คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การรักษาขั้นที่ 5 นรก
“เฮ้ย!! นรกบ้าอะไร อย่ามาตลกฝืด!! แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนัวร์!! แล้วเมื่อกี้ทำไมฉันถึงเห็นว่านายเป็นจารย์นวลเพ็ญ แล้วนี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย!! ฉันเป็นบ้าตามนายไปแล้วหรือไงนะ!!”
แว้ก...ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ ผมต้องบ้าไปแล้ว...ผมยังไม่อยากไปศรีธัญญานะ นรก... นรกบ้าอะไร...ทำไมไอนัวร์ถึงต้องมาตามหลอกตามหลอนผมด้วย!!!
แต่...มันหาได้สนใจผมไม่ เห้ย มึงอย่าเล่นมุกอย่างนี้ผมไม่ขำนะเว้ย นี่ไม่ใช่เรื่องกินทามะนะเว้ยที่เล่นมุกแป้กแบบนี้แล้วฮาอะ!!!
นัวร์กันไปหาดาร์กแล้วกระซิบกัน 2 คน “ดาร์กมึงจะเอาจริงๆเหรอไอบ้าเนี่ย คิดดีๆนะเว้ย ถึงไม่ค่อยมีเวลาแต่ 2 ชั่วโมงนี่อาจจะพอหาคนได้... คิดดูดีๆนะเว้ย เป็นร้อยปีเลยนา...” เห้ย ถึงไม่ว่าพูดไรกัน แต่ผมก็มีดีเหมือนกันนะเว้ย อยู่ดีๆมาเรียกกันงี้ได้ไง
ดาร์กทำหน้าเหมือนหมาเห็นเบื่อแล้วกลับไปกระซิบอะไรไม่รู้อีก 2-3 ประโยคก่อนนัวร์จะเริ่มรู้ตัวว่าผมยังมีชีวิตอยู่... เวร...วันหลังแกไม่ต้องรู้ตัวก็ได้...วันหลังไม่มามองเลยก็เอา!!! ชิ
“คุณ ณภัทร...”นัวร์หันมามองผมด้วยสายตาหล่อๆ เอ้ย หันมามองด้วยสายตาพิฆาต!! แง เดี๋ยวนี้ผมเห็นคนหล่อไม่ได้ ใจมันเต้น ////- -////
“เห้ยๆ มึงไม่ต้องมาเรียกกูณภัทร มึงไม่ได้แก่กว่ากูไปซักเท่าไหร่ อย่าสะเออะ มาเรียกชื่อจริงกู” ผมขัดมันอย่างฉุนๆ ชิ ชื่อจริงกูเนี่ยชอบจังนะ
นัวร์มองผมแบบเหยียดพลางยิ้มมุมปาก มึงคิดว่าเท่ห์นักหรือไงว่ะ...แต่...เออ มึงเท่ห์จริงๆแหละ ยิ่งมีดาร์กมายืนเทียบอย่างนี้ยิ่งหล่ออ่า ///- -///
“ผมคิดว่าผมเรียกชื่อจริงคุณนะถูกแล้ว...เพราะอย่างแรก...” มันค่อยๆช้อนสายตาขึ้นมาหาผม...ว้ายหล่อ(?)... “ผมนะอายุมากกว่าคุณไม่รู้กี่ร้อยปี..แล้ว...” มันหยุดชั่วครู่ก่อนมันจะยิ้มเหยียดมองผมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า... เอ่อ...มึงคิดว่าตามตัวกูจะมีสมบัติอะไรให้กูขโมยได้เหยอ?
“อีกไม่นานผมก็จะมีอำนาจเหนือตัวคุณ...” แว้ก...หล่อมากมาย แมร่งอยู่ต่อหน้าไอบ้านี่ถึงคิดได้แค่คำเดียวว่าหล่อนะ ถึงมันจะปากเสียโคตรพ่อยังไงแต่มันก็หล่อจับจิต...Y^Y
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคนบ้าก็เหอะ...
“เอ่อ...ดาร์กกูว่ากูไปดีกว่า... กูไม่รู้นะเว้ยว่ามึงมีเรื่องไรแต่กับคนบ้านี่กูไม่เอานะเว้ย...” ผมพูดอ้ำๆอึงๆ เอ... แง...ทำไมมองมันแต่ละทีถึงคิดได้คำเดียวว่าหล่อวะ... เมื่อก่อนเป็นกับนัวร์คนเดียวทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกว่าดาร์กแมร่งโคตรหล่อเลยวะ Y^Y แง... แม่หมอช่วยผมด้วย ผมโดนพวกมันหว่ายยาเส่นห์...
ผมหันตัวกลับทันที... แต่... ทำไมมันมืดๆอ่า ซ้าย – มืด... ขวา – มืด...
เชี่ย!!! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ ที่รอบตัวผมมันมืดไปหมดอย่างเงี้ย!!!ผมมองไปทิศที่ดาร์กกับนัวร์น่าจะอยู่แต่... มะมืดไปหมดเลยอ่า...
ท่านผู้อ่านทุกท่านครับ...ผมมีความจริงอย่างนึงที่อยากสารภาพ... ผมกลัวความมืด...แง... ฉ่วยป๋มด่วยก๊าบ...
“พะ พวกมึงอย่างอำกูเล่นนะเว้ย... ดะ ดาร์ก มึงอยู่ไหนอ่า... นะนัวร์มึงก็ได้ มึงอยู่ไหนอ่า...กูกลัวความมืด... ป๋อค้าบ แม่ค๋าบ...ฉ่วยป๋มล้วย!!!”
ไม่ตลกเลยนะ มองไปทางไหนไม่เห็นบ้าไรเลย...
แง...หรืว่าไอนรกที่ว่ามันมีจริง... แล้วผมก็มาอยู่ทมี่นรกนั้นแล้วอ่า... มะมืดไปหมดเลย... ใช้ทุน 3 ปี...ผมว่าผมตายก่อนแน่เลยอ่า
“งะ ทะ ท่านยมบาล ผมตายไปแย้วเหยอ...” ผมพูดคนเดียวน้ำเสียงสั่นๆ แงๆ ถะ ถึงผมจะถามไปแต่ท่านยมบาลอย่าตอบกลับมาน้า...
“อืม...” เสียงทุ้มๆดังขึ้นมา... ผมหูแว้วใช่ปะ...ผมหูแว้วใช้มะ บอกทีดิว่าผมหูแว้ว!! “แกตายไปแล้ว...” เสียงแหบๆของยมบาลดังขึ้นอีกรอบ... เฮือก...
“ทะท่าน ที ที่นี่นรกใช่มั๊ยคะ ครับ...” ผะ ผมกลัวจริงๆนะ ฉี่จะราดอยู่แล้ว...
“ชะ ใช่...” ทะ ท่านยมบาลขำไรอ่า... ถึงเสียงจะน่ากลัวแต่เมื่อกี้ท่านขำแน่ๆเลย.. มันต้องมีอะไรแน่ๆเลยเชื่อผมเหอะ... ผมนะ เมื่อก่อนเคยมีคนเรียกผมว่าโฮล์มยุค 53 เลยนะเอ้อ...
“ทะ ท่านยมบาล..ครือว่าผมเอ่อ... ผมว่าเสียงท่านคุ้นๆนะ...”ผมเริ่มสงสัย...มันเสียงคุ้นๆเหมือนกับ...ดาร์ก...
“มะ ไม่ ฉะ ฉันว่ามึง คงคิดไปเอง!!” บิงโก...
ผมเบิกตากว้างทันที... เพื่อนกู...ดาร์ก!!!
“ดาร์กมึงโผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!!!” ผมฉุนครับ แมร่งเล่นไรไม่เล่น...
“ดะ ดาร์กเชี่ยไร กูไม่ใข่ดาร์กเว้ย ดาร์กคือใครก็ไม่รู้จั๊ก!” แล้วมึงขึ้นเสียงสูงทำไมวะเพื่อน = =
“โอเคครับท่านยมบาล ผมคิดไปเองแหละครับว่าท่านคือเพื่อนกระเทยผม...”ผมหยอดเล่น...
“เชี่ย กูไม่ใช่กระเทยเว้ย... อุ๊บ”แต่มึงหลุดแล้ววะเพื่อน...
“หึ หึ เพื่อนรัก...” พอจบประโยคสถานที่มืดๆนี้ก็ปรากฏร่างสองร่าง... เพื่อนผม ดาร์ก และนัวร์...
“ดาร์กมึงใส่ชุดเชี่ยไร...” ผมถามน้ำเสียงแปลกใจ... ผ้าคลุมชุดดำทั้งชุด...ปิดหน้าไปครึ่งหน้าเน้นสีผิวขาวโดดเด่นยิ่งโดดเด่นขึ้นไปใหญ่...
“กูบอกมึงแล้วกูเป็นยมทูต”นัวร์กล่าเสียงแหบ...
“งั้น... ยินดีต้อนรับสู่ นรก...”
Death god talk
บ้าน่า...อุตส่าห์ เสกให้มีแต่ความคิดว่าผมหล่อ...แต่เอาเข้าจริงทำไมมันถึงมีความคิดอยู่แค่ไม่กี่ส่วน... ผมพยายามอ่านใจมันมั้งหมดในช่งเวลาที่คุยกัน... แต่ทำไม.. ทำไมมันถึงคิดแค่นี้... ผิดพลาด...
มันเป็นตัอะไรกันแน่นะ...นายแน่มากต้า... แล้สเราจะได้เหห็นดีกัน...
Dark talk
ชิ... นัวร์ชิงตัดหน้า มึงล่อเวทย์อย่างนั้นกูก็แย่สิวะ ช่างเหอะ ยังไงก็ลงเวทย์ตามแล้ว...แต่...ทำไมมันมีผลแค่นั้น...ปฏิกริยาเทย์มีน้อยกว่า 20 % ซะอีก... ฝีมืออย่างนัวร์ยังทำได้แต่นี้เองหรือ...มีอะไรไม่ชอมมาพากละแล้วละ...
Writer talk
วันนี้อัพน้อยเนอะ... พอดีตอนแรกกะจะรวมตอนนี้กับตอนหน้าเข้าด้วยกัน แต่ไปๆมาๆมันมีเนื้อหามากกว่าที่คาดเลยต้องแยกเป็นสองตอน...
ขอบคุณมากจะ สำหรับคอมเม้น ส่วนตอนที่แล้นะค่ะที่บอกว่าอ่านไม่เข้าใจ คือคำพูดในเรื่องหมาย “” เป็นคำพูดของดาร์กกับนัวร์จริงๆ ส่วนที่บรรยายต่อนะมันเป็นตามความเข้าใจของต้านะคะซึ่งมันเอ่อ... ผิดมหันต์นะคะ...
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ความคิดเห็น