คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบท บุปผาดอกน้อยแยกย้ายเบ่งบาน1
เมื่ออไม้ผลิบานในใ วามรัสุอมเ็มที่ ่อเิสายใยในสัมพันธ์นแนบแน่น
ายหิู่หนึ่ึถึราวไ้แ่านันเสียที ำมั่นสัารัเียวใเียวที่เ้าบ่าวล่าวไว้ในืนมลนำพาวามสุล้นให้แ่นเป็นเ้าสาวอย่าท่วมท้นล้นหัวใ ีวิหลัแ่านราบรื่นไร้ที่ิ สามีภรรยารัใร่ปรออ รอู่หวานื่นเนิ่นนาน ระทั่มีลู้วยันถึสอน วามรัอพวเาเปี่ยมล้น้วยวามสุและสบ
ทว่าน่าเสียายที่สุท้ายวามสุสบนั้น้อบล เนื่อาฝ่ายสามีำ้อเินทาไปทำานแนไล
และเมื่อายผู้หนึ่แม้รัมามายแ่้อห่าหายาภรรยาและลูๆ ที่น่ารันานนับปี ลับอทน่มลั้นับวามยั่วยวนอวามามสใสาหิ่าแนไม่ไหว
เาลัลอบสานสัมพันธ์ับโมสะราอย่าลับๆ นแอบมีลูาย้วยันอยู่นอเรือน่อนัสินใพาันมายอมรับวามผิับภรรยาร่วมผูผมในวันนี้
แ่าระบอว่ายอมรับผิับภรรยาอาไม่ถูนั เพราะหาะบอว่ารู้สึผิับอนุนอเรือนึพาอีฝ่ายมาหยามภรรยาถึในวนย่อมถู้อมาว่า
นเป็นภรรยาิเ่นนั้น
เนื่อาลอเวลาที่สนทนาปัหาหลัเรือน ฝ่ายภรรยาสัเเห็นสายาสามีที่บ่บอว่าเห็นอเป็นใและละอายในั้น ล้วนอยู่บนเรือนร่าอันบอบบายวนาวนทะนุถนอมออนุนาม แ่ยามมอมาที่ภรรยานนี้ลับมีแ่สายาแห่วามผิหวั
“รั่วหลาน เ้าร้ายานั ไน้อทำร้ายเียิน” สามีถามะระอออนุนอเรือน
ัวรั่วหลาน ยืนมอหน้าสามี้วยหัวใร้าวราน เาไม่ใ่หลินหานเ๋อนเิมอนาอี่อไป
ิพลาแ่นเสียเยียบเย็น “หา้าร้ายาริ สัหารอนุอท่านไปแล้ว ไหนเลยะเมาเพียบหน้าแ่ไม่ี่า รีเ้นเลือั่วไร้ยาอายออมาแ่ไม่ี่หย”
หลินหานเ๋อประอร่าอ้อนแอ้นอถานเียิน ที่ำลัสั่นเทาเพราะลาเลานหวาหวั่นไปหม้วยสอแนอนที่อบอุ่น ท่วท่าพร้อมปป้อลอเวลา
“หาเ้าโรธ็วรมาลที่้า ะีะ่อว่าล้วนทำ่อ้าไ้ทั้สิ้น เียินไม่วร้อมารอรับโทสะนี้อเ้า”
ถานเียินเยหน้ามอหลินหานเ๋ออย่าาบึ้ใ “ท่านพี่ ้าไม่เป็นไรเ้า่ะ ทุสิ่เป็น้าผิเอ พวท่านอย่าผิใันเพราะ้าไปมาว่านี้ ้ายินีลับออไป” นาล่าวเสียหวานราวนมิ้นบินมาสะิอย่านุ่มนวลเพื่อเปิทาให้นไ้พบแสสว่ายามำลัประสบพบปัหาปิั้นเสมือนหุบเาอันรทึบมืำไร้ึ่ทาออ
ายหนุ่มหันมอ ุเสียทุ้มนุ่ม “ไม่เป็นไรไ้อย่าไร เลือออนานี้” นิ้วแร่ไล้เลี่ยแ้มนวลที่มีรอยเล็บนเลือึมเบาๆ เ็มุมปาที่มีโลหิสายหนึ่ให้อย่าใส่ใ “เ้าอุส่าห์เสียสละัวเอเพื่อ้า ลอบุรายให้้า”
มือเนียนาวผ่ออบุมมือให่ไว้อย่าแนบแน่น นาัลีบปาเล็น้อย ่อยๆ เอนร่าอ่อนนุ่มอนับ้นแนแ็แรอบุรุษอย่าอ่อนระทวยราวนไร้ระู ท่วท่าามหยาเยิ้มแสนอ่อนแอเ่นนี้ แลูอ่อนหวานปานน้ำผึ้เียนหยาหยาลีบบุปผาอย่าไรอย่านั้น
หลินหานเ๋อรีบระับโอบอมิให้นาล้มล
ทรวออัวรั่วหลานราวมีไฟสุม นาลั้นน้ำาำหมัแน่น แ่สอาที่ร้อนผ่าวลับมอเสื้อลุมอสามีที่อยู่บนเรือนร่าเปล่าเปลือยอสรีอื่นอย่าเย็นา
วามอบอุ่นอ่อนโยนและวามห่วใยที่เยมีให้ันล้วนถูถ่ายโอนให้สรีอีนนหมสิ้นผ่านเสื้อลุมนั้น
นาาหน่วไปหมทั้หัวใ
ะสะลั้นอารม์ุ่นแ้นใล้ลุ้มลั่อน สุ้มเสียทุ้ม่ำอสามีพลันัเล็ลอเ้าโสประสาท
“รั่วหลาน เ้าใเย็น่อนไ้หรือไม่? สิ่ที่้าทำลไปล้วนเป็นเหุเป็นผลสมวรระทำอย่ายิ่ สุลหลินไม่มีทายาทายไม่ไ้ เ้าวรเ้าใใน้อนี้ เียินเอ็เป็นเพียุหนูในห้อหอ นาอ่อนแอบอบบาไร้ำลั ไม่อา่อรับเ้าไ้อยู่แล้ว เ้าในานะภรรยาเอไม่วรอิาริษยา ิใับแบหึหว พวเ้าสอนล้วนเป็นภรรยาอ้า พวเราสามนสามีภรรยาอยู่้วยันอย่าปรออเถิ”
วาายาวเหยีย น้ำเสียอ้อนวอนอสามี ทำให้สรีผู้หนึ่ที่ไม่เยทำวามเ้าใธรรมเนียมสามภรรยาสี่อนุอนเมือหลวล้ายลายร่าเป็นปีศาร้ายในสายาใร่อใร แววาัวรั่วหลานยิ่นานยิ่แ่ำ้วยโทสะ นาไ้ฟัยิ่ใสั่น หวั่นะ่าพ่ออลูในพริบาเหลือเิน
หิสาวไม่เยิยอมรับธรรมเนียมนี้
ไม่สันิ!
เพราะวามรัวามผูพัน่อให้มามายยาวนาน แ่วามสัมพันธ์ายหิมิอาปล่อยวา หาให้สามีรับอนุ มีหรือใบุรุษะ้านทานวามยั่วยวนอสิ่แปลใหม่ไ้
อนุภรรยาหายอมให้มีนที่หนึ่ไ้ ย่อมมีนที่สอนที่สามไ้เ่นัน
นาึปิเสธทุรั้ที่เาอรับอนุเ้าเรือน
และเพราะเหุนี้...
ัวรั่วหลานหลับาลอย่าเื่อ้า สูหายใเ้าลึเพื่อสะวามเ็บปวในอ
เป็นนาที่ผิเอปิั้นเา้วยหึหวเินไปเ่นนั้น เาึเลือวิธีารอันหยาบ้า ลัลอบสานสัมพันธ์สรีอื่นลับหลันาแรมปี รอนลอบุรายัวอวบอ้วนึพาันมาบีบั้นให้นาไร้ึ่ำโ้แย้้อยอมรับแ่โยี
สิบปีที่อยู่ินันมานาลอบุรสาวฝาแฝให้เานร่าายอ่อนแอเินไป
ระทั่รรภ์ที่สอ ้อรอแล้วรอเล่า
และเหุนี้นี่เอที่นาผิ่อเา ผิ่อสุลอเา
นาผิเอที่มิใ่สรีในห้อหอ มิใุ่หนูสุลั้นสู มิใ่บุรสาวในุนนาราสำนั
นาไม่ใ่นอเมือหลว้วย้ำ
ระนั้นในรารีไร้าวท่ามลาอาาศเหน็บหนาว เหุใหลินหานเ๋อ้ออทนุเ่าหลายั่วยามเพื่ออร้อให้มาราอนยอมรับนานไ้แ่าน้วยเล่า?
เาที่เป็นทายาทสำัหนึ่เียวอุนนาให่ เหุใ้อทำทุวิถีทาเพื่อให้นาที่เป็นเพียหิาวยุทธ์มาเป็นเ้าสาวอเา้วยเล่า?
และเหุในาถึไร้เียสาระทั่หวั่นไหวหลใหลในัวบุรุษเมือหลว้วย
หาะโทษ็้อโทษัวเอสินะ! โ่เ่าสิ้นี!
ัวรั่วหลานไม่มีสิ่ใะเราลับสามีอี
นาหมุนาย ย่าเินออาเรือนอย่าเ็เี่ยว สุ้มเสียที่เอ่ยเย็นเยียบหาใเทียม
“เราาันเท่านี้เถอะ ้าะหย่า!”
นิยายเรื่อนี้มีบับ E-Book ลิ>>>เสน่หาบุปผารัิาล
ความคิดเห็น