คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : บทส่งท้าย: ความผิดพลาดอันหอมหวาน
บทส่งท้าย: ความผิดพลาดอันหอมหวาน
ในค่ำคืนเดือนมืดบรรยากาศโดยรอบเรือนกายมีกลิ่นอายของคู่รักคู่หนึ่งกำลังเดินเคียงคู่กันเข้าห้องพักไป ในขณะที่อีกคู่หนึ่งกำลังจะได้เจอะเจอกันและทำความรู้จักกันแบบผิดธรรมชาติ โดยธรรมชาติสรรค์สร้าง
ภายในโรงเตี๊ยมใจกลางหมู่บ้านของชายแดนแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับโรงหมอของสตรีนางหนึ่งนามว่าเฉินเจียวเหมย
“อาเป่า!” เสียงหวานใสของเฉินเจียวเหมยเอ่ยขึ้นอย่างดุดันไปทางหลงจู๊ประจำโรงเตี๊ยมแห่งนี้ “เจ้าเอากำยานสูตรพิเศษของข้าไปไว้ที่ใด”
หลงจู๊นามว่าอาเป่าทำท่าครุ่นคิดอย่างหนักหน่วงเอานิ้วขึ้นจิ้มตรงขมับเอียงหน้าไปมาซ้ายทีขวาที ก่อนตอบออกมาอย่างมั่นใจได้อย่างแนบเนียน “ห้องฝั่งตะวันตกขอรับ”
“มันใช่ห้องนั้นที่ไหนกันเล่า อาเป่า” เฉินเจียวเหมยเอ่ยอย่างดุดันใส่หน้าอาเป่า
“เมื่อวานก็ลืมเอาไปไว้ มาวันนี้ก็เอาไปวางผิดห้อง มันใช่หรือไม่ หา!” เฉินเจียวเหมยหน้าแดงหูแดงตวาดอาเป่าอย่างออกรสออกชาติพลางยกฝ่ามือขึ้นเพื่อหมายจะตีอาเป่าให้หลายๆ ที
“ขออภัยที่รบกวน” เสียงของบุรุษผู้หนึ่งพลันดัง
เฉินเจียวเหมยที่กำลังดึงสาบเสื้อตรงคอของอาเป่าและอาเป่าที่กำลังจะถูกตบตีพลันชะงัก ก่อนหันหน้าไปมองบุรุษเจ้าของต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน
“ท่านพอจะมีห้องว่าง ที่สะอาดที่สุด ลับตาที่สุด อยู่ด้านในที่สุด ให้กับคุณชายของข้าบ้างหรือไม่” ชายผู้นั้นเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพมาทางหลงจู๊นามว่าอาเป่าพลางผินใบหน้าไปทางคุณชายหล่อเหลาผู้หนึ่งที่กำลังยืนสง่างามด้วยมาดทรงภูมิเยื้องออกไป
เฉินเจียวเหมยเพียงมองไปตามชายผู้นั้นจนเจอเข้ากับคุณชายผู้งดงามผู้หนึ่งที่กำลังยืนกอดอกอยู่นิ่งๆ ด้วยมาดสูงศักดิ์ถึงแม้ว่าเขาเก็บข่มมันเอาไว้เป็นอย่างดี แต่เฉินเจียวเหมยก็พอจะดูออกได้ไม่ยาก
คุณชายผู้นั้นก็มองมาทางเฉินเจียวเหมยด้วยมาดเรียบนิ่ง ดวงตาเรียวคม ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
ทั้งสองจึงคล้ายกับสบตากันอย่างไม่ตั้งใจอยู่ครู่หนึ่ง
เฉินเจียวเหมยเพียงละสายตาจากคุณชายผู้นั้นมาอย่างไม่ไยดีอันใดก่อนจะปล่อยมือออกจากสาบเสื้อของอาเป่าพลางกระซิบกระซาบดุดัน “ข้าไปเอากลับมาเองก็ได้” จบคำก็เดินสะบัดหน้าพรืดจากไป
“เกือบตายเสียแล้ว” อาเป่าพึมพาออกมา
“เจ้าไม่ควรทำให้นางโกรธ นางดูน่ากลัวผิดสตรี” เส้นเสียงซ่อนความขบขันของคุณชายรูปงามเอ่ยขึ้นมาทางหลงจู๊
“อา...คุณชาย เห็นนางเป็นอย่างนั้น แต่นางไม่ธรรมดา หากจะหาแม่ของลูก นางนี่ล่ะ” อาเป่ากล่าวพลางหลับตาพริ้มรู้เลยว่าคิดอันใด
บุรุษสองคนตรงหน้าอาเป่าถึงกับเอียงหน้ากระแอมเบาๆ ในลำคออยู่อึดใจ
“ห้องที่ข้าต้องการ มีหรือไม่” คุณชายรูปงามเอ่ยขึ้นมาทางอาเป่า เขาอยากพักผ่อนเต็มที เดินทางมาหลายวันหลายแคว้นอย่างนี้ต้องหลับเอาแรงเสียหน่อย
“อ่า...ห้องด้านในสุด ลับตาที่สุด” อาเป่าทำท่าครุ่นคิดพลางยกนิ้วขึ้นจิ้มตรงขมับเอียงหน้าไปมา ก่อนตอบออกไป
“ทางนี้ขอรับ ทางนี้” อาเป่ากล่าวคำพลางผายฝ่ามือไปยังทิศทางก่อนเดินนำไป
“พวกเจ้าก็หาห้องพักกันตามสบาย” คุณชายรูปงามเอ่ยไปทางลูกน้องของเขาที่คอยติดตามเป็นองครักษ์พิทักษ์เขามาจนตลอดทาง
“ขอรับ” ทุกคนรับคำอย่างพร้อมเพรียงก่อนแยกย้ายกันเดินไป
ตามทางเดินทอดยาวของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ อาเป่าเพียงเดินนำหน้าคุณชายรูปงามมายังห้องๆ หนึ่งที่มีเพียงสองห้องที่ตั้งติดกัน
“ห้องนี้ขอรับ คุณชาย” อาเป่ากล่าวพลางเปิดประตูห้องให้คุณชายรูปงามที่เขามิรู้นามก่อนจะเบี่ยงตัวหลบออกมาให้คุณชายได้แทรกกายเข้าไป ตามด้วยอาเป่าปิดประตูให้อย่างดิบดี
ภายในห้องพักห้องนี้เป็นห้องที่กว้างขวางสะอาดตา
มีโต๊ะตั้งอยู่ตรงริมหน้าต่างหนึ่งชุด มีฉากกั้น มีโต๊ะเครื่องแป้ง มีเตียงนอนอยู่กลางห้องปิดด้วยม่านมุ้งสีชมพูอ่อนหวาน และ...
มีกลิ่นของกำยานบางอย่าง...
อยู่อย่างตลบอบอวล...
คุณชายรูปงามนามว่าจ้าวจิ่นหลงค่อยๆ ย่างกรายเดินเข้ามาภายในห้องพักห้องนี้อย่างใจเย็นจนมาถึงเตียงนอนที่ตั้งอยู่กลางห้องพลางเอื้อมมือของตนขึ้นปลดสาบเสื้อหมายจะอาบน้ำชำระร่างกายเพื่อที่จะได้เข้านอน
ภายในห้องพักแห่งนี้ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นกำยานบางอย่างจนจ้าวจิ่นหลงเริ่มรู้สึกแปลกประหลาดอย่างฉงน
และทันใดนั้นเขาก็เห็นสตรีนางหนึ่งกำลังยืนกอดต้นเสาอยู่ตรงขอบเตียงนอน
จ้าวจิ่นหลงเพียงหยุดการถอดอาภรณ์แล้วมองสตรีนางนี้นิ่งงัน
สตรีนางนั้นกำลังยืนกอดต้นเสาด้วยเนื้อตัวสั่นเทา
ริมฝีปากของนางเม้มเข้าหากันน้อยๆ ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงตาฉ่ำหวาน พาเอาใจชายของเขาพลันกระตุกสั่นไหว
กลิ่นกำยานภายในห้องแห่งนี้ก็ช่างรบกวนจิตใจ พาให้เขารู้สึกร้อนรุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็น
สตรีนางนี้เป็นสตรีคนเดียวกันที่เขาได้พบพานก่อนหน้าเข้าห้องมาเมื่อครู่ ซึ่งก่อนหน้านั้น นางยังทำท่าทางดั่งแมวพองขนฟู่ ทั้งยังมิได้สนใจนำพาอันใดกับเขา ซึ่งผิดกับอิสตรีทั่วไปที่เจอกับเขาแล้วมักจะทำสายตาเผยว่าชมชอบใส่เขา
เมื่อครู่ก่อนหน้าสตรีนางนี้เป็นอีกอย่างซึ่งผิดกับยามนี้ที่นางทำท่าทางแปลกไป
เฉินเจียวเหมยคือสตรีนางนั้น
นางเข้ามาภายในห้องแห่งนี้เพื่อมองหากำยานสูตรพิเศษของนาง และเพียงครู่ต่อมานางก็เริ่มรู้สึกแปลกประหลาดจนต้องกอดต้นเสาเอาไว้แน่น ก่อนที่บุรุษรูปงามผู้นี้จะพาเรือนร่างงามๆ ของเขาก้าวเท้าเข้ามา
และเมื่อเขาเข้ามา เขาก็ถอดเสื้อออกทีละชั้น ทีละชั้น
จนเห็นแผงอกหนาแน่น ช่วงไหล่บึกบึน วงแขนล่ำสัน ช่วงเอวงดงาม
เฉินเจียวเหมยถึงกับต้องกัดริมฝีปากอย่างเก็บข่มอารมณ์พลุ่งพล่านแบบที่ไม่เคยเป็น
ดูดวงตาเรียวยาวคมเข้มดุดัน จมูกตั้งตรง ริมฝีปากสีแดงๆ
อา...ไม่ไหวแล้ว
นางไม่ไหวแล้ว
เฉินเจียวเหมยเริ่มฟุ้งซ่านมากมาย กำยานของนางก็มิรู้ได้ว่าถูกวางเอาไว้ตรงไหน นางสูดดมเข้าไปจนกำลังรู้สึกคลั่งแทบบ้าในเพลานี้
จ้าวจิ่นหลงยังคงจ้องมองสตรีที่กำลังทำหน้าตาน่าขย้ำอยู่ในขณะนี้ด้วยอารมณ์บางอย่างเริ่มพุ่งขึ้นสูงพาร่างทั้งร่างของเขาเริ่มปวดหนึบ
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะขยับ ร่างระหงของนางก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาเขา นางคล้ายกับอยากจะวิ่งหนีออกไปจากห้องแห่งนี้แต่เท้าของนางกลับเดินมาหาเขา ดวงตาของนางกำลังฉ่ำน้ำซึ่งน่าจะเป็นน้ำตา แต่นางกลับมองมาที่เขาด้วยแววตาเว้าวอน พวงแก้มนวลเนียนของนางกำลังขึ้นริ้วสีแดงเปล่งปลั่งจนน่าจะเอาจมูกเข้ากดเพื่อสูดดม ริมฝีปากของนางเม้มเข้าหากันแน่นแล้วเผยอออกน้อยๆ ก่อนเคลื่อนเข้ามาใกล้กับใบหน้าของเขา
และเพียงอึดใจ นางก็โถมร่างของนางเข้าหาเขาแบบทั้งตัว วงแขนของนางโอบรัดต้นคอของเขาเอาไว้แน่น จนเขาถึงกับเซถอยหลังไป
และนางก็จูบเขา
นางจูบเขาในแบบที่เขารับรู้ได้ว่านางยังมิเคยจูบ
ริมฝีปากน้อยๆ ของนางกำลังบดเบียดอยู่กับริมฝีปากของเขาอย่างเอาแต่ใจ โดยไม่รู้ทิศไม่รู้ทาง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการจูบเป็นอย่างไร
จ้าวจิ่นหลงมองสตรีตรงหน้าที่บัดนี้ใบหน้าของนางกำลังแนบชิดกับใบหน้าของเขา ปลายจมูกของนางกำลังเบียดเสียดเฉียดไปมากับปลายจมูกของเขา
ริมฝีปากของนางกำลังบดขยี้อยู่กับริมฝีปากของเขาอย่างหนักหน่วง
ดวงตาของนางกำลังถูกปิดเอาไว้ด้วยเปลือกตาของนางอย่างแนบแน่น
วงแขนของนางก็เช่นเดียวกัน กำลังโอบรัดต้นคอของเขาเอาไว้อย่างแน่นหนึบคล้ายกับกำลังหาที่ยึดเหนี่ยวเพื่อปลดปล่อยบางอย่าง
บางอย่างซึ่งเขาก็รับรู้ได้
ว่าเขาเองก็ต้องการปลดปล่อยเช่นเดียวกัน
และอึดใจต่อมา เขาเพียงเผยอริมฝีปากของเขาออกเพื่อให้นางได้กระทำการบางอย่างกับริมฝีปากของเขา
แต่เหมือนว่านางจะทำไม่เป็น
นางทำไม่เป็น ทั้งๆ ที่นางเป็นฝ่ายจู่โจมเขา
นางกำลังทำเขาแทบคลั่งอยู่ในขณะนี้
แต่นางกลับทำไม่เป็น
ได้อย่างไร?
จ้าวจิ่นหลงเพียงเอื้อมฝ่ามือของเขาขึ้นลูบไล้แผ่นหลังบอบบางของสตรีตรงหน้าแผ่วเบาก่อนจะโอบรัดตอบกลับนางอย่างแนบแน่น แล้วเริ่มสอนกระบวนท่าเริ่มต้นให้นาง
เขาเผยอริมฝีปากของเขาออกอีกนิดก่อนจะใช้ปลายลิ้นไล้เลียไปเรื่อยๆ ตรงริมฝีปากของนาง
นางถึงกับชะงักไป แต่ยังคงโอบรัดเขาเอาไว้แน่น
เขาจึงค่อยๆ แทรกปลายลิ้นเข้าไปในปากของนาง แล้วเริ่มสอนนางว่าการจูบที่แท้จริงเป็นอย่างไร
เขาจูบนางอย่างยั่วเย้าตวัดปลายลิ้นของตนเบาๆ เพื่อเชิญชวนปลายลิ้นของนาง ในขณะที่นางคล้ายกับกำลังเริ่มเรียนรู้
และเพียงครู่ต่อมานางจึงเริ่มไล้ปลายลิ้นตอบสนองเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เขาจึงบดเบียดนางให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น อีกอึดใจเขาจึงจูบนางอย่างหนักหน่วงบดขยี้ริมฝีปากของนางอย่างเข่นเขี้ยว จนเขาเองเริ่มเสียว นางเองก็คงไม่ต่างกัน
นางจึงรีบเบียดเสียดร่างนุ่มนิ่มของนางเข้าใส่เขา
เรือนร่างของนางและเรือนร่างของเขาจึงแนบแน่นกันมากยิ่งขึ้น
นางเริ่มควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่
เขาเองก็ไม่คิดจะควบคุมอารมณ์ที่จู่ๆ ก็บังเกิดขึ้นมาและยับยั้งเอาไว้ไม่ได้เช่นเดียวกัน
นางออกแรงดันเขาให้ถอยไปด้านหลังที่มีเตียงนอน
เขาเองก็ยอมถอยหลังไปแต่โดยดี
ม่านมุ้งที่ปิดอยู่โดยรอบที่เตียงนอนพลันถูกเขาและนางฉีกทึ้งและดึงออกโดยไม่เสียเวลาเปิดออกดีๆ แต่อย่างใด
นางโถมร่างของนางเข้าใส่เขาให้ล้มทั้งยืนลงไปจนติดเตียงนอน ตามด้วยร่างระหงของนางพลันขึ้นทาบทับเข้าใส่เขา
นางจูบเขาเป็นแล้ว นางจึงจูบเขาอย่างเอาแต่ใจ นางตวัดปลายลิ้นน้อยๆ เข้าใส่ปากของเขาอย่างกล้าหาญชาญชัย นางเรียนรู้ได้เร็วดั่งใจ
ในขณะที่ฝ่ามือน้อยๆ ของนางก็ลูบไล้กดจิกแผงอกเปล่าเปลือยของเขาเอาไว้แน่น
และเพียงอึดใจ นางก็ถอนริมฝีปากของนางออกจากริมฝีปากของเขา ก่อนเอ่ยออกมา
“ท่าน...เป็นใคร”
“...”
“ออกไป...นะ”
นางเอ่ยคำอย่างนั้น แต่ทว่าร่างกายของนางกลับกำลังทำบางอย่างบนเรือนร่างของเขา
นางถามจบ นางก็ก้มหน้าจูบเขาต่อเสียอย่างนั้น
เขาจึงจับนางพลิกกลับให้อยู่ใต้ร่างของเขาก่อนถามกลับไป
“เจ้า...เป็นใคร”
“...”
“ไยถึงทำอย่างนี้”
“ท่านนั่นล่ะ ไยถึงทำอย่างนี้”
“เจ้านั่นล่ะ”
“ท่านนั่นล่ะ”
“เจ้า...”
จบคำเขาก็ก้มหน้าลงจูบนางอย่างไม่อาจห้ามใจ
ในยามนี้อารมณ์ของเขาที่เคยควบคุมได้ กลับควบคุมเอาไว้ไม่ได้ อย่างที่ไม่เคยเป็น
เขาเอื้อมฝ่ามือดึงผ้าคาดเอวของนางออกอย่างไม่ไยดี
ก่อนจะดึงทึ้งอาภรณ์ของนางออกอย่างไม่ปราณี
ในขณะที่เขายังคงพรมจูบนางไปเรื่อยๆ อย่างดุดัน นางเพียงส่งเสียงสั่นๆ ออกมาเพื่อห้ามปรามเขา
“ม่ะ ไม่นะ อา...”
นางห้ามเขาแต่กลับจิกกดไหล่ของเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
เช่นนั้นแล้ว
เขาควรทำอย่างไร
เขากำลังปวดหนึบถึงเพียงนี้ ในขณะที่นางก็กำลังช่วยเขาดึงอาภรณ์ออกจากเรือนร่างอยู่อย่างนั้น
“ไยเจ้าถึงทำอย่างนี้” เสียงของเขาเริ่มแหบพร่าถามออกไป
“ท่านนั่นล่ะ ไยทำอย่างนี้ อา...” นางถามกลับด้วยเสียงกระเส่าชวนเร่งเร้าให้เขาแทรกเรือนกาย
และเพียงไม่นาน อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของเราทั้งสองก็หลุดร่วงไป เขาพรมจูบนางอย่างหนักหน่วงตั้งแต่ใบหน้างดงาม ตามลำคอระหง และก้มต่ำลงที่หน้าอกอวบนูนชูช่องามเด่น
ฝ่ามือของเขาก็สำรวจทำความรู้จักกับเรือนร่างนวลเนียนของนางอย่างเอาแต่ใจ
ทุกซอก ทุกมุม
ทั้งด้านหน้า และด้านหลัง
ทั้งด้านบน และด้านล่าง
โดยเฉพาะกลางลำตัว
ผิวขาวนวลเนียนผ่องผาดเนินอกกลมกลึงเต่งตึงงดงามช่วงเอวกลมเล็กคอดกิ่วเรียวขาเรียวยาวงามเด่นเนินเนื้อเต็มตา
อา...เขาถึงกับครางในใจ
“ท่าน...ปล่อยนะ” นางครางกระเส่าเอ่ยออกมาแบบนั้น แต่กลับโอบรัดหลังไหล่ของเขาเอาไว้แน่น
“เจ้านั่นล่ะ ปล่อยข้า”
“ท่านนั่นล่ะ”
“เจ้านั่นล่ะ”
“อา...”
“อืม...”
ตรงนี้เราทั้งสองเริ่มเอ่ยออกมาไม่เป็นคำ เพราะเขาจับต้นขาของนางแยกออกก่อนจะแทรกร่างกำยำของเขาเข้าใส่นางอย่างไม่อาจห้ามใจ
ในยามนี้อะไรก็ห้ามเขาเอาไว้ไม่ได้
ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่สามารถห้ามใจ ห้ามอารมณ์ ห้ามความพลุ่งพล่าน ห้ามความต้องการ ห้ามทุกสิ่งอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาในยามนี้
เขาสอดแทรงกายแกร่งของเขาเข้าใส่ร่างงามของนางแล้วตามด้วยการทำจังหวะบางอย่าง
นางหลับตาพริ้มกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นเพื่อข่มกลั้นความเจ็บปวด ในขณะที่เขาเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน
เขารับรู้ได้
นี่ครั้งแรกของนาง
นางจิกเล็บกดหลังเขาพลางแหงนหงายใบหน้าขึ้นลงตามจังหวะของเขาที่ยามนี้ไม่สามารถหยุดยั้งเอาไว้ได้
ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นนางเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่สามารถจะหยุดยั้งอารมณ์กำหนัดได้แต่อย่างใด จังหวะของเขายังคงดำเนินต่อไป ทั้งยังไม่มีสะดุดและไม่คิดจะหยุดมัน
กลิ่นกำยานก็ช่างรุนแรง
เรือนร่างของนางก็ช่างยั่วยวนได้ใจ
นางแอ่นกายยกเรือนร่างเข้าหาเขา มีหรือเขาจะไม่ถาโถมเข้าใส่
นางรั้งต้นคอของเขาให้โน้มใบหน้าของเขาเข้าหาใบหน้าของนาง มีหรือเขาจะไม่ก้มหน้าลงจูบนางอย่างหนักหน่วง
กลิ่นกายของนางก็ช่างหอมหวนได้ใจ มีหรือเขาจะไม่ลากไล้จมูกเข้าสูดดม
ผิวนวลเนียนของนางช่างงดงามมีหรือที่เขาจะไม่ก้มหน้าก้มตาลงสำรวจ
ฝ่ามือของเขาก็ทำงานช่วยกันได้เป็นอย่างดีกับเรือนร่างของนาง
นางตอบรับเขาทุกสัมผัสทั้งยังเร่งเร้าเขาอย่างเร่าร้อน
มีหรือเขาจะไม่ตอบสนองและเรียกร้องจากนางอย่างเอาแต่ใจ
ร่างสองร่างของเรายังคงรุกล้ำคลุกเคล้าเคล้นคลึงเบียดเสียดบดขยี้กันไปมาทั้งส่วนบนส่วนล่างทั้งริมฝีปากทั้งฝ่ามือ
“ข้า...บอกให้ปล่อย” นางยังคงคำรามแม้กายงามยังคงตอบรับ
“เจ้านั่นล่ะ ปล่อยข้า” เขายังคงคำรามแม้กายงามยังคงรุกล้ำ
“ปล่อย อา...”
“อืม...”
“อ๊ะ...ท่าน...”
“อืม...เจ้า”
เขาและนางยังคงสอดประสานพาเรือนกายกระชับเข้าออกหนักหน่วงท่ามกลางกลิ่นกำยานตลบอบอวล
อารมณ์รัญจวนเหนือขีดจำกัดยังคงเร่งเร้าให้สองเราทั้งกอดรัดทั้งดูดทั้งดึงและโยกใส่กันอย่างเร่าร้อนท่ามกลางจังหวะกิจกรรมสุดพรรณาพากันไต่ใกล้ฝั่งสวรรค์
“ไยทำอย่างนี้ อื้ม...”
“เจ้านั่นล่ะ กล้าดีอย่างไร อา...”
“ท่าน...ปล่อยนะ...”
“เจ้า...ปล่อยก่อน”
เสียงครางกระเส่าถกเถียงกันไปมาพากายาของทั้งสองยิ่งรุกล้ำผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างเร่าร้อนและรัญจวน
ลำแขนของนางและของเขายังคงโอบกอดรัดรึงทั้งยังขยำขยับหนุบหนับแนบแน่น
ช่วงกลางลำตัวของสองเรายังคงขยับหนึบหนับหนักหน่วง
เขายังคงกระแทกกระทั้น ในขณะที่นางยังคงทั้งยกเรือนร่างทั้งยังยกเรียวขาโอบเกี่ยว
เรือนร่างของเรายังคงพากันไปยังจุดกระสันอย่างสมัครสมานสามัคคี หาได้มีอะไรมาฉุดดึงรั้งเราให้กลับลำ
ถึงแม้จะมีใครมาขัดจังหวะก็คงได้ตายกันไปข้างในยามนี้
เวลาเกือบชั่วยามผ่านไป พายุอารมณ์พลันหยุดลง
เหลือเพียงเสียงหายใจหอบหนักกระชั้นถี่ของทั้งสองเป่ารดกันและกันอย่างหนักหน่วง
ร่างเปล่าเปลือยสองร่างยังคงนอนซ้อนทับกันอยู่อย่างนั้นคล้ายกับสิ้นฤทธิ์
แต่ทว่า...กลิ่นกำยานยังคงมีฤทธิ์และยังคงรุนแรง
พาเอาร่างกายาของจ้าวจิ่นหลงยังคงขยับเนิบนาบ ในขณะที่เฉินเจียวเหมยยังคงเกาะกุมแผ่นหลังกว้างใหญ่ของเขาเอาไว้แน่น
และบทเพลงรักบทใหม่ก็เริ่มต้นบรรเลงได้อีกครั้งอย่างรวดเร็วไม่มีการให้ใครได้พักหายใจ คล้ายกับว่าต้องทำให้ตายตามกันไปเลยในยามนี้
จ้าวจิ่นหลงยังคงก้มหน้าลงจูบสตรีใต้ร่างอย่างดุดันในขณะที่นางเริ่มเก่งขึ้นและตอบสนองเขาได้อย่างตรงใจ
คนสองคน ร่างสองร่าง จึงยังคงสอดประสานกันอย่างร้อนแรง คลุกเคล้าบดเบียดเสียดสีกันไปมา
ได้อย่างถึงใจ กันและกัน
เสียงครางกระเส่าประโยคเดิมๆ ก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
“ป่ะ ปล่อยนะ”
“เจ้านั่นล่ะ ปล่อย”
“อา...”
“อืม...”
ตามด้วยเสียงเคาะจังหวะกิจกรรมสลับกับเสียงพรมจูบและตามด้วยเสียงเตียงนอนดังครืดคราดดั่งสนั่นสั่นไหวไปมา
จากจังหวะเนิบนาบ ดังแบบปกติ ก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นดังแบบกระชั้นถี่ และเริ่มเพิ่มจังหวะเป็นเร่งเร้าตามด้วยการตอบสนองกันอย่างเร่าร้อน
อารมณ์กำหนัดเริ่มร้อนแรงพร้อมเสียงครวญครางไม่เป็นคำยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่องอีกหลายคราอย่างรัญจวน
เกือบทั้งคืน...
นางเป็นใคร เขายังไม่รู้จักนาง
เขาเป็นใคร นางเองก็คงยังไม่รู้จักเขา
แต่ทว่า กับการทำความรู้จักกันแบบผิดวิธีอย่างนี้
กับความผิดพลาดอย่างนี้
เขากำลังพลาดพลั้งให้กับอิสตรีอย่างนี้
ได้อย่างไร
ไยถึงเกิดเรื่องผิดพลาดอย่างนี้ขึ้นได้
ช่างหอมหวานยิ่ง!
หอมหวานจริงๆ
หอมหวานยิ่งแล้ว...
每一秒初吻 我每一秒都想要吻你
ยามเมื่อเราได้จูบกันครั้งแรก ทุกยามจากนั้นข้าอยากจูบท่าน
ฝากติดตาม
คลิก>> ตามล่าตามรัก杀找到爱(พาฟินกันแบบหน่วงๆ ซึ้งๆ)
คลิก>>คุณชาย! ท่านเป็นของข้า...คนเดียว你是我的(สายฮาพาฟินจัดหนักจัดเต็ม)
คลิก>> โชคชะตานำพารัก 命运带来爱 (โรแมนติกคอมมิดี้)
คลิก>>จอมใจจอมมาร他的爱人(พระเอกโหด โฉดสุดๆ ฆ่าคนตาไม่กะพริบ รักนางเอกมาก)
ความคิดเห็น