รักต้องเลือก!!!

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันกลัวแย้ววววววววว!!!!ตาบ้า

          วันนี้ฉันมาโรงเรียนทันเวลานะ กำลังอารมณ์ดีอยู่เชียว

        "หนอน!" เสียงคุ้นๆ  ฉันรู้แล้วว่าเป็นบาส  ขาฉันกำลังสตาร์ตจะวิ่งหนี แต่มันก็สายไป
              เสียแล้ว  เพราะตอนนี้บาสมายืนขวางหน้าฉันอยู่

        "คิดจะกระดื๊บหนีฉันอย่างเมื่อวานเหรอ"  วิ่งหนีย่ะ ไม่ได้กระดึ๊บหนี  แต่เอ๊..
              เขารู้ชื่อฉันได้ยังไงกัน

       "หนอน นาฏวิกา โรจนไพบูลย์ เกิดวันที่ 26 สิงหา ชอบกินข้าวขาหมู"

       "ก็ดีกว่าคนกินหนอนทอดแล้วกัน  นี่นายไปเอาข้อมูลฉันมาจากไหน"

       "ก็คงที่เดียวกับที่เธออ่านข้อมูลฉันนั่นแหละ"

        แป่ว -_- จนมุมแล้ว

"      " เมื่อวานหนีทำไม"  น้ำเสียงบาสเยือกเย็นกว่าเดิม

       "ก็นายน่ากลัวนี่"  ตอนนี้ก็ยังน่ากลัวอยู่

       "กระดาษแผ่นนั้นใครเขียน?"

.      .........................................

       "ฉันถามว่าใครเขียน!!" บาสตะโกนอีกแล้ว โอ๊ยยย~~

      "ฉันเขียนเอง"  ฉันต้องโกหกบาสเพื่อรักษาสัญญาที่ให้กับแบงค์ แล้วนั่นมันกระดาษบ้าอะไร
              รู้งี่แอบอ่านซะแต่แรกก็หมดเรื่อง

     บาสเดินไปแล้ว หลังจากที่ฉันบอกว่าฉันเขียนเอง  เขาก็ไม่พูดอะไรซักคำ  โล่งอกไปที
             หวังว่าชีวิตของฉันคงจะปลอดภัยแล้วนะ

       "เย็นนี้มาหาผมที่สนามบาส แล้วอย่าให้ต้องไปตามนะ"  เฮ่อ..ฉันว่าชีวิตฉันคงไม่ปลอด
             ภัยแล้วล่ะ T^T

       และแล้ววันนี้ฉันก็ไม่มีสมาธิที่จะเรียนอีกนั่นแหละ  มัวแต่คิดว่าควรจะบอกแบงค์ดีมั้ย
             แล้วฉันควรจะไปหาบาสตอนเย็นรึเปล่า ตั้งแต่รู้จักกับบาสและแบงค์  ดูเหมือนชีวิตฉันจะ
              วุ่นวายขึ้นเยอะเลย

       "หนอนคิดอะไรอยู่เหรอ"  บุ้งถาม

       "ไม่มีไรหรอก ก็คิดเรื่องชะตาชีวิตของหนอนอะ ช่วงนี้วุ่นวายพิลึก"

      "ไม่สบายใจอะไรรึเปล่า  บอกบุ้งได้นะ"  น้ำเสียงที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยของบุ้งทำให้
             ฉันสบายใจขึ้นมาก  บุ้งเป็นเพื่อนที่รู้ใจฉันที่สุด  แต่ในตอนนี้ฉันคงยังบอกอะไรบุ้งไม่ได้
             เพราะฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเรื่องอะไรกัน

       "ป่าว.. สบายดี ^ ^  ไม่ต้องเป็นห่วงหนอนหรอก"  แล้วบุ้งก็ไม่ได้ถามอะไรฉันอีก

      ฉันตัดสินใจจะไปบอกแบงค์เรื่องทีเกิดขึ้นเมื่อเช้า แต่แล้ว....

      "จะไปไหนไม่ทราบ!!"  เสียงนี้อีกแล้ว มันช่างตามมาหลอกหลอนฉันจริงๆ 
             "ก็กำลังจะไป...สนามบาสไง" >_<

      "ทำไมต้องโกหกด้วย"  บาสทำหน้าเครียดอีกแล้ว มันน่ากลัวนะ รู้ตัวมั้ยเนี่ย
             "เอ่อ... ขอโทษนะ คือจริงๆหนอนจะไปหาเพื่อนก่อน  ไม่ได้คิดจะหนีบาสหรอกนะ" 
               อันที่จริงคือคิด แต่หนีไม่พ้นต่างหาก

      "หมายถึงเรื่องเมื่อเช้า เธอไม่ใช่คนเขียนแน่ๆ  บอกมาดีกว่าว่าใคร เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
             มันเขียนว่าอะไร"  โธ่เอ๊ย.. รู้แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่า 
              แล้วนี่ฉันจะบอกว่าใครเขียนล่ะเนี่ย  โอ๊ย! ทำไงดีๆๆๆ  ฉันไม่มีทางผิดสัญญากับแบงค์
               แน่ ไม่ได้เด็ดขาด..

       "ฉันเขียนเอง! ไม่ใช่หนอน"

        สวรรค์ทรงโปรด  เสียงของแบงค์มาช่วยฉันไว้ได้ทัน  แบงค์ปกป้องฉันเหรอ ดีใจจัง!! 
             ว่าแต่ทำไมสีหน้าบาสมันกลายเป็นตกใจ แล้วก็กลายเป็นโกรธอย่างนั้นล่ะ 
             ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในความสงบ................... นี่.. อย่ามัวแต่ยืนจ้องกันอย่างนี้สิ ฉันอึดอัดนะ

        "มึงตามกูมานี่"  บาสบอกแบงค์ แล้วทั้งคู่ก็หายไป ฉันพยายามจะไปแอบฟังนะ
             แต่ที่ได้ยินก็แค่ "มึงเขียนงั้นหมายความว่าไง.........เดี๋ยวกูชกมึงแน่..." 
             ฉันได้ยินแต่เสียงบาสสบถออกมา  จนทั้งคู่คุยกันเสร็จ ฉันก็พยายามหลบไม่ให้พวกเขาเห็น
                 " หลบหลังต้นไม้ คิดว่ามิดเหรอ?" บาสพูดจบก็เดินไปเลย

       "เดี๋ยวแบงค์กลับไปซ้อมหลีดต่อนะ หนอนกลับบ้านดีดีล่ะ"  แบงค์เดินไป
              ฉันงงทั้งพฤติกรรมของบาสและแบงค์  ระหว่างเดินกลับบ้าน ฉันก็พยายามคิดว่ามัน
              เกิดอะไรขึ้น แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก  คืนนี้ฉันตัดสินใจส่ง msg ไปหาแบงค์

        

     ]][[

 G( .)(_)D

 (._ _ _ , ')

   (''')(''')   

Night! na

แ     แต่แบงค์ไม่มีเบอร์ฉันหรอก  แบงค์รู้จักแค่ชื่อฉันเท่านั้น และฉันก็ไม่ได้บอกแบงค์ด้วยว่า
             เป็นฉันเอง  ฉันว่าแบงค์ก็คงไม่อยากรู้หรอก บางทีอาจมีผู้หญิงส่ง msg หาแบงค์มากมาย
              ก็ได้  คิดไปคิดมา ฉันก็หลับไปเลย

                           -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-