นังมารร้าย กะ นายยมฑูต

ลำดับตอนที่ #2 : ตัวอันตราย!!

4 A

“สวัสดี ค่ะ นักเรียน เอาล่ะวันนี้ครูอยากให้ทุกๆคน แนะนำตัวและให้เพื่อนๆในห้องซักถาม เริ่มจากเลขที่ 1 ก่อนนะ” ครูท่าทางใจดีแต่ดูซื่อ(บื้อ) และ(ปัญญา)อ่อนโยนน่าดู รำคาญลูกตาจริงๆ

สวัสดีครับ ผม......................................

สวัสดีค่ะ ฉัน....................................

..........................................

........................................

“ฉัน ชิโนคาซึ มิรีน” -_-" เฮ้อ..เซ็ง!! ทำไมฉันต้องแนะนำตัวเหมือนเด็กๆๆด้วยน้า TT-TT  
“ห๊า???? มิรีนน ก๊ากกกก ก๊ากกกกก ยัยงี่เง่านั้น ชื่อมิรีน โอ๊ย!! พ่อแม่ตั้งชื่อยังไงว่ะ ไม่ดูหน้าตาลูกเล้ยยย” อ้าววว! ไอ้บ้า>_< ชั้นชื่อมิรีนแล้วนักหัวญาติฝ่ายไหนของแกว่ะ
“นี่ เจ๊ ฉันถามจริงเหอะนะ ดูท่าทางแล้วมาจากญี่ปุ่นใช่ป่ะ ทำไมต้องย้ายมาด้วย” อ๋อ! ไอ้ผมทองที่ลากนายหน้าจืดไปนี่เอง ทำหน้าตาเหมือนอยากโดนเตะสักป้าบ!!
“ ทะเลาะกับเพื่อน “ ฉันปั้นเรื่องโกหกไป เพราะรู้ว่า ไอ้บ้านั้นต้องถามว่า “อ้าวว...เจ๊ ทะเลาะกันเรื่องอะไรอ่ะ”
“เพราะ ไอ้นั้น มันก็ล้อชื่อฉัน ฉันเลยตื้บมันจนต้องลาพัก 3 เดือน เนื่องจาก ปอดฉีกม้ามแตก กระดูกขาหัก 3ชิ้น ปากแหกต้องเย็บ 13 เข็ม ทานอะไรไม่ได้เนื่องจากน้ำเกลือ”  เหอะ!! ฉันฉีกยิ้นโหดๆ ไปให้พวกมันที่อยู่หลังห้อง เมื่อสองสามนาทีก่อนยังหัวเราะกันครึกครื้น แต่ตอนนี้ สิ่งมีชีวิตในห้องพากกันเงียบ---------- O_O"  โอ้โห้!!! ฉันโกหกได้น่าเชื่อป่านนั้นน่ะ อัจฉริยะจริ๊งจริงฉัน ^-^
“เอาล่ะ มิรีน นั่งลงไดจ๊ะ คนต่อไป” ยัยครูยิ้มให้ฉันแบบฝืนๆ โอเค ฉันจะนั่ง
 "..........................."
“คนต่อไปจ๊ะ ...เจ็ค” ใครว่ะ ชื่อ เจ็ค สงสัยอึ้งหนัก ฉันโกหกเฟ้ยยยยย
^-^
“ ฮะ ผม ซัสกินาส เจ็ค “ เฮ้ย นายผมทองกวนโอ๊ย มันชื่อ เจ็ค -_-" ชื่อนายก็ไม่ได้ดีเด่กว่าฉันทำไรหรอก อืมมม แต่ดูๆ นายคนนี้เขิน^^ แหะ แค่แนะนำตัวเองในห้อง นายนี้เขิน เอิ๊กๆๆๆๆๆ ขำโว๊ย!!ขำ
 “ฮ่าๆๆๆฮ่าๆๆ อิอิอิ” ฉันหัวเราะ นายนี้เวลาหน้าแดง ตลกมากกเลย แต่ O_O มันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงๆแล้ว _
“มีมารยาทหน่อย เจ๊” นาย ผมทอง มันเหล่ตาหันมาว่าฉานน อารายว้า แล้วเมื่อกี้ พวกแกยังหัวเราะฉันอยู่เลย -_-“
“เอาล่ะจ้ะ ...วันนี้จะไม่มีการเรียนการสอนใดๆทั้งสิ้น ขอให้นักเรียนทุกคนในห้องทำความรู้จักกันนะจ้ะ” ว่าแล้ว...ยัยครูน้าตาบ๋องแบ๋วก็ออกจากห้องไป
“นี่ๆๆ เธอ ชื่อ มิรีนใช่มั๊ย” เอ๋า?? รู้แล้วจะถามฉันทำซากอะไรว่ะ -_-
“เธอสนิทกับ เจ็ค ขนาดไหนแล้ว” ห๊า!! นี่พวกเธอเรียกการตะโกนด่ากันข้ามห้องว่า สนิท เหรอ
“ไม่ ไม่สนิท และไม่อยากสนิทด้วย” เฮ้อ!! ยัยเด็กท่าทาแก่แดดๆเนี๋ย จะมาสนใจอะไรฉันนักหนาฟะ
“ก็ดี...เพราะถึงยังไง เจ็ค ก็ไม่คู่ควรจะมาสนใจกับคนอย่างเธอ หรือถ้าใช่น่ะนะ เจ็คก็รสนิยมแย่พอดู”  O_O ฉันเกิดสายตายัยพวกนี้ที่มองฉํนจัง
-_-"
“แล้วก็หัดจำไว้อีกอย่างด้วย เจียมบอดี้ซะบ้าง ยัยเด็กยุ่น” เอ๋า!!!   เธอมาเจื๊อกอารายด้วยฟะ ยัยคนนี้ก็ใช่ย่อยแต่งหน้าซะหนาเตอะ เหมือนคุณยายฉันที่ญี่ปุ่นเลย^-^ แต่..เอ๊ะ  O_O ยัยยุ่น ยัยชะนีสองตัวนี้ว่าฉันยังงี้ก็สวยเด้
“นี่.... ชาติก่อนเกิดเป็นชะนีรึไงนะ ร้องประกาศหาผัวๆอยู่ได้ นาย เจ็ค ผมทองปากสุนัขเนี่ย ไม่ได้เข้าตาฉันซะกะติ๊ดเลย  แล้วขอร้องถ้ายังอยากมีหน้าไว้พอกแป้งหนาเตอะแบบนี้อยู่ละก็...กรุณาอย่ามาลบหลู่ประเทศชาติบ้านเกิดใคร” เหอะ!!! ยัยชะนีสองตัวนั้น ซีดไปเลย เฮ้อ...วันนี้วันซวยอะไรกันนักหนาฟะ กูไม่เข้าใจจจจจจจจY-Y

...............................

“หวัดดี ฉันชื่อ  เลมอน  ขอเป็นเพื่อนเธอได้ไหม” O_O ฉันจะมีเพื่อนแล้วเหรอเนี๋ย...เย้ๆๆๆ!! ^-^
“อะ..อืม เราชื่อ มิรีน เรียกว่า รีนเฉยๆก็ได้ ” อิอิ เลมอนดูน่ารักดีสงสัยเป็นด็กเรียบร้อย  ว๊ายยยย แล้วถ้ายัยนี่เกิดดีแตกล่ะ ฉานนซวยแห๋งๆๆ -_-“

“เอ่อ รีน รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ ชั่วโมงต่อไปเรียนพละน่ะ” เลมอนฉุดฉันลุกจากเก้าอี้ (ยัยนี้แรงเยอะชะมัด -_-)
“อ้าววว วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เร๊อะ” ยัยครูท่าทางซื่อๆนั้น บอกอย่างั้นอ่ะ “อ๋อ ใช่จ๊ะ แต่เราต้องลงไปทำความสะอาดสระก่อน” เลมอนอธิบายให้สมองที่จดจำไปน้อยของฉันฟัง อืมมม...-_- ห๊า!!!!! ว่าไงน้า O_O นี่ฉันต้องเรียนวิชาว่ายน้ำเหรอ โอ้..มายก็อดดด ม่ายยย  TTT-TTT

“อื้อ ...ฉันไม่ไปได้ป่ะ ฉันไม่ชอบเรียนว่ายน้ำ” ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่เกลียดเลยแหละ ถ้าไม่เพราะเหตุการณ์ที่จอมซาตาน(มาร 2 ตัว) มันเคยแกล้งฉันกดน้ำเกือบตาย จนไม่กล้าลงว่ายน้ำอีกเลยในชีวิตนี้ 
“อ้าวววว  หญิงเหล็กอย่างเธอ กลัวสระน้ำ เหอะๆ ถามจริงเป็นโรคพิษสุนัขบ้าป่าว ถึงได้ปากไวแล้วกลัวน้ำเหมือน....”  อ่านะ นายจะเว้นว่างไปทำไม เพราะนายจะเปรียบฉันเหมือน หมา อยู่แล้วนิ TTOTT
“เรื่องของฉัน เอ่อ ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่านายเป็นใบ้หรอกนะ นาย 
ซิสเท็มม่า เจ็ค “ ฉันดึงกระเป๋า(ที่บรรจุอุปกรณ์การเรียนว่ายน้ำไว้ครบ ไม่ต้องสงสัย ไอ้พวกพี่ชายฉันเองแหละ นิสัยพวกนี้ชั่วจริงๆเลย ว่ามั๊ยTTOTT)  ตึ้กๆๆๆ ตึ้กๆๆ
“แฮ่กๆๆ  แฮ่ก ..เดี๋ยว รอเดี๋ยว  รอฉันด้วย รีน ๆๆๆมิรีนๆๆ” โอ๊ะ O_o..ลืมไป ฉันมีเลมอนเป็นเพื่อนนี่น่า -_-^
“แฮ่กๆๆ แฮ่กก ๆทำไมไม่รอกันบ้าง โอ๊ย เหนื่อย” จริงของเลมอนมัน ฉันมันพวกเคยอยู่คนเดียวซะจนชิน เลยติดนิสัยเดินเร็ว (มากกก) โดยไม่รู้ตัว แล้วยังแย่สุดๆๆ ที่ทิ้งยัยเลมอนไว้
“เอ่อ..ขอโทษที เรายังไม่ชินลืมตัวไป ขอโทษนะ” ฉันมันสมควรตาย!!
“อื้อ!!! ไม่เป็นไร แต่..อืม...รีนรู้จักกับ เจ็ค มานานรึยัง” เอ๊ะ!!  ทำไมมีแต่คนถามคำถามนี้ฟะ เอาเถอะ ฉันตอบก็ได้
“ไม่ ไม่นาน  ไม่นานเลย นาย เจ็ค เจิก อะไรนั้น ฉันก็เพิ่งเห็นหน้าวันนี้แหละ” พูดแล้วก็น่าโมโห  ฉันเคยไปหักอกพี่ชายหรือน้องชายมันรึไงนะ ถึงได้อาฆาตฉันนัก
“อ้าว..เหรอ เอ่อ อย่าว่าโง้นงี้เลยนะ เด็กเก่าๆที่เคยรู้จักเจ็ค ตอนม.ต้นน่ะ สงสัยกันทุกคนแหละ ว่าทำไมเธอสองคนถึงสนิทกัน” ห๊ะ!! เด็กไทยนี่อะไรกัน การตะโกนด่ากันเนี๋ย เรียกสนิท โอ้ ฉันละเชื่อเลยย
“เดี๋ยว.. ฉันไม่เข้าใจ นายนี่กับฉันสนิทกันตรงไหน เหรอว่าเธออยากจะสนิทกับนาย เจ็ค แบบที่ฉันเป็นอยู่ เอามั๊ย ถ้าแลกได้ฉันยกให้เธอเลย” ยัยเลมอนนี่ งี่เง่าชะมัด โมโหโว๊ยยยยยย 
“เอ่อ..ขอโทษ แต่ รีน รู้มั๊ย เจ็ค ไม่ค่อย ไม่ซิ ไม่เคยพูดกับผู้หญิงเลย แม้แต่ผู้ชายถ้าไม่ใช่คนในกลุ่มเขาจริงๆ เจ็คจะไม่ให้ความสำคัญเลย”
“เฮอะ!!! เรื่องของมัน ฉันเกี่ยวอะไร  แล้วขอร้อง เธอเป็นเพื่อนคนแรกของฉัน ถ้ายังอยากคบกันนานๆ อย่าพูดเรื่อง นายเบื๊อกนั้นอีก ฉันขอร้อง... ขอบคุณ” ฉันถือว่า ยัยเลมอนทำท่างงๆหมายถึงตกลงล่ะนะ =_=
“อื้อๆๆ เราขอโทษ” เฮ้อ ยัยนี่แย่จริงเลย..ว่ามั๊ย TTOTT

“ ฮิฮิ อิอิ กิ๊กๆๆๆ” เสียงหัวเราะของฝูงชน ดังมาแจ้ไกล ทำไมฉันรู้ตะงิดๆใจขึ้นมานะ อ้าว....ว่าแล้วไง
“อิอิ ...ว๊าย!!! ตายแล้ว อาจารย์ให้ตัวเชื้อโรคอย่างยัยนั้นลงสระด้วยเหรอเนี๋ยเพ็ท โอ้มายก็อด ” ยัยชะนีตัวที่หนึ่งเริ่มส่งเสียง
“นั้นสิ เบลล์ ฉันคงลงสระไม่ได้แล้วล่ะ อีเดียดยัยนั้นเต็มทน” ยัยชะนีตัวที่สองก็ส่งเสียงประจบระแจตามหลังมาทันใด  ทำไมไม่มาชี้หน้าฉันเลยล่ะ จะได้รู้กันทั้งห้องว่าพวกนี้ พวกถึงใคร (แต่..ด้วยพลังเสียงสิบเอ็ดหลอด ฉันคิดว่าเขาคงรู้กันหมดทั้งอาคารแล้ว...ม้างงง  -_-“)
“ รีน ไปเถอะ อย่ามีเรื่อง” ยัยเลมอนลากแขนฉันเมื่อเห็นฉันกำหมัด แล้วจะเดินไปต่อยหน้านังสองตัวนั้น ((มีปัญหาไรกับกรูนักหาฟะ....นังบ้า.>_<)) โอเคๆๆ จะไป ไม่มีเรื่องก็ได้
“เชอะ !!! นึกว่าแน่” O_O อ่านะ ฉานนน ม่ายยย ผิดดดด “โครมมม!!!” “กรี๊ดดดดด!!!!”  O_O เสียงสนั่นเมือนฟ้าผ่า แต่ไม่ใช่อ่ะ มันคือร้องเท้าO_o ที่ฉันเคยใส่แต่ตอนนี้ มันไปอยู่ข้างๆตัวยัยชะนีนั้นได้ไงไม่รู้ -_-" ในเมื่อยัยเลมอนไม่ให้ฉันไปต่อยหน้ามัน ฉันเลยส่งรองเท้า(สุดหรู) เหาะไปทักทายหน่อย เอ๊ะ!! เลมอน ลากฉันไปไหนง่า >_<

“แย่จริงๆเลยรู้มั๊ย มิรีน ไปมีเรื่องกับ เบลล์ เพ็ท ทำไม” ยัยนี้ต่อว่าฉัน เอ่อ เธอหูหนวกรึงายยย มันว่าฉันก่อนนะเว้ยยย
“ เล นี่เธอไม่ได้ยินเหรอ ว่ายัยชะนีสองตัวนั้น---- “
“เบลล์ กับ เพ็ท”
“เอ่อ!!  ยัย(ปัญญา)เบบี๋ กับ ยัยเพศยา นั้น มันดูถูกฉันก่อน” ทำไมฉันต้องมาพูดเหตุผลกับยัยนี่ด้วยฟะ -_-“
“ใช่...แต่เขาทั้งสองคน เป็นคนที่มีอิทธิพลมากนะในโรงเรียนนี้ และแน่นอน เขาก็รู้จักกันกับ เจ็ค ด้วย เธอไม่รู้หรอกว่าครอบครัว เจ็ค มีอำนาจมากแค่ไหนในโรงเรียน...ที่เธอกำลังเรียนอยู่ตอนนี้ และเธอก็เพิ่งสร้างความไม่ชอบใจกับคนพวกนั้น พวกที่มีอิทธิพลมากมาย” ยัยเลมอนพูดออกมาเป็นฉากๆ อืม.. ฉันนึกอยากถาม ว่ายัยนี้เหนื่อยบ้างป่าว -_- แต่ดูจากสีหน้า ฉันคงพูดอะไรได้ นอกจะทำหน้า อึ้ง!!! คิดอยู่ในใจนะ แล้วมันน่ากลัวตรงไหนอ่ะ =_=
“เลมอน! ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าพวกนั้นจะมีความสำคัญอะไรมากมาย จนทำให้เธอรู้สึกกลัวอย่างนี้ แต่นั้น...เธอเห็นและได้ยินใช่มั๊ย ฉันไม่ได้ผิด พวกนั้นมายุ่งกับฉันก่อน ฉันไม่เคยไปก้าวก่ายพวกนั้นเลย ทำไม ทำไม ต้องเป็นฉันที่ยอมล่ะ” เฮอะ! โอเค ฉันคงโง่เองแหละ ที่มีเพื่อน คนอย่างฉันสมควรแล้วที่จะอยู่คนเดียว ฉันเดินจากที่ตรงนั้นทันที ตอนนี้ รู้สึก
เกลียดยัยเลมอนที่สุด! ~_~