คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่1 พี่ชายจอมหยิ่ง2
สิ้นคำถาม ณภัทรละสายตากลับมามองพ่อกับแม่คุยกันจำต้องเหลือบตามองพี่ชายสุดหล่ออีกครั้งทันที
เธอยังมีความผิดติดตัวเรื่องที่เมื่อวันก่อนตอนที่พ่อสั่งให้พี่ชายไปส่งเธอซื้อของแล้วบังเอิญเจอกลุ่มเพื่อน
เพื่อนๆ แย่งกันขอเบอร์โทรพี่ชายคนนี้แล้วเธอก็ให้ไป พวกนั้นโทรหาพี่ชายไม่เว้นวันจนปลายสายแทบไหม้ กระทั่งพี่ชายต้องเปลี่ยนเบอร์โทรใหม่เพื่อตัดรำคาญ
สุดท้ายเบอร์ใหม่ก็ยังเล็ดลอดออกไปอยู่ดี เห็นอยู่เมื่อกี้นี้ไง ยัยแนทตี้นั่นก็คือหนึ่งในเพื่อนของเธอ ซึ่งก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ ขนาดแยกย้ายกันไปเรียนต่อคนละที่แล้วเชียว ยังโทรมาหาแบบนี้
การให้เขาไปส่งเธอในสถานที่ที่อาจจะเจอเพื่อนของเธออีกคงไม่ปลอดภัยแน่ ๆ
หญิงสาวรีบกล่าวปฏิเสธอย่างลนลาน “ไม่ต้องหรอกค่ะ ภัทรไปเองได้สบายอยู่แล้ว เกรงใจพี่รัชนะคะ”
สิ้นเสียงปฏิเสธแบบไม่ต้องเสียเวลาคิดของหญิงสาว แก้วน้ำที่อีกฝ่ายถืออยู่ก็ถูกวางลงบนโต๊ะกลางห้องนั่งเล่นจนเกิดเสียงดังแกร็กเข็ดฟัน แต่คนหล่อไม่พูดอะไร เอาแต่เงียบทำหน้านิ่งเหมือนฉาบปูนซีเมนต์เอาไว้ตลอดเวลา
หญิงสาวเหลือบมองจึงเห็นเพียงสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก และท่าทางเย่อหยิ่งเกินอัตราชายไทยส่วนใหญ่
สายตานิ่งๆ คมๆ ดุๆ มองณภัทรทีหนึ่ง
แค่ทีเดียวเท่านั้นแต่กลับเย็นชาหนักมาก ให้ความรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ทะลุรูขุมขนทุกอณูผิวกายอย่างเหลือเชื่อ
สาวน้อยหลุบตาลง ยังคงเป็นเธอเพียงฝ่ายเดียวที่ไม่กล้าจ้องมองพี่ชายสุดเนี้ยบคนนี้ได้นานเกินสามวินาที
พี่ชายตามกฎหมายกับพี่ชายในสายเลือดแตกต่างกันตรงนี้ ตรงที่เธอไม่เคยรู้สึกสนิทใจเมื่อจ้องตา
เขามองอย่างไม่ยี่ระปราศจากความใส่ใจ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอีกทางหนึ่งอย่างคนถือตัว ไม่แยแสใครทั้งนั้น เป็นอันสรุปว่าหากมีปัญญาก็เชิญไปเรียนเอง
เขาไม่ไปส่ง!
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอย่างประหลาด
วิชัยขมวดคิ้วบ่นอุบ “เจ้ารัชมันหยิ่งจองหองอย่างนี้ตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ ใคร ๆ ก็ให้ฉายามันว่าคุณชายน้อยผู้เรียบร้อยสุดเนี้ยบ คุณกับยัยภัทรอย่าคิดมากเลยนะ คนที่หล่อร้ายกระชากใจสาวๆ เหมือนพ่อสมัยหนุ่มๆ ก็แบบนี้ ถ้าไม่หยิ่งไม่เชิดเอาไว้บ้าง บันไดบ้านไม่แห้งแน่ ๆ”
ประโยคติดตลกชวนขบขันแท้ๆ แต่ลินดากลับฝืนยิ้มเรียบๆ อย่างคนพยายามอารมณ์ดีไม่คิดมากอะไร ส่วนณภัทรเองก็พยายามยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติเช่นกัน
พวกเธอสองคนแม่ลูกเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านนี้ในฐานะสมาชิกใหม่ของครอบครัวได้ไม่นาน หากสามีผู้เป็นเจ้าของบ้านบอกชัดว่าลูกชายของตัวเองหยิ่งจองหองและดื้อรั้นตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่เพิ่งจะหยิ่งและมีนิสัยแข็งกร้าวอารมณ์ร้ายเมื่อมีแม่เลี้ยงเข้ามาในชีวิต พวกเธอก็ไม่มีอะไรจะเถียง
ลูกสาวกับพ่อเลี้ยงอาจไม่มีปฏิกิริยาเทียบเท่าแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงที่เป็นผู้ชาย เขาคัดค้านหัวชนฝาอยู่นานร่วมปีก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ว่าไม่ต้องการมีแม่ใหม่มาแทนแม่คนเก่า
กระทั่งเสี่ยวิชัยเลือกที่จะแต่งงานและจดทะเบียนสมรสโดยไม่สนใจลูกชาย เขาทำใจยอมรับไม่ได้แบบนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลก
ลินดาจึงค่อนข้างระมัดระวังตัวกับลูกเลี้ยงเป็นพิเศษ
หากเธอกับลูกสาวอยากมีอนาคตที่ดีและสดใสจะต้องไม่มีเรื่องร้าวฉานเกิดขึ้นในบ้านสามีใหม่คนนี้โดยเด็ดขาด
ในชั่วขณะที่ลินดากำลังตระหนักและพะวงถึงการรับมือกับลูกชายคนเดียวของสามีใหม่ ณภัทรเองก็กำลังขบคิดถึงพี่ชายคนนี้อยู่เช่นกัน เธอไม่รู้ว่าคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า
ตั้งแต่กลับมาจากการเลี้ยงฉลองเรียนจบของเธอวันนั้น เธอรู้สึกว่าพี่รัชเหมือนจะหยิ่งมากกว่าเดิมอีกหลายขุม ทั้งถือตัวและดื้อรั้นมีอารมณ์ร้ายขวางโลกขวางคลองหนักข้อขึ้นทุกวัน ท่าทางเฉยเมยไม่เคยเห็นหัวใครและใบหน้านิ่งสงบไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ นั้น เธอเดาไม่ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
จึงทำได้เพียงระมัดระวังให้มาก ทำตัวออกห่างเพื่อเว้นระยะอันเหมาะสมยิ่งขึ้น ใครจะไปรู้ วันดีคืนดีพี่ชายคนนี้อาจจะมีอารมณ์รุนแรงถึงขั้นลุกขึ้นมาฟาดงวงฟาดงาจนเธอกับแม่ต้องกลายเป็นคนไม่มีที่ซุกหัวนอน ต้องมีชีวิตที่ลำบากเหมือนเมื่อก่อน
นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค คลิก>>>
 |
|
ความคิดเห็น