คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ปีศาจราคะ
"หยางหยาง..." หลินหลินกระซิบกระซาบคล้ายกับว่าอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าไม่ได้อยู่กันเพียงลำพังสองต่อสองภายในห้องของคอนโดแห่งนี้
"ว่า..." ชายหนุ่มรับคำสั้นๆ ขณะวางช้อนในมือลงข้างถ้วยข้าวต้มก่อนจะปรายสายตาขึ้นมองหลินหลินอย่างรอฟังว่าหญิงสาวจะเอ่ยสิ่งใด เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเริ่มคุยกับหญิงสาวตรงหน้าได้เป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น
"จริงๆแล้ว ก็ไม่ต้องถึงขั้นฆ่าใครหรอกนะ แค่..." หลินหลินเขยิบเก้าอี้ของตัวเองเข้าใกล้หลี่หงจินหยางอีกนิดก่อนพูดกระซิบกระซาบต่อเนื่องด้วยสายตาแพรวพราวรอยยิ้มร้ายกาจ
"แค่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ไปไหนไปกัน แค่นั้น"
จบคำก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หน้าชายหนุ่ม
หลี่หงจินหยางเพียงก้มมองใบหน้านั้นของหลินหลินนิ่งๆ
รอยยิ้มของหญิงสาวเขาดูได้ไม่ยากว่านางกำลังจะหลอกล่อเขาด้วยจริตมารยาของสตรีเพศ
เขาเพียงแค่นึกขันจึงยกมุมปากขึ้นส่งยิ้มน้อยๆตอบกลับไป
แต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มเพียงเล็กน้อยนี้ทำใครบางคนถึงกับชะงักงัน หน้าร้อนผ่าว
หลินหลินถึงกับยิ้มเก้อค้างกลางอากาศด้วยสีหน้าเหรอหราอย่างโง่งม
นั่นเขายิ้มใช่มั้ย
ใช่? ไม่ใช่?
เขายิ้ม!
หลินหลินกรีดร้องอยู่ในใจด้วยใบหน้าที่ตีเนียนเรียบเฉย
เธอเพียงกลอกตากลมโตมองบนก่อนเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นแก้เก้อ ขณะเขยิบเก้าอี้ถอยกลับออกมา แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มในถ้วยต่อ พลางคิดในใจ
ไม่ได้นะหลินหลิน
แกจะเป็นซุปตาร์ใจแตกไม่ได้
หยางหยางของเธอคงไม่ย่องเข้าห้องของเธอแน่
แต่...
ไม่แน่ว่าเธอนั่นแหล่ะที่จะเป็นฝ่ายย่องเข้าหาเขา
แค่ก แค่ก
หลินหลินถึงกับสำลักข้าวต้มเมื่อคิดถึงภาพว่าเธอย่องเข้าห้องของชายหนุ่มแล้วทำมิดีมิร้ายเขา
หลี่หงจินหยางยังคงก้มหน้ามองหลินหลินนิ่งๆ รอยยิ้มน้อยๆแต่ร้ายกาจกว่ามากยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของเขา
เขาพอจะจับความคิดของนางได้
คิดจะใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเขาหรือ
ไม่ง่ายนักหรอก
"เช่นนั้น" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มสีหน้าเรียบเฉยแต่แววตาทอประกายเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ
"เจ้ากับข้า...เราควรอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ใช่หรือไม่"
หลินหลินยิ่งหน้าแดงเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาของเขาที่ไม่ใช่แค่ฉายแววดุดันเหมือนเคย ก่อนพยักหน้าหงึกๆกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิดแล้วโพล่งออกมาอย่างมั่นหน้า ซ่อนความคิดชั่วร้าย
"แน่นอน ท่านต้องคอยติดตามข้าเพื่อปกป้องข้า แค่นั้น ไม่มีอะไรเกินนั้น โอเค๊!"
หลี่หงจินหยางเพียงมองตอบหลินหลินด้วยมาดเรียบนิ่งเหมือนเดิมเพิ่มเติมขึ้นมาคือคิ้วขมวดกันมุ่น
ประโยคแรกๆเขาพอเข้าใจ แต่...โอเค๊ นี่มันอะไร?
"เขาเรียกว่าบอดี้การ์ด" หลินหลินขยายความ แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ช่วยอะไร เพราะชายหนุ่มยิ่งเพิ่มปมที่คิ้วเข้มมากยิ่งขึ้นแม้สีหน้าจะยังคงเฉยชา
หญิงสาวถึงกับหัวเราะคิก
น่ารักอ่ะ!
เธอจึงอธิบายต่อ "คล้ายกับองครักษ์ประจำตัวองค์หญิงอย่างไรเล่า ท่านเป็นองครักษ์ ส่วนข้าเป็นองค์หญิง"
หลี่หงจินหยางถึงกับถลึงตาใส่ นางช่างบังอาจ!
"อา...ต้องฉลอง" หลินหลินเอ่ยขึ้นก่อนลุกขึ้นไปที่ตู้เย็น โดยไม่เคยจะสนใจสีหน้าดุดันของอีกฝ่ายแต่อย่างใด
วันนี้เธอได้บทนางเอก ไม่ต้องทำรายงานเอง แล้วก็ได้ใส่ชุดสีแดงงามเด่นที่สุดในอีเว้นประจำวัน
และวันพรุ่งนี้เธอจะมีหนุ่มเหนือธรรมชาติสุดหล่อเป็นบอดี้การ์ดให้ฟรีๆ
อา...ต้องฉลอง ต้องฉลอง เบียร์อยู่ไหน เธอคิดในใจอย่างอารมณ์ดี
หลี่หงจินหยางเพียงมองตามร่างระหงสมส่วนของสตรีตรงหน้านิ่งๆด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก
สตรีนางนี้ นางร้ายกว่าที่เขาคิด!
หลินหลินหยิบขวดเบียร์ในตู้เย็นขึ้นมาก่อนจะเปิดขวดแล้วกรอกใส่แก้วตรงด้านหน้าของชายหนุ่มหนึ่งใบและอีกหนึ่งใบสำหรับตนเอง
เธอยกแก้วของเธอขึ้นชนกับแก้วของชายหนุ่มนิดนึงก่อนยกขึ้นจรดริมฝีปากของตัวเองแล้วดื่มลงคอ
หลี่หงจินหยางมองน้ำสีอำพันในแก้วจึงพอจะเข้าใจได้ว่ามันเป็นเครื่องดื่มชนิดหนึ่งซึ่งอาจจะเป็นเหล้าของคนในยุคนี้ เขาจึงลองยกขึ้นดื่มบ้าง
"รสชาติดีหรือไม่" เธอถามเขาเมื่อเห็นเขายกแก้วขึ้นดื่มอึกใหญ่
"ดียิ่ง" ชายหนุ่มตอบตามความรู้สึก
เขาคิดว่ามันดีจริงๆแต่มันค่อนข้างจะอ่อนไปถ้าเทียบกับเหล้าในแคว้นต้าหลี่
หลินหลินมองหยางหยางของเธอนิ่งๆ
เธอเริ่มคิดแผนร้ายกาจได้อีกแล้ว
เธออยากเห็นเทพบุตรแสนเย็นชาของเธอ
เมา...
หึหึ!
หญิงสาวทำสีหน้ากรุ้มกริ่มก่อนเทเบียร์ใส่แก้วให้ชายหนุ่มอีก
หลี่หงจินหยางยกขึ้นดื่มอีก
เธอก็คอยรินเพิ่มให้อีก
ทั้งสองคนจึงนั่งดื่มเบียร์ด้วยกันอย่างสบายอารมณ์
ฝ่ายหนึ่งนั่งดื่มเบียร์อย่างสุขุม
อีกฝ่ายหนึ่งนั่งดื่มเบียร์ด้วยจิตใจคิดลึกฟุ้งซ่านมากมาย
อืม...
เดี๋ยวนะ!
ถ้าเขาเมาแล้วเกิดบ้ากามขึ้นมา เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แล้วจะทำไงล่ะ
แค่เขาปรายตามองมาแว่บเดียวก็เข้าประชิดร่างของเธอได้แล้ว แบบนี้เธอจะวิ่งหนีทันได้ไง
ไม่ได้! ไม่ได้!
หลินหลินคิดในใจได้ดังนั้นจึงรีบเก็บเบียร์เข้าตู้เย็นหลังจากดื่มไปได้เพียงสามขวด และเธอเองก็เริ่มจะมึนๆ
โดยในมโนมีแต่ภาพของผู้ชายตรงหน้ากำลังเล่นบทเลิฟซีนกับเธออยู่
เธอกำลังคิดไปไกล…
ในขณะที่หลี่หงจินหยางยังไม่ได้รู้สึกรู้สาใดๆ เขาเพียงปรายตามองตามการกระทำอันแปลกพิลึกอยู่ตลอดเวลาของสตรีนางหนึ่ง ที่บัดนี้ใบหน้าขาวนวลเนียนของนางเริ่มมีสีแดงระเรื่อ
หลินหลินเก็บเบียร์เข้าตู้เย็นเสร็จเรียบร้อยก็เดินมาเก็บถ้วยบนโต๊ะทั้งของตัวเองและของชายหนุ่มไปล้างที่อ่างล้างจานอย่างเร็วก่อนจะหมุนตัวเดินฉับๆเข้าห้องนอนของตนไปอย่างมุ่งมั่น
ชายหนุ่มได้แต่มองตามอย่างงุนงงกับการกระทำอันแปลกตาแปลกใจไปหมดเสียทุกอย่างของสตรีนางนี้
ภายในห้องนอนของหลินหลินตรงหลังบานประตูห้องนอนที่ปิดสนิทเมื่อเธอเดินเข้ามา
"เฮ่อ! คิดอะไรอยู่หลินหลิน ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอผู้ชายหล่อๆซะหน่อย" หญิงสาวยืนตบแก้มของตนเองเบาๆขณะยืนพิงประตูห้องตัวเองอยู่เพื่อสะกดกั้นอารมณ์บางอย่าง
ซักพักเธอจึงแอบเปิดประตูห้องของตนออกมาเพื่อแอบมองหยางหยางของเธอ
เธอเห็นเขาลุกขึ้นมาหยิบเบียร์ก่อนจะรินใส่แก้วด้วยตัวเองแล้วนั่งดื่มต่อด้วยมาดสุขุมนุ่มลึกดังเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง
ติดใจเบียร์เข้าแล้วล่ะสิ
เขาเมาแล้วหรือยังนะ
เฮ่อ!
หลินหลินเอ้ย
คงจะเป็นแกนั่นแหล่ะที่บ้ากามอยู่คนเดียว
เธอว่ากล่าวตนเองอยู่ในใจ
ซักพักหลินหลินจึงตัดสินใจเดินออกมาจากในห้องส่วนตัวเพื่อเดินกลับมายังห้องครัวตรงที่ชายหนุ่มนั่งดื่มเบียร์อยู่อีกครั้งอย่างรู้สึกผิดอยู่บ้าง
"ท่านชอบหรือ" เธอถามก่อนนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมอย่างช่วยไม่ได้
"รสชาติดี" เขาตอบแค่นั้นโดยไม่ได้มองหน้าของหญิงสาว
"เจ้าเป็นฝ่ายเชิญชวน ไม่ควรเดินหนีไปเยี่ยงนั้น" ว่าแล้วก็หยิบแก้วที่คว่ำอยู่บนโต๊ะหงายขึ้นแล้วเป็นฝ่ายรินเบียร์ให้หญิงสาวบ้าง
หลินหลินเอื้อมมือขึ้นมารับแก้วเบียร์แล้วนั่งดื่มเป็นเพื่อนเขาต่อตามมารยาท
ทั้งสองจึงนั่งดื่มเบียร์ด้วยกันต่ออย่างใจเย็น
การดื่มเบียร์ด้วยกันจึงเริ่มต้นใหม่และผ่านไปอีกซักพัก
"หยางหยาง..." หลินหลินนั่งเท้าคางเอานิ้วจิ้มวนๆอยู่ตรงขอบปากแก้วเบียร์ของตนเอง ดวงตาเหม่อมองไปทางชายหนุ่ม
"หืม" ชายหนุ่มขานรับอย่างเป็นกันเอง ขณะสนใจเพียงรินเบียร์ให้ตัวเองตรงหน้าก่อนจะเป็นฝ่ายรินให้หญิงสาวอย่างช่วยไม่ได้
"ท่านมีแฟนหรือยัง" เธอถามขึ้นโดยไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยากรู้ไปทำไม
"แฟนคืออันใด" เขาถาม
หลินหลินกลอกตากลมโตขึ้นมองบน
ตอนนี้เธอเริ่มมึนๆมากขึ้นกว่าเดิม สมองจึงไม่ค่อยแล่นเท่าไหร่ แฟนต้องพูดเป็นภาษาจีนโบราณยังไงล่ะนั่น นึกไม่ออก
"เอาเป็นว่า มีหรือยังล่ะ แฟนน่ะ มีหรือไม่มี ตอบ!" เธออยากรู้แล้วนะช่วยตอบเลยไม่ได้เรอะ หลินหลินงุ่นง่านอยู่ในใจ
หลี่หงจินหยางมองอาการเริ่มสติหลุดของหลินหลินจึงตอบออกไป "ไม่มี..."
"จริงเรอะ แน่นะ" หญิงสาวอมยิ้มกรุ้มกริ่ม
"อืม..." เขายังไม่รู้อยู่ดีว่าแฟนคืออะไร
"ดีดี ดื่มดื่ม" หลินหลินยกเบียร์ขึ้นชนแก้วของชายหนุ่มนิดนึงก่อนกระดกลงคอของตัวเองอย่างอารมณ์ดี
วันนี้มีแต่เรื่องดีๆ โดยเฉพาะเรื่องเมื่อกี้
หลินหลินปลื้มปริ่มอยู่ในใจ
เวลาผ่านไปซักพักหลินหลินเริ่มรู้สึกตัวว่าเมามากแล้วจริงๆ จึงขอตัวเข้าห้องนอน
เธอมักจะควบคุมตัวเองได้เสมอในเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นคงอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้มาเนิ่นนานปี
ในขณะที่หลินหลินเริ่มเมาและขอตัวเข้าห้องส่วนตัวไปแล้วนั้น ทางฝ่ายของหลี่หงจินหยางนั้นยังคงสภาพไว้ดังเดิมเหมือนไม่ได้ดื่มน้ำเมาลงไปแต่อย่างใด
เมื่อหลินหลินเดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอจึงทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มอย่างสบายอารมณ์ พลางคิด
หยางหยางของเธอช่างดูดี ดื่มเบียร์ด้วยกันตั้งหลายขวดยังคงมาดทรงพลังเอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม โดยไม่มีวี่แววเจ้าชู้ใดๆ
ที่สำคัญ!
ยังไม่มีแฟน...
เขายังไม่มีแฟน...
เดิมทีตัวเธอนั้นไม่เคยเป็นฝ่ายเข้าหาผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย จะมีก็แต่ผู้ชายเป็นฝ่ายเข้าหาเธอด้วยบุคลิกที่แตกต่างกันออกไป
ซึ่ง…
ไม่มีใครเหมือนหยางหยางของเธอเลย
ผู้ชายอะไรมีเสน่ห์ชะมัด สุภาพบุรุษสุดๆ
ก๊อก ก๊อก
หือ!?
เสียงเคาะประตูห้องของหลินหลินพลันดังขึ้นดึงเธอให้หลุดออกจากมโนฝันเฟื่องของตัวเองในทันที
หยางหยางมาเคาะประตู!
อะไร?
เมื่อกี้อุตส่าห์ชม
อย่าบอกนะว่ากำลังคิดมิดีมิร้ายกับเธออยู่
หลินหลินเริ่มฟุ้งซ่าน
"มีอะไร" หญิงสาวตีหน้าตึงส่งเสียงเข้มถามออกไปเมื่อเปิดประตูมาเจอชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตู
หลี่หงจินหยางไม่ตอบคำใด เขาเพียงยกมือขึ้นให้หลินหลินมองตาม ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ "สิ่งนี้มันมีเสียงดังออกมา ข้าเคยเห็นเจ้าใช้งานมัน"
ในมือของเขามีโทรศัพท์มือถือของหลินหลินอยู่และกำลังส่งสัญญาณสายเรียกเข้า
"ใครโทรมาเอาป่านนี้" หญิงสาวเพียงนึกแปลกใจอยู่บ้างเพราะปกติเธอจะไม่เปิดโทรศัพท์หลังจากกลับเข้าคอนโด
แต่ตอนนี้เธอยังไม่มีผู้จัดการคนใหม่จึงต้องเปิดโทรศัพท์สแตนบายเอาไว้เพื่อรับสายด้วยตนเอง
และเมื่อหญิงสาวรับโทรศัพท์มาไว้ในมือแล้วกดรับ เสียงปลายสายจึงดังขึ้น
"อา...ซี๊ด...สุดสวย มานอนกับผมเถอะ..อา.."
เสียงนั้นทำเอาหลินหลินต้องรีบเขวี้ยงโทรศัพท์ออกจากตัวไปทางเตียงนอนในทันที
ถ้าเขวี้ยงลงพื้นเดี๋ยวมันพัง เธอคิด
หลี่หงจินหยางเห็นหลินหลินเขวี้ยงวัตถุประหลาดในมือออกไปคล้ายกับว่ามันเป็นก้อนไฟอย่างนั้นจึงรีบเข้ามาในห้องนอนของหลินหลินก่อนจะก้มลงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อพิจารณาบ้าง
และเมื่อชายหนุ่มได้ฟังเสียงจากวัตถุประหลาดนั่น เขาถึงกับชะงักงันหน้าแดงในทันที
หลินหลินเห็นดังนั้นจึงรีบถลาไปหวังแย่งโทรศัพท์กลับคืนมา
เมื่อมือของหลินหลินถึงโทรศัพท์สัญชาตญาณหลี่หงจินหยางจึงจับมันยกขึ้นเพื่อหลบเลี่ยง
สองหนุ่มสาวจึงยื้อแย่งกันอยู่พักหนึ่ง
หลินหลินตัดสินใจจับไหล่ของหลี่หงจินหยางเพื่อประคองกอดหวังจะกระโดดขึ้นจับโทรศัพท์ที่ยังคงมีเสียงครางกระเส่าของโรคจิตดังเล็ดลอดออกมา
กิริรยานั้นของหลินหลินทำชายหนุ่มถึงกับเสียหลักล้มลงบนเตียงนอนโดยมีหลินหลินตามทาบทับอยู่บนร่างของเขาแบบเต็มตัว
เมื่อร่างนุ่มนิ่มถาโถมกายเบียดเสียดแบบเนื้อแนบเนื้อโดยมีเพียงเสื้อยืดบางเบากางกั้นหลี่หงจินหยางจึงหน้าแดงยิ่งขึ้นมากกว่าเดิม
มารยาของนางร้ายกาจยิ่ง เขาคิด
หลินหลินที่รู้สึกถึงแผงอกบึกบึนใต้ร่างถึงกับชะงักงันแข็งค้าง
เธอรีบเรียกสติของตัวเองก่อนจะพยายามยันกายขยุกขยิกหวังจะลุกขึ้นแต่กลับยิ่งเพิ่มแรงเบียดเสียดให้เสียดสีบนร่างกำยำของเขามากกว่าเดิม
เสียงครางกระเส่าของโรคจิตยังคงดังอย่างต่อเนื่องจากในโทรศัพท์
เสียงนั้นกำลังดังอย่างได้อารมณ์อยู่ใกล้ๆใบหูของพวกเขา
มันกำลังดังจนได้ยินชัดเจนพร้อมกันทั้งสองคนจนเพิ่มความรู้สึกบางอย่างได้เป็นอย่างดี
หลินหลินที่อยู่ในอาการกรุ้มกริ่มจึงเหม่อมองใบหน้าของชายหนุ่มใต้ร่างอย่างลืมตัว
"ปีศาจราคะ" หลี่หงจินหยางเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบต่ำใส่หน้าหลินหลินที่ยังนอนทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงบนตัวของเขา
หลินหลินกระพริบตาปริบๆ ปีศาจราคะรึ!?
"ออกไปได้แล้ว" เขากัดฟันกล่าวออกมา
หลินหลินยังคงตีหน้ามึนก้มหน้ามองชายหนุ่มใต้ร่าง โดยไม่ยอมลุกออกจากตัวของเขา
อา...ถ้าเธอแกล้งจูบเขาแล้วอ้างว่าเมาจะได้มั้ยหนอ
หลินหลินคิดในใจขณะเหม่อมองริมฝีปากสีแดงสดของเขาอย่างเปิดเผย
หลี่หงจินหยางหน้าแดงหูแดงถลึงตาดุดันมองหลินหลินอย่างเปิดเผยเช่นกัน
แต่เหมือนจะไม่มีผลใดๆกับหลินหลินเหมือนเคย
เธอยังคงคิดลึกกับหยางหยางของเธออย่างต่อเนื่อง
ชายหนุ่มจึงดีดตัวลุกขึ้นจนร่างบางของหลินหลินกลิ้งตกออกจากลำตัวของเขา
หลี่หงจินหยางไม่รอช้ารีบช้อนร่างของหลินหลินอุ้มขึ้นมาแล้วจัดตัวเธอให้นอนราบลงบนเตียงนอนก่อนฉวยผ้าห่มเอามาพันรอบลำตัวของเธอจนมิด
หลินหลินถึงกับสร่างเมาอ้าปากค้างกระพริบตาปริบๆมองการกระทำของเขา
"ข้าจะไม่ดื่มกับเจ้าอีก" เขาเอ่ยเสียงทุ้มต่ำแค่นั้นก่อนพาร่างสูงใหญ่ของตนเองออกจากห้องของเธอไป
หลินหลินได้แต่มองตามหยางหยางของเธอ
เขา...
เขา...
ถูกใจเธอสุดๆ
*******************************
 |
|
ความคิดเห็น