คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ดูแลสามี 2
แสงแดดรุ่งอรุณสาดส่อง ส่งความสว่างลอดผ่านลำไม้ไผ่ ทะลุทะลวงไปทั่วห้องนอน
เรือนร่างสูงใหญ่ของจ้าวเหว่ยนอนคว่ำหน้ายาวเหยียดอยู่บนเตียงนอนราวกับปลาตาย ไม่อาจขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย ความปวดร้าวแผ่ซ่านไปทั่วร่างหนา ความระบมแทรกซึมลึกล้ำถึงไขกระดูก ทรมานเจียนตาย
ทว่าจากที่ต้องนอนงอตัวเพราะกระดูกผิดรูปมาเนิ่นนาน บัดนี้ชายหนุ่มกลับนอนได้ตัวตรงนัก เห็นได้ชัดว่ากระดูกของเขาเริ่มจะเข้าที่ดีแล้ว รอเพียงฟื้นตัวเท่านั้น
อันที่จริง ตัวเขาสามารถหาหมอที่เก่งที่สุดมารักษาให้ได้ ทว่ากลับมิอาจทำ เพราะมันเสี่ยงเกินไป หากมีข่าวเล็ดลอดออกไปเกี่ยวกับการพาท่านหมอฝีมือสูงส่งมารักษาชายหลังค่อมที่ผิงเหยียน คนอื่นย่อมล่วงรู้ที่ซ่อนตัวของเขา อาจนำมาซึ่งอันตราย มิสู้รอจนเรื่องวุ่นวายเงียบสงบ ตัวเขาค่อยกลับไปรักษาที่วังหลวงก็ยังไม่สาย
แต่ใครจักคาดคิดว่าเขาจะได้แต่งงานกับสตรีประหลาด
ยามนี้สตรีประหลาดของจ้าวเหว่ยมิได้อยู่ในห้อง นางออกจากเรือนเพื่อเดินทางขึ้นเขาไปตั้งนานแล้ว
ซานซานเคยฝึกวิชาหมื่นพิษ รู้จักสมุนไพรหลายชนิด ทั้งที่มีคุณและโทษนางล้วนจำได้ จึงคิดจะนำมาเคี่ยวทำยารักษาสามีอย่างต่อเนื่อง
อุตส่าห์ได้สามีเป็นของตนเองทั้งทีต้องดูแลให้ดีสักหน่อย
หญิงสาวใช้เวลาหาสมุนไพรที่ต้องการอยู่เป็นนาน เมื่อได้ตามที่ต้องการก็ลงเขากลับเรือน นั่งต้มแล้วเคี่ยวอีกครู่ใหญ่ ระหว่างนั้นเห็นเนื้อตัวตนเองสกปรกมอมแมมมาก จึงคิดจะอาบน้ำ
ทว่าเรือนก็เล็กเท่านี้ มิได้มีห้องอาบน้ำแยกออกไปจากห้องนอน การจะลงไปแช่น้ำในลำธารยามกลางวันก็ออกจะโจ่งแจ้งเกินไป
ซานซานจึงลากถังไม้เปล่ามาไว้ในห้องนอน ก่อนจะยกน้ำมาใส่ค่อนถัง แล้วอาบต่อหน้าคนตัวโตที่นอนยาวเหยียดบนเตียงเสียเลย
เดิมทีชาวบ้านธรรมดาไม่ค่อยนิยมอาบน้ำทุกวัน มีเพียงสองสามีภรรยาคู่นี้เท่านั้นที่อาบน้ำบ่อยโดยมิได้นัดหมาย เป็นความชอบที่เหมือนกันโดยไม่รู้ตัว
เพียงแต่ก่อนหน้านั้น ทั้งสองแยกกันอาบน้ำในยามค่ำคืนที่ท้องฟ้ารอบทิศมืดมิดหมดแล้ว ทั้งยังมิได้เข้าหอกันอีกเลยนับตั้งแต่วันแต่ง
เพราะชายหนุ่มเว้นระยะห่างจากหญิงสาวชัดเจน เมื่อไม่มียาปลุกกำหนัดมากระตุ้นเร้า เขาจึงไม่คิดแตะต้องนางอีก
ส่วนซานซานที่มัวแต่วุ่นวายกับงานค่ายกลตลอดวัน จึงใช้พลังงานไปมากโข ค่ำมาก็หมดเรี่ยวหมดแรงหลับเป็นตาย
ทั้งคู่นับว่าเป็นสามีภรรยาที่มีความสัมพันธ์แปลกประหลาดสักหน่อย จะว่าใกล้ชิดก็มิใช่ ห่างเหินก็ไม่เชิง
ยามนี้ซานซานกำลังเปลือยร่างขาวผ่องเนียนนุ่มอาบน้ำอยู่ในอ่างไม้ภายในห้องเดียวกับจ้าวเหว่ยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
หญิงสาวนึกชมชอบร่างนี้มากนัก เนื้อเนียนละเอียดนุ่มนวลผุดผาด สัมผัสเรียบลื่น ริ้วรอยแผลเป็นสักนิดก็ไม่มี งดงามเหลือเกิน
ชาติก่อนผิวของซานซานทั้งแห้งและหยาบกร้าน ผิวสีน้ำตาลมิได้ขาวดุจหยกเสลาเยี่ยงนี้ ใบหน้าหรือก็อัปลักษณ์ ทั่วตัวมีแต่รอยแผลเป็นขรุขระ เมื่อเทียบกับชาตินี้ช่างห่างกันราวฟ้ากับเหว
นางจึงลูบไล้แขนขาเรียวยาวอย่างเชื่องช้า กรีดนิ้วลากยาวขึ้นมาคลึงเนินเนื้อกลมนูนนุ่มนิ่ม ไล้วนอย่างหลงใหลได้ปลื้มในรูปโฉมของตนเอง
ดวงหน้าประดับรอยยิ้มพริ้มเพรา พวงแก้มอมชมพูระเรื่อ ปากแดงฉ่ำชื้น
แลดูยั่วยวนยิ่งนัก
จ้าวเหว่ยได้แต่นอนมองซานซานจนลำตัวแข็งเกร็ง เลือดลมพลุ่งพล่าน ปวดหนึบไปหมด ในใจนึกเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน คิดว่านางกำลังกลั่นแกล้งเขาแน่นอน
หลังจากคำนวณเวลาคิดว่ายาที่เคี่ยวทิ้งไว้คงได้ที่แล้ว ซานซานจึงค่อยๆ ลุกขึ้นจากถังไม้ เผยเรือนร่างเย้ายวนทั้งตัวต่อสายตาใครบางคน ปล่อยหยาดน้ำกลิ้งไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แลดูพร่างพราวราวดาราระยับตา แล้วเดินกรีดกรายไปทางชั้นผ้า จากนั้นก็แต่งตัวด้วยกิริยาเรียบเรื่อย ท่าทางปกติเนิบนาบล้อสายตา เห็นได้ชัดว่ามิได้ยั่วยวนใครทั้งสิ้น คนผู้นั้นล้วนคิดไปเอง
จ้าวเหว่ยขบกรามแน่น
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น