คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 3 สมรสพระราชทาน2
 |
|
นิยายเรื่องนี้มีฉบับอีบุ๊ค คลิก>>> บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน如意
โม่หมิงเยว่ลืมตาตื่นขึ้นมาในร่างใหม่ พร้อมความทรงจำที่ไม่เคยเลือนหาย ทุกเรื่องราวไม่ว่าของชาตินี้หรือชาติไหน นางจดจำได้แม่นยำ
ร่างระหงนอนทอดกายอ่อนล้าบนเตียงใหญ่ในห้องรโหฐานอย่างเดียวดาย
ไป๋หมิงเยว่ คือนามเดิม แต่แซ่สกุลใหม่
สวรรค์! ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
อดีตหัวหน้าโจรถ่อยโม่หมิงเยว่ยามนี้ กำลังอยู่ในร่างของคุณหนูผู้อ่อนแอแห่งจวนไป๋
มิใช่ว่ามีผู้ใดบังอาจเล่นเล่ห์ร่ายมนต์คาถาคมขลังกับดวงวิญญาณของนางหรอกกระมัง?
บ้าไปแล้ว ใครจะทำเรื่องเยี่ยงนั้น!
ครั้นนึกขึ้นมาก็คล้ายได้ยินเสียงหนึ่งจากดินแดนแสนไกล
‘จิตวิญญาณเจ้าผสานหยดเลือดข้า ขอชาติหน้าได้ผูกวาสนา มิต้องเข่นฆ่าเฉกเช่นชาตินี้’
สองตาของหมิงเยว่เหลือกไปเหลือกมาเลิ่กลั่ก
แน่นอนว่าหญิงสาวยามนี้มืดมิดทั้งแปดด้าน นางไม่รู้เรื่องวิชานอกรีตนั้น และยิ่งไม่รู้ว่าใครกัน นางได้ยินแค่เสียงอันแผ่วเบาจากดินแดนแสนไกลที่ติดวิญญาณของนางมา
เจ้าผู้นั้นเป็นใครกัน? หลงรักข้าถึงเพียงนี้ ชั่วช้ายิ่ง!
ขณะกำลังตัดพ้อด่าทอ ความทรงจำค่อยๆ ไหลเวียนเข้ามาในห้วงภวังค์
หมิงเยว่เข้ามาอยู่ในร่างนี้ได้สามวันหลังจากเจ้าของร่างเดิมตรอมตรมใจสลายจนสำลักโลหิตออกมาเป็นลิ่มๆ แล้วสลบแน่นิ่งไป
หญิงสาวค่อยๆ ระลึกถึงอดีตของร่างใหม่ที่ตนพลั้งพลัดหลงเข้ามาอาศัยโดยมิได้ไปเกิดใหม่อย่างใครเขา
ไป๋หมิงเยว่ผู้นี้เป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนขุนนางไป๋ บิดาหลงใหลภรรยารองจนภรรยาเอกตรอมใจตายไป มีน้องสาวคนหนึ่งก็ทำตัวน่าชังแย่งชิงคนรักอย่างเลือดเย็น ส่วนชายคนนั้นที่เป็นคนรักก็มักง่ายโลภมากและเห็นแก่ตัว คิดจะกุมหัวใจทั้งพี่ทั้งน้องในคราวเดียว
ไป๋หมิงเยว่เริ่มป่วยบ่อยอย่างปริศนา
ท้ายที่สุดก็ถูกสหายรักชักชวนล่อลวงให้ดื่มน้ำชา ไม่นานต่อมาพลันนอนหลับมิรู้ตื่น
ยามสะลึมสะลือนอนซมสิ้นสติ สาวใช้จิ่นซินไปเรียกให้คนช่วยก็ประจวบเหมาะกับบิดาไม่อยู่ แม่เลี้ยงไม่สนใจ น้องสาวหรือ? ยิ่งปิดประตูใส่หน้าไม่ไยดี
ไป๋หมิงเยว่จึงกลายเป็นผีได้ปล่อยวางแล้วไปเกิดใหม่ ทิ้งให้หมิงเยว่ต้องเข้ามาสวมรอยชดใช้กรรมแทนปะไร!
เฮอะ! ชดใช้กรรมรึ?
มีเพียงต้องเรียกคืนความยุติธรรมต่างหาก!
ทว่าแม้ใจคิดเช่นนั้น แต่จะทันกาลหรือไม่นั่นล่ะคือปัญหา เพราะยามนี้หมิงเยว่ถูกจับมาแต่งตัวราวตุ๊กตาหยกสวมผ้าสีชาดจนกลายร่างเป็นเจ้าสาวแล้วโดยสมบูรณ์
จวนแม่ทัพใหญ่โตโออ่าและกว้างขวาง ขนาดและอาณาเขตของมันบ่งบอกถึงอิทธิพลและอำนาจแห่งเจ้าของ รับรู้ได้ถึงความมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเปี่ยมไปด้วยบารมีมากล้น ผู้คนที่มาร่วมงานจึงมีมากมายจากทั่วสารทิศ
แม้จะถูกผ้ามงคลปิดหน้าบดบังสายตาไปกว่าครึ่ง แต่หมิงเยว่ก็สัมผัสได้ถึงอำนาจน่าเกรงขามยามที่แขกเหรื่อโค้งกายนอบน้อมให้แก่เจ้าบ้าน
โดยเฉพาะยามที่เจ้าบ่าวข้างกายพานางเดินผ่านผู้คนเหล่านั้น ความยำเกรงพินอบพิเทาของเหล่าผู้คนยังแผ่ซ่านออกมาอย่างไร้ขีดจำกัด
เจ้าบ่าวหรือก็ตัวโตสูงใหญ่ กำจายกลิ่นอายอันน่าครั่นคร้ามกดทับผู้คนอย่างประหลาด เป็นอำนาจแห่งพลังการกดดันที่มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ชัดเจนว่ามีอย่างมหาศาล
พิธีการมงคลถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่พร้อมพรั่ง กระทั่งจบลงในห้องหออย่างเรียบง่ายเงียบสงบ ผิดแผกจากบรรยากาศครึกครื้นชื่นมื่นภายนอกอย่างสิ้นเชิง
หมิงเยว่ยังคงฉงนมึนงงในดงบุปผาแดงฉานแสบตา ท่ามกลางผ้าสีชาดที่ถูกรังสรรค์อย่างประณีตบรรจงเหล่านั้น นางนั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงหมดพลัง ร่างกายนี้ช่างบอบบางเยี่ยงคุณหนูในห้องหอทุกประการ ปราศจากซึ่งกำลังภายในพื้นฐาน ลมปราณอันใดก็ไม่มี
หมิงเยว่ให้รู้สึกอึดอัดทรมานยิ่งนัก
สิ่งหนึ่งที่นางอยากกัดลิ้นตัวเองให้สิ้นใจตายวันละหลายรอบยิ่งกว่าการที่ต้องเป็นวิญญาณมาสิงร่างนี้ก็คือ การแต่งงานกับบุรุษที่นางยินดีตายภายใต้คมกระบี่ของเขา แต่จะไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อเขา
หยางเจี้ยน...
หมิงเยว่คิดในใจอย่างอดสู ไม่เข้าใจว่าทำไมนางต้องเข้าสิงร่างบุปผากลีบบางที่ต้องเป็นภรรยาของเขา
นิยายเรื่องนี้มีฉบับอีบุ๊ค คลิก>>> บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน如意
| |
|
ความคิดเห็น