คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : วิบัติในครัว
ริมลำธารแห่งเดิมที่ศพอืดลอยคอ
ฟางหลันขึ้นมานอนหมดแรงตรงริมตลิ่งอยู่เป็นนานแล้ว เนื่องจากอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง
เจ้าศพนั่นเหม็นสิ้นดี หากท่านประมุขไม่ถูกสตรีนางนั้นพยายามพาให้เดินจากไป เห็นทีนางคงตายตามเจ้าศพนั่นไปเป็นแน่ ตายเพราะกลิ่นของมันนั่นล่ะ!
หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วถอนหายใจคำโตออกมา นางควรกลับไปบ้านแล้วหาอะไรกินลงท้องเพื่อทดแทนอาเจียนเมื่อครู่เสียหน่อย
อา...ก่อนเข้าบ้าน นางควรไปอาบน้ำที่บ่อน้ำพุร้อนส่วนตัวเสียก่อน ตรงนั้นนางซักผ้าแล้วตากเอาไว้พร้อมผลัดเปลี่ยน
หญิงสาวผู้งดงาม ที่เป็นถึงอดีตเจ้าสำนักหมื่นดารา อมยิ้มกรุ้มกริ่มกับตนเอง ด้วยเหตุผลที่ว่าจะได้ไปแช่น้ำร้อนก็เท่านั้น ชีวิตที่เคยมีสีสันก็ยังคงมีสีสันเช่นเดิม ถึงแม้ว่าสำนักจะถูกปราบเสียเหี้ยนเตียน จนนางต้องมาสร้างบ้านหลังน้อยที่แสนจะทรุดโทรมอยู่อย่างอัตคัด ก็ยังมิสามารถทำลายความสุขของนางได้
ในเมื่อคนจะงาม ใช่งามที่ใบหน้า หากแต่ต้องงามทั้งจิตใจ กระทั่งฆ่าใครยังยิ้มได้เลย โฮะๆๆ
ฟางหลันเดินไปหัวเราะไปยังทิศทางหนึ่ง ซึ่งเป็นป่ารกทึบ กลางป่ามีบ้านหลังเล็กที่สร้างขึ้นมาเพื่อบังแดด ซึ่งก็คือบ้านของนางเอง แต่นางยังไม่คิดจะเข้าบ้านของตนแต่อย่างใด นางเพียงเดินเลี่ยงไปยังทิศตะวันออกของตัวบ้าน ห่างออกไปประมาณสิบห้าจั้งมีบ่อน้ำพุร้อนอยู่บ่อหนึ่ง นางชอบมาก ตรงนั้นนางตากเสื้อผ้าสีสันสดใสเอาไว้หลายชุด ไม่ว่านางจะอยู่ที่ใด เสื้อผ้าแพรพรรณย่อมไม่เคยขาด ต่อให้นางกลายเป็นคนป่าเต็มตัว นางก็จะเป็นคนป่าที่งามที่สุดในใต้หล้า
อดีตเจ้าสำนักหมื่นดาราเดินกรีดกรายชดช้อยไปที่น้ำพุร้อนโดยไม่รู้ตัวเลยว่า ในบ้านของนางมีผู้บุกรุกกำลังจะเผาเรือนของนางอย่างโหดร้าย
ภายในบ้านหลังน้อยของฟางหลันชั่วยามนี้นั้น
เหม่ยหลินกำลังทำกับข้าวอย่างทุลักทุเล ด้วยเพราะไม่เคยทำด้วยตนเองมาก่อน องค์หญิงเช่นนางได้กินอาหารเลิศรสในทุกมื้อล้วนแล้วแต่ปรุงแต่งโดยแม่ครัวชั้นยอดแห่งวังหลวง หงซือกวนเองก็ไม่ต่าง เขาแน่ใจว่าเขาก็ไม่เคยต้องลงครัวเองเช่นกัน หากก่อไฟย่างสัตว์ป่าง่ายๆ ยังพอว่า แต่การผัดผัก ตุ๋นน้ำแกง เช่นนี้มัน...
“ผักพวกนี้เจ้านำมาจากที่ใด” เสียงทุ้มห้าวของหงซือกวนเอ่ยถามทันใดเมื่อมือใหญ่จับพลิกผัดผักในจานไปมา มันสีดำมาก มองไม่ออกเลยสักนิดว่าเป็นผักชนิดใด
“ข้าก็ไม่แน่ใจ” เหม่ยหลินส่ายหน้าน้อยๆ พร้อมอธิบาย “ข้าเห็นมันอยู่ในแปลงเล็กๆ หลังครัว”
ชายหนุ่มหรี่ตาพิจารณาหลังครัวที่ว่า เขาเห็นด้านหลังของครัวทะลุไปเจอกับแปลงผักขนาดเล็ก แต่ไม่เห็นมีผักเลยสักต้น “ข้าคิดว่า มันคงเป็นต้นหญ้ามากกว่า”
หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ ต้นหญ้าหรือ? แล้วเหตุใดมันมีใบเหมือนผักที่นางเคยกินนักเล่า
“แล้วในหม้อดินบนเตาไฟยามนี้คืออะไร” ชายหนุ่มเอ่ยถามอีกคราอย่างใคร่รู้ยิ่งนัก เขาควรจะอยู่ในครัวเพื่อช่วยนางทำอาหาร ไม่น่าไปนั่งรอตามคำนางเลย “ทำไมน้ำให้หม้อถึงแห้ง แล้วไฟแรงไปหรือไม่”
เหม่ยหลินคลี่ยิ้มหวานแล้วตอบอย่างใสซื่อ “น้ำแกงหม้อนี้มันแห้งก็เพราะไฟในเตามันแรงเกินไป มันไหม้ตรงกำแพงฟางของครัวฝั่งนั้น” นางวาดนิ้วชี้ให้ดูหลักฐานประกอบ “โชคดีเหลือเกิน ที่ไฟไหม้ฟางมันมอดดับเร็วนัก ลุกพรึบเดียวลามไปทั่วแล้วก็ดับไป” ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุผลในตัวเอง หาใช่เป็นเพราะนางที่ทำกับข้าวไม่เป็น
หงซือกวนถึงกับพูดไม่ออกในบัดดล ยิ่งได้เห็นใบหน้าขาวผ่องที่เปรอะเปื้อนถ่านสีดำจนคล้ายแมวอย่างนั้น ก็ยิ่งไม่อยากพูดอะไรทั้งสิ้น
อึดใจห้องครัวทรุดโทรมที่มีชั้นวางของไม่แข็งแรงพลันมีโถน้ำมันหมูหล่นใส่เตาถ่านจนไฟลุกพรึบ เหม่ยหลินตกใจมากจึงรีบหยิบกาน้ำใกล้มือสาดโครม ผลที่ได้กลับทำให้ไฟลุกโหมมากกว่าเดิม หญิงสาวยิ่งเบิกตากว้างแข็งค้างนิ่งงัน หงซือกวนจึงจับนางเข้าหาแผงอกแล้วโอบนางเอาไว้ในอ้อมแขนเพื่อหลบไฟร้อนที่เกิดขึ้น ก่อนจะสะบัดมือไปทางเตาไฟ เกิดพลังสายหนึ่งจากฝ่ามือเขาคล้ายลมรุนแรงเข้าปะทะทุกสิ่งจนหม้อดินและเตาไฟกระเด็นทะลุครัวออกไปไกลหลายจั้ง ครัวน้อยๆ จึงพังครืนลงมาอย่างไม่เป็นท่าในทันที
ความวิบัติเกิดขึ้นกับบ้านหลังนี้อย่างไม่น่าให้อภัย...
สั่งซื้อรูปเล่มหนังสือได้ที่ สนพ.B2S
**********************
ทดลองอ่าน เรื่องของฟางหลัน คลิก >>>นางร้ายพ่ายรัก (ดวงใจแม่ทัพ)
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น