คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่27 ครุ่นคิด
ในขณะที่การต่อสู้ระหว่างหยางเหอจินกับซูเจินกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด
หนี่ม่านที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเหตุการณ์ต่อสู้ตรงหลังพุ่มไม้จึงทำหน้าที่เตรียมยาเอาไว้ให้พร้อม
ตั้งแต่เจออาเจินคราแรก อาเจินก็บาดเจ็บ เมื่อเดินทางด้วยกัน อาเจินก็ทำหน้าที่เป็นองครักษ์ให้คุณหนูกับนาง ไม่ว่าจะเป็นโจรป่า กลุ่มชุดดำปริศนา และต่อมาก็นางกำนัลบ้าอำนาจ เห็นได้ชัดแล้วว่าอาเจินต้องการยาตลอดเวลา
เหตุที่สาวใช้ตัวน้อยคิดถึงแต่เรื่องบาดเจ็บของซูเจิน ก็เพราะเรื่องแต่งงานที่เป็นปัญหาหลักนั้น เป็นเรื่องของหนิงเหมย ซึ่งบ่าวอย่างนางไม่อาจล้ำเส้นการตัดสินใจของเจ้านายได้ ไม่ว่าเจ้านายจะแต่งหรือไม่แต่งงานกับใคร บ่าวอย่างนางล้วนต้องโอนอ่อนผ่อนตามทั้งสิ้น
หน้าที่ของสาวใช้ คือดูแลปรนนิบัติเจ้านายก็เท่านั้น หาใช่ยุ่งเรื่องส่วนตัว หรือยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวความรักของเจ้านายไม่
หยวนคังที่ทำหน้าที่องครักษ์เงาให้เจ้านายตั้งแต่เยาว์วัย คล้ายดั่งสหายกึ่งเจ้านายมาแต่ไหนแต่ไร กำลังรู้สึกว่าเฟยหลงเซียนไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างยิ่งยวด
เหตุที่เขาคิดอย่างนั้นก็เพราะว่าองค์รัชทายาทผู้ครองตัวสันโดษ ยังมิได้แต่งสตรีนางใดเข้าวังจนอายุป่านนี้ กำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่ของชายในวัยฉกรรจ์
บุรุษด้วยกันย่อมเข้าใจกัน หากชายหนุ่มในวัยกำดัดเกิดอารมณ์พลุ่งพล่านต้องการปลดปล่อย หญิงงดงามที่อยากนอนใต้ร่างพระองค์มีมากมายนัก เพียงแค่ปรายตามองก็ยกกระโปรงวิ่งตามไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
หากแต่สตรีตรงหน้าพระองค์ในยามนี้กลับไม่ใช่
เห็นได้ชัดแล้วว่า ความสำคัญของคุณหนูผู้นี้ในใจของรัชทายาทอยู่ในระดับใด
ยิ่งมาได้เห็นกับตาว่า คุณหนูผู้นี้ ที่ทำตัวเป็นเพียงสตรีธรรมดา แต่กลับมีสาวใช้ไม่ธรรมดา ยิ่งน่าสนใจ!
หยวนคังครุ่นคิดพลางปรายตามองการต่อสู้ของยอดฝีมือทั้งสอง
ทั้งกระบวนท่าที่ใช้ประลอง ทั้งขุมพลังที่มองไม่เห็น องครักษ์หนุ่มรับรู้ได้ว่า สองคนนั้นเหนือสามัญมากนัก!
ท่านอ๋องผู้นี้นับได้ว่าเป็นบุรุษเหนือบุรุษมาแต่ไหนแต่ไร พระองค์ทระนงองอาจและหยิ่งยโสจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ฝีมือการศึกไม่เป็นสองรองใคร แม่ทัพทั้งหลายที่ได้ฉายาเทพสงครามและปีศาจกำราบศึกยังต้องยอมลงให้
แต่กับสาวน้อยตากลมที่เป็นเพียงสาวใช้ผู้นั้น กลับสามารถต่อกรกับพระองค์ได้ นั่นจึงนับได้ว่าไม่ธรรมดา!
และที่เหนือกว่าก็คือคุณหนูหน้าหวานที่เป็นเจ้านายของนาง
คนผู้หนึ่ง ที่มีฝีมือสูงส่งเช่นนั้น กลับถูกชะตาต้องใจ คิดติดตามคุณหนูท่าทางนุ่มนิ่มเหลือเกินผู้นี้
เรื่องนี้ยิ่งนับได้ว่าไม่ธรรมดา!
คุณหนูผู้นี้ต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการมากเป็นแน่!
เช่นนั้นแล้ว นางช่างเหมาะสมยิ่งนักกับเจ้านายของเขา!
แต่นางช่างไม่รู้ตัวเอาเสียเลยว่าตนเองเป็นสตรีที่โชคดีปานใด
รัชทายาทเฟยหลงเซียนนั้น เป็นบุรุษที่มีพระบิดาเป็นฮ่องเต้มากความสามารถและมีมารดาเป็นฮองเฮาเหนือสตรีทั่วทั้งแคว้น ทั้งสองพระองค์ทรงวางฐานอำนาจเอาไว้ให้รัชทายาทแล้วอย่างดีเยี่ยม เรื่องการเมืองหาใช่เรื่องที่ต้องกังวลไม่ เรื่องสตรีวังหลังยิ่งมิต้องใส่ใจ
องครักษ์หนุ่มผู้จงรักภักดีครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียดเบ็ดเสร็จ จึงเริ่มหาวิธีช่วยเหลือนายเหนือหัวกับสตรีของพระองค์ทันที
และเป้าหมายของเขามิใช่อื่นใด หากแต่เป็นหนี่ม่านนั่นเอง!
นางคือสาวใช้คนสนิทของคุณหนูหน้าหวาน ทุกเรื่องของคุณหนูคือเรื่องของสาวน้อยนางนี้
หยวนคังจึงเดินมาหยุดที่ร่างเล็กของหนี่ม่าน สายตาคมเข้มจ้องมองนางนิ่ง สร้างแรงกดดันอย่างน่าประหลาด แต่สาวใช้ตัวน้อยกลับหันหน้ามาเจอเขาแล้วให้รู้สึกถึงขวดยาเคลื่อนที่
ท่านมียาอีกหรือไม่!
นั่นคือความคิดแวบแรกของเด็กสาวเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาขององครักษ์หนุ่ม
นางยอมรับว่ายาขวดก่อนหน้าที่เขาให้มาดีมากๆ เพราะว่าริ้วรอยเล็บแหลมคมของนางกำนัลคนนั้น ไม่ทิ้งร่องแม้เพียงริ้วเดียวบนใบหน้านาง ทั้งยังให้ความรู้สึกผิวแก้มนวลเนียนเปล่งปลั่งขึ้นอีกด้วย
ยาของเขาดียิ่ง!
น้ำเสียงหวานใสจากริมฝีปากจิ้มลิ้มบนใบหน้าเรียวเล็กของหนี่ม่านเริ่มทำงาน “ท่านองครักษ์...” นางเรียกเขาเสียงหวานมาก
หยวนคังเลิกคิ้วมองนางแทนคำตอบ หากเขาต้องใช้แผนการช่วยรัชทายาทยังต้องมองกลของแม่เสือตัวน้อยที่ยามนี้กำลังทำตัวเป็นจิ้งจอกสาวมากเล่ห์
หนี่ม่านยังคงส่งสายตาสดใสพร้อมรอยยิ้มพริ้มเพรากล่าวประจบเอาใจ “ท่านกระโดดวูบไปวูบมาเพื่อคุ้มกันเจ้านาย คงเหนื่อยมากนัก ท่านควรนั่งพักเสียหน่อยนะเจ้าคะ”
หญิงสาวกล่าวพลางหันไปทางด้านหลังปัดเศษใบไผ่ที่ก้อนหินก้อนใหญ่ตรงนั้น “ท่านเชิญนั่งพักก่อนเจ้าค่ะ เชิญๆ อ้อ...” นางหันไปอีกทางหนึ่งหยิบกระบอกไม้ไผ่ที่มีน้ำใสสะอาดกับตะกร้าขนมหวานที่ถือติดมาจากในวัด “ท่านหิวหรือไม่ ทานอะไรเสียหน่อยนะเจ้าคะ”
หยวนคังยืนมองเด็กสาวตรงหน้าตาปริบๆ ความเคร่งเครียดพลันหย่อนยาน ท่วงท่าเคร่งขรึมเมื่อครู่พลันหายไป เขาเดินตามคำชักชวนของนาง
หนี่ม่านคือสาวใช้ที่มีฝีมือปรนนิบัติเก่งกาจนัก หากให้นางไปจับดาบฆ่าฟันนับว่ายังไกลห่าง แต่การดูแลทุกคนด้วยน้ำใสใจจริง นางนับได้ว่าเป็นยอดเยี่ยมแล้ว
องครักษ์หนุ่มจึงนั่งลงแต่โดยดี รับน้ำจากมือน้อยๆ ของนางมาดื่มดับกระหาย ตามด้วยกินขนมที่นางส่งให้ไปคำหนึ่ง
มิคาดว่าเขาจะใจง่ายถึงเพียงนี้ หากในน้ำในขนมมียาพิษเขาคงตายสนิทแน่แล้ว...
เมื่อได้รับการปรนนิบัติเอาใจเป็นอย่างดี หยวนคังจึงเริ่มแคลงใจ
นี่เขาแคลงใจช้าไปหรือไม่?
ชายหนุ่มรีบเอ่ยถามในทันที “เจ้าต้องการสิ่งใด?”
น้ำเสียงดุดันห้วนสั้น ทำหนี่ม่านต้องสะดุ้ง “เอ่อ...” นางเริ่มขัดเขินแสดงชัดเจนว่าเขินอายเหลือเกิน
หยวนคังมองใบหน้าแดงระเรื่อ กิริยายืนบิดตัวไปมาของคนตัวเล็กที่หน้าอกเริ่มนูนเล็กน้อยแค่นั้นอย่างนึกขัดเคืองลูกนัยน์ตา
ช่างเจ้าเล่ห์เกินวัยนัก!
“มีอะไรก็ว่ามา!” เขาส่งเสียงเข้มถามย้ำ
หนี่ม่านถึงกับตกใจรีบตอบเร็วไว “ข้าน้อยต้องการยาของท่าน!”
“...!?”
หญิงสาวรีบร่ายเหตุผลยาวเหยียด “ยาของท่านดีมากเลยเจ้าค่ะ ยาที่ร้านขายยาในตัวเมืองยังเทียบมิได้ ท่านก็เห็นแล้วว่าอาเจินของข้าเลือดร้อนปานใด ยาที่มีอยู่ไม่เคยพอใช้ คุณหนูของข้าก็มิได้เงินหนา การกินอยู่มิได้หรูหรา หากแต่ยาดีกลับจำเป็นนัก คุณหนูก็สุขภาพไม่แข็งแรงด้วยเจ้าค่ะ” นางด้านหน้าขอแบบตรงๆ ไปเลยเป็นไร ในเมื่อฐานะของพวกเขาสูงส่งปานนั้น “ท่านมีเท่าไหร่ เอามาให้หมด แล้วไปเบิกใหม่จากท้องพระคลังเถิด”
หยวนคังเกือบพลัดตกจากก้อนหินที่นั่งอยู่
เขาลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงก่อนเอ่ยเสียงปราม “ช้าก่อน”
“เจ้าคะ” หนี่ม่านเงยหน้ามองเขาอย่างใสซื่อ
จิ้งจอกน้อยช่างเจ้าเล่ห์ไร้ที่ตินัก! นั่นคือน้ำหนักในใจของราชองครักษ์ต่อเด็กสาวตรงหน้า แต่เจ้ากำลังเจ้าเล่ห์ผิดเรื่องแล้ว...
ชายหนุ่มถอนหายใจหนึ่งคราก่อนเอื้อมมือขึ้นมาจับศีรษะของหญิงสาวให้หันหน้าไปมองยังทิศทางหนึ่ง
เมื่อฝ่ามือกรุ่นร้อนวางลงบนกระหม่อมของหนี่ม่าน หญิงสาวถึงกับรู้สึกอุ่นวาบ ยืนตัวแข็งทื่อ กลายร่างเป็นหุ่นไม้
“มองทางนั้น” หยวนคังก้มหน้ากระซิบคำเพื่อชี้ชวนนางตรงหน้า
“หืม...” หนี่ม่านเบนสายตามองไปยังทิศทางนั้น นางจึงเห็นว่า ท่ามกลางการต่อสู้อันบ้าคลั่งของอาจินและอาเจิน คุณหนูของนางกับรัชทายาทกำลังยืนอยู่ด้วยกัน รัชทายาทกำลังยืนเป็นเกราะกำบังให้คุณหนูอย่างห่วงใย เรือนร่างสูงส่งงามสง่าของเขากำลังปกป้องร่างเล็กบางของคุณหนูอย่างถนอมคล้ายกับกลัวเกรงว่าอาจมีสิ่งใดมากล้ำกลาย
การต่อสู้ของอาจินและอาเจินอาจนำมาซึ่งอันตรายเพลี่ยงพล้ำจากเศษฝุ่นเศษไม้กระเด็นเข้าใส่ รัชทายาทจึงยืนคุ้มกันภัยให้คุณหนูดั่งว่าเป็นทองคำล้ำค่า
อืม...เป็นภาพที่น่าประทับใจเหลือเกิน
ในคฤหาสน์สกุลหลิ่งนั้น คุณหนูของนางเป็นสตรีที่อาภัพนัก ต้องเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยว ไร้ใครรักใคร่เหลียวแล ถูกรังแกมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย หากได้ชายที่ดีพร้อมคอยดูแลและปกป้องตลอดไปคงดียิ่ง!
หนี่ม่านเหม่อมองเจ้านายของตนนิ่งนาน วาจาอันใดมิอาจเอ่ยออกมา แต่ทว่า...ในใจบ่าวคนงามเริ่มระลึกได้แล้วในบางสิ่ง
หยวนคังไม่ปล่อยโอกาสงามๆ ตรงหน้าไป เขาก้มหน้ากระซิบใส่หูหนี่ม่านอย่างต่อเนื่อง “เจ้านายของข้าชมชอบเจ้านายของเจ้าจากใจจริง เจ้าเห็นเช่นเดียวกับข้าหรือไม่?”
สาวใช้ตัวน้อยพยักหน้าอย่างเหม่อลอยคล้ายถูกต้องมนต์
องครักษ์หนุ่มยังคงเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มร่ายมนต์ใส่อย่างต่อเนื่อง “แต่คุณหนูของเจ้ากลับไม่ยอมแต่งงานกับนายเหนือหัวของข้า เจ้าคิดว่าอย่างไร”
“อืม...” หนี่ม่านเริ่มคิดตาม
หยวนคังย่อมให้เวลานางได้คิด เขาจึงก้มหน้ามองนางนิ่งๆ สายตาคมจับจ้องอยู่ที่พวงแก้มนวลเนียนน่าหยิกของนาง
หากเจ้านายของนางยอมเป็นพระชายาให้เจ้านายของเขา สตรีนางน้อยคนนี้ย่อมต้องติดตามเข้าวังไปด้วยกัน และเขาก็จะได้เจอนางในทุกๆ วัน โอกาสหยิกแก้มนางคงมีในสักวัน
อา...
ช้าก่อน!
นี่เขากำลังคิดการอันใด!?
 |
|
ความคิดเห็น