ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันที่ 2 ของการฝึกงาน
วันนี้พยาบาลให้ฉันคุยกับเด็กผู้หญิง คราวนี้ละ สบายมาก ^_^ ฉันชวนน้องคุยเรื่อง เซเลอร์มูน ฉันก็พูดจนน้องเขาหลับได้เหมือนกัน ฉันก็เก่งไม่เบานะเนี่ย แล้วพยาบาลก็เดินเข้ามา
“ อ้าว ! น้องหลับแล้วเหรอ ? ” ฉันกำลังรอรับคำชมอยู่ คราวนี้ฝีมือฉันล้วนๆเลยนะเนี่ย
“ ก็อย่างเนี่ยแหละ เด็กคนนี้หลับง่าย นั่งดูเฉยๆ ก็หลับแล้ว ”
๐_๐ ปัดโธ่!! แทนที่จะบอกแต่แรก ปล่อยให้ฉันเสียน้ำลายไปตั้งหลายปี๊บ พอดีฉันเหลือบไปเห็นมกรากำลังพยายามปูผ้าปูที่นอนอยู่ แต่ดูเหมือนจะทำไม่สำเร็จซักที ฉันก็ไม่เข้าใจเล๊ย ว่ามันยากตรงไหน ทำตัวเป็นซุปเปอร์แมนยังยากกว่าอีก
“ มีอะไรให้ช่วยป่าว ? ”
“ ก็เห็นป่าวละ ว่าทำอะไรอยู่ ? ไม่เห็นต้องถามเลย ” นี่นะเหรอคำตอบที่ฉันได้รับ มันน่าช่วยตายล่ะอย่างเนี่ย
ฉันก็เลยเดินไปทางอื่น ไม่ช่วยแล้ว คนอย่างนี้
“ มีนาคับ เอ่อ..... ช่วยผมปูผ้าปูที่นอนหน่อยซิคับ ”
*-* ว้าว !!!!! พูดดีๆ ก็เป็นแฮะ
“ พูดอย่างนี้แต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว ทำฟอร์มอยู่ได้ ”
๐_๐ เอ๋!! ทำไมมกราหน้าแดงๆยังไงชอบกล ฉันก็นึกว่าเขาไม่สบาย ก็เลย...... เอามือทาบหน้าผากเขา นึกว่าเขาจะตัวร้อน...แต่ก็ป่าว...๐_๐ เขาหน้าแดงกว่าเดิมซะอีก
“ นี่เป็นอะไรรึป่าวทำไมหน้าแดงจัง ตัวก็ไม่ร้อน ปวดขี้เหรอ ? ”
“๐_๐? ” มกราส่งสายตางุนงง ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะซะลั่น
“ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ ... เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเธอปวดขี้แล้วหน้าแดง ตลกชะมัด ฮ่าๆๆ ตลกจริงๆ ”
ได้ผลแฮะ มกราหัวเราะแล้ว ปากเสียเหมือนเดิมด้วย เขาคงไม่เป็นไรหรอก ค่อยสบายใจได้หน่อย
วันนี้ฉันเดินกลับบ้านพร้อมมกรา อย่าคิดว่ามันโรแมนติกนะ ก็มกรานะซิ ปากเสียตลอดทางเลย แต่ฉันคง............. หลงรักผู้ชายปากเสียคนนี้เข้าแล้วจริงๆ เขาลาฉันด้วยคำว่า “ บ๊าย บาย มีนา ระวังนะ ถังขยะอยู่ข้างหน้าเธอน่ะ”
ฉันเดินไปพร้อมกับหันไปตอบมกรา
“ ฉันไม่เซ่อซ่าขนาดนั้นหรอก นายน่ะ ระวังไว้เถอะ ถังขยะอยู่ข้างหน้านายเหมือนกัน ”
โครม!!! โครม !!! แล้วเราก็เดินชนถังขยะทั้งคู่ ต่างคนต่างหันมาหัวเราะเยาะกันเอง เราก็เซ่อซ่าด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละ
“ อ้าว ! น้องหลับแล้วเหรอ ? ” ฉันกำลังรอรับคำชมอยู่ คราวนี้ฝีมือฉันล้วนๆเลยนะเนี่ย
“ ก็อย่างเนี่ยแหละ เด็กคนนี้หลับง่าย นั่งดูเฉยๆ ก็หลับแล้ว ”
๐_๐ ปัดโธ่!! แทนที่จะบอกแต่แรก ปล่อยให้ฉันเสียน้ำลายไปตั้งหลายปี๊บ พอดีฉันเหลือบไปเห็นมกรากำลังพยายามปูผ้าปูที่นอนอยู่ แต่ดูเหมือนจะทำไม่สำเร็จซักที ฉันก็ไม่เข้าใจเล๊ย ว่ามันยากตรงไหน ทำตัวเป็นซุปเปอร์แมนยังยากกว่าอีก
“ มีอะไรให้ช่วยป่าว ? ”
“ ก็เห็นป่าวละ ว่าทำอะไรอยู่ ? ไม่เห็นต้องถามเลย ” นี่นะเหรอคำตอบที่ฉันได้รับ มันน่าช่วยตายล่ะอย่างเนี่ย
ฉันก็เลยเดินไปทางอื่น ไม่ช่วยแล้ว คนอย่างนี้
“ มีนาคับ เอ่อ..... ช่วยผมปูผ้าปูที่นอนหน่อยซิคับ ”
*-* ว้าว !!!!! พูดดีๆ ก็เป็นแฮะ
“ พูดอย่างนี้แต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว ทำฟอร์มอยู่ได้ ”
๐_๐ เอ๋!! ทำไมมกราหน้าแดงๆยังไงชอบกล ฉันก็นึกว่าเขาไม่สบาย ก็เลย...... เอามือทาบหน้าผากเขา นึกว่าเขาจะตัวร้อน...แต่ก็ป่าว...๐_๐ เขาหน้าแดงกว่าเดิมซะอีก
“ นี่เป็นอะไรรึป่าวทำไมหน้าแดงจัง ตัวก็ไม่ร้อน ปวดขี้เหรอ ? ”
“๐_๐? ” มกราส่งสายตางุนงง ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะซะลั่น
“ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ ... เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเธอปวดขี้แล้วหน้าแดง ตลกชะมัด ฮ่าๆๆ ตลกจริงๆ ”
ได้ผลแฮะ มกราหัวเราะแล้ว ปากเสียเหมือนเดิมด้วย เขาคงไม่เป็นไรหรอก ค่อยสบายใจได้หน่อย
วันนี้ฉันเดินกลับบ้านพร้อมมกรา อย่าคิดว่ามันโรแมนติกนะ ก็มกรานะซิ ปากเสียตลอดทางเลย แต่ฉันคง............. หลงรักผู้ชายปากเสียคนนี้เข้าแล้วจริงๆ เขาลาฉันด้วยคำว่า “ บ๊าย บาย มีนา ระวังนะ ถังขยะอยู่ข้างหน้าเธอน่ะ”
ฉันเดินไปพร้อมกับหันไปตอบมกรา
“ ฉันไม่เซ่อซ่าขนาดนั้นหรอก นายน่ะ ระวังไว้เถอะ ถังขยะอยู่ข้างหน้านายเหมือนกัน ”
โครม!!! โครม !!! แล้วเราก็เดินชนถังขยะทั้งคู่ ต่างคนต่างหันมาหัวเราะเยาะกันเอง เราก็เซ่อซ่าด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น