คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่7 เพียรศึกษา1
ด้วยพลังเร้นลับดีเยี่ยม ลมปราณเหนือชั้น พลังวัตรเต็มเปี่ยม ลี่เซียนจึงเคลื่อนกายได้เงียบเชียบ กระทั่งเปลวเทียนยังไม่ขยับแม้แต่น้อย
เรือนพักกว้างใหญ่ รอบด้านสลัวราง แสงเทียนอ่อนจางนิ่งสนิท ไร้กระแสลมวูบไหว แม่นางน้อยเดินเข้ามาในเรือนแห่งนี้อย่างไร้ทิศทาง
ลี่เซียนเพียรสังเกตอย่างใคร่ศึกษา เห็นด้านข้างฝั่งซ้ายคือห้องหนังสือ ถัดจากลานโล่งกลางห้องมองตรงไปคือห้องนอนขนาดใหญ่ ส่วนทางด้านขวานางสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมรวยรินของธาตุน้ำและกลิ่นอายอันทรงพลังน่าเกรงขาม
หญิงสาวจรดปลายเท้ามาเรื่อย ๆ จนเจอห้องหนึ่ง จึงเดินสำรวจด้วยความเพลิดเพลินอยากรู้อยากเห็นตามวิสัย
กิริยาท่าทางของนางคล้ายเดินเล่นอย่างสำราญใจ
มิใช่ผู้บุกรุกแต่อย่างใด
เรือนร่างบอบบางเคลื่อนกายเนิบนาบด้วยลมปราณที่มีเหนือกว่ามนุษย์อยู่หลายขั้น นางจึงเยื้องย่างไร้สุ้มเสียงเหนือเมฆ
กระทั่งบังเอิญเจอกับเจ้าของทวนเหล็กที่กำลังตามหา
ทว่าเขากำลังอาบน้ำ...
เรือนกายแกร่งกำยำนั่นมิได้ใส่ผ้า ผ่าเผยสง่างามสูงใหญ่ เปล่าเปลือยไร้สิ่งบดบัง เห็นสิ้นตั้งแต่แผ่นหลังลงมาถึงบั้นท้าย ท่อนขาถึงปลายเท้า
ใบหน้าเป็นเช่นใดมิอาจรับรู้ได้ เนื่องจากมิได้สนใจมอง เพราะที่เด่นสะดุดตาที่สุดก็คือตรงนั้น
ถัดลงมาจากกล้ามหน้าท้องนั่น!
ร่างระหงพลันชะงักงัน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ลมปราณที่มีอย่างเหนือชั้นพลันสะดุดลงทันใด พลังเร้นลับหายวับไปจนสิ้น
ลี่เซียนถึงกับสูดลมหายใจดังเฮือก สองตาจ้องเขม็งที่แท่งประหลาดบางอย่าง ท่ามกลางเส้นขนดำขลับที่หว่างขาบุรุษ
มันคล้ายๆ เคยเห็นในตำราผสานหยินหยาง นางจึงรีบล้วงอกเสื้อหยิบออกมากางประเมินอย่างเปิดเผย
โอว...ใช่จริงๆ สิ่งนี้คือ ‘แท่งหยก’
กายเนื้อล้ำค่าอันสำคัญยิ่งต่อหญิงคณิกา...
ในขณะที่ลี่เซียนเจอเรื่องเพียรศึกษาแล้วกางตำรา
ชั่วจังหวะเดียวกัน เจ้าของห้องพลันจับกระแสผู้บุกรุกได้ ถังไห่เฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาเบนไปยังทิศทางตามสัญชาตญาณ สายตาคมปลาบพลันประสบกับสตรีผู้หนึ่ง
นางยืนตะลึงจ้องถลึงมาที่เรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา
ชายหนุ่มหรี่ตา แผ่กลิ่นอายมรณะออกมา ทว่าเพียงครู่กลับแทนที่ด้วยความรู้สึกนึกขัดเคืองระคนงุนงง
จู่ๆ มีสตรีปริศนาเข้ามาในห้องนี้ แต่แทนที่จะทำเหมือนนักฆ่าทั่วไปอาศัยจังหวะที่เขาเผลอไผลลอบจู่โจมดุเดือด
ทว่านางกลับยืนนิ่งมองดูเขาอาบน้ำ
และที่สำคัญ...แววตางามล้ำจ้องมองส่วนสงวนของเขาอย่างจริงจังมากเป็นพิเศษ…
จากนั้นยังล้วงสาบเสื้อหยิบตำรารัญจวนออกมาอ่าน!
ใบหน้าหล่อเหลาพลันเขียวครึ้มดำคล้ำ หางคิ้วกระตุกถี่ๆ
***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค***
 |
|
ความคิดเห็น