ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวใช้พระกาฬ

    ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่28 ผลการประลอง1

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 23K
      2.07K
      11 พ.ค. 66

    หลังพุ่มไม้เย็นสบาย ยามเมื่อสายลมพัดโชยปะทะผิวแก้ม

    หนี่ม่านหาได้รับรู้สายลมอบอุ่นแปลกประหลาดจากปลายจมูกของบางคนที่ไล้ใกล้ๆ ตรงข้างแก้มไม่ เพราะว่านางกำลังตกอยู่ในภวังค์นึกคิดแห่งตนจนเข้าขั้นหมกมุ่นโดยไม่รู้ตัว

    คุณหนูหนิงเหมยของนางต้องเผชิญชะตากรรมใดบ้าง นางย่อมรู้แจ้ง ทั้งถูกกลั่นแกล้ง ทั้งถูกดูแคลน ถูกกระทำอย่างย่ำแย่จากคนในบ้านของตนเอง นายท่านหลิ่งผู้เป็นบิดาก็ไม่สนใจ ฮูหยินรองยิ่งเห็นเป็นหนามตำใจ คุณหนูรองยิ่งกว่าอสรพิษร้าย

    คุณหนูของนางถูกไล่ให้เดินทางมายังวัดห่างไกล ซ้ำร้ายยังถูกว่าจ้างให้มีโจรป่ามาทำร้ายหมายย่ำยี ตามด้วยกลุ่มคนชุดดำปริศนาลอบสังหาร ที่แย่ยิ่งกว่าคือถูกบ่าวรับใช้ที่เป็นเพียงนางกำนัลด่าทอหยามเหยียดศักดิ์ศรีจนถึงขั้นจะตบตี    

    อา...ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกร้อนรุ่ม เริ่มรับรู้ได้ถึงหายนะในทุกๆ วัน

    และแล้วหนี่ม่านก็เริ่มตระหนัก ได้อยู่ด้วยกันและใกล้ชิดกันมาหลายวันกับหนิงเหมย หญิงสาวจึงทั้งรักทั้งเคารพเจ้านายของตนยิ่งนัก

    นางได้ยินอาเจินพูดว่าอย่างไรนะ

    มีอำนาจย่อมบันดาลได้ทุกสิ่งอย่างนั้นหรือ?

    หากเป็นเช่นนั้น คุณหนูของนางจะต้องไม่ลำบากอีกเป็นแน่!

    แววตาคู่งามพลันแปรเปลี่ยน จากใสซื่อเป็นแวววาว เมื่อหญิงสาวคิดได้จนเห็นแจ้งในทุกสิ่ง

    หากอยากอยู่ได้ในโลกแห่งความเป็นจริง การเอาตัวรอดโดยไร้หลักยึดเหนี่ยว ย่อมไม่พ้นอยู่ใต้ฝ่าเท้าของคนอื่น

    หนี่ม่านเคยเจอมาแล้ว

    นางเกิดมาไร้บิดามารดา ชีวิตของนางตกต่ำและย่ำแย่ไม่ต่างจากเดรัจฉาน เมื่อมาอยู่ในคฤหาสน์สกุลหลิ่งแล้วไม่ยอมเข้าพวกรับคำสั่งให้กลั่นแกล้งคุณหนูหนิงเหมย นางก็มักจะถูกใช้งานอย่างหนัก

    ให้ทำงานกุลีก้นครัวยังไม่พอ ยังให้นางไปผ่าฟืนขุดดินแบกหาม ให้บ่าวชายร่างใหญ่ยืนกอดอกมองนางที่เป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กทำงานที่หนักหนาเกินตัว กินก็มิได้กินดีนัก ข้าวบูดน้ำล้างเท้าเลยทีเดียว  ไม่กินก็ไม่ได้ ประเดี๋ยวอดตาย...

    หลังจากนั้นนางก็จำต้องเสแสร้งแกล้งเข้าพวก หากมีใครต้องการกลั่นแกล้งคุณหนู นางก็แค่แสร้งทำให้ แล้วรายงานกลับไปตามแผนการที่ร่วมวางไว้กับแม่นมซือเสียน

    อืม...หากนางปล่อยให้คุณหนูคิดการอยู่คนเดียว โดยไม่หาทางช่วยเหลือเมื่อมีโอกาส มิเท่ากับว่านางปล่อยให้คุณหนูกลับไปเจอขุมนรกบนดินแบบเดิมหรอกหรือ หากถือศีลกินเจครบสามเดือนแล้วอย่างไร กลับบ้านไปยังต้องเจอเรื่องเลวร้ายเช่นวันวานไม่จบไม่สิ้นอยู่ดี

    สาวใช้ตัวน้อยเอียงหน้าไปมาครุ่นคิดหนักหน่วง

    หยวนคังถึงกับต้องยืนพิงต้นไม้รอหนี่ม่านอยู่เป็นนาน เห็นนางมีหัวกลมๆ เล็กๆ แต่คิดการได้มากมายยิ่งนัก

    หากเป็นสาวใช้ของคุณหนูบ้านอื่น คงวิ่งไปสั่งตัดชุดเจ้าสาวให้เจ้านายจนเสร็จแล้วกระมัง

    แค่คิดว่าเจ้านายสบาย บ่าวอย่างนางย่อมสบายไปด้วย

    แค่นี้!

    คิดแค่เท่านี้ ยากอันใดกัน?


    ในขณะที่หนี่ม่านยังคงครุ่นคิดและหยวนคังเริ่มหงุดหงิด สองชีวิตที่กำลังปะทะฝ่ามือใส่กันก็เริ่มไม่อยู่กับร่องกับรอย

    ทั้งสองกำลังประลองกันในท่วงท่าอันตราย ลำแขนและฝ่ามือน้อยๆ ของซูเจินถูกหยางเหอจินจับและตรึงเอาไว้ด้วยกระบวนท่าฝ่ามือพยัคฆ์เหล็กไหล ที่แข็งแกร่งทรงพลังแต่ไหลลื่นรัดรึง

    ซูเจินรับรู้ได้ว่าตนเองมีฝีมือยุทธ์ไม่อาจเทียบเท่ากับหยางเหอจิน นางจึงเริ่มคิดแผนการอันชั่วร้าย หากไม่ใช้เล่ห์ก็ต้องใช้กล ในเมื่อยามนี้ฝ่ามือทุกกระบวนท่าของนางถูกเขาสกัดจนสิ้น ฝ่าเท้าที่ส่งออกไปเขาก็รับได้หมด คงเหลือเพียงจมูกกับริมฝีปากแล้วล่ะ

    เมื่อคิดได้แล้วก็ยื่นหน้าหอมแก้มพี่ชายคนงามเสียเลย

    “...!?

    เจ้าของแก้มถึงกับผงะ กระบวนท่าเริ่มผิดจังหวะ เขาเซถอยหลังไปถึงหนึ่งก้าว

    มิใช่ว่าไม่เคยถูกน้องน้อยหอมแก้ม เมื่อก่อนนางทั้งหอมแก้มทั้งดูดปลายคางเขา จนน้ำลายของนางเต็มใบหน้าของเขาไปหมด

    หากแต่ยามนี้...

    ฮึ่ม! เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม นางแอบกินเต้าหู้เขาอีกแล้ว

    ถึงแม้ในใจของหยางเหอจินจะโกรธกรุ่น แต่ใบหน้าของเขากลับเห่อแดง ใบหูของเขาร้อนฉ่าลากยาวไปถึงลำคอ เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าส่งสายตาดุดันห้ามปราม มิให้คนงามทำรุ่มร่ามวไปถึงลำคอ เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าส่งสายตาดุดันห้ามปราม มิให้คนงามทาายของนางจนเกินไป

    แต่ก็หาได้มีผลอันใดกับซูเจินไม่ นางยังคงรักษาความเร็วในการแอบกินเต้าหู้พี่ชายคนงามของนาง

    เมื่อหยางเหอจินก้าวถอยหลังหนึ่งจังหวะ ซูเจินก็ก้าวตามเข้าหนึ่งจังหวะ แล้วหอมแก้มเขาอีกหนึ่งที

    อืม...ไม่รู้ว่าทำไม กลิ่นกายของเขาช่างคุ้นชิน ให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด นางอยากจะกระโดดกอดคอเขา แล้วเอาใบหน้ามุดเข้าไปในแผงอกเขา กลิ้งใบหน้าขลุกขลักไปมา แล้วหลับซบอยู่ตรงนั้น

    หากได้เขากล่อมให้หลับใหล นางคงจะฝันดีไม่น้อย

    เมื่อคิดได้แล้วก็กระโดดตามพี่ชายตรงหน้าไปติดๆ หยางเหอจินถึงกับกระโดดหนีน้องน้อยแบบไม่คิดชีวิต เกิดเป็นภาพชวนให้ได้ความคิด ว่าฝ่ายบุรุษกำลังพ่ายแพ้ให้กับฝ่ายสตรีเสียแล้ว...

    เมื่อผลการประลองออกมาเป็นแบบนั้น หนิงเหมยจึงได้แต่ยืนตัวเกร็งลำตัวชาวาบ เฟยหลงเซียนรีบยกยิ้มพึงพอใจแล้วหันหน้ามามองว่าที่พระชายาของตนในทันที

    “คนของเจ้าชนะ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมาพร้อมนัยน์ตากรุ้มกริ่ม

    หนิงเหมยจึงทำได้เพียงเม้มปากแน่นไร้วาจาใดเอื้อนเอ่ย

    อันที่จริงการที่คนของตนเองชนะนั้น ย่อมนับได้ว่าเป็นเรื่องดี หากแต่เงื่อนไขของอาเจินนั้น ก็คือนางต้องแต่งงานกับเขามิใช่หรือไร?

    อาเจินนะอาเจิน...

    หญิงสาวได้แต่โอดครวญในใจ


    นิยายสาวใช้พระกาฬ ฉบับจบบริบูรณ์ คลิก>>>สาวใช้พระกาฬ(ภาค 1)





    นิยายสาวใช้พระกาฬ ฉบับ E-Book คลิก>>>สาวใช้พระกาฬ

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTU0NTM5NSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6Ijg1ODk5Ijt9

    Thumbnail Seller Link
    สาวใช้พระกาฬ
    หลี่หง
    www.mebmarket.com
    จะเป็นอย่างไรเมื่อทายาทสาวน้อยจ้าวยุทธ์ ต้องมาอยู่ในคราบสาวใช้ของนายสาวผู้อ่อนแอ..."คุณหนูท่านรักบุรุษผู้นั้น""ข้ากับเขาคบหากันมา...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×