ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อ๋องทมิฬ [จบ]

    ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่10 เจ็บเหลือเกิน(ไม่ไหวแล้ว)1

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 22.73K
      823
      7 ม.ค. 67

    ภายในห้องอาบน้ำไม่ต่างจากห้วงมรณะเข้าถล่ม

    เรือนร่างงามงอนของลี่เซียนบัดนี้มีบาดแผลเต็มไปหมด เลือดสดๆ ไหลอาบจนแดงฉาน ทว่านางยังคงอำพรางตัววูบไวใช้กายนุ่มกำบังกายแกร่งด้วยสัญชาตญาณ

    นางเห็นดาบเล่มหนึ่งพุ่งใส่ด้านหน้าของถังไห่เฉิงจึงกระโดดเข้าขวาง

    ผลที่ได้คือปลายแหลมคมกริบแทงเข้าแผ่นหลังบอบบางก่อนที่มือสังหารจะดึงออกอย่างแรง เลือดไหลทะลักอย่างรวดเร็ว

    “อ๊ะ!

    เนินอกหยุ่นนุ่มปะทะแผงอกแกร่ง ดวงหน้างามแหงนมองร่างหนาพร้อมน้ำตาเอ่อคลอ

    อ๋องหนุ่มก้มหน้าคมคายลงมองจนปลายคางคมสันจรดหน้าผากมน สายตาที่มองนางอย่างตระหนกเผยความดุดันออกมามากล้น สื่อความนัยว่า 

    ให้คลายผนึกกับร่างเขาเดี๋ยวนี้ หากไม่อยากตายด้วยน้ำมือคนร้าย

    ทว่าลี่เซียนหาได้เข้าใจไม่

    นางลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ารุ่ยอ๋องถูกพลังเร้นลับของนางตรึงเอาไว้ ยามนี้ในใจมีเพียงต้องปกป้องผู้มีพระคุณเท่านั้น

    ดวงหน้าพริ้มเพราที่แต่เดิมขาวผ่องสะอาดสะอ้านล้อมด้วยเส้นผมดำขลับบัดนี้กลับแดงเรื่อไปทั่ว กลีบปากจิ้มลิ้มยังมีเลือดซึมไหลเป็นทาง เรือนกายบอบบางเปรอะเปื้อนแดงฉาน

    นางเริ่มหมดแรงเต็มที  จนปราณสายหนึ่งที่ตรึงถังไห่เฉิงเอาไว้เริ่มคลายตัว

    ชั่วขณะนั้นกระบี่เล่มหนึ่งพุ่งแหวกอากาศเข้ามาอีกเล่ม ลี่เซียนพลิกกายหันหน้ารับเอาไว้เช่นเดิม เจ้าของกระบี่คือซวงอี๋ เป้าหมายของนางคือตัดขั้วหัวใจของลี่เซียน เพื่อมิให้อีกฝ่ายได้ใกล้ชิดรุ่ยอ๋อง

    ปลายกระบี่แทงหน้าอกของสตรีตรงหน้าจนแผ่นหลังบางกระแทกแผงอกหนา ถังไห่เฉิงถึงกับเบิกตา ลมหายใจสะดุดเกือบหยุดลง เมื่อกลางอกนางมีอาวุธสังหารทะลุเข้าเนื้อไม่ยั้งมือ  กระทั่งเลือดทะลักออกมาดั่งสายธารา ร่างเล็กซวนเซเกือบล้ม

    ฝ่ามือบุรุษเริ่มขยับได้ในจังหวะนั้น รุ่ยอ๋องรีบยกวงแขนขึ้นโอบกายบางเอาไว้ด้วยสัญชาตญาณ

    ครานี้ลี่เซียนมิได้เจ็บอย่างเดียวแล้ว นางเป็นเหรินเซียนที่บำเพ็ญเพียรฝึกตบะยามถูกกักขังมาหลายร้อยปี ความทนทานย่อมมีมากโข ทว่าความอดทนต่อความทรมานกลับมีจำกัดเท่าเด็กแปดขวบ และที่สำคัญนางเป็นคนหวงแหนสิ่งของเหลือเกิน ชุดงามสีชมพูที่เพิ่งเคยใส่ครั้งแรกฉีกขาดหลุดลุ่ยเปรอะเปื้อนคราบเลือดไปหมด

    ตรงสาบเสื้อที่ถูกแทงมีตำรารัญจวนที่พี่เย่เสียกลั้นใจมอบให้  มันคงขาดหมดแล้วเป็นแน่

    เพลิงโทสะขุมหนึ่งพลันปะทุเต็มสองตา มวลมหาศาลของพลังเร้นลับก่อตัวทันใด ลี่เซียนปล่อยปราณรุนแรงสายหนึ่งพร้อมหายตัววูบ แสงสีขาวสว่างวาบในเสี้ยวเวลา

    จังหวะนั้นถังไห่เฉิงพลันรู้สึกได้ว่าสติสัมปชัญญะที่มีคล้ายพร่าเลือนไปชั่วขณะ

    ชายหนุ่มมองอะไรไม่เห็นทั้งสิ้น นอกจากลำแสงสีขาวพร่างพราวเต็มสองตา คนร้ายชุดดำทั้งหลายยังอันตรธานหายไป ไม่สามารถมองเห็นพวกมันสักคน

    รู้สึกตัวอีกทีทั้งเขาและร่างนุ่มในอ้อมกอดกำลังลอยเคว้งไม่ทราบทิศทาง

    รอบด้านเป็นยอดไม้ของผืนป่ามิใช่ห้องอาบน้ำ เบื้องล่างคืออากาศอันว่างเปล่า

    ถัดจากปลายเท้าคือหน้าผายอดน้ำตก

    “...!?

    ***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค***คลิก>>>

    Thumbnail Seller Link
    อ๋องทมิฬ(รักคือการครอบครอง)
    หลี่หง
    www.mebmarket.com
    เมื่อฮ่องเต้มีรักปักใจเพียงฮองเฮาโดยไม่คิดรับสนมชายา การบริหารบ้านเมืองจึงเหน็ดเหนื่อยหนักหนา เหล่าบุตรสาวและบุตรชายจึงไม่อาจนิ่งดูดาย พวกเขาพร้อมใจกั...
    Get it now

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×