คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่10 เจ็บเหลือเกิน(ไม่ไหวแล้ว)2
 |
|
***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค***คลิกเลย...
ท่ามกลางหุบเขาภายใต้ราตรีเยียบเย็นพลันบังเกิดเสียงน้ำไหลเชี่ยวผสานเสียงสองร่างปะทะม่านน้ำดังตูม
เบื้องล่างมวลธารา ถังไห่เฉิงกับลี่เซียนจมดิ่งไปคนละทิศละทาง ร่างใหญ่กับร่างเล็กต่างถูกกระแสน้ำพัดพากลืนหาย
รุ่ยอ๋องดึงสติกลับคืนได้รวดเร็ว ยามนี้ร่างกายกลับมาขยับเขยื้อนได้เป็นปกติแล้ว
ชายหนุ่มกลั้นหายใจดำน้ำก่อนจะแหวกว่ายส่งตัวเองขึ้นมาเบื้องบนผิวน้ำ สายตาคมเข้มมองหาอีกคนอย่างรวดเร็ว
เมื่อยังไม่เห็นนางโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำจึงดำลงไปใหม่ สอดส่ายสายตาผ่านม่านน้ำสลัวรางครู่ใหญ่ กระทั่งเห็นเงานางรำไรไกลออกไป เนตรมังกรคมกล้าของจอมทัพทมิฬที่ต้องทำศึกสิบสองชั่วยาม มิครั่นคร้ามแม้รัตติกาลย่อมไม่เคยมีปัญหากับความมืดเช่นนี้ ถังไห่เฉิงจึงเห็นลี่เซียนได้ไม่ยาก แม้จะเป็นเพียงเงาร่างลางเลือนเต็มที
ยามนี้ร่างบางตะเกียกตะกายฝ่าม่านน้ำจนสุดกำลัง ท่าทางบ่งบอกชัดเจนว่าว่ายน้ำไม่เป็น
นางค่อยๆ หมดแรงลงเรื่อยๆ กระทั่งปล่อยเรือนกายให้จมน้ำ หายไปต่อหน้าต่อตาของอ๋องหนุ่ม
.
.
.
ภายใต้ผิวน้ำเย็นเยียบที่เสียดแทงไปถึงกระดูก
ลึกลงไปหลายจั้ง ร่างระหงของลี่เซียนจมดิ่งอยู่ในนั้น นางกำลังทรมานจากการจมน้ำและขาดอากาศหายใจ
หญิงสาวรู้ดีว่าการตายมิใช่เรื่องง่าย แต่เพราะไม่ตายง่ายๆ นั่นล่ะที่เป็นปัญหา ต้องทนทรมานเกินเยียวยา การตายคือการหลุดพ้นที่นางโหยหาทว่าไม่อาจกระทำ
เช่นนั้นคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นอย่างนางจึงกลัวเหตุการณ์ยามนี้เหลือเกิน การหายใจไม่ออกแต่ไม่อาจตายคือความทรมานขั้นสุดแล้ว
หญิงสาวตะเกียกตะกายทุรนทุรายครู่ใหญ่ก่อนจะค่อยๆ หมดแรงแล้วจมดิ่งลงม่านน้ำอันมืดมิดและไร้สติในที่สุด
ประหนึ่งเนิ่นนานชั่วกัปชั่วกัลป์ไม่ทราบเวลา ลี่เซียนรู้สึกวูบโหวงในทรวงอกคล้ายหัวใจถูกชำแรกจนเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่ กระนั้นกลับรู้สึกอึดอัดคล้ายถูกบีบเค้นรัดแน่นอย่างหนักหน่วง สายน้ำเย็นเยียบที่บาดผิวทำนางเจ็บเสียยิ่งกว่าคมดาบที่จ้วงแทงทำเลือดอาบร่างก่อนหน้าเสียอีก
ท้ายที่สุดเพราะแรงฉุดดึงจากฝ่ามือหนา ตามด้วยการแบ่งปันลมหายใจด้วยริมฝีปากของเขา จึงทำสติที่คล้ายกับล่องลอยไปไกลแสนไกลให้กลับมา ลี่เซียนสูดลมเข้าปอดดังเฮือก ความจุกแน่นอึดอัดกลางหัวใจทำเอาปวดร้าวไปทั้งสรรพางค์กาย
สตินางแตกซ่าน ลี่เซียนพลันร้องไห้โฮมิอาจกลั้น
เสียงร้องไห้คล้ายเด็กน้อยงอแงเช่นนั้นทำถังไห่เฉิงถึงกับเลิกคิ้วสูง แม้รอบด้านมืดสลัวแต่กลับมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งนักว่ายามนี้คนในอ้อมแขนน่าเกลียดเพียงใด
สตรีงดงามยั่วยวนผู้หนึ่งกำลังร่ำไห้สะอึกสะอื้นหลุดจริตจนดวงหน้าแดงปลั่งไปหมดทั้งแถบ ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีแดงสั่นระริกไม่หยุด น้ำมูกน้ำตาไหลพรากเป็นทางยาว
ช่างขี้ริ้วขี้เหร่ยิ่งนัก...
รอยยิ้มพลันบังเกิดบางเบาตรงมุมปากบุรุษโดยไม่รู้ตัว รุ่ยอ๋องให้รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด
การที่นางยังมีเรี่ยวแรงร้องไห้เสียงดังเช่นนี้ย่อมดีกว่าร่างกายอ่อนระทวยไร้สติแน่นอน
***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค***คลิก>>>
| |
|
ความคิดเห็น