คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่7 เพียรศึกษา3
แน่นอนว่าต่อให้เป็นปีศาจจากปรโลก ถังไห่เฉิงก็หาได้กลัวเกรงอันใดไม่ นับประสาอะไรกับสตรีผู้หนึ่ง
เมื่อฝ่ายหนึ่งหายตัวไป อีกฝ่ายจึงระวังภัยเป็นพิเศษ
ห้องอาบน้ำเงียบงันไร้สุ้มเสียง รอบด้านยิ่งนานยิ่งวังเวง
ร่างสูงใหญ่ปานหินผายืนตระหง่านอยู่กลางห้องกว้าง กล้ามเนื้อตึงแน่นแผ่ซ่านขุมพลังที่สะสมเอาไว้มากมาย เรือนผมปล่อยสยายเต็มบ่ากว้างถึงกลางหลัง ปลายผมล้อมรอบกรอบหน้าคมคาย มองมาคล้ายจอมมารในร่างเทพเซียน
หยดน้ำที่หยาดรินไม่ขาดสายทำชุดคลุมแนบไปกับลำตัว ถังไห่เฉิงจึงเอื้อมมือกระชับสายรัดเอวให้แน่นขึ้นอย่างระแวง กวาดสายตาคมปลาบมองรอบทิศ แผ่กลิ่นอายสังหารเข้มข้น จนข่มขวัญลี่เซียนได้สำเร็จ
หญิงสาวถึงกับหายใจเฮือก สะกดลมปราณได้ยากเย็น หัวใจเต้นแรงแทบทะลุอก
เทพสงครามอย่างอ๋องทมิฬย่อมมีปฏิกิริยาฉับไวเหนือชั้น ถังไห่เฉิงจับการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้ทันที
ร่างแกร่งพุ่งปราดไปยังทิศทางนั้น จับกระชากร่างนุ่มออกมาจากหลังฉากกั้น บีบไหล่กลมมนอย่างไม่มีออมแรง
“อ๊ะ!”
ลี่เซียนทำได้แค่อุทานเสียงหวาน นางหลบไม่ทันอีกแล้ว
ถังไห่เฉิงยังคงแผ่ซ่านปราณอันตราย ร่างใหญ่เคลื่อนประชิดร่างเล็กอย่างดุดัน ผลักนางกระแทกผนังเสียงดังพลั่ก
“อ่ะ!”
หญิงสาวหลุดเสียงโอดครวญ เจ็บแปลบไปทั้งร่าง
ฝ่ามือหยาบกระด้างเลื่อนจากไหล่บางขึ้นมา ใช้เรียวนิ้วที่ไม่ต่างจากกรงเล็บเหยี่ยวบีบลำคอระหงไม่มีปราณี
ใบหน้าคมคายก้มต่ำ ใช้สายตาสาดประกายคมกริบดุจมีดดาบจ้องมองอย่างกดดันข่มขวัญ แผงอกหนายิ่งบดเบียดจนร่างนุ่มถูกอัดแน่นติดตรึงกับกำแพงห้อง
แม่นางน้อยเจ็บปวดจนร้องมิได้ อึดอัดจนหายใจไม่ออก เรือนร่างถูกกดทับจนขยับเขยื้อนอย่างยากลำบาก
ตำแหน่งเนื้อนวลที่ถูกบีบเค้นรัดรึงรับรู้ได้ว่าบุรุษร่างใหญ่ออกแรงที่นิ้วราวคมเขี้ยวเหล็กไหล หมายกระชากกันให้เลือดสาด นางจึงทำตัวเองให้หายไปอีกครั้ง
เมื่อฝ่ามือสัมผัสได้เพียงอากาศอันว่างเปล่าอีกครา แววตาบุรุษพลันไหววูบประหลาดใจอีกคำรบ
ถังไห่เฉิงรับรู้ได้ว่าสตรีผู้บุกรุกไม่มีวรยุทธ์
ยามเขาพุ่งประชิดตัวนาง ท่าทางนางอ่อนแอบอบบาง บ่งบอกว่าไร้ความสามารถชั้นเชิงการต่อสู้ กระทั่งไม่อาจออกกระบวนท่าป้องกันตัวเองได้ด้วยซ้ำ
หากแต่พลังวัตรกลับเหลือร้าย
ปราณแยกผสานกายหยาบยิ่งเหนือชั้น
ฝีมือระดับนี้นับว่าอันตรายนัก
ชายหนุ่มหรี่ตาส่งเสียงเย็นเยียบถามอย่างเย็นชาว่า
“เจ้าเป็นใคร? เป็นนางมารจากสำนักใด? มีเป้าหมายอะไรกันแน่?”
หากมิได้มาฆ่า ย่อมต้องมาเจรจาแบ่งสรรปันส่วนเพื่อเป้าหมายสูงค่า ภูมิหลังย่อมสำคัญ
แม้ยังงุนงงไม่เข้าใจอันใด แต่วาจายาวเหยียดเช่นนั้นยังผลให้ลี่เซียนตัดสินใจปรากฏกายออกมาในที่สุด
นางยืนอย่างระมัดระวังอยู่ทางฝั่งหนึ่งของห้องอาบน้ำ
ดวงหน้าจิ้มลิ้มเอียงน้อย ๆ ใช้ดวงเนตรกระจ่างใสดุจดาราเบิกราตรีจ้องมองบุรุษร่างใหญ่ที่กำลังแผ่กำจายกลิ่นอายมัจจุราชเข้มขลัง
หญิงสาวมองถังไห่เฉิงตรงๆ กะพริบตาปริบๆ ส่งเสียงหวานๆ ตอบอย่างใสซื่อว่า
“ข้ามีนามว่าลี่เซียนจากหอเหินหย่ามาปรนนิบัติท่าน ทว่า ‘ของจริง’ ที่เห็นกับในตำราทำข้าแปลกใจนัก ทั้งใหญ่โตแลดูทรงพลัง ทำให้ข้าต้องศึกษาให้มาก”
นับเป็นคำตอบที่ตรงกับคำถามอย่างที่สุดสำหรับลี่เซียน ทว่ากลับไม่เกี่ยวกันเลยกับเหตุการณ์ยามนี้สำหรับถังไห่เฉิง
แม่นางน้อยกล่าวจบยังเลื่อนดวงตากลมโตลงต่ำ มองเบื้องล่างบุรุษ
อีกครั้งที่เรียวคิ้วคมต้องกระตุก
***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค>>>คลิก>>>
 |
|
ความคิดเห็น