คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #192 : ตอนที่41 แผนสาวงาม1
ซานซานตัดสินใจวางสำนักที่คิดจะสร้างเอาไว้ก่อน ยามนี้นางต้องทำตัวเป็นภรรยาที่ดี จึงย้ายตัวเองออกจากตำหนักฮุ่ยเยี่ยนไปประจำการยังค่ายทหาร
เนื่องจากมหาอำนาจต่างแคว้นที่พ่ายศึกไปยังรอหยั่งเชิงกันอยู่ ต้าถังย่อมเงียบสงบไร้ข้าศึกรุกรานเนิ่นนานปี
จ้าวเหว่ยในฐานะรัชทายาทซึ่งได้เดินทางไปทั่วแคว้น จัดการวางรากฐานระบบกระจายอำนาจเอาไว้แล้วเป็นอย่างดี ยามนี้บ้านเมืองจึงสงบสุข จ้าวเหว่ยจำต้องรั้งอยู่ที่วังกับพระบิดาร่วมบริหารราชกิจมากมาย ไม่มีอะไรน่าห่วง
มีเพียงพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนเท่านั้นที่จ้าวเหว่ยยังต้องเฝ้าระวังไม่อาจกระทำการบุ่มบ่าม
หลังจากเสร็จสิ้นราชกิจประจำวันจนเวลาล่วงเลยเข้ายามเซินสองเค่อ[1] รัชทายาทหนุ่มก็รีบเข้าเฝ้ามารดาเพื่อที่จะได้พบหน้าบุตรสาวทันที
มิคาดว่าวันนี้หลี่กุ้ยเฟยจะมีแขกอีกแล้ว
ภายในโถงรับรองยามนี้นอกจากหลี่ฮุ่ยเยี่ยน ลู่หลิ่ง ยี่ซินและซูเหยา ยังมีไป๋ฮูหยินกับหลินฮวานั่งอยู่ทางอีกฝั่งคล้ายกับรอใครบางคนกระนั้น
และการมานั่งรอก่อนเช่นนี้ ผู้ที่มาทีหลังย่อมไม่อาจออกไปโดยง่าย วันนี้สตรีสกุลไป๋เตรียมแผนรับมือมาอย่างดี
เมื่อจ้าวเหว่ยพาร่างสูงสง่าเดินเข้ามา สตรีทั้งสองก็รีบพากันลุกขึ้นทำความเคารพอย่างนอบน้อม บ่งบอกว่าข้าเห็นท่านแล้วนะ อย่าได้คิดเดินกลับหลังออกไปเชียว
ไป๋ฮูหยินซ่อนรอยยิ้มสมใจเอาไว้ยากเย็น เป้าหมายของนางคือตำแหน่งฮองเฮาของบุตรสาว ขยายอำนาจตระกูลไป๋ให้กว้างไกลครอบคลุม
โดยเฉพาะหลินฮวาที่แช่มชื่นกว่าผู้ใด วันนี้นางแต่งกายงดงามพิลาศล้ำประหนึ่งมางานเลี้ยงประจำพระราชวังก็ไม่ปาน กิริยาแช่มช้อยเสริมความเป็นโฉมสะคราญกว่าทุกวัน ปิ่นระย้าถูกประโคมปักบนเรือนผมจนคล้ายนางสวรรค์สูงส่งเหนือทุกภพ
“ไม่ต้องมากพิธี นั่งลงเถิด”
รัชทายาทหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มนุ่มเว้นระยะห่างพอควร ก่อนเดินมานั่งลงยังโต๊ะทรงเตี้ยอีกทางฝั่งหนึ่งกับมารดา
สายตาคู่คมไม่แม้แต่จะเหลือบแลสตรีอีกทางว่ามองเขาด้วยดวงตาหวานเชื่อมปานใด
หลี่กุ้ยเฟยเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมมิตรไมตรี น้ำเสียงนุ่มละมุน เพื่อบรรยายความดีของสตรีสกุลไป๋ให้บุตรชายฟัง
“วันนี้ไป๋ฮูหยินมีน้ำใจนำของกำนัลมามอบให้อีกแล้ว เป็นชาอ่อนชั้นยอดจากแดนเหนือ”
วันก่อนเป็นหยกเหอเทียนหยู่จากต่างเมือง เมื่อวานยังมีหงส์สลักจากทะเลแดนใต้ วันนี้เป็นชาดีจากแดนเหนือ
มิรู้ว่าต้องการทับถมคนที่ไม่มีสิทธิ์ออกท่องเที่ยวเพราะเป็นบุปผาวังหลังหรือไร
หลี่กุ้ยเฟยให้นึกหมั่นไส้สตรีสกุลไป๋ยิ่งนัก แต่ปากกลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนไว้ไมตรีต่อผู้มาเยือนเป็นอย่างมาก เพราะถ้าหากเป็นหลินฮวามาเพียงลำพังยังพอจะเสือกไสไล่ส่งได้โดยง่าย แต่กับฮูหยินของอัครเสนาบดีไป๋แล้ว กลับมิอาจกระทำการหักหน้าอีกฝ่ายได้แต่อย่างใด
ชัดเจนว่าคุณหนูไป๋มาครานี้แผนสูงยิ่งนัก ถึงขนาดพามารดามานั่งรอ ทั้งยังนำชาชั้นยอดมามอบให้เพื่อละเลียดชิมร่วมกันอย่างยาวนาน อาจกินเวลาถึงครึ่งวันเลยทีเดียว
หลี่กุ้ยเฟยจำต้องเอ่ยอย่างเลี่ยงมิได้
“รัชทายาทอยากลองชิมหรือไม่? จะได้ถือโอกาสเสวนากับคุณหนูไป๋ไปด้วย”
สิ้นคำเชื้อเชิญของมารดา ใบหน้าหล่อเหลาของจ้าวเหว่ยยังคงประดับรอยยิ้มอันน่าหลงใหลตรงมุมปาก แต่หากมองให้ดีจะเห็นว่าเรียวตาคมกลับเย็นชามาก เขาจำต้องเอ่ยเช่นกัน
“เป็นความคิดที่ไม่เลวพ่ะย่ะค่ะ”
แววตาของหลินฮวาทอประกายพร่างพราวราวดวงดาราบนฟากฟ้ายามราตรีแห่งวสันตฤดู นางเผยสีหน้าปลื้มปริ่มยินดี คลี่ยิ้มงดงาม ยังไม่ลืมรับคำด้วยกระแสเสียงอ่อนหวาน
“หม่อมฉันดีใจที่รัชทายาททรงตอบรับไมตรีเพคะ”
นับเป็นการพูดจาคลุมเครือเหนือชั้นให้ผู้คนได้ยินโดยทั่วกัน หญิงสาวก้มหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยๆ ช้อนตาขึ้นมาใหม่ เผยแววหวานล้ำในดวงตาปานน้ำผึ้งเดือนห้า กิริยาชวนหลงใหลเย้ายวนใจเป็นอย่างมาก
หลินฮวาแสดงท่าทีโปรยเสน่ห์ชวนลุ่มหลงจนหางตาของหลี่กุ้ยเฟยกระตุกไม่หยุด
[1] ยามเซินสองเค่อ เท่ากับเวลา 15.30 น.
***
โหลดนิยายเรื่องนี้ได้แล้วที่ >>> mebmerket
วิธีการสั่งซื้ออีบุ๊คจาก meb คลิก >>> สั่งซื้อจาก mebmarket
กรณีเจอปัญหาคลิกที่นี่ >> Contact us
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น