Got7 High School Of The Arts

ลำดับตอนที่ #7 : [7] นี่ฉันเป็นทาสหรือไร

จูเนียร์ พาร์ค จินยอง

@หอ Got7

     เห้อ เหนื่อยชมัด! เหนื่อยจนผมแทบจะเป็นบ้า ที่ต้องวิ่งไปหาคนนั้นคนนี้มาช่วยดับไฟ 

     แถมยังเจอแต่พวกแล้งน้ำใจด้อนท์แคร์โลก ยกตัวอย่างเช่น ไอ้พี่มาร์ค พี่ส้นตีนห้องข้างๆผมเอง และพวกคุณหนูทั้งหลาย

ที่เหยียดนักเรียนหอ Got7 

     แล้วก็อพยบนักเรียน ทั้งยังต้องจัดการพวกนักเลงทั้งหลายแหล่ที่ห่วงทรัพย์สินมากกว่าห่วงชีวิต กว่าที่เราจะดับไฟที่

ลามไปถึง 5 ห้องจนดำเป็นตอตะโก ต้องใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง 

     หลังจากนั้นผมก็ต้องไปจัดการเรื่องหาที่ซุกหัวนอนให้พวกที่ห้องกลายเป็นตะโกดำนั้นพักชั่วคราวอีก แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว

ใช่มั้ยล่ะ เพราะที่นี่น่ะ คือ หอ Got7 ซึ่งที่แห่งนี้ มักมีเรื่องพิเรนท์ๆเกิดขึ้นได้เสมอ 

     เพราะนักเรียนที่หอนี้มัน ' ไม่ปกติ '  

     ไม่มีใครจะเหนื่อย และทำงานหนักได้เท่าผมหรอกครับ ผมก็คือ จูเนียร์ หรือ พาร์ค จินยอง รองหัวหน้าหอของหอนี้เอง

      แปลกใจมั้ย? คนที่ควรจะมาจัดการเรื่องทั้งหลายแหล่ที่ผมกล่าวมา มันควรจะเป็นหัวหน้าหอดิ แต่นี่ผมทำอยู่คนเดียวเลย! 

ผมไม่รู้ว่าไอ้หัวหน้าเจบีบ้านั่นหายหัวไปไหน! หัวหน้าภาษาอะไร ใช้งานรองหัวหน้ายังกับทาส 

     นี่คิดดูนะ เมื่อวานหมอนี่มันใช้ผมขัดรองเท้าให้ด้วย หึ! คิดว่าผมเป็นใคร เรื่องอะไรล่ะ ที่ผมจะไปทำงานเป็นคนรับใช้ให้ไอ้

บ้าเจบี นายไปขุ้ยหารองเท้านั่นเอาในถังขยะเองก็แล้วกันนะ

     ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงสีขาวนุ่มๆฟูๆอย่างอ่อนเปลี้ยร่างกาย มันปวดเมื่อยขาไปหมดเหมือนเพิ่งได้ไปวิ่งมาราธอนรอบ

โรงเรียนประมาณ 1000 รอบได้ 

     ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สไลด์ๆไปมา แชทไลน์บนโทรศัพท์มือถือของผม แชทถึงเจบีเป็นร้อย ไร้การอ่านและตอบ สงสัย

ตายไปแล้ว 

     " จินยองๆ เห้ ออกมาหน่อย อยู่มั้ย จินยอง " พี่มาร์คเหรอ? เรียกทำไมกันนะ คุณคิดว่าผมควรจะตอบไปมั้ย ไอ้พี่เวรนี่ตอน

ผมเรียกให้มาช่วย เสือกไม่มา ทีงี้ละเรียกกันจัง 

     " อยู่ก็ได้ " ผมตะโกนขานรับ เห็นเป็นพี่หรอกนะ เชอะ

  

   อรั้กกก ผมลากสังขารที่ปวดร้าว มาเปิดประตูด้วยพลังงานที่เหลืออยู่ประมาณ 4 แคลอลี่ =_=

     

แกรก ! แอดดดด

     " ช่วยไรฉันแปปดิ "

     

     " เห้ย!! พี่ไปทำอะไรเด็กคนนั้น ถึงพี่จะหน้าตัวเมียแค่ไหน แต่ไม่คิดเลยนะว่าเลวได้ขนาดนี้!!  "

     " เพ้อเจ้อน่า ช่วยมาต่างหาก เปิดประตูห้องฉันให้หน่อย มือไม่ว่าง "

     " หึ ทีกูขอให้ช่วยล่ะไม่ช่วย ชีวิตคนทั้งหออยู่บนเส้นด้ายแท้ๆ  "

     " อะไรนะ "

     " เปล่าๆๆ ผมบ่นเฉยๆ ใครมันทำกับเด็กน่ารักขนาดนี้ได้ ฮา ฮา " 

-_- กูขอแช่งให้มึงโดนซ้อมแบบไอ้เด็กนี่บ้างพี่มาร์ค 

     ผมเปิดประตูห้องให้พี่มาร์ค แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร? คงจะโดนมาหนักเลยแฮะ น่าสงสารจริงๆ ดูรอยฟกช้ำทั่วร่างกายนั่นสิ

 หน้าสวยๆของเขาเองก็ระบมไปหมด เสื้อผ้านี่ดูไม่ได้เลยอย่างกับไปกลิ้งกับฝุ่นมาทั้งชีวิต รอยยับนี่ก็เหมือนไม่ได้รีดมา 20 ปี

      แล้วนั่นมันอะไรกัน เสื้อเชิร์ตของเขาถูกตัดเป็นวงกลม 2 วง ตรงบริเวณหัวนมทั้งสองข้าง -_- อะเอ่อ... คนตัดมันติสต์ไปนะ 

จะทำร้ายขนาดไหน ก็ให้มันมีขอบเขตบางเถอะแม่คุณ ชักอยากจะเห็นหน้าคนกระทืบซะแล้วสิ อยู่หอ Got7 รึเปล่านะ ?

 

    " ช่วยปฐมพยาบาลหน่อย นายน่าจะทำได้ดีกว่าฉัน " 

     " อ้าว พี่นี่ก็อีกคน โยนขี้ให้กันอีกแล้ว เป็นเจบี2 รึไง " ไม่น่าบอกว่าอยู่เลย ไม่งั้นได้นอนสบายใจไปแล้ว

     " นี่ฉันเป็นใคร? นี่มาร์คต้วนพี่นายนะ ห้ามแย้ง ห้ามแอบด่าในใจ " ผมด่ามาตลอดแหละพี่ 

     " เหอะๆ " ผมหัวเราะฝืดๆ พลางกลอกสายตาไปทางพี่มาร์ค

     พี่มาร์ควางเด็กน้อยคนนั้นลงบนเตียงนุ่มอย่างเบามือ และรื้อตู้หาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลที่มีให้ประจำทุกห้องพัก แต่สงสัย

ห้องจะรกไปหน่อย รื้อไม่เจอซักที 

     หรือว่าผมจะแอบย่องกลับห้อง... แต่ก็คงโดนพี่แกไปลากคอกลับมา เห้อออ ช่วยๆไปเถอะ ผมเองก็แอบสงสารเด็กนี่อยู่นิดๆ

เหมือนกันที่จะให้พี่มาร์คปฐมพยาบาลให้ 

     หลับปุ๋ยเชียว คราบน้ำตาแห้งๆบนหน้านี่...คงเจ็บจนร้องไห้เลยสินะ แต่มองไปมองมาก็หน้าคุ้นๆนะเนี่ย ? เหมือนเคยเห็น

ที่ไหน 

     " เปลี่ยนเสื้อผ้าให้หมอนั่นด้วยนะ นี่เสื้อผ้าฉันกับกล่องปฐมพยาบาล เออ เดี๋ยวลงไปซื้อข้าวกล่องที่ร้านสะดวกซื้อมาไว้ให้

เด็กคนนี้ด้วยนะ ถ้าจะให้ดีแบกไปนอนห้องนาย เกะกะฉัน " เป็นชุดเลยนะ แล้วคุณมึงพี่มาร์ค มึงจะช่วยเขามาทำไม ถ้าจะให้กู

ทำให้ขนาดนี้

     " ให้ผมเลี้ยงดูด้วยเลยมั้ย "

     " ก็ดี "

     " คือผมประชด "

     " ฝากด้วย ฉันอาบน้ำก่อน " 

     " สัสพี่มาร์ค ผมไม่รับฝากหรอกนะ แค่ผมกับเจบีห้องก็จะแตกอยู่แล้ว แบกเขามาแล้วก็รับผิดชอบเองดิ "

     " ก็ได้ งั้นค่าข้าวออกให้ด้วยนะ " พ่องเหอะ

    

     เมื่อพี่มาร์คเดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็เดินออกจากห้องไปซื้อข้าวเย็นของตัวเองและเด็กคนนั้นก่อน นี่สิพี่ คนดีคนของสังคม  

ทำดีแล้วครับ ทำต่อไปนะ 

เออ ลืมถามไปเลย เด็กนั่นคือใคร ชื่อแส่อะไร แต่ช่างเถอะ ค่อยถาม

      และแล้วความทรมาณของขาผมก็จะเริ่ม ณ บัดนี้ ผมต้องเดินลงจากบันไดชั้น 5 ของหอที่ไม่มีลิฟต์............

     ก่อนจะไปสงสารคนอื่น ผมควรสงสารตัวเองก่อน...

I hope you enjoy !

___________________________________________________________________________

message to cute reader

กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้อง เออ วันนี้อัพไวเนอะ 5555 

ความจริงแล้วคือวันนี้ไรท์หยุดพักสังขารค่ะ ปวดหัว พอไม่ได้เรียนเลยนึกว่าง อยากลงซักตอน

แต่ลงได้แค่ตอนสั้นๆค่ะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้ไรท์เรียนแต่เช้า เอาพอเป็นอรรถรสเนอะ 

แต่เกลียดพี่มาร์คจริงๆนะเนี่ย 55555 ทำไมมันใช้เนียร์แหลกขนาดนี้ แล้วเจบีจะขนาดไหน ถถถ

ขอบคุณที่อ่านที่ติดตามนะจ๊าาาา 

JB : เอารองเท้าฉันไปทิ้งถังขยะงั้นเหรอ ต้องโดนลงโทษ!

Junior : อา ลงโทษหนักๆ เลยนะ 

#ผิด -..-

ไม่มีไรค่ะ เข้ามาแก้เฉยๆ 55555 เจอกันตอนหน้าเร็วๆนี้จ้า