คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่12 คำรายงาน2
นักฆ่าพวกนั้นพกมีดพร้าเอาไว้บนแผ่นหลังสองเล่ม ถือในมืออีกหนึ่งเล่ม ประหนึ่งแค่ต้องการตัดไม้ทำฟืน แต่แท้ที่จริงคือนักล่าตัดหัวคน
และเพราะอากาศหนาว พวกมันจึงแต่งกายด้วยผ้าป่านเนื้อหนาทั้งหนักทั้งหยาบแต่กลับป้องกันอาวุธร้ายได้ฉกาจนัก
ระหว่างครุ่นคิด อ๋องหนุ่มยังได้ยินเส้นเสียงของเว่ยฉีเอ่ยอีกว่า “จากการตรวจสอบพบว่าเป็นคนของเทียนเป่ยพ่ะย่ะค่ะ เป็นไปได้ว่าจักรพรรดิเทียนเป่ยทรงพิโรธเรื่องพ่ายศึกครานี้ จึงส่งคนมาตลบหลังพระองค์ช่วงที่กองกำลังของต้าถังยังไม่ทันฟื้นตัว”
ถังไห่เฉิงได้ฟังพลันหรี่ตา “เทียนเป่ยหรือ?”
เว่ยฉีรีบตอบ “พ่ะย่ะค่ะ”
รุ่ยอ๋องยังคงคลึงถ้วยชาด้วยกิริยาสงบทั้งสุขุมเยือกเย็น เขาถามเนิบช้า “พวกมันตายหมดแล้วหรือยัง?”
เว่ยฉีกล่าวต่อ “ยังพ่ะย่ะค่ะ เดิมทีพวกมันเพียงสิ้นสติสลบเหมือดอยู่ในห้องอาบน้ำของเรือนพักส่วนพระองค์ แต่เมื่อถูกคนของเราจับกุมเอาไว้อย่างแน่นหนาไร้หนทางหนี พวกมันต่างก็พากันฆ่าตัวตายทีละคนสองคน กระหม่อมตรวจสอบศพของมือสังหารและสืบหลักฐานทั้งหมดโดยละเอียด ทุกสิ่งที่พบล้วนบ่งบอกได้ว่าพวกมันเป็นคนของแคว้นเทียนเป่ยพ่ะย่ะค่ะ”
ถังไห่เฉิงวางถ้วยชาก่อนโบกมือเบาๆ ให้เว่ยฉีหยุดปาก พลางลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง ก่อนออกคำสั่ง
“ทำลายหลักฐานให้เหลือแค่ซากแล้วส่งไปแคว้นจ้าวพร้อมศีรษะนักฆ่าทั้งหมด เพื่อบอกนัยว่าข้ารู้ถึงผู้บงการตัวจริง อย่าได้เสียเวลานั่งบนภูดูเสือกัดกัน ยิ่งไม่ควรตลบหลังใส่ร้ายแคว้นอื่นที่เพิ่งพ่ายศึกให้เป็นที่โจษจันถึงความถ่อยน่ารังเกียจ”
“หา!”
เว่ยฉีเบิกตากว้าง รอยแผลเป็นบนใบหน้าข้างหางตากระตุกถี่ๆ เขาถามอย่างฉงน
“เกี่ยวอันใดกับแคว้นจ้าวหรือพ่ะย่ะค่ะ”
ถังไห่เฉิงแค่นเสียงเย็นยามแถลงไข
“เทียนเป่ยเป็นแคว้นเขตร้อนแห้งแล้ง เชื่อเถอะว่านักฆ่าของพวกมันไม่นิยมปลอมตัวตัดฟืนและอยู่ใกล้เตาไฟแน่”
“...!?”
แม่ทัพเว่ยมีสีหน้าเหลอหลา คาดไม่ถึงว่ามือสังหารจักสร้างหลักฐานเท็จให้เขาไขว้เขวถึงเพียงนี้ บัดซบนัก!
แคว้นจ้าวอยู่แดนเหนือ อากาศหนาวทั้งปี อยู่ห่างจากเทียนเป่ยแค่ต้าถังกั้น
ถังไห่เฉิงถอนหายใจนึกระอา
ไฉนนักฆ่าเหล่านั้นไม่เปลี่ยนวิธีการปลอมตัวเสียบ้าง
แม้สงสัยทว่าชายหนุ่มเพียงปัดคำถามอันไร้สาระนี้ไป แท้จริงแล้วสาเหตุที่เขาล่วงรู้ว่าเป็นฝีมือของนักฆ่าจากแคว้นจ้าว ล้วนเป็นเพราะกระบวนท่ายามสังหารในห้องอาบน้ำ
เวลาเนิ่นนานที่ถูกตรึงให้ยืนอยู่กับที่และเวลาเนิ่นนานที่ต้องมองสตรีผู้หนึ่งถูกอาวุธฟาดฟัน มันนานมากพอที่จักประเมินชั้นเชิงและวิชายุทธ์จนแตกฉาน
เชิงยุทธ์เหล่านั้นเป็นของสำนักเมฆาทมิฬ เจ้าสำนักคืออดีตรัชทายาทเทียนเป่ยที่ถูกถอดยศขับออกจากราชวงศ์เทียน จึงหันเหไปสวามิภักดิ์กับจักรพรรดิจ้าว ก่อตั้งสำนักคุ้มภัยขึ้นมาเพื่อเลี้ยงนักฆ่าเอาไว้ใช้งาน
หลักฐานที่บ่งบอกว่าเป็นคนเทียนเป่ยจึงค่อนข้างสมบูรณ์ ทว่ากระบวนท่าที่ใช้กลับผสมผสานเชิงยุทธ์แคว้นจ้าว เพื่อเพิ่มศักยภาพความร้ายกาจในการสังหาร
คนผู้นี้มีแค้นต้องชำระกับแคว้นเทียนเป่ย ทั้งยังผูกใจเจ็บกับต้าถังเมื่อหลายปีก่อน ยามเสนอตัวพาองค์หญิงเดินทางมาเจรจาสงบศึกโดยการสานสัมพันธ์อภิเษกสมรสแต่กลับไม่เป็นผล ทำให้พลาดความดีความชอบครั้งใหญ่ กระทั่งหลุดจากตำแหน่ง
เนื่องจากยามนั้นเสด็จพ่อยังทรงครองราชย์อยู่ พระองค์ไม่รับสนมชายารวมถึงสตรีบรรณาการจากแคว้นใด
ถังไห่เฉิงสรุปทุกสิ่งได้รวดเร็วตามวิสัย พลางเดินออกจากเรือนบัญชาการเพื่อไปตรวจสอบอีกคราด้วยตนเอง
“คนของเรามีใครพลาดพลั้งบาดเจ็บบ้างหรือไม่?”
คำถามของถังไห่เฉิงหมายถึงทหารยามรอบเรือนพักทั้งหมด เพราะหากนักฆ่าเข้าถึงตัวเขาได้ แสดงว่าคนของเขาคงยากจะรักษาชีวิตรอด
เว่ยฉีที่เดินตามแผ่นหลังนายเหนือหัวรีบตอบ “ทหารยามประจำเรือนส่วนพระองค์ทุกคนถูกทำให้สลบไสลไร้สติเพื่อเปิดทางการลอบสังหาร พวกเขาถูกพบว่านอนทอดร่างเปล่าเปลือยกองรวมกันอยู่ตรงมุมอับทางฝั่งหนึ่งของเรือนพัก ทั้งหมดเมื่อฟื้นขึ้นมาล้วนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าคือฝีมือของนางคณิกาผู้หนึ่ง กระหม่อมจึงส่งคนเร่งตามล่า คาดว่าไม่นานคงเจอตัวพ่ะย่ะค่ะ”
“คณิกาคนใด?”
เว่ยฉีตอบฉะฉาน “นางมีนามว่าลี่เซียนถูกส่งตัวมาเพื่อปรนนิบัติท่านอ๋องโดยเฉพาะพ่ะย่ะค่ะ”
คำรายงานนี้ทำเรียวคิ้วของถังไห่เฉิงขมวดวูบ
***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค***คลิก>>>
 |
|
ความคิดเห็น