คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : การรักษาขั้นที่ 6 หมา? และ เหตุผมในการมานรก
การรักษาขั้นที่ 6
“ สถานีต่อไป นรก... ขอเชิญผู้โดยสารทุกท่านเปลี่ยนขบวนรถเพื่อเดินทางไปนรกเมืองต่างๆด้วยค่ะ... l5koou9jvwxoid-vg=bPz^hFfplkim6dmjkogx]ujpo-[;oi5grnjvgfbomk’wxoidg,nv’9jk’qfh;p8jt....”
ปุจฉา... ที่นี่ที่ไหน...
วิสัชนา... นรก
ปุจฉา...มาทำไม..
วิสัชนา...ไอเวร 2 ตัวลากมา!!!
เมื่อประมาณ 10 นาทีก่อนหน้านี้มีไอบ้า 2 ตัวบอกว่าผมต้องมานรกแล้วก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จับผมโยนขึ้นมาที่รถไฟนี่ทันที ผมก็อยากจะถามอยู่ตะหงิดๆ ไอรถไฟนี่มาแต่ใด? แต่พอผมจะถามเท่านั้นแหละ...
ไอบ้าเบอร์ 1 (ดาร์ก) – “เชี่ยเอ้ยเรื่องบ้าไรกันวะ แมร่งเกิดเชี่ยไรขึ้น ไมมันเร็วกว่ากำหนดถึง 2 วัน!!” แล้วมันก็โยนลูกเทนนิสที่มาจากไหนไม่รู้ออกไปนอกหน้าต่างไม่ทันไร มันก็มีเสียงแปลกๆด่าออกมาเป็นวรรคเป็นเวร...มันส่ายหน้าเหมือนรำคาญแล้วก็... ไม่นานเกินรอ หน้าต่างฝั่งมันก็มี ฝน สีแดงติดอยู่... พร้อมหิมะ สีชมพูที่พอเดาออกว่าเป็นซากหัวใจ...
เอ่อ ถ้ากูไปกวนมึง กูจะมีสภาพเหมือนมันหรือเปล่าอะ - -lll
มะ ไม่เป็นไร...ว่ากันว่ากระเทยอารมณ์แปรปรวนง่าย!! นี่ผมพยายามคิดในแง่บวกนะ!!
มา เรามาดู ไอบ้าตัวที่ 2 – ตัวนี้ผมไม่ค่อยสนิทนักแต่...เอ่อ...บางทีมันก็อาจจะต้องคุยด้วย...ฉะนั้นผมคิดว่าผมเข้าไปถามมันคงไม่น่าเกลียดอะไร...
“เอ่อ...นัวร์กูอยากจะรู้ว่าที่นี่ที่ไหนวะ ละ แล้วนรกที่ว่ากูต้องไปนรกไหน...” ผมลองถามดูก่อน... มะกี้ไม่ได้เสียงสั่นนะ ผมแค่ ค้นพบดินแดนมายองเนสเลยตกใจนิดหน่อย... เฮ้ย ใครบอกว่าเมื่อกี้ข้อแก้ตัว พ่อจับฆ่าทิ้งนี่!!
“หึ หึ...” ไมมึงต้อง หึ หึ ก่อนด้วยวะ กูว่าคนหัวเราะอย่างนี้เป็นประจำอะ โรคจิตโคตรๆ “ผมเกรงว่าถ้าคุณอยากรู้ คุณคงจะต้องขายวิญญาณให้ผมละมังครับ...” แล้วมันก็ยิ้ม...
“งะ งั้น กูจะได้กลับเมื่อไหร่”หวังว่ามึงคงไม่ได้ตอบประมาณว่า ให้กูไปโดดตึกตายก่อนแล้วมึงจะบอกนะ
“หึ หึ” มึงอย่ายิ้มงี้ดิ... กูเสียว... “ผมเกรงว่าคุณคงต้องจ่ายอายุไขให้ผมครึ่งหนึ่งนะครับ” เอ่อ... ดรเมื่อเมื่อกี้มากเลยครับ ไปคุณ วรนุช
“งั้น กูมาที่นี้ทำไมละเว้ย!! “เริ่มฉุนครับ... กูถามมึงไรทำไมมึงต้องมีข้อแม้วะ ถ้ากูถามมึงว่ากูจะไปฆ่าตัวตายดีมั๊ย กูก็อยากรู้ว่ามึงจะมีข้อแม้มั๊ยนะ!!
“หึ หึ” เอาอีกแล้ว... มึงหัวเราะ หึ หึ อีกแล้ว.. หึ หึ อย่างนี้แสดงว่านกูเข้าอีกแล้ว... กูเห็นมึง หึ หึ มาหลายรอบแล้ว กูยังไม่เห็นมีเรื่องๆดีๆ เกิดขึ้นกับกูซะรอบ!!
“ผมว่าถ้าคุณอยากไปฆ่าตัวตาย ผมคงไม่มีข้อแม้อะไรให้คุณหรอกครับ” แล้วมันก็ยิ้ม... มึงยิ้มทำบิดามึงเหรอ? หรือว่ามันอ่านใจได้... ม่าย ไม่มีทาง มันไม่มีทางรู้หรอกว่าเมื่อตอนผมอายุ 10 ขวบ ผมยังฉี่ราดที่นอนยู่ ฮ่า ฮ่า กูภูมิจาย...
“หึ หึ”...เชี่ยแม่ง... หึ หึอีกแล้ว มันจะมีเรื่องไรมาให้กูอีกเนี่ย... “ถึงจะเป็นเรื่องในโลกมนุษย์ก็เถอะครับ แต่ผมก็ยังรู้สึกอยู่ดีว่าเด็กอายุ 10 ปี ปัสสาวะราดที่นอนนะครับ” นัวร์ยิ้มแล้วก็เอนหัวไปทางขวาเล็กน้อย... เอ่อ...ดูเหมือนน่ารักนะมึง ถ้าไม่รวมที่มึงด่ากูเมื่อกี้...เจ็บมากมาย... พารา อยู่ไหน...ผมปวดหัวใจ Y^Y
“ผมเกรงว่าที่นี่ไม่มียาพาระนะครับ” มันว่าสุภาพแล้วยิ้มบางๆ...
อ้อ นี่ตกลงมึงอ่านใจก็ออกใช่มั๊ยเนี่ย... เอ่อ สะดวกดี ไม่ต้องพูดให้เมื่อยปาก...ซะเมื่อไหร่!! ผมไม่โดนหลอกง่ายขนาดนั้นหรอกน่า ... เหอะๆๆๆๆ เมื่กี้นัวร์มันต้องเลนของแน่ๆ หมอต้า...ฟันเฟริม!!!
ว้า ผมนึกว่าคุณจะฉลากกว่านี้ซะหน่อยนะครับ คุณณภัทร แว้ก!! เสียงใคร...ดังขึ้นในหัวผมนะ ประสาทหลอนแน่!!!
เอ... หรือว่ามันจะอ่านใจได้จริงๆ มันป็นยมทูตไม่ใช่เหรอ...
ว้าว คุณณภัทรคุณนึกออกเร็วจัง...แหมเร็วกว่าทีผมคิดอีกนะเนี่ย ตอนแรกผมคิดว่าคุณน่าจะคิดออกช้ากว่าเจ้า เป็ดหมาที่บ้านที่โลกมนุษย์ที่ผมบอกมันว่าผมเป็นยมทูตซะอีกนะเนี่ย...
เวรแล้ว...ตกลงนี่มันอ่านใจได้จริงๆเหรอเนี่ย...แล้วที่นินทามันตั้งมากมายขนาดนั้นนี่...มันจะรู้มั๊ยน่า... แต่เอ...ก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอเป็ดหมาที่บ้านนัวร์มันจะคิดยังที่เจ้านายมันเป็นยมทูต...แต่... หมาก็มีแต่หมาที่เข้าใจภาษามันละเนอะ!!!
“ใช่!!”ดาร์กแทรก เอ่อ...มึงมาจากไหนเนี่ย “ไอเหี้ยที่หมาบ้านมันยังน่ารักกว่าไอเป็ดตั้งแต่ทำไมมันโง่กว่าวะ มึงคิดดูนะต้า... วันนั้นนะ กูพนันก็ไอนัวร์ว่า ไอเหี้ย หรือไอเป็ดใครมันจะรู้ก่อนกันว่าเจ้านายมันเป็นยมทูต...แต่ มึงรู้มั๊ยว่าไอเป็ดมันรู้ก่อน!!!” ดาร์กบ่นกระฟดกระเฟียดคนเดียว..มึงจะบ้าไปถึงไหนวะ...
เอ่อ...นี่กูสงสัยพวกมึงมากเลยนะเว้ย!! บ้านมึงตั้งชื่อหมาอย่างนี้เหรอ... เหี้ยกับเป็ด ...ถ้าหมามันเข้าใจความมายของชื่อมันมันคงจะมีความสุขมากเลยนะ...
“มันมีความสุขนะ!!”ดาร์กกับนัวร์ขัดขึ้นมาทันที...มึงจะรักหมาไปไหนมิทราบครับ
“ไอเป็ดมันบอกว่ามันชอบชื่อมันนะครับ!! มันบอกว่ามันอยากเป็นเป็ดมากๆ มันยังีใจด้วยซ้ำที่ผมตั้งชื่อให้มันว่าเป็ด!! คุณควรจะทราบนะครับว่าเป็ด เอ้ย หมาก็มีหัวใจ!!”มันพูดจบแล้วมันก็ทำหน้าเหวี่ยง?... มึงจะเหวี่ยงเพื่อ?
เอ่อ...มึงจะติดใจไรกับเป็ดมิทราบครับ...ตอนแรกก็นึกกลัวมันอยู่หรอก...แต่... อยู่ไปอยู่มาทำไมมันบ้าขนาดนี้วะ เออ...บ้านผมเรียกไม่เต็มบาท...
“คุณณภัทรครับ ภึงจะไม่เต็มบาทแต่สำหรับทองก็หมายพันนะครับ!!” มึงจะโกรธทำไส?
“ใช่ๆๆๆ ต้ามึงคบกับกูมานานกูพึ่งรู้ว่ามึงนะ ไม่ให้ความสำคัญกับหมาขนาดไหน ถึงก็จะตั้งชื่อหมันแบบนี้แต่มันก็ชอบนะแล้ว มันบอกว่ากูอะ หล่อ จะตั้งชื่ออะไรให้มันมันก็ยอมแล้วมันยังบอกอีกว่ามีอะไรไม่พอใจลงกับมันได้เลย จะแส้ จะเฆี่ยน จะน้ำตาเทียนมันชอบ!! นี่ไงกูถึงตั้งชื่อมันว่าเหี้ย!!”
แว้ก...หมาซาดิสถ์ เข้าใจละว่าทำไมมีคนบอกว่าหมาเป็นยังไง เจ้าของเป็นอย่างนั้น... แมร่งเอ๊ย...เวรพอกัน
“เชอะ!!” แล้วัมนทั้งสองคนก็หันหน้าไปคนละทางโดยที่มันเป็นทางที่ตรงข้ามกกับผม... เอ่อ... กะอีแค่หมาไมมึงงอนเหมือนกูไปฆ่าแมวมึงวะ(?) ถ้าเป็นกูนะเว้ยท เรื่องหมาไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อไหร่ที่มีใครไปด่าแมวก็คนนั้นอย่าหวังว่าจะได้ตายดีแน่!!! ผมนะ รักน้องหมา แมวที่บ้านผมมากนะ!!!
เอ่อ... บ้านผมมีแมวชื่อ หมาเองนะแหละ อย่าได้แคร์ = =
“แหม...” เสียงแผ่วๆดังขึ้นมาปริเวณหลังหูผมทำให้ผมหันไปทันที...
จุฟ... ผมเจอหน้านัวร์... พอดีกับที่มันหอมแก้มผม... ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาแต่เมื่อไหร่...ไม่รู้เหมือนกันว่ามันกอดผมไว้แต่ตอนไหน... ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่กันที่มัซุกหน้าที่ซอกคอผม...
แต่ผมรู้สึกดี...
“หึ หึ” ทำไมกันนะ เมื่ออยู่ใกล้ๆอย่างนี้แล้วผมถึงรู้สึกว่าเสียงของมันก็น่ารักนะ ^v^//// “มาว่าผมว่าผมตั้งชื่อเจ้าเป็ดประหลาด เจ้าหมาที่บ้านคุณก็ประหลาดเหมือนกันหละครับ” มันยิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะหอมแก้มผมอีกรอบ...
เอ่อ... ก็ไม่เลวนะ...(ไมลูกถึงง่ายเงี้ยอ่า?>>> writer)
“หึ หึ วันนี้ผมอารมณ์ดี...เมื่อกี้ต้าถามใช่มั๊ยครบว่าต้ามาที่นี่ทำไม...?” มันถามพลางขบหูผมเบาๆก่อจะหายใจรดต้นขอผมอีกรอบ...ได้ข่าวว่าเมื่อกี้กูไม่ได้ถามคำถามนี้นะครับ ไอเวร = =
“หึ หึ ผมอยากตอบนะครับ” แล้วมันก็หอมแก้มผมอีกรอบ... แก้วกกูช้ำแน่ๆ
“ต้านะ มาที่นี่เพื่อเป็นเจ้าสาวผมไง...”
“เปล่าสักหน่อย” ดาร์กค้านตาเขียว เอ่อ...มึงไม่มาก็ไม่มีใครว่านะครับไอคุณดาร์ก = =
“มาเป็นภรรยาพวกเราต่างหาก”
Dark talk
บ้าจริงเลย ทำไมนัวรืมันถึงตัดหน้าผมไปได้ก่อนนะ เจ็บใจเป็นบ้าเลย... แต่... ทำไมผมต้องเจ็บใจดวยละ ในเมื่อตอนแรก เราก็ไม่ได้รักต้าซะหน่อย...มันมีอะไรผิดพลาดกันแน่นะ....
Noir talk
ทำไมผมถึงใจเต้นกับต้านะ... ไม่เข้าใจเอาซะเลย... มันไม่น่าจเป็นไปได้... ตั้งแต่เมื่อท่านแม่ตาย... หัวใจผม...มันก็ไม่เต้น ไม่หัวเราะ ไม่ยิ้ม ไม่มีความสุขเบยซักครั้งนี่นา... ทุกอย่างมันคือสิ่งจอมปลอม...
ใช่...สิ่งที่เราจะทำต่อไปนี้ก็จอมปลอมเช่นกัน
Writer talk
มาแว้ว...เอ่อ...เหมือนเรื่องๆมันอืดๆปะ มีอะไรก็ติชมกันได้น้า เม้นด้วย...เราเชื่อว่า writer ทุกคนนะเมื่อเห็นว่าบทความตัวเองมีเม้นมากขึ้นก็ดีใจกันทั้งนั้นแหละ!!!
แล้วเราก็มีแญหาเรื่องนึงอ่า...อยากมีแบนเนอร์แต่ไม่รู้ว่าทำไง?... ใครรู้ช่วยบอกหน่อยนะเอ้อ.. บ้ายบาย
ความคิดเห็น