คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ห้องพักด้านใน1
ตอนที่
1
ห้องพักด้านใน1
ยามราตรีกาลอันมืดมิด สายลมหนาวเหน็บพัดโชยกรีดอากาศเข้าบาดผิวขาวนวลเนียน ทำให้สองข้างแก้มแห้งตึง
หลิงเวย อยู่ในอาภรณ์สีดำสนิท กำลังเดินอย่างกล้าๆ กลัวๆ ตามริมระเบียงนอกห้องที่เป็นมุมอับและมืดมิดของโรงเตี๊ยมอี้ฉาง
สถานที่แห่งนี้อยู่ในตัวเมืองของเขตแดนแคว้นเฉิน ที่ปกครองโดยฮ่องเต้เฉินหยางหมิงเซียน นางแอบย่องเข้ามายังที่แห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย
มิรู้ได้ว่าทำไมโรงเตี๊ยมแห่งนี้ถึงไม่รัดกุมเอาเสียเลยจนสตรีไร้ฝีมือเช่นนางยังสามารถแอบเข้ามาได้โดยง่าย
หลิงเวยคิดว่าจะแอบเข้ามาพักเพื่อเอาแรงเสียหน่อย ในเวลานี้นางกำลังรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน เรี่ยวแรงที่ใช้เดินทางเริ่มถดถอย หากจะเข้าพักที่โรงเตี๊ยมแบบโจ่งแจ้ง อาจจะนำมาซึ่งการตามตัวนางให้กลับไป เช่นนั้นแล้วก็มีแต่จะคงต้องใช้วิธีนี้เท่านั้น
ในตัวเมืองแห่งนี้โรงเตี๊ยมมีมากมายจนนับไม่ถ้วน ห้องพักย่อมมีมากมายเช่นเดียวกัน มันจึงมิใช่การยากอันใดหากนางจะแอบเข้าไปแล้วแอบเข้าพักห้องใดสักห้องหนึ่ง หากมีคนมาเจอแล้วจับได้ว่านางแอบเข้ามานางเพียงแค่จ่ายเงินไป หากแต่การเข้ามาแบบเปิดเผยอาจจะนำมาซึ่งการถูกถามหาจากคนที่อาจจะแอบตามนางมา ไม่แน่ว่าบิดาของนางอาจจะล่วงรู้แล้วว่านางแอบหนีออกจากจวนมามิได้อยู่เหย้าเฝ้าเรือนเหมือนเช่นเคย
นางตัดสินใจหนีออกจากจวนของนางที่มีบิดาเป็นถึงเสนาบดีกรมคลังนามว่าหลิงอี้ถัง
เหตุที่ตัดสินใจเช่นนี้ก็เพราะว่าบิดากับฮูหยินใหญ่ที่กาลก่อนเป็นเพียงฮูหยินรองบอกกล่าวถึงเรื่องของการส่งตัวธิดาของตระกูลเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับราชวงศ์เฉินตามเหตุผลทางการเมือง
แน่นอนว่าเป็นธิดาคนใดก็ได้ในตระกูลที่จะได้สิทธิรับเลือกนั้น แต่ทว่าบิดากลับเจาะจงให้เป็นนาง
และบุคคลที่นางจะต้องแต่งงานไปเป็นหนึ่งในชายาของเขาก็คืออ๋องเฉินนามว่าหยางหลง
ใครๆ ก็รู้ว่าเฉินหยางหลงผู้นี้เจ้าชู้เจ้าสำราญปานใดและในวังของเขาก็มีอนุชายาอยู่แล้วจนเต็มวังหลัง
เช่นนั้นแล้วกับนางที่เป็นบุตรีซึ่งเกิดจากหนึ่งในภรรยาของบิดา เป็นสตรีด้อยค่าภายในจวนของบิดาตลอดมาหลังจากที่มารดาสิ้นใจไป กระนั้นแล้วไยนางต้องยอมให้ประวัติซ้ำรอยอันหม่นหมองเฉกเช่นมารดา
ตั้งแต่นางเกิดมานางต้องทนเห็นมารดาทนช้ำใจทุกเมื่อเชื่อวัน ตั้งแต่นางจำความได้มารดาของนางต้องฝืนยิ้มให้บิดามิรู้ได้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ต้องอดทนกับความวุ่นวายหลังจวนไม่รู้กี่ครา
ถึงแม้ว่าจะทำตัวดีงามเพียงใดก็ไม่แคล้วถูกดูแคลนและย่ำยีศักดิ์ศรีจากสตรีด้วยกัน กระทั่งมารดาของนางตายไป สีหน้าเศร้าโศกเสียใจยังเป็นแค่การเสแสร้ง หลายนางต่างยิ้มเยาะชอบใจที่มารดาของนางตายจาก นางต้องอยู่อย่างเดียวดายยากลำบากตลอดมา
ในระยะหลายปีมานี้ นางไร้บิดาใส่ใจ ไร้ใครเคียงข้าง แม้แต่บ่าวไพร่ยังช่วยงานดูแลนางแบบขอไปที
ไหนจะบรรดาพี่น้องต่างมารดาอีกเล่า แค่คิดนางก็อยากจะสำรอกโลหิตออกมาเป็นลิ่มๆ แล้ว
หากจะให้นางไปเป็นหนึ่งในชายาของอ๋องเฉินนั่นแล้วมีบุตรออกมาซ้ำรอยชะตานาง นั่นย่อมเป็นการที่สิ้นคิดยิ่งนัก
หลิงเวยคิดถึงเรื่องนี้ด้วยความขัดเคืองในใจอยู่จนตลอดทางเดินตามมุมต่างๆ ของบ้านเรือนภายในตัวเมืองแห่งนี้ที่กำลังมืดดำด้วยราตรียามไฮ่(21.00-22.59น.) นางแอบหนีออกมาจากจวนในเวลายามเซิน(15.00-16.59น.)หลังจากได้ยินเรื่องราวในทันที นี่ก็หลายชั่วยามแล้วกระมังที่นางหนีออกมา
หญิงสาวใช้เวลาใคร่ครวญอยู่ครู่ใหญ่ด้วยดวงตาคู่สวยที่เริ่มหรี่เล็กแคบลงเพราะรู้สึกง่วงงุนเต็มที นางกำลังยืนเอาแผ่นหลังบอบบางแนบกับผนังห้องตรงมุมมืดของซอกหลืบระหว่างห้องพักของโรงเตี๊ยมอี้ฉางแห่งนี้ที่นางแอบเข้ามาได้จนสำเร็จก่อนจะอำพรางตัววูบไหวแทรกกายบางเข้ามายังห้องพักห้องหนึ่ง
อันที่จริงนางมิได้มีวรยุทธใดๆ แต่นางกลับเข้ามาได้น่าแปลกยิ่ง!
แต่ช่างเถิด ในเมื่อนางยืนสังเกตอยู่เป็นนานแล้ว นางมองเข้ามาแล้วเห็นเป็นห้องว่างไม่มีผู้ใดเข้ามาพัก ทั้งยังเป็นห้องหับสะอาดสะอ้านดี ห้องนี้เป็นห้องอยู่ไกลจากห้องอื่นๆ มามากโข นางแอบสังเกตอยู่เป็นนานเห็นมีบรรดาแขกคนอื่นเลือกห้องพักรอบนอกที่มีทิวทัศน์ดีที่ดีกว่านี้ เหลือเพียงห้องนี้ที่อยู่ด้านในสุดลึกสุดจากหลายๆ ห้องถัดออกไปยังบริเวณด้านหน้าที่ไร้แขกคนใดสนใจไม่แม้แต่จะเฉียดเข้ามาใกล้
เอาล่ะ!
หลิงเวยไม่มีการรอช้าไปมากกว่านี้ ก่อนที่ตาของนางจะปิดลง นางเข้ามาภายในห้องไร้ซึ่งใครสนใจเข้าพักแล้วพุ่งกายขึ้นเตียงนอนที่ถูกปิดล้อมด้วยม่านมุ้งมิดชิดในทันทีก่อนดึงผ้าผืนหนาที่อยู่ตรงปลายเตียงมาห่มร่างอย่างสบายใจ
กลิ่นของเทียนหอมและเครื่องหอมภายในห้องพักนี้ก็หอมหวนดี กลิ่นนี้ให้ความรู้สึกสมองปลอดโปร่งโล่งสบายคล้ายขาวโพลนยิ่งนัก นางนอนพลิกตัวเล็กน้อยจัดท่าเพื่อความสบายเนื้อตัวอีกครู่หนึ่งแล้วหลับใหลไปในเวลาเพียงไม่นาน
นางเหนื่อยเหลือเกิน...
บุรุษหนุ่มรูปร่างใหญ่กำยำเรือนกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามในอาภรณ์สีน้ำตาลเข้ม
เขากำลังเดินเข้ามายังห้องพักห้องหนึ่งภายในโรงเตี๊ยมอี้ฉางขาประจำอย่างใจเย็น ห้องพักห้องนี้เป็นห้องที่เขามักจะมาพักเป็นประจำหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจศึกรบอันหนักหน่วงแล้วเดินทางเข้ามายังเมืองหลวงของแคว้นเฉินเพื่อมารายงานตัวในเมืองหลวงถึงผลงานของตน ห้องพักของโรงเตี๊ยมแห่งนี้เป็นที่ทราบดีว่าถูกจองเอาไว้เพียงเขาและไม่ให้ใครได้เข้ามา เขาจึงเดินเข้ามาด้วยตนเอง หาได้ต้องมีหลงจู๊นำทางให้ไม่
ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลากร้าวแกร่งเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่เกินกว่ามาตรฐานกอปรด้วยไหล่กว้างแผ่นหลังตั้งตรงแลดูงามสง่าทุกสัดส่วนได้รูปสมบูรณ์แบบในอาภรณ์สีน้ำตาลเข้มนามว่า ฟงชินหยาง เขากำลังเดินเข้ามายังห้องพักของโรงเตี๊ยมขาประจำที่อยู่ทางด้านในสุดลึกสุดจากหลายๆ ห้องถัดออกมาจากบริเวณด้านหน้าของโรงเตี๊ยมอี้ฉาง
เขาเดินเข้ามาโดยยังไม่สนใจที่จะเดินไปยังเตียงนอนเพื่อหลับใหลแต่อย่างใด เขาเดินทางมาไกลคงต้องอาบน้ำชำระร่างกายเสียหน่อย
ชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในห้องได้เพียงครู่ เขาเริ่มได้กลิ่นเครื่องหอมภายในห้องพักคล้ายกับว่ามันแปลกไป
แต่ก็หอมดี...
ให้ความรู้สึกปลอดโปร่งสมองขาวโพลนยิ่งนัก
เขาสูดดมกลิ่นนี้อีกครู่หนึ่งก่อนจะเดินมายังหลังฉากกั้นที่ถูกเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้จนเต็มอ่าง
เขาเริ่มเปลื้องผ้าออกจนหมดทั้งเรือนร่าง เผยแผงอกบึกบึนกล้ามเนื้อหนั่นแน่นลาดไหล่กว้างใหญ่ต้นแขนเต็มไปด้วยมัดกล้ามแลดูงดงามแผ่นหลังตั้งสง่าราวกับรูปสลัก
ทุกสัดส่วนนั้นกำยำได้รูปตั้งแต่ลาดไหล่แผงอกแผ่นหลัง เรื่อยลงมาถึงเอวสอบสะโพกเพรียวและบั้นท้ายทุกส่วนสัดช่างหนั่นแน่นมีกล้ามเนื้อขึงตึงบ่งบอกถึงความแข็งแรงทรงพลังเป็นบุรุษเหนือบุรุษอย่างเด่นชัด
บนเรือนร่างงดงามคล้ายรูปสลักปานหินผานั้นมีริ้วรอยของบาดแผลที่หายสนิทแล้วหลายแห่ง บ่งบอกได้ถึงหน้าที่การงานแลความรับผิดชอบที่มีมาแต่ไหนแต่ไร
ฟงชินหยางเป็นทหารมานานและสู้ศึกมานับไม่ถ้วนแผลตามเนื้อตัวย่อมต้องมีมิใช่เรื่องแปลกอันใด เขาเป็นถึงแม่ทัพประจำชายแดนจะให้เนื้อตัวขาวเนียนดังองค์ชายหรือคุณชายเจ้าสำราญได้เยี่ยงไร
ชายหนุ่มพาเรือนร่างกำยำล่ำสันใหญ่โตกว่าบุรุษทั่วไปของตนเองลงแช่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เขาถูเนื้อตัวแค่เพียงไม่นานก็ลุกออกมาจากอ่างแล้วสวมชุดคลุมสบายๆ แค่เท่านั้น
ชายชาติทหารอย่างเขาไม่เคยเสียเวลากับการอาบน้ำนานจนเกินไป เขาไม่ได้มีนิสัยชอบนั่งแช่น้ำเหมือนบุรุษผู้อื่น ยิ่งไม่ชอบให้ใครมาปรนนิบัติถูเนื้อตัว
เนื้อตัวของเขาย่อมเป็นเขาที่ต้องจัดการ หาใช่ใครอื่นไม่
ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรือนร่างของเขา
ชายหนุ่มสวมชุดคลุมผูกผ้าที่เอวเพียงแค่หลวมๆ พลางสูดดมกลิ่นบางอย่างเข้าจมูกคมสัน เขาคิดว่ามันหอมดี
แต่ทว่ากลิ่นเครื่องหอมภายในห้องพักไยถึงเข้มข้นนัก และมันกำลังมีกลิ่นติดอยู่ตามเนื้อตัวของเขาอีกด้วย
ชายหนุ่มเริ่มหรี่สายตาคมเข้มคล้ายพญาเหยี่ยวลงแล้วก้มมองเนื้อตัวของตนก่อนจะเดินกลับมายังอ่างอาบน้ำ
เขาสังเกตได้ว่าน้ำในอ่างก็มีกลิ่นชนิดเดียวกันกับกลิ่นที่กำลังตลบอบอวลอยู่ภายในห้อง กลิ่นนี้ให้ความรู้สึกบางอย่าง
ทั้งๆ ที่อากาศในฤดูกาลนี้ค่อนข้างที่จะหนาวเย็น แต่เขากลับไม่รู้สึกหนาวเนื้อแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกร้อนแบบแปลกๆ
ฟงชินหยางขมวดเรียวคิ้วกระบี่พันกันน้อยๆ อย่างฉงน สายตาคมกล้าที่ไม่เคยไหวติงต่อสิ่งใดกำลังมีคลื่นแห่งอารมณ์บางอย่าง มันกำลังก่อตัว อารมณ์ที่ว่ามันคล้ายกับอารมณ์กำหนัด
จู่ๆ เขามีอารมณ์กำหนัดได้อย่างไร ความรู้สึกเสียดท้องน้อยนี่เกิดขึ้นได้อย่างไร แก่นกายขึงตึงขึ้นมาได้อย่างไร ไยถึงมีอารมณ์กำหนัดขึ้นมาได้
แน่นอนว่ามันมิใช่เรื่องแปลกอันใดกับบุรุษเพศในวัยชายฉกรรจ์อย่างเขา หากแต่เขาสามารถควบคุมเอาไว้ได้ตลอดมา หรือหากต้องการจะปลดปล่อยหอนางโลมก็มีเป็นร้อยพัน
เขาสามารถกระทำกิจกรรมกับสตรีพวกนั้นได้โดยไม่มีข้อผูกมัดหรือพันธะใดๆ
และเขาก็แน่ใจว่าเขามิได้ต้องการจะร่วมหลับนอนกับใครก่อนหน้าที่จะเข้าห้องพักมา แต่อารมณ์กำหนัดที่กำลังเกิดขึ้นในยามนี้คืออันใด ไยถึงเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
เรียวคิ้วคมเข้มยิ่งขมวดพันกันก่อนจะหลับตาลงเพียงครู่เพื่อข่มอารมณ์บางอย่างที่เริ่มมีเพิ่มขึ้นมา
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาอีกครา สายตาของเขายังคงคมกล้าเช่นเดิมแต่กลับเพิ่มเติมความร้อนแรงในแววตา
เขาเดินออกมาจากหลังฉากกั้นด้วยอาการปวดหนึบตรงกลางลำตัวอย่างไม่น่าเป็นไปได้ กายแกร่งเริ่มแข็งขึงตึงเด่นผยองออกมา ความรู้สึกหนักอึ้งกำลังเกิดขึ้นที่กลางลำตัวของเขาอย่างรวดเร็ว
เขาพยายามปรับอารมณ์ของตนเองให้เข้าที่เข้าทางขณะเดินมายังเตียงนอนเพื่อหมายจะหลับนอนไปอย่างสงบไม่ให้อะไรมันตื่นตัวไปมากกว่านี้
แต่ทว่าเหมือนมันจะยากเย็น
อารมณ์กำหนัดของเขากำลังพุ่งขึ้นสูงและกำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ หากมีสตรีมาให้อุ่นเตียงก็คงจะดีอยู่ไม่น้อย แต่ยามนี้จะออกไปเรียกใช้บริการจากที่ใดกัน
ฟงชินหยางเริ่มครุ่นคิดหนักหน่วงพลางเปิดม่านมุ้งของเตียงนอนออกเพื่อหวังใช้เป็นที่สงบสติอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านแบบผิดปกติในยามนี้
แต่สิ่งไม่คาดคิดพลันบังเกิด เมื่อบนเตียงนอนที่ควรว่างเปล่ากลับมีเงาร่างของใครบางคนนอนทอดกายยาวเหยียดอยู่
ใครบางคนนั้นเป็นสตรีอย่างไม่ต้องสงสัย ใครคนนี้มีรูปร่างบางระหงใบหน้างดงามแม้มองเห็นแค่เพียงแสงสลัว ดวงตาของนางกำลังหลับลงปิดทับด้วยแพขนตางามงอนคล้ายผ้าม่านสีดำขนาดเล็กปกคลุมทาบทับสองข้างแก้มนวล
สันจมูกโค้งมนเชิดรั้น ริมฝีปากอิ่มบางกำลังขบเม้มเข้าหากันน้อยๆ นางกำลังนอนหลับตาพริ้มบิดร่างไปมาเบาๆ ทั้งยังมีเสียงครางแผ่วหวานออกมาจากลำคอระหง
ฟงชินหยางนั่งมองภาพตรงหน้าอย่างเหม่อลอย
เขายื่นฝ่ามือที่กำลังร้อนดังไฟเข้าลูบคลำร่างนั้นเบาๆ
เขาเคลื่อนมือไปสำรวจตามส่วนเว้าส่วนโค้งงามงอนในความมืดสลัวที่มีแสงเทียนสาดส่องผ่านม่านมุ้งจนแน่ใจ
ความรู้สึกถึงเรือนร่างอันสมบูรณ์แบบของสตรีเพศช่างเด่นชัด ทั้งยังมีกลิ่นหอมเย้ายวนของกายสาว กระตุ้นความความต้องการของบุรุษเพศของเขาให้ท่วมท้น ทั้งยังกระตุ้นความต้องการของแก่นกายแกร่งแข็งขึงกลางลำตัวให้ยิ่งผงาดชูคอพร้อมพ่นพิษ
อา...
ฟงชินหยางครางอยู่ในใจ นี่คืออันใด?
ฟงชินหยาง
มึน โหด ห่าม หื่น
งี่เง่าแต่รักเมีย
ร้ายพ่ายกลายรัก ฉบับ E-Book คลิก>>>ร้ายพ่ายกลายรัก
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น