คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่14 ของดี
บนลานกว้างของผืนดินที่มีต้นหญ้าหนานุ่มอยู่เต็มพื้นที่ถัดออกมาจากบ่อน้ำร้อนไม่ไกลกัน
เฟยหลงเซียนถูกจับประคองโดยหนิงเหมยและหนี่ม่านให้มาล้มตัวลงนอนแผ่อยู่บนพื้นหญ้าอย่างทุลักทุเล ชายหนุ่มยังคงทำทีเป็นสลบไม่ได้สติได้อย่างแนบเนียนตามแผนชายงามของตน
หนิงเหมยเห็นเขาบาดเจ็บก็ให้รู้สึกผิดยิ่งนัก ด้วยศัตรูนิรนามพวกนั้นมีเป้าหมายมาที่นางอย่างชัดแจ้ง
หาใช่ชายตรงหน้านางในยามนี้ไม่!
“เจ้ารีบไปเอาชุดของเขามาทีเถิด” หนิงเหมยเอ่ยเสียงนุ่มสั่งการสาวใช้ นางค่อนข้างแน่ใจว่าเหตุการณ์ยามนี้สงบดีด้วยชายชุดสีน้ำตาลที่นำพาความฉงนมาสู่นางไม่สร่างซา นางจึงกล้าให้หนี่ม่านวิ่งไปทางบ่อน้ำอีกบ่อหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากบ่อตรงนี้มากนัก "เจ้าลองวิ่งไปดูที่บ่อน้ำร้อนถัดจากตรงนั้น"
ทั้งๆ ที่นางเน้นย้ำชายสองคนนี้แล้วเชียวว่าให้รั้งอยู่ที่ด้านนอก มิให้เข้ามาที่บ่อน้ำร้อน แต่พวกเขาก็ยังถือวิสาสะเข้ามาเปลื้องผ้าแช่น้ำร้อนจนได้ แต่จะว่าไป นางกลับรู้สึกได้ว่าพวกเขาไม่ธรรมดา พวกเขาคล้ายกับรู้จักบ่อน้ำพุร้อนนี้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังมียอดฝีมือคอยดูแลเขายามมีภัย
นางอดสงสัยไม่ได้ว่า บางทีพวกเขาอาจจะเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ บางทีอาจจะเป็นนางมากกว่าที่เป็นฝ่ายถือวิสาสะเข้ามา
อา...แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อนเถิด
หญิงสาวนั่งมองชายหนุ่มผู้บาดเจ็บไร้สติอย่างพินิจพิจารณา เห็นได้ชัดว่าเขาต้องมารับเคราะห์เพราะนางอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่มีบาดแผล แต่ทว่าเขาสลบไปเยี่ยงนี้มิรู้ว่าต้องพิษหรือไม่
แต่คงไม่หรอกกระมัง!
หนิงเหมยคิดอย่างนั้นเมื่อมองสีหน้าของชายผู้หลับใหล นางเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขายังคงมีสีเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดี ริมฝีปากก็ยังคงสีแดงสดหาได้ซีดเซียว เมื่อก้มหน้าลงฟังเสียงลมหายใจใกล้ๆ ก็รับรู้ได้ว่าลมหายใจของเขาปกติดี มิได้กระชั้นถี่หรือขาดห้วง
เอ...แต่ทำไมยังไม่ฟื้น?
ใบหน้างดงามเริ่มฉายแววฉงน นางขยับพวงแก้มและปลายจมูกเฉียดไปมากับวงหน้าคมคายของชายหนุ่ม
เฟยหลงเซียนรู้สึกถึงกลิ่นกายหอมหวนรัญจวนใจ ทำเอากายแกร่งถึงกับออกอาการสั่นสะท้าน ลมหายใจร้อนผะผ่าว
เมื่อเสี้ยวหน้าของหนิงเหมยถูกลมหายใจกรุ่นร้อนพ่นใส่ นางถึงกับตกใจจนทำอันใดไม่ถูก
แย่แล้ว! สงสัยอาการบาดเจ็บกำเริบ
“อาเซียน อดทนไว้” หญิงสาวรีบเอ่ยปลอบอย่างห่วงใย “ท่านต้องไม่เป็นไร” นางกระซิบพลางลูบแก้มเขา
เฟยหลงเซียนยิ่งใจเต้นแรง สตรีผู้เย็นชานางนี้ทำเอาเขาแทบคลั่ง น่าแปลกใจยิ่ง!
“มาแล้วเจ้าค่ะคุณหนู” หนี่ม่านวิ่งกระหืดกระหอบกลับมาพร้อมเสื้อผ้าบุรุษสีเงินยวง
หนิงเหมยรับมาแล้วเริ่มลงมือสวมใส่ให้เขาด้วยตนเองโดยมีหนี่ม่านคอยช่วยจับประคอง แต่กระนั้นนางก็หน้าแดงซ่านไปหมดเมื่อต้องสัมผัสบุรุษเช่นนี้ ทำเอาใจนางเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว
หนี่ม่านเองก็หน้าแดงไม่แพ้กัน นางขัดเขินยากเก็บอาการ แต่นัยน์ตากลับพราวระยับยากเก็บข่มยิ่งกว่า นางหัวเราะคิกคักตามประสา ยิ่งได้มองกล้ามแน่นๆ แขนล่ำๆ แบบชิดใกล้ก็ให้รู้สึกชื่นชอบหนักหนา ชายงามยิ่งพิศก็ยิ่งงาม เรือนร่างของเขาดั่งฟ้าประทานเลยทีเดียว
อา...ทั้งขาวทั้งเนียน
สาวใช้เริ่มจิตหลุดความคิดล่องลอย...
แต่บุคคลที่กำลังพึงใจยิ่งกว่าใคร คงหนีไม่พ้นชายผู้หลับใหล
เฟยหลงเซียนลอบยกยิ้มชมชอบยิ่งนักกับฝ่ามือนุ่มนิ่มเนื้อตัวหอมกรุ่นที่กำลังขยับยุกยิกใส่ผ้าให้เขาในยามนี้ เขาจึงทำทีราวคนไร้กระดูก เอนร่างแกร่งอิงซบหนิงเหมยอย่างอ่อนแรง
หนิงเหมยรีบประคองเขาอย่างตื่นตระหนกและเริ่มร้อนรน
“หนี่ม่าน เจ้ารีบไปดูทีว่าพี่ชายของเขาตรวจสอบศพของพวกคนชุดดำเรียบร้อยแล้วหรือไม่ ให้เขามาดูน้องชายสักหน่อยเถิด ท่าทางจะอาการหนัก”
“เจ้าค่ะคุณหนู” หนี่ม่านรีบตอบรับและลุกขึ้นผละไป
เฟยหลงเซียนยิ่งได้ใจ เขาจึงปล่อยน้ำหนักตัวทั้งหมดลงกับไหล่บางของนางในทันที
“อาเซียน อดทนไว้” หญิงสาวยังคงเอ่ยปลอบอย่างห่วงใย “ท่านต้องไม่เป็นไร” นางตบหลังตบไหล่ของเขาพัลวัน
ชายหนุ่มอดใจเอาไว้ไม่ได้จึงเอื้อมมือขึ้นมาโอบกอดนางเอาไว้แล้วแกล้งทำมือสั่นคล้ายกับบาดเจ็บสาหัสลูบไล้แผ่นหลังบอบบางของนางอย่างแนบเนียน
“ข้าไม่เห็นท่านมีบาดแผลที่ใด ไยอาการหนักนัก” หนิงเหมยเอ่ยออกมาอย่างตกใจระคนสงสัย
หรือว่าเขาจะบาดเจ็บภายใน อวัยวะภายในเสียหายหลายส่วน
หญิงสาวยิ่งคิดยิ่งร้อนรน เขาคงเป็นเพียงคุณชายธรรมดาที่อ่อนแอมากนัก โชคดีที่ร่ำรวยเงินทอง วันๆ จึงเอาแต่เสเพล ไม่คิดจะฝึกฝนร่างกาย ชายนิรนามที่เข้ามาจัดการกลุ่มชุดดำเพื่อคุ้มครองเขาแล้วหายตัวไปอย่างรวดเร็วย่อมบ่งบอกได้เช่นนั้น
ในขณะที่หนิงเหมยกำลังขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าหล่อเหลาของเฟยหลงเซียนที่พาดอยู่บนไหล่กลมมนก็เริ่มขมวดคิ้วมุ่นเช่นกัน เมื่อแอบหรี่ตาชำเลืองมองไปทางด้านหลังของนางแล้วเห็นท่านอาเดินมาไกลๆ
แผนชายงามของเขากำลังจะแตกก็คราวนี้
แต่ชายหนุ่มกลับคิดผิดคาดไป นอกหยางเหอจินจะไม่เปิดโปงเขาแล้วยังร่วมเล่นงิ้วเสียแนบเนียน
“เขาบาดเจ็บภายใน คาดว่าน่าจะเพราะถูกลอบทำร้ายจากทางด้านหลัง” เสียงทุ้มต่ำของหยางเหอจินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้ว่าเป็นความจริงยามเมื่อเดินมาถึงเฟยหลงเซียนแล้วตรวจจับชีพจรของหลานชายด้วยท่าทางเคร่งขรึมน่าเชื่อถือ
“เช่นนั้นเรารีบพาอาเซียนไปขึ้นรถม้าเถิด แล้วพาเขาไปหาหมอ” หนิงเหมยยังคงรู้สึกผิดยิ่งนักที่ชายผู้นี้ต้องมาเจ็บตัวก็เพราะนาง
หยางเหอจินไม่พูดสิ่งใดต่อจากนั้นให้มากความ เขาเพียงอุ้มหลานชายมากแผนการขึ้นพาดบ่าแล้วเดินอาดๆ ไปตามทางที่เห็นรถม้าจอดอยู่ไกลออกไป เหตุที่เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อจะได้มีเหตุผลในการร่วมทางกับน้องน้อยก็เท่านั้น เขาควรหาโอกาสบอกนางว่าเขาเป็นใคร
หนิงเหมยและหนี่ม่านรีบเดินตามแผ่นหลังกว้างใหญ่มาติดๆ ส่วนซูเจินเพียงเดินตามอย่างใจเย็น สายตาของนางมองไปทางเงาตะคุ่มที่กำลังช่วยกันจัดการศพกลุ่มคนชุดดำอย่างขะมักเขม้น
เห็นได้ชัดแล้วว่าสถานที่สวยงามยากประเมินค่าแห่งนี้เป็นของสองชายงาม กลุ่มคนที่คล้ายกับบ่าวรับใช้เฝ้าบ่อน้ำร้อนก็คล้ายกับเป็นคนของเขาทั้งหมด ชายสองคนนี้ทั้งรูปงามทั้งร่ำรวยเป็นเจ้าของภูเขาทั้งลูกและยังมีลูกน้องมากฝีมือคอยติดตามคุ้มกันภัย
ซูเจินยิ่งคิดมุมปากยิ่งหยักโค้ง
ของดีมิควรปล่อยให้หลุดมือไป หึหึ!
 |
|
ความคิดเห็น