ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic [ Boku No Hero ] ผมมาเอาคืนครับ

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 11.36K
      1.14K
      4 มิ.ย. 61


    เจอกันพรุ่งนี้นะ กลับกันดีๆล่ะคิริชิมะโบกมือไหวๆ ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไป

     



    ตอนนี้เป็นเวลาเย็น หลังเรียน ตอนนี้เขา บาคุโก คัตสึกิ กำลังอยู่ในเมือง ปัจจุบันเขาเป็นนักเรียนของห้อง 1-A โรงเรียนยูเอย์ ที่ขึ้นชื่อในเรื่องของโรงเรียนฝึกสอนฮีโร่อันดับต้นๆของญี่ปุ่น

     

    ที่จริงหลังเลิกเรียนเขาว่าจะตรงดิ่งกลับบ้านเลย แต่ก็โดนคามินาริกระโดดเกาะขาไว้ก่อนที่เขาจะเผ่นออกมา เพราะอยากได้ของแถมที่สุ่มมากับซีดีเพลง เลยต้องลากคนในกลุ่มมาทุกคน ทั้งเขา คิริชิมะ เซโระ แถมด้วยโทโคยามิ มิเนตะ และอีดะ พ่วงมาอีก ซึ่งทำให้บาคุโกหัวเสียพอสมควรกับจำนวนคนที่เยอะเกิน แต่คามินาริที่อยากได้ของจัด จนต้องรวมคนมา ก็พยายามหว่านล้อมโดยมีคิริชิมะช่วยอีกเเรง

     

    จนสุดท้ายก็จบลงด้วยการที่คามินาริ ต้องเลี้ยงแฮมเบอร์เกอร์ทุกคนที่มาด้วย บาคุโกเลยยอมหยวนๆให้(แบบว่าแกล้งให้คนอื่นจ่ายตัง มันสนุกดี)คิริชิมะ แอบกระซิบมาว่าของที่อยากได้น่ะ คามินาริจะเอาไปจีบจีโร่ นักเรียนสาวร็อกเกอร์ประจำห้อง

     

    หลังจากได้ของที่ต้องการ และไถตัง(?)ให้เพื่อนเลี้ยงข้าวเย็นได้แล้ว พวกเขาก็แยกย้ายกันกลับ

     



    เมื่อผ่านจากฝูงคนมหาศาลที่อยู่บนรถไฟมาได้แล้ว บาคุโกก็เดินแบบชิวๆ กลับบ้าน เขาโทรบอกยัยป้า(คุณแม่เถอะ)ไว้แล้ว ว่าไม่กินข้าวเย็น อย่างน้อย เขาคงไม่ต้องเปิดศึกรอบเย็นกับแม่ตัวเองหรอกมั้ง

     


    เดินมาเรื่อยๆจนใกล้ถึงปลายทาง หนุ่มผมสีฟางก็หยุดเดิน สายตาเหลือบมองป้ายประกาศ ที่ไว้ประกาศข่าว ประชาสัมพันธ์ ชวนร่วมงานเทศกาล ประกาศหางาน กู้เงินนู่นนี่ของเมือง แต่สุดท้ายสายตาก็จ้องไปที่กระดาษใบนึง ที่แปลกไปจากใบอื่น

     






    ประกาศคนหาย

     


    หัวใจดิ่งวูบด้วยความรู้สึกผิดที่ยังคงไม่จางหายไป แม้ว่าจะผ่านมาเกือบปีแล้ว

    มือที่ปกติคอยแต่จะหาเรื่องวิวาทกับระเบิดคนอื่นอยู่ร่ำไป แตะรูปที่แปะอยู่บนนั้นอย่างเบามือ

     


    รูปของเด็กผ็ชายผมสีเขียว ในชุดเครื่องแบบม.ต้น

     



     

    "...ไหน.."





    “แกอยู่ไหน...”

     

     



    แกอยู่ที่ไหน.....เดกุเสียงที่แผ่วเบาราวเสียงกระซิบถามสายลม ทำให้เขาหลับตาลง นึกถึงวันสุดท้ายที่ได้เห็นหน้ามัน ใบหน้าของเพื่อนสมัยเด็กที่เคยเกาะติดเขาไปทุกที่ แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายทิ้งมันไว้ก็ตาม แต่ยามที่มันเลิกเดินตาม แล้วหายไปเฉยๆมันช่างทำให้ปวดใจมากเหลือเกิน

     

     



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×