คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ตอนที่26 ไม่ยินยอม
เนื่องจากเฟยหลงจวิ้นฮ่องเต้ทรงรับสั่งเอาไว้ว่า จะออกราชโองการสมรสพระราชทานในทันทีที่เสด็จกลับเข้าวังหลวง
หนิงเหมยที่ต้องถือศีลที่วัดฉือหนิงถึงสามเดือน จึงนำเรื่องนี้ขึ้นมากล่าวอ้างให้ชะลอเรื่องไม่คาดฝันเช่นนั้นเอาไว้ก่อน และมันก็ได้ผล คนของเฟยหลงเซียนขี่ม้าเร็วเพื่อส่งสารเรื่องนี้ให้ฝ่าบาททรงทราบ พระองค์จึงมิได้เร่งรัดอันใด หญิงสาวจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาไม่น้อย จนใครบางคนเริ่มมีสีหน้ามืดครึ้มขึ้นมาหลายส่วน
ถึงแม้เฟยหลงเซียนจะแปลกใจอยู่มากถึงการตัดสินพระทัยของพระบิดา หากแต่เรื่องนั้นกลับกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปถนัดตา เมื่อสตรีตรงหน้าปฏิเสธเขาอย่างไม่น่าให้อภัย
และเนื่องจากชายหนุ่มหญิงสาวไม่สามารถคุยกันในห้องพักของวัดเพียงสองต่อสอง ซึ่งอาจมีข้อครหา การนำพาบ่าวรับใช้เข้าร่วมฟังคงหายใจไม่ออกเพราะห้องเล็กแคบปานนั้น
และที่สำคัญพวกเขาไม่อาจยืนคุยเรื่องเหล่านี้ในอารามอันศักดิ์สิทธิ์ เพราะอาจมีสายตาตำหนิของหลวงจีนมองมา พวกเขาจึงต้องคุยกันที่สวนไผ่หลังวัด โดยมีหนี่ม่านและซูเจินคอยดูแลอยู่ห่างๆ รวมถึง หยางเหอจินและหยวนคังคอยดูต้นทางให้
เรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องสำคัญ เป็นเรื่องส่วนตัวของราชนิกุลแห่งราชวงศ์สายตรงที่ต้องขึ้นครองราชย์ในภายภาคหน้า มิใช่คุยกันในเรื่องชักชวนไปเดินเล่นหรือตกปลา ทุกชีวิตจึงดูเคร่งเครียดยิ่งนัก!
เวลานี้เป็นยามเฉิน แสงแดดยามเช้าช่างอ่อนโยน มาพร้อมกับสายลมพัดโชยไล้ไปตามยอดหญ้าพาเสื้อผ้าแพรพรรณปลิวสะบัดเบาๆ
ทั้งเส้นผมเรียบลื่นดำขลับและอาภรณ์เนื้อดีของเหล่าบุรุษและสตรีพากันยกตัวพลิ้วไหวไปตามสายลมในทิศทางเดียวกัน หากแต่ความคิดของหนุ่มสาวเหล่านั้นกลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง
หนิงเหมยและเฟยหลงเซียนยืนมองหน้ากันด้วยสายตาที่ไม่คิดจะยินยอมอันใด
ตั้งแต่เกิดจนเติบใหญ่ หนิงเหมยต้องอยู่กับบิดาที่เป็นบุรุษไร้ใจ เมื่อนางมีชายคนรัก เขาก็เป็นบุรุษไม่หนักแน่นและโลเลเปลี่ยนใจ ยิ่งกับบุรุษตรงหน้า เขาก็สูงศักดิ์จนเกินไป
ในภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไร นางล้วนเห็นภาพทั้งสิ้น
สามภรรยาสี่อนุยังน้อยไปด้วยซ้ำกับชายผู้นี้ ต่อให้ต้องตาย...นางก็จะไม่ยอมแต่งงานกับเขาเด็ดขาด!
สายตาเรียวคมบนใบหน้าหล่อเหลาของชายที่มีรูปโฉมงดงามเหนือชายทั้งแผ่นดิน กำลังรู้สึกไม่คุ้นชินอย่างยิ่งยวด เมื่อถูกรังเกียจถึงเพียงนี้
บุรุษเช่นเขาครองตนมาได้จนถึงอายุยี่สิบห้าปี โดยไม่หลงกลหลงมารยาของสตรีนางใด ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถแต่งเข้าตำหนักบูรพาได้ง่ายๆ
แต่นาง...ฮึ! ช่างบังอาจนัก!
ชายหนุ่มหญิงสาวเพียงยืนเงียบงันไร้วาจา โดยใช้สายตาแข็งกร้าวเข้าฟาดฟันกันกลางอากาศ
ซูเจินยืนหรี่ตามองรัชทายาทหนุ่มอยู่นิ่งๆ นางรับรู้เรื่องราวทุกอย่างจากหนี่ม่านมาแล้วจนหมดสิ้น
ชายผู้นี้เป็นโอรสคนสำคัญของเฟยหลงจวิ้นฮ่องเต้
เดิมทีนางคิดว่าชายวัยกลางคนผู้นั้นเป็นศัตรูตัวฉกาจของนาง แต่ประโยคที่เขาเอ่ยกับไต้ซือฉินไท่ก่อนหน้านั้น ทำให้นางได้เข้าใจในความจริงบางอย่าง หากแต่เขาก็ยังคงเป็นหมากสำคัญบนกระดานเลือดของนางอยู่ดี เขาย่อมรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับสาเหตุ หรือตัวการที่แท้จริงเกี่ยวกับการล่มสลายของสำนักนางเป็นแน่ เช่นนั้นแล้วการเข้าใกล้เขาย่อมเป็นหนทางเดียวที่จะล่วงรู้ในทุกสิ่ง ทั้งยังอาจใช้ประโยชน์ได้อีกด้วย
แต่การที่จะเข้าใกล้เขาได้ มันมิใช่เรื่องง่าย ในวังหลวงใช่ว่าใครจะเข้า ก็สามารถทำได้
แต่หากว่าหนิงเหมยแต่งงานกับรัชทายาท โดยมีนางเป็นสาวใช้ติดตามเข้าวังไปด้วย เรื่องก็คงง่ายขึ้น หึหึ!
สาวน้อยคิดไปคิดมา รอยยิ้มมุมปากพลันปรากฏ ดวงตากลมโตพลันเจ้าเล่ห์ฉายชัด ทุกกิริยาท่าทางช่างชัดเจนเผยทุกความคิด จนชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ไม่ไกลรับรู้ได้เป็นอย่างดี ทั้งยังเข้าใจในทุกสิ่ง ประหนึ่งดั่งเข้าไปนั่งกลางใจนาง
แน่นอนว่า หยางเหอจินไม่มีทางยินยอมให้น้องน้อยของเขาต้องเสี่ยงอันตรายอันใด กระทั่งตัวเขาเองยังเลือกที่จะตีตัวออกห่างจากมา
พี่ชายของเขามิใช่บุคคลธรรมดา ใครหาญกล้าไปต่อกร มิเท่ากับก้าวเท้าลงนรกหรือไร?
ในขณะที่ชายหนุ่มเพียงคิดเท่าทัน สาวน้อยของเขาก็ก้าวเท้าเข้าไปยืนขนาบข้างร่างสูงสง่าของรัชทายาทหนุ่มเสียแล้ว
“คุณหนู...” ซูเจินเริ่มเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาทอประกายกดดันมาทางหนิงเหมย “หากท่านปฏิเสธอย่างนี้ เห็นทีทุกคนคงลำบากแน่แล้ว”
หนิงเหมยถึงกับชะงัก เมื่อซูเจินออกมายืนกับเฟยหลงเซียน
ทั้งยังเอ่ยคำที่คาดไม่ถึง
สาวใช้ตากลมยังคงเอ่ยต่อ “และไม่เพียงคุณหนูเท่านั้นที่ลำบาก หรือตัวข้าน้อยและหนี่ม่านที่ลำบาก แต่ยังมีครอบครัวของคุณหนูที่ลำบากด้วย รัชทายาทเองก็ต้องแบกความรับผิดชอบเอาไว้ทั้งหมด ด้วยเรื่องที่เขาออกตัวปกป้องคุณหนู เช่นนั้นแล้วคุณหนูโปรดคิดให้ดี พิจารณาให้ถ้วนถี่ด้วยเถิดเจ้าค่ะ”
เฟยหลงเซียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยคล้ายฉงน แต่กลับนึกชอบใจสาวใช้นางนี้หนักหนา เขาจึงลอบยกยิ้มพริบตาให้นาง
ซูเจินจึงยกยิ้มส่งสัญญาณให้เขาอย่างพวกเดียวกันเต็มที่
หนิงเหมยถึงกับเม้มปากแน่น อาเจินนะอาเจิน...
หยางเหอจินเห็นเจินเจินน้อยเข้าไปช่วยเฟยหลงเซียนกดดันหนิงเหมยอย่างนั้น เขาจึงเดินเข้าไปยืนเคียงข้างหนิงเหมยบ้าง
ซูเจินถึงกับหรี่ตามอง
“เห็นได้ชัดแล้วว่าคุณหนูของเจ้ายังไม่พร้อม” หยางเหอจินเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำทรงพลังสายตาดำขลับทอประกายเฉียบขาด ทำให้คนฟังแทบกลั้นหายใจ “นางไม่อาจแต่งงานให้รัชทายาทได้ การหักหาญน้ำใจกันเกินไปยังนับว่าเป็นบุรุษอยู่หรือไม่?”
เขากล่าวถึงเฟยหลงเซียนแต่สายตาคู่คมกลับมองตรงที่ซูเจิน
หนิงเหมยให้รู้สึกโล่งอกยิ่งนัก
แต่เฟยหลงเซียนถึงกับหางคิ้วกระตุก ท่านอานะท่านอา...
ซูเจินยังไม่ยอม นางรีบเอ่ย “เรื่องนี้กระทบกับทุกคน หาใช่เพียงมดปลวกอย่างพวกเราไม่ แต่หากพวกเรามีอำนาจขึ้นมา ใครก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้” นางเอ่ยกับหนิงเหมยแต่สายตากลมโตกลับมองที่หยางเหอจิน
“มีอำนาจแล้วอย่างไร ความสุขอยู่ที่ใด” หยางเหอจินไม่ยอมเช่นกัน
“เพราะอำนาจจึงบันดาลได้ทุกสิ่ง คุณหนูควรตระหนักเอาไว้” ซูเจินเริ่มเสียงดัง
“เพราะอำนาจเผาผลาญทุกสิ่ง รัชทายาทควรได้ตระหนักให้ดี” หยางเหอจินยิ่งเสียงเข้ม
“คุณหนูควรแต่งงาน” สาวใช้ตากลมเริ่มบันดาลโทสะ นางเอ่ยคำพร้อมก้าวเท้ามาด้านหน้าหนึ่งก้าว “ต้องแต่งกับรัชทายาทเท่านั้น”
เฟยหลงเซียนอยากยกนิ้วให้สาวน้อยด้านข้างเหลือเกิน นางช่างยอดเยี่ยม!
“รัชทายาทไม่ควรบังคับใคร” หยางเหอจินก้าวเท้าขึ้นหน้าบ้าง “การบังคับจิตใจ หาใช่วิถีของบุรุษ!”
หนิงเหมยอยากจะคารวะพี่ชายข้างกายเหลือเกิน เขาช่างตรงใจ
“ต้องแต่ง!” ซูเจินเริ่มตวาดก้อง
“ไม่แต่ง!” หยางเหอจินเริ่มคำราม
“พี่ชาย!” ซูเจินเริ่มทนไม่ไหว
“อันใด?” หยางเหอจินเริ่มขบกราม
หญิงสาวนัยน์ตากลมใสเริ่มเดือดดาล นางถอยหลังไปสองก้าวแล้วชี้หน้าท้าทาย “ข้าขอท้าประลอง”
หยางเหอจินพลันชะงัก
ซูเจินยังไม่หยุด “ข้าขอท้าท่าน มาสู้กับข้า!”
ชายหนุ่มผู้ถูกท้าทายเพียงแค่นเสียงต่ำในลำคอ “เจ้าช่างกล้า!”
“แน่นอนข้ากล้า”
“ได้...”
หยางเหอจินถอยหลังไปสามก้าว ยอมตามใจน้องน้อยแต่โดยดี
ซูเจินหยิบมีดสั้นออกมา หากแต่นางรับรู้ได้ดีว่ามันช่างร้ายกาจ อีกทั้งพี่ชายคนงามตรงหน้าก็เป็นคนซื้อให้ เขานับว่าเป็นเจ้าของมันกึ่งหนึ่ง อาวุธที่ดีไม่ควรทำร้ายเจ้าของ เช่นนั้นแล้วนางจะไม่ใช้มัน
เมื่อคิดได้ดังนั้นนางจึงฝากมีดสั้นเอาไว้ที่หนิงเหมย “คุณหนูถือเอาไว้”
หนิงเหมยรับมาถือไว้พลางกะพริบตาปริบๆ
พวกเขาเอาจริงหรือไม่?
เฟยหลงเซียนเริ่มเห็นเค้าลางไม่ดี เขาจึงรีบเดินเข้าหาหนิงเหมย หมายป้องกันนางจากการปะทะกันของสองยอดฝีมือ
หนิงเหมยเดินเข้าหาเฟยหลงเซียนโดยไม่รู้ตัว สองมือถือมีดสั้นเอาไว้แน่น รักษาของสำคัญให้อาเจินเต็มที่
สองชายหญิงที่ยังลังเลเรื่องแต่งงานกัน กลับยืนใกล้ชิดสนิทสนมกันเสียอย่างนั้น
อึดใจ…การต่อสู้พลันบังเกิด
หยางเหอจินและซูเจินก้าวเท้าถอยหลังไปอีกสองก้าวก่อนจะพุ่งกายเข้าหากันอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือของคนทั้งคู่เข้าปะทะเสียงดังฟึ่บฟั่บ ขุมพลังที่มองไม่เห็นแผ่กระจายโดยรอบเรือนกายของคนทั้งสอง
การประลองเกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างดุเดือด สายลมที่โชยแผ่วเริ่มโบกพัดรุนแรง ไม่เพียงต้นหญ้าที่ไหวเอน หากแต่เป็นต้นไผ่ที่ต่างพร้อมใจกันลู่ลมจนลำต้นเอียง
เฟยหลงเซียนถึงกับยืนกอดหนิงเหมยแน่น
ส่วนหนิงเหมยถึงกับตัวสั่นระริก คาดไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะบานปลายไปเช่นนี้
 |
|
ความคิดเห็น