คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : ตอนที่48 ดูแลนาง1
ภายในห้องนอนของตำหนักหยงเอวี่ยนแห่งวังหยางอ๋อง
หนิงเหมยที่ผ่านการร้องไห้ด้วยเรื่องสะเทือนใจอันหนักหนาจึงหลับใหลไปอย่างยาวนาน โดยมีหลวนเยว่และหลวนเหยาสองพี่น้องหมอเทวดาคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ส่วนหนี่ม่านเอาแต่นั่งมองนายสาวอย่างห่วงใย ไม่ยอมกินอะไรเลยแม้แต่น้อย พวกเขาพากันนั่งอยู่ที่โต๊ะใหญ่กลางห้องนอนเพื่อเฝ้าหนิงเหมยที่นอนหลับบนเตียง
“นี่เด็กน้อย” เสียงทุ้มนุ่มของหลวนเยว่เอ่ยมาทางหนี่ม่านที่นั่งน้ำตาอาบแก้มจนหน้าบวมปูดดูไม่ได้เอาเสียเลย “เจ้าร้องไห้ทำไมกันหนักหนา ข้าเห็นใบหน้าอันอัปลักษณ์ของเจ้าแล้ว ข้าอยากจะสั่งให้น้องเล็กปรุงยาบำรุงให้เจ้า ทั้งกินทั้งทายิ่งนัก จะได้หยุดอัปลักษณ์เสียที”
หนี่ม่านกะพริบตาปริบๆ นางน่าเกลียดขนาดนั้นเชียวหรือ?
“อา...พี่ใหญ่ เป็นความคิดที่ดี” หลวนเหยานึกสนุก นางชมชอบการปรุงยายิ่งนัก “พี่ใหญ่ก็ช่วยรับนางดูแลหน่อยเถิด อีกไม่นานนางคงต้องปักปิ่นแล้ว ปล่อยเนื้อปล่อยตัวเยี่ยงนี้ ข้าเห็นแล้วปวดใจ บุรุษใดจะเหลียวแลกัน เฮ้อ!”
“อืม...” หลวนเยว่ทำท่าทางครุ่นคิด “ได้เลย!” เขาตบเข่าฉาดใหญ่ “รับรองได้ว่า หากเจ้าได้มาอยู่ในความดูแลของหมอผู้วิเศษเยี่ยงข้า นางฟ้าก็นางฟ้าเถิด ย่อมต้องถอยให้ บุรุษคนใดเห็นแล้วต้องเหลียวหลัง พวกเขาจักต้องรีบไปขุดเอาสมบัติมาหมั้นหมายเจ้า ฮา...”
จบคำก็หัวเราะชอบใจไปทางหนี่ม่าน โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่ากำลังมีเงาดำทะมึนอยู่ตรงเบื้องหลัง
“นางมิได้เจ็บป่วย ท่านหมออย่าได้ห่วง” เสียงทุ้มต่ำเย็นชาเอ่ยออกมาตรงแผ่นหลังของหลวนเยว่
หมอหนุ่มหันหน้าขวับกลับไปมอง จึงได้เจอกับบุรุษชุดดำตัวโตสูงใหญ่ โครงหน้าคร้ามแกร่ง แผ่กลิ่นอายหึงโหด
อา...ช่างน่ากลัวได้ตรงใจ
แต่ยังไม่ทันที่หลวนเยว่จะเอ่ยคำใดเพื่อเกี้ยวชายด้วยกันตรงด้านหลัง ชายอีกคนหนึ่งก็เดินเข้ามา
ชายคนแรกว่าหล่อเหลาคมคายมากแล้ว ชายคนใหม่ที่เดินเข้ามายิ่งรูปงามปานเทพเซียนมาจุติเลยทีเดียว
หมอเทวดาหนุ่มหน้าหยกถึงกับมองชายหนุ่มผู้งดงามด้วยดวงตาเบิกกว้าง เขาอยากจะกลายร่างเป็นสตรีเสียประเดี๋ยวนี้เลย...
บุรุษผู้เข้าห้องมาทั้งสองคือ หยวนคัง และเฟยหลงเซียน
อึดใจเสียงของหลวนเหยาก็ดังขึ้นมา “พวกท่านเป็นใคร เหตุใดจึงหล่อเหลา เอ้ย! เหตุใดจึงเข้ามาในห้องนี้ได้กัน” นางลุกยืนเพื่อจ้องมองสองบุรุษผู้มาใหม่แบบเต็มตา มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย กิริยาล้วนสวนทางกับประโยคที่เอ่ยก่อนหน้า “มาเถิด เราอย่ารบกวนคุณหนูเลย ไปคุยกันข้างนอก” จบคำก็เดินหน้าหมายจับจูงชายงามผู้มาใหม่ให้เดินไปด้วยกัน
หยวนคังสะบัดกระบี่ข้างเอวขึ้นมาดักหน้าสตรีไร้ยางอายทันควัน
หลวนเหยาพลันชะงัก รีบเม้มปากลง
เฟยหลงเซียนหาได้สนใจใครๆ ในยามนี้ไม่ ด้วยภายในใจนึกห่วงใยแต่สตรีที่นอนหลับทั้งน้ำตาบนเตียงนอน
เขารีบเดินทางออกจากวังบูรพาทันที เมื่อได้รับการรายงานจากหยวนคัง ที่ได้ยินคนบ้านหลิ่งเอ่ยออกมา ทุกถ้อยทุกคำ
เหล่าขันทีล้วนห้ามปรามเนื่องจากเป็นยามวิกาล แต่ถึงแม้จะถูกทัดทาน ทว่าเขาก็มิอาจยินยอมอยู่เฉยได้
ใครจักคาดคิดว่าบ้านของหนิงเหมยจะมีเรื่องราวถึงเพียงนั้น
เห็นได้ชัดแล้วว่า นางตัวคนเดียวอย่างแท้จริง นางควรต้องมีที่พึ่งพิง เขาไม่ควรปล่อยให้นางต้องเผชิญสิ่งใดเพียงลำพังอีกต่อไป
เขาไม่ยอมอีกแล้ว...
ทุกผู้คนในห้องนี้ล้วนเป็นเพียงธาตุว่างเปล่าในอากาศ สายตาเรียวคมของรัชทายาทหนุ่มมองไม่เห็นใครทั้งนั้น เพราะมีแต่ความห่วงใยในอาการของหญิงสาวผู้หลับใหลบนเตียงนอน
อีกสี่คนที่ยืนตรงกลางห้องได้แต่เงียบงันมองหน้ากันไปมา หยวนคังจึงใช้กระบี่สะกิดหมอเทวดาสองพี่น้องให้เดินออกจากห้องไปก่อน เมื่อสองพี่น้องประหลาดเดินออกไปแล้วก็เก็บกระบี่ของตน เพื่อหันมาจูงมือน้อยๆ ของหนี่ม่านให้เดินตามตนไป
หลังจากปิดห้องให้เจ้านายจนสนิทเรียบร้อยดีแล้ว หยวนคังจึงเอ่ยถามสาวน้อยข้างกาย ด้วยเสียงทุ้มต่ำ “หิวหรือไม่?” หากแต่ฟังดีๆ จะรู้ว่านุ่มกว่าเดิมมาก
หนี่ม่านส่ายหน้าไปมา ก่อนแหงนหน้ามองหยวนคังแบบเต็มตาแล้วเอ่ยเสียงเบา “ท่านราชองครักษ์...”
เสียงหวานใสของสาวน้อยสะกิดใจหยวนคังนัก แต่เขากลับขานกลับเสียงห้วน “อันใด?”
หนี่ม่านปาดน้ำตาออกจากวงหน้าเล็กแบบไร้จริต ก่อนทำสีหน้าจริงจัง มองสบตาหยวนคังนิ่งๆ ทำเอาชายร่างใหญ่เริ่มลุ้นระทึก รอฟังคำนางตาปริบๆ
“เรื่องของคุณหนู ข้าต้องการให้คุณหนูแต่งงานกับรัชทายาทโดยไม่มีเงื่อนไข ท่านไม่ต้องว่าจ้างข้าแล้วนะ”
นางกล่าวเสียงสะอื้น ฟังดูน่าสงสารนัก “ข้าจะยอมทำตามคำท่านทุกอย่างเลย ขอเพียงพาคุณหนูออกจากบ้านหลังนั้น”
นางไม่รู้หรอกว่าคุณหนูเจอสิ่งใดมา แต่สภาพของคุณหนูยามนี้ ต้องเป็นเรื่องร้ายแรงแน่นอน เพราะที่ผ่านมา คุณหนูล้วนทนได้ทั้งสิ้น ผิดกับครั้งนี้ ที่คุณหนูเอ่ยปากขอหนีออกจากบ้าน
“ท่านราชองครักษ์...” หนี่ม่านเงยหน้าส่งเสียงออดอ้อนสู้สายตาคมด้วยดวงตาสวยใสน้ำตาเปื้อนเปรอะ
หยวนคังรู้สึกเอ็นดูนางตรงหน้านัก นางทั้งซื่อสัตย์และรักเจ้านาย ไม่คิดทอดทิ้งเจ้านายยามย่ำแย่ที่สุด
ชายหนุ่มเอื้อมมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากวงหน้างาม แล้วลอบสังเกตนางตรงหน้านิ่งๆ
เขาปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าในภายภาคหน้า แน่งน้อยมอมแมมนางนี้ จะงดงามมากมายปานใดเมื่อโตเต็มวัย หากเจ้านายของเราสองเกี่ยวดองกัน เขาไม่มีวันปล่อยนางให้ไปไกลตาแน่ ชายใดก็ไม่มีสิทธิ์ได้เจอนางทั้งนั้น
หยวนคังเริ่มคิดการณ์ไกล เรียวนิ้วแกร่งแอบหยิกแก้มนางไปหนึ่งที ก่อนเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ “ที่เจ้าพูดมา แน่ใจแล้วหรือ?”
หนี่ม่านพยักหน้าหงึกหงัก
ชายหนุ่มตีหน้าขรึม “ดี! หากเจ้าต้องการแบบนั้น ต่อไปก็จงเชื่อฟังข้า ห้ามออกนอกลู่นอกทางเด็ดขาด” เขาหมายถึงห้ามมององครักษ์คนอื่น
หนี่ม่านไม่ค่อยเข้าใจนักกับคำว่า นอกลู่นอกทาง แต่ก็พยักหน้ารับแต่โดยดี
หยวนคังลูบกระหม่อมของหนี่ม่านเบาๆ แล้วเอ่ยอีกครา
“ไปเถิด ข้าจะพาเจ้าไปกินข้าว” จะได้โตเร็วๆ ประโยคหลังเขาไม่ได้เอ่ยออกมา
“แต่ว่า...” หนี่ม่านอึกอัก มองไปทางประตูห้องที่มีหนิงเหมยนอนอยู่ในนั้น
“ไม่เป็นไรหรอก รัชทายาทอยู่ด้วย ไม่ต้องห่วง” หยวนคังจับศีรษะหนี่ม่านหมุนไปทิศหนึ่ง “ไปเถิด...”
สาวน้อยเดินตามฝ่ามืออุ่นบนศีรษะตนอย่างหลงเล่ห์...
นิยายสาวใช้พระกาฬ ฉบับจบบริบูรณ์ คลิก>>>สาวใช้พระกาฬ(ภาค 1)
 |
|
มีคนสงสัยเรื่องอายุตัวละคร...
หนี่ม่าน 14 ปี & ซูเจิน 16 ปี
หนิงเหมย 17 ปี
เฟยหลงเซียน 25 ปี
หยางเหอจิน 27 ปี
หยวนคัง 25 ปี
****
ปล. ภาค 2 น้านนน
ไรท์เน้นคู่ของซูเจินและหนี่ม่านนะค๊าาา
อีกไม่นานเกินรอจ้าาา
ความคิดเห็น