นางร้ายพ่ายรัก(ดวงใจแม่ทัพ) [ภาคต่อจอมใจจอมมาร]

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่8 เข้าเฝ้ารับพระราชทานรางวัล2

ฟางหลันถึงกับกะพริบตาปริบๆ มองตามสายตาสวยหวานหยาดเยิ้มขององค์หญิงผู้นั้น

จึงได้เห็นไหล่หนาของหยวนจงสั่นเทาน้อยๆ คล้ายกับกำลังพยายามเก็บข่มความเสียใจอย่างสุดซึ้ง

หญิงสาวยิ่งงุนงงไปกันใหญ่ จึงเงยหน้ามองฮ่องเต้ว่ากำลังตรัสสิ่งใด ถึงทำให้หยวนจงมีอาการเช่นนั้น

สุรเสียงเนิบช้าทว่าเปี่ยมบารมีของโจวเหวินหลงฮ่องเต้เปล่งออกมาทางแม่ทัพคู่พระทัย “ผลงานของท่านแม่ทัพหยวนเป็นที่ประจักษ์แก่เรายิ่งนัก”

พระองค์ผินพระพักตร์ไปทางองค์หญิงผู้ที่กำลังมีท่าทางเอียงอายแล้วทรงตรัสต่อว่า “องค์หญิงเหม่ยเหยาของเราปีนี้ก็ถึงวัยออกเรือนแล้ว ช่างเหมาะสมยิ่งนัก...”

ประโยคจบเพียงเท่านั้น ทว่าหยวนจงถึงกับเงยหน้ามองฮ่องเต้แบบชะงักงัน

ฟางหลันมองไม่เห็นสายตาของเขา เพราะว่ากำลังคุกเข่าอยู่ทางด้านหลัง แต่ทว่าไหล่หนาของเขาที่กำลังสั่นเทาทำเอาเรียวคิ้วนางถึงกับขมวดพันกันอย่างฉงน

ชั่วจังหวะนั้น สายตาของขุนนางหลายคนมองหยวนจงเป็นตาเดียวกัน ความหมายทางสายตาของพวกเขาเหล่านั้น

บางคนเยาะหยัน บางคนเห็นใจ บางคนถึงกับสงสารระคนเวทนา

มิรู้ได้ว่าเกิดสิ่งใด ฟางหลันให้รู้สึกใคร่รู้ยิ่งนัก

ทว่าเพียงอึดใจนางก็ได้รับความกระจ่าง เพราะว่าฝ่ายหยวนจงก้มหน้าแทบโขกศีรษะกับพื้นแล้วกล่าวเสียงแตกพร่าว่า

“โฉมงามยามแปรผัน ถามใจนั้นทุกข์ระทมสักเท่าใด ดังสายน้ำที่ไหลไปไม่หวนคืน ทูลฝ่าบาท กระหม่อมมิกล้ารับความดีความชอบแต่เพียงผู้เดียวพ่ะย่ะค่ะ”

แค่ประโยคเดียวตอบความของฟางหลัน และปฏิเสธได้อย่างมีชั้นเชิงต่อองค์เหนือหัว

ความหมายคือ หยวนจงยังคงเสียใจอย่างที่สุดกับเหม่ยฮว๋า ภรรยาพระราชทานคนเก่าที่ลอบคบชู้หยามเกียรติเขา ส่วนรางวัลที่ชนะศึกครานี้ตามความหมายก่อนหน้าคือ ฮ่องเต้จะทรงยกพระธิดานามว่าเหม่ยเหยาให้เป็นรางวัลแก่หยวนจง เขาจึงปฏิเสธองค์หญิงผู้นั้นด้วยการยกความดีความชอบเผื่อแผ่ให้ลูกน้องทั้งหลายอย่างใจกว้าง ดังนั้น รางวัลสมรสพระราชทานที่ยังไม่ทันได้หลุดออกจากพระโอษฐ์ จึงเป็นอันต้องตกไป

เหล่าขุนนางที่พอจะทราบเรื่องราวอันอื้อฉาว รีบก้มหน้าหลุบตา ไม่กล้าแสดงสีหน้าสมเพชชัดเจนจนเกินไป ด้วยอาจจะทำให้เคืองขุ่นพระทัยต่อหน้าพระพักตร์ และอาจจะเป็นปรปักษ์กับสกุลหยวนโดยไม่รู้ตัว

เหล่าทหารติดตามที่สนิทกันย่อมเข้าใจความนัยและรู้สึกเห็นใจหัวหน้าตนอยู่หลายส่วน

ทว่าพวกเขากลับพากันเกร็งตัวด้วยไม่เคยได้รับความดีความชอบอันใดมาก่อน

เพราะว่าแม่ทัพหยวนจงมักจะรับความดีความชอบแต่เพียงผู้เดียวเสมอมา ไม่เคยเผื่อแผ่ให้ใครเลยสักครั้ง ทว่าวันนี้พวกเขาจึงได้เปิดหูเปิดตาและเคารพรักท่านแม่ทัพเพิ่มขึ้นแล้ว

หยวนจงล้วนเข้าใจทุกความคิดและทุกกิริยาอาการของผู้คนในท้องพระโรง เพราะว่าเขาตั้งใจให้เป็นเช่นนั้น หาไม่แล้ว ฮ่องเต้คงบังคับให้เขาแต่งงานกับสตรีที่เขามิได้รักอีกเป็นแน่

หึ! ครานี้ทรงอย่าได้คิดว่าจะยัดเยียดสตรีนางใดแก่คนอย่างหยวนจงเชียว!

มุมปากบนใบหน้าหล่อเหลาลอบยกโค้งอย่างสาแก่ใจแวบหนึ่ง นัยน์ตาฉายประกายเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายวาบผ่าน เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนการ

แม่ทัพหนุ่มมักเป็นเช่นนี้ เขาหาใช่บุรุษที่ฉลาดปราดเปรื่องเพียงการศึกในสมรภูมิรบไม่ หากแต่เขายังคงมากไปด้วยเหลี่ยมเล่ห์มารยาไม่ต่างจากอิสตรีเลยสักนิด

ต่อให้เป็นการศึกกับสตรี เขาก็ไม่หวั่น

ชายหนุ่มยังคงเสแสร้งต่อเนื่องได้อย่างแนบเนียน ช่วงไหล่บึกบึนยังคงสั่นเทา สายตาเรียวคมยังคงเผยความเศร้าสลดไม่สร่างซา เส้นเสียงยังคงสั่นพร่า น่าเห็นใจนัก

“ขอพระองค์ทรงพิจารณาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

สีพระพักตร์ของฮ่องเต้พลันมืดครึ้ม ทว่ากลับมิอาจตรัสสิ่งใด ด้วยยังคงระลึกได้ถึงความผิดอันน่าอับอายของเหม่ยฮว๋าหนึ่งในพระธิดาของพระองค์ที่ทรงมอบให้หยวนจงก่อนหน้า

นางลอบคบชู้คาเรือนในจวนแม่ทัพหยวน เรื่องนี้ในสายตาของบุรุษด้วยกัน นับได้ว่าร้ายแรงสร้างความอัปยศอดสูต่อชีวิตชาติบุรุษไม่สิ้นสุด

จักพรรดิโจวเหวินหลงจึงเลือกที่จะไม่ตรัสถึงเรื่องนี้อีก พระองค์ทรงเปลี่ยนประเด็นไปเป็นเรื่องอื่นแทนในทันที

นอกจากทุกคนจะหลงกลต่อความเจ้าเล่ห์เหลือร้ายของหยวนจงแล้ว อดีตเจ้าสำนักหมื่นดาราฉายาจิ้งจอกพันปีอย่างฟางหลัน ก็ยังไม่เว้น

หญิงสาวถึงกับเม้มปากแน่น สายตาคู่งามสั่นไหวระริก นึกเห็นใจหยวนจงเหลือจะกล่าว

นางยิ่งตั้งปณิธานแน่นแน่มากกว่าที่เคย

เพื่อเป็นการช่วยเหลือเขาที่สูญเสียเกียรติยศไปจนบังเกิดหลุมดำเกาะกุมใจ นางจะรักเขาแต่เพียงผู้เดียว

และจะเป็นสตรีที่คู่ควรกับเขาให้จงได้!

อา...สตรีที่คู่ควรกับท่านแม่ทัพแห่งราชสำนักต้องเป็นเช่นไรหนอ นางขอทบทวนก่อน

ต้องเป็นสตรีในห้องหอ ต้องอ่อนหวานนุ่มนวล ต้องสูงศักดิ์หรือไม่ก็อยู่ในตระกูลใหญ่ ต้องเป็นธิดาสายหลัก ต้องมีสกุลหนุนหลัง ต้องมากอำนาจเข้าไว้

อืม...ทวนไปทวนมาก็ได้แต่กะพริบตาปริบๆ

นางมิใช่สตรีตามแบบฉบับเลยสักข้อเดียว

แน่นอนว่าฟางหลันหาใช่สตรีในห้องหอ เพราะว่านางท่องยุทธภพไปทั่ว ไม่เคยเลยที่จะอยู่แต่ในห้องหับประหนึ่งดังผ้าไหมใยบางพับเก็บอย่างดี

ความอ่อนหวานนุ่มนวลก็ไม่มี ความสูงศักดิ์ยิ่งไม่ใช่ สกุลหนุนหลังหรือก็ตายกันไปหมดแล้ว

โอ้! มีอยู่สองข้อที่นางทำได้นะ

หนึ่งคือนางเป็นธิดาสายหลัก บิดามารดารักเดียวใจเดียว ผัวเดียวเมียเดียว

ส่วนอำนาจก็พอมีบ้าง เพียงแต่เป็นสายยุทธภพ

หาใช่สายราชสำนักไม่!

ฟางหลันคิดไปคิดมาด้วยสีหน้าปรับเปลี่ยนคล้ายเล่นงิ้ว ประเดี๋ยวหรี่ตา ประเดี๋ยวตาโต จนชายหนุ่มที่เดินข้างกายกันต้องสะกิดไหล่มน

“เป็นอะไร?”

“หืม”

หญิงสาวพลันได้สติ แล้วมองซ้ายแลขวาเห็นรอบด้านที่เปลี่ยนไป ทั้งยังไร้ทหารติดตาม

“อ๊ะ! ออกมาจากท้องพระโรงแล้วหรือ?”

หยวนจงที่เดินเคียงนางเพื่อพานางชมอุทยานหลวงถึงกับขมวดคิ้วมุ่นเล็กน้อยแล้วเอ่ยเสียงต่ำว่า “เจ้าไม่สนใจข้าที่พาชมสวนดอกไม้เลยหรือ? เกินไปไหม?”

ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่า ตนเองเป็นบุรุษผู้แง่งอนยิ่งกว่าสตรีตั้งแต่เมื่อใด แต่เขาก็กำลังเป็นอยู่อย่างไม่อาจปฏิเสธได้

ฟางหลันจึงแย้มยิ้มเฉิดฉัน “ข้าคิดอะไรเพลินไปหน่อย”

แววตาชั่วร้ายน่าหลงใหลของหยวนจงพลันจ้องเขม็ง ก่อนเอ่ยเสียงเครียด “คิดอันใด? คิดถึงใคร?”

แม่ทัพหนุ่มผู้หยิ่งทระนงองอาจ นอกจากจะแง่งอนเกินงาม ยังขี้หึงอีกด้วย แต่เขากลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด

ผู้ถูกกดดันปั้นหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ น่ารักยิ่งนัก ตอบกลับเสียงหวาน “คิดถึงท่านอย่างไรเล่า!”

เพียงประโยคเดียว ฟ้าครึ้มพลันสว่างจ้าอยู่ภายในใจของหยวนจง ถึงแม้ว่ายามนี้คนงามจะมีใบหน้าบุรุษปกปิด แต่เสน่ห์นางมิได้ลดทอนลงไปเลย

ชายหนุ่มถึงกับผินหน้าเสมองไปทางอื่นด้วยท่าทางหยิ่งผยอง แต่ใบหูกลับแดงก่ำไปทั้งแถบ

*****

คลิกเรื่องที่เกี่ยวข้อง >>>จอมใจจอมมาร

ฉบับอีบุ๊ค คลิก>>>

นางร้ายพ่ายรัก(ดวงใจแม่ทัพ) หลี่หง www.mebmarket.com กาลก่อน เขามักจะได้ลิ้มลองหญิงงามจนอิ่มหนำทุกค่ำคืน แต่ยามนี้เขามิใคร่อยากจะทำเช่นนั้น แค่คิดว่ายามร่วมรักกับสตรีอื่นแล้วมีใบหน้าของนางมารตนหนึ่งลอยมา ตามด้วยกรงเล็บเข้าจิกหน้าเขา แหวกอกเขา จังหวะที่กำลังเสพสมก็พลันหยุดลงจนอารมณ์หดหาย มิใช่ว่ากลัวตาย แต่ไม่รู้ว่าทำไม นางมารตนนั้นช่างน่ากลัวนัก! หากนางโกรธเขาขึ้นมาจริงๆ เขาต้องบ้าตายเป็นแน่!