คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปฐมบท 2 ปรารถนาบุพเพนาง
การต่อสู้ของชายหญิงเกิดขึ้นเนิ่นนาน
เสียงสั่นครืนก้องหล้า คล้ายแผ่นดินสะเทือนกึกก้อง ดังลั่นสะท้านผืนป่าสะท้อนหุบเขาอยู่เช่นนั้น
จังหวะพุ่งตัวเข้าปะทะและกรีดกระบี่ใส่กันในระยะประชิด ใบหน้าของพวกเขาแทบแนบสนิท ยังดีที่มีอาวุธคมกริบกางกั้น มิเช่นนั้นคงคล้ายกับทำสิ่งอื่นมากกว่าฆ่าฟัน
ขณะดวงตาคมสบประสานดวงตางามภายใต้หน้ากากเงินคู่นั้น หยางเจี้ยนสัมผัสได้ว่าพลังทำลายล้างของสตรีตรงหน้าสูงกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้มาก
ทว่าเสียงสตรีกลับดังลอดไรฟันอย่างเรียบง่ายแต่หนักแน่นยิ่ง
“ข้ามีหน้าที่ของข้า ท่านมีหน้าที่ของท่าน แม้เราสองไม่เกี่ยวข้องกัน แต่ข้าจะติดตามท่านกลับเมืองหลวง ขอแค่วาจาสัตย์ เพียงท่านรับปากข้า”
บุรุษแค่นเสียงรับ “ได้! ว่ามา”
สตรีผละออกสะบัดดาบ ก่อนพุ่งเข้ามา กระบี่บุรุษกรีดอากาศทะยานรับรุก เกิดการปะทะราวอสนีบาตฟาด กำเนิดประกายแสงแปลบปลาบไม่จบสิ้น
“ดี! ศึกนี้หนักหนา ข้ายอมตายภายใต้เงื้อมมือท่าน แลกกับผลงานใหญ่หลวงของท่าน แต่ไม่ยอมตกอยู่ใต้อาณัติ ค่ายโจรแห่งนี้จะสิ้นสลายไปพร้อมกับชีวิตของข้า คนที่ตายล้วนตายไปถือว่าชดใช้กรรม แต่คนที่หายสาบสูญนั้น ขอแค่ท่านไม่ตามหาหรือหมายหัวพวกเขาอีก ข้าจะลดดาบในมือยอมให้ท่านบั่นคอเดี๋ยวนี้”
บุรุษเบิกตากว้าง ยังไม่ทันเอ่ยปาก นางตรงหน้ากลับลดดาบลง คมกระบี่ของเขาก็ตรงเข้าหาลำคอขาวผ่องทันที
แน่นอนว่าด้วยความเร็วปานฟ้าผ่าและความแรงของกำลังภายในอันแกร่งกล้า กระบี่พระราชทานจึงเฉือนลำคอระหงนั้นจนเลือดสาดทันใด
และภาพสุดท้ายที่หยางเจี้ยนได้เห็นจากสตรีผู้สวมหน้ากากเงินปิดบังใบหน้าก็คือดวงตาคล้ายระบายยิ้มยินดี นางยินดีปกป้องผู้คนด้วยชีวิตอันมีค่ามหาศาลของตน
ฉายาของนางคือเงาดาบจันทราฆ่าคนไม่กะพริบตา
นางมีพลังและความเร็วปานฟ้าผ่ากอปรกับฝีมือยุทธ์อันร้ายกาจยากต้านทาน
การฆ่านางย่อมมิใช่เรื่องง่าย
มีความจริงอยู่สิ่งหนึ่งว่าการเอาชนะนางนั้นแม้มิใช่ว่าไม่มีทาง เพราะอย่างไรวันนี้ค่ายโจรเถื่อนย่อมมีจุดจบ มิอาจยืนหยัดได้นานนัก
หากแต่หย่างเจี้ยนผู้ก้าวแกร่งที่สุดแห่งเมืองหลวงพลันรู้ดีแก่ใจว่ามันมิใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด
หากมิใช่เพราะมีคนบนเกาะทรยศ ร่วมมือชาวยุทธ์ฝ่ายธรรมะ สมคบคิดกับพวกขุนนางราชสำนัก มีหรือเขาจะสามารถนำทัพทางเรือมารุมล้อม มีหรือจะพาเหล่าทหารบุกทะลวงขึ้นมาถึงสถานที่ลี้ลับแห่งนี้ของนางได้
ทว่านางกลับเลือกพลีชีพเช่นนี้
เพื่อลดความสูญเสียชีวิตทั้งหลายทั้งจากคนของเขาและของนาง...
หยางเจี้ยนให้รู้สึกทึ่งนัก
ร่างระหงทิ้งตัวลงกระแทกพสุธาท่ามกลางม่านโลหิตสีชาดที่ซ่านเซ็นจากลำคอ
บุรุษหนุ่มยืนมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกแสนเสียดาย
สตรีกล้าหาญอย่างนาง เป็นแม่ทัพหญิงก็ยังได้ เหตุใดต้องเลือกหนทางอันเป็นปรปักษ์กับความถูกต้อง
เพราะอันใดถึงเลือกเป็นโจรถ่อยให้ผู้คนคอยสาปแช่งดูหมิ่นกัน?
การกำราบโจรร้ายใช้เวลาจวบจนมืดค่ำ
กลางทะเลรอบหุบเขายามนี้มืดมิดเป็นสีดำสนิทแล้ว บนท้องฟ้าปรากฏจันทร์เสี้ยวทอแสงสาดส่องริบหรี่กระทบเป็นเงางดงามบนผิวน้ำ
คบเพลิงรอบด้านถูกจุดขึ้นจนสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ
มือของหยางเจี้ยนกำแน่นเข้าด้วยกัน ดวงตาคู่คมไหววูบยากระงับ เขาก้มศีรษะ ทำให้นายทหารที่ยืนรายรอบไม่เข้าใจอารมณ์ในสายตาของเขา
ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาเงียบขรึมท่าทีสุขุมเยือกเย็น หยางเจี้ยนให้รู้สึกลำบากใจอย่างที่สุด
‘ข้ายอมตายภายใต้เงื้อมมือท่าน ค่ายโจรแห่งนี้จะสิ้นสลายไปพร้อมกับชีวิตข้า ขอแค่ท่านไม่ตามหาหมายหัวคนของข้า...’
หนึ่งศีรษะแลกร้อยชีวิตมิต้องพลีชีพ
กลีบปากบางเม้มสนิท กรามแกร่งบดแน่นเนิ่นนาน เรือนร่างสูงใหญ่ของแม่ทัพหนุ่มยืนนิ่งตรึงสายตามองภาพค่ายโจรจันทราแดงมอดไหม้จนกลายเป็นจุล
หัวใจของเขาเองก็คล้ายถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านพร้อมสตรีนางหนึ่งผู้ซึ่งกลายเป็นเพียงตำนาน
ไม่ง่ายเลยกับการได้เจอสตรีแสนพิเศษเช่นนาง
หยางเจี้ยนไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขารู้สึกพึงใจสตรีผู้นี้แม้ยังไม่เคยเห็นหน้า นางคงไม่รู้ตัวว่าดวงตาที่โผล่พ้นหน้ากากเงินคู่นั้นตรึงใจเขาเพียงใด
การประมือกับนางเพียงครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนี้ นับว่าคุ้มค่าแล้ว...
ดาบดวงเดือนซึ่งเป็นอาวุธคู่กายของจอมยุทธ์หญิงเงาดาบจันทราปรากฏร่องรอยของหยาดโลหิตสีแดงฉานจากจอมกระบี่สุริยันฝากฝังเอาไว้เป็นการแลกเปลี่ยน
หยางเจี้ยนใช้ดาบนางกรีดนิ้วตนอย่างสงบเยือกเย็น ‘จิตวิญญาณเจ้าผสานหยดเลือดข้า ขอชาติหน้าได้ผูกวาสนา มิต้องเข่นฆ่าเฉกเช่นชาตินี้’
ก่อนเหวี่ยงเข้ากองเพลิงให้ไฟร้อนเผาไหม้พร้อมศพไร้หัวผู้เป็นเจ้าของ ส่วนศีรษะนางถูกเก็บรักษาเอาไว้อย่างดีเพื่อถวายแด่จักรพรรดิเยี่ยน หยางเจี้ยนเลือกที่จะโบกมือสั่งการถอนทัพกลับเมืองหลวงทันที
‘คนที่ตายล้วนตายไปถือว่าชดใช้กรรม แต่คนที่หายสาบสูญนั้น ข้ารับปากว่าจะไม่ตามหาหรือหมายหัวอีก...’
นิยายเรื่องนี้มีฉบับอีบุ๊ค คลิก>>>
 |
|
ความคิดเห็น