ

         "เเกต้องตาย" คลาวด์เดินเข้ามาพร้อมกับบอกขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา พร้อมกับเเววตานั้นเปลี่ยนไปเเล้ว 

         ร่างที่เดินมานั้นปกคลุมด้วยหมอกสีดำ ทุกย่างก้าวเปรียบดังมัจจุราชก็ไม่ปาน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×