คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 พานพบอีกคราพร้อมความทรงจำที่เลือนหาย1
คฤหาสน์หลิวซิงตั้งตระหง่านกลางเมืองหนิงโจว
ลานตากผ้าของโรงซักล้างประจำคฤหาสน์ แสงแดดลอดผ่านช่องใบไม้ ส่องกระทบเสี้ยวหน้าพิสุทธิ์เนียนลออของสตรีนางน้อยผู้หนึ่ง เผยความงามเย็นเยียบคล้ายบุปผาแห่งรัตติกาล
ริมลำธารสายเล็กสำหรับซักผ้า หญิงสาวยืนโงนเงนแหงนหน้ามองแสงตะวันอย่างเหม่อลอย
เพราะยังจำอะไรมิได้ และยังไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่าตนเองเป็นใครกันแน่ นางจึงถูกเรียกว่าหนี่เอ๋อร์
ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่นางมิได้เอ่ยปากกับใคร นางมีปานแดงรูปจันทร์เสี้ยวที่เนินอกข้างซ้าย และนั่นทำให้นางรู้สึกว่าบางที นามแท้จริงของตัวเองอาจมีคำว่าเยว่รวมอยู่
เยว่...
ตามด้วยคำว่าอะไรกันแน่?
หญิงสาวขบคิดจนปวดหัวก็ยังมิได้คำตอบเช่นเดิม นางรู้แค่ว่าตนเองเป็นทาสที่ถูกซื้อตัวมาเมื่อไม่กี่วันก่อน หลังจากได้กินและนอนจนมีเรี่ยวแรงขึ้นมาก็ถูกสั่งให้อยู่ประจำในโรงซักล้างแห่งนี้
นางมีหน้าที่ซักเสื้อผ้าให้บ่าวขั้นหนึ่งถึงขั้นสาม ส่วนเสื้อผ้าของเจ้านายจะมีบ่าวระดับสูงของโรงซักล้างเป็นผู้ดูแลอย่างดีไม่มีทางลงมาถึงมือบ่าวรับใช้ระดับล่างเช่นนาง
“นังทาสชั้นต่ำ กล้าอู้งานรึ?”
เสียงขู่คำรามดังมาแต่ไกล ม่านเหนียงผู้ตั้งตนเป็นคนคุมกฎแห่งโรงซักล้างโดยพลการยังคงเดินตรวจตราและด่าทอไปทั่ว เบ่งบารมีเหมือนทุกวัน
“อยากลองดีกับข้าใช่หรือไม่?” ม่านเหนียงตวาดลั่น
ซิงเยว่...จู่ๆ นามนี้ก็ปรากฏเข้ามาในห้วงความคิด สาวน้อยผู้มีความจำสูญหายให้นึกประหลาดใจไม่เบา
ซิงเยว่หรือ? ข้าชอบนามนี้
ระหว่างยกยิ้มบาง แผ่นหลังนางพลันถูกแส้หวด ความเจ็บแปลบสายหนึ่งพลุ่งพรวด เป็นฝีมือของม่านเหนียง
“นังทาสชั้นต่ำ! ไม่ได้ยินที่ข้าพูดรึ?”
ม่านเหนียงยกมือเหวี่ยงแส้หมายตีซิงเยว่อีกครั้ง ทว่าครั้งนี้มิรู้ว่าเป็นเพราะสัญชาตญาณหรืออะไร ฝ่ามือเล็กของซิงเยว่กลับว่องไว นางจับแส้เอาไว้ได้อย่างแม่นยำ ดวงตาหงส์ที่จ้องมองระอุเดือดดุจเปลวเพลิง
อาจเป็นเพราะเคยตรากตรำทำงานหนักมาก่อน เรี่ยวแรงจึงมีมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่า สาวน้อยกระตุกมือดึงทั้งแส้ทั้งคนมาใกล้ ยกฝ่ามืออีกข้างขึ้นตบหน้ากลมแป้นของม่านเหนียงอย่างแรง
เสียงเพียะเกิดขึ้นดังลั่น สะเทือนม่านตาม่านเหนียง ก่อนสาบเสื้อตรงลำคอของม่านเหนียงจะถูกจับกระชาก
ตู้ม! หัวของม่านเหนียงถูกกดลงจนทิ่มม่านน้ำ
เสียงน้ำแตกกระจายซ่านเซ็นดังสนั่น
ม่านเหนียงเป็นสตรีร่างใหญ่ตัวหนาและแรงเยอะ นางใช้พละกำลังที่มีเบ่งบารมีไปทั่ว แต่จวนตัวเข้าจริงกลับไม่อาจรักษาฐานที่มั่นไว้ได้
สองเท้าของม่านเหนียงลอยลิ่วชี้ฟ้า หัวคะมำจมดิ่งลงในน้ำ ทั้งรวดเร็วและรวบรัด ไม่เปิดโอกาสให้คนหลบหลีก ร่างกายของซิงเยว่รวดเร็วกว่าความคิด
โดยไม่รู้ตัวและไม่ทันที่ม่านเหนียงจะตั้งสติพลิกตัวโผล่หัวขึ้นมา ซิงเยว่เอื้อมมือกดหัวม่านเหนียงมุดน้ำลงไปอีก แช่ค้างอยู่เช่นนั้น
สาวน้อยกระตุกยิ้ม แววตาเหี้ยม แค่นเสียงเย็น “ข้าได้ยินเจ้าข่มขู่ทุกคำ แต่เป็นเจ้าเองที่ไม่ดูให้เต็มตาว่างานของข้าเสร็จเรียบร้อยหรือยัง”
จบคำก็กระชากหัวม่านเหนียงขึ้นแล้วกดลงไปอีก
ศีรษะถูกดึงรั้งจนแสบตึงมีเลือดซึมกระนั้นกลับไม่มีใครมองเห็นเพราะแรงอัดกระแทกของน้ำที่ทำคนเจ็บปวดล้วนดูดกลืนหลักฐานไปสิ้น
แขนใหญ่ของม่านเหนียงตีน้ำดังตูมๆ ผิวน้ำแตกกระจาย ละอองน้ำคละคลุ้งทั่วบริเวณ พวกสาวใช้คนอื่นที่ถูกม่านเหนียงข่มแหงพากันเบิกตาโพลง แน่นอนว่าพวกนางไม่คิดห้ามปราม หลายคนยังแอบชอบใจ แต่อีกหลายคนไม่รู้ว่าจะต้องทำฉันใด จึงวิ่งพล่านกรีดร้องวุ่นวาย
ซิงเยว่คล้ายไม่ได้ยินเสียงสับสนอลหม่านของผู้คนรอบกาย บางสิ่งในตัวนางกำลังสั่งว่าหากต้องลงมือคราใด ควรเอาให้ตาย...มิเกี่ยงว่าคับขันหรือไม่ ทว่าการไว้ชีวิตศัตรู คือเรื่องโง่เขลาที่สุดในใต้หล้า!
มือเล็กจับร่างใหญ่กดลงมิดลำธารจนแน่นิ่งไป
 |
|
|
|
ความคิดเห็น