คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : ตอนที่23 จอมยุทธ์น้อย 4
เมื่อลู่หลิ่งกินอิ่มก็เริ่มซุกซน แม่นางน้อยจึงวิ่งเล่นกับบุตรสาวของจางเหรินที่มีอายุไล่เลี่ยกัน
ซานซานเห็นลูกมีเพื่อนเล่นจึงปล่อยไปเช่นนั้น สั่งอาหารเพิ่มแล้วนั่งกินอย่างใจเย็น
จางเหรินยิ่งยินดีเพราะได้ค้าขาย
เสี่ยเฟิงยิ่งปรีดาเพราะได้นั่งสนทนากับคนงาม
“ท่านแม่”
ลู่หลิ่งวิ่งตึกๆ กลับมาหาซานซาน มือเล็กยกกระดาษที่มีหมึกวาดอักษรขึ้นสูง โอ้อวดเต็มที่
“หลิ่งเอ๋อร์เขียนเอง ได้พี่สาวสอน งามหรือไม่?”
ซานซานยังไม่ทันได้ชื่นชม เสียงสดใสของแม่นางน้อยอีกคนก็ดังขึ้น “น้องหลิ่งฉลาดมากๆ เลย ข้าสอนแค่ครั้งเดียว เขียนได้ตั้งหลายตัวเจ้าค่ะ”
หลิ่งเอ๋อร์หัวเราะร่าเริง “ข้าชอบเขียนที่สุด”
บุตรสาวจางเหรินตบไหล่ “ชอบเขียนแสดงว่าชอบเรียน”
“อื้ม...ข้าชอบเรียนที่สุด”
“ชอบเรียนก็ต้องได้เรียน”
“อื้ม...เรียนที่ใด?”
“ก็สำนักศึกษาอย่างไรเล่า”
“สำนักศึกษารึ?”
“ใช่!”
“คือที่ใด?”
“โอ...เจ้าไม่รู้ได้อย่างไร?”
“ข้าไม่รู้”
“เฮ้อ! ช่างเถอะๆ มานี่”
เด็กหญิงทั้งสองคุยกันเสร็จก็จับมือวิ่งตึงๆ จากไป
ซานซานได้แต่มองตาม ไม่ทันได้เอ่ยปากสักคำ
ทว่าโดยที่ไม่มีใครรู้ นางได้จดจำคำพูดเล็กๆ น้อยๆ นี้กลับไปคิดเสียมากมาย
หลังจากหาเงินร่วมกับเสี่ยเฟิงได้หอบใหญ่
ซานซานก็วาดแบบอาวุธให้เสี่ยเฟิงลงรายละเอียดเพื่อรอขึ้นรูปอีกหลายแผ่น ส่วนนางก็พาลู่หลิ่งกลับถ้ำหิน ปล่อยเจ้าของอย่างเสี่ยเฟิงได้ดูแลกิจการตีเหล็กบีบเครื่องเงินด้วยตนเองต่อไป ยังไม่ลืมเพิ่มช่องทางการค้าระหว่างเมือง โดยการให้เสี่ยเฟิงติดต่อกับชิงหลิวผู้เป็นน้องชายที่ผิงเหยียน
ห้าปีมานี้ชิงหลิวดูแลกิจการบ้านหานด้วยตัวเองทั้งหมด ฝีมือการค้าเก่งกาจไม่เบา ส่วนหานอี้ซวนกับเจียหรู๋ก็อยู่ตามประสาผู้เฒ่าเฝ้าบ้านไร้ปากเสียง
ชิงหลิวและเสี่ยเฟิงอายุสิบแปดปีเท่ากัน ระหว่างพวกเขาคือสหายวัยเดียวกัน เพียงพบหน้าก็เสวนาถูกคอ
คนหนึ่งเป็นพ่อค้าฝีมือดีมีเส้นสาย อีกคนหนึ่งฉลาดปราดเปรื่องมากความสามารถสรรสร้างสินค้าได้
เงินทองย่อมเพิ่มพูน ส่วนแบ่งยิ่งมากมาย ซานซานรับเงินปันผลจากเสี่ยเฟิงและชิงหลิว สองทางเลย
ทว่าคนโลภอย่างนาง ยังคงรู้สึกว่ามันน้อยเสียเหลือเกิน
แท้จริงแล้วในใจของซานซาน คิดจะลงหลักปักฐานที่ใดสักแห่ง เพื่อลู่หลิ่ง นางจึงคิดจะซื้อบ้านสักหลัง หาอาชีพมั่นคงทำ ส่งลูกร่ำเรียนเขียนอ่าน มิให้น้อยหน้าผู้ใด
เพราะสองปีมานี้เด็กน้อยต้องติดตามมารดาเช่นนางเดินทางไปทั่ว ระหว่างทางก็พำนักที่โรงเตี๊ยมบ้าง วัดร้างบ้าง บ้านของชาวนาบ้าง คล้ายคนเร่ร่อนก็ไม่ปาน
ซานซานครุ่นคิดหนักหน่วงอยู่บนต้นไม้ยอดภูเขา จากจุดที่นางอยู่ยามนี้ สามารถมองเห็นผังเมืองทั้งเมืองได้โดยง่าย สายตาจึงมองกวาดไปทั่วเมืองหลวง เพื่อหาสถานที่ดีเยี่ยม เตรียมจะพำนักถาวร
เมืองยิ่งรุ่งเรือง ผู้คนยิ่งมั่งคั่ง มากความรู้ความสามารถ ไม่ว่าจะเป็นขุนนางใหญ่โต หรือทำอาชีพวาณิชธรรมดา พวกเขาล้วนส่งเสริมการศึกษาให้บุตรธิดา ไม่เหมือนผู้คนชนบทห่างไกล
ซานซานในชาติที่แล้วก็เป็นคนชอบศึกษาหาความรู้ เพียงแต่นางไม่ชอบบทกวี ร่ายกลอน ยิ่งไม่ชอบเย็บปักถักร้อย
สิ่งที่ชอบที่สุดคือร่ำเรียนวิทยายุทธ ฝึกฝนต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด คิดค้นเคล็ดวิชาชั่วช้า กระทั่งผงาดกล้าเหินทะยานเหนือน่านฟ้า เป็นเจ้าสำนักผู้ร่ำรวย เงินที่ได้จากการรับจ้างฆ่าคนมีมากมายนัก ใช้เท่าใดก็ไม่หมด
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็ได้แต่ส่ายหน้า นึกเสียดายไม่เบา
หญิงสาวกลับมาครุ่นคิดเรื่องหาบ้านอยู่กับบุตรสาวต่อ นางทะยานกายจากยอดไม้หนึ่งไปยังอีกยอดไม้หนึ่งไปเรื่อยๆ โดยปล่อยให้ลู่หลิ่งเล่นอยู่กับอาหู่ในถ้ำหินอันปลอดภัย
***
โหลดนิยายเรื่องนี้ได้แล้วที่ >>> mebmerket
วิธีการสั่งซื้ออีบุ๊คจาก meb คลิก >>> สั่งซื้อจาก mebmarket
กรณีเจอปัญหาคลิกที่นี่ >> Contact us
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น