คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Mission :: 02 - ภารกิจของพวกเราเหล่า D.G {100%}
ฐานทับลับของ Devil Girls.
13.08 น.
แอ๊ด!
“รองบอสสุดที่รักจ๋า คุโระจังมาหาแล้วจ้า~” หญิงสาวที่ร่าเริงที่สุดในองค์กรอย่างโรสริน ทันทีที่รองบอสมาถึงห้องประชุมของฐานทัพลับจึงลุกจากเก้าอี้แล้วรีบวิ่งเข้ามากอดผู้เป็นรองบอสสุดสวย
“นี่จะเล่นอีกนานมั้ย คุโระ!! ไปนั่งที่เลย เร็วๆ!” คาซึเมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแกมดุ
“คาซึจังดุเค้าทำไม..ฮึก..ฮึก” โรสรินทำเสียงสะอึกสะอื้นเบ้ปากพลางเอามือมาปิดใบหน้าของตน
“โอเคๆจ้ะ ไปนั่งที่นะ”
“คร้าบบบ~” หญิงสาวเงยหน้าขึ้น..ไม่มีน้ำตาบนใบหน้านั้นแล้ว ทำเอาคเป็นรองบอสงงเป็นไก่ตาแตก
“มาสายนะ เป็นคนนัดเองแต่กลับมาช้า ชิ!!” หญิงสาวผมทองยาวถึงกลางหลังอย่างนากิโกะบอกขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์เพราะเธอรู้มาว่าภารกิจนี้ได้เงินน้อยอีกแล้ว อารมณ์เสีย ชิ!!
“มาสายไปนิดเดียวเองนะนากิ ไม่เอาน่าๆ พูดเหมือนเธอไม่เคยมาสายนะ จุ๊ๆๆ” คนเป็นรองบอสพูดก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ตรงหัวมุมของโต๊ะยาวพลางส่งสายตากวนๆใส่นากิโกะ หญิงสาวสะบัดหน้านิดหน่อยก่อนจะมองคาซึเมะด้วยสายตาอำมหิต
“นี่แล้วสรุปเรียกมามีอะไรเนี่ย หมดเวลาไปหาหนุ่มน้อยของฉันในสต๊อกเลยง่า” หญิงสาวรูปร่างสมส่วนอย่างเบนไซเท็นกล่าวออกมาพลางทำหน้าเบื่อก่อนจะนั่งเอามือเท้าคาง
“นั่นสิ น่าเบื่อเหมือนกันนะ” คุรูมิหญิงสาวผมตรงยาวสีชมพูไหมบอกออกมาพลางหยิบส้มมาปอกกินอย่างหน้าตาเฉย ไม่เกรงใจผู้เป็นรองบอส
“แต่เค้าว่ามีภารกิจแล้วสนุกดีนะ ตัวเธอ~” โรสรินบอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“มันน่าตื่นเต้นตรงไหน น่าเบื่อแถมยังได้เงินน้อยด้วย ชิ!!” น้ำเสียงเล็กเผ็ดจ้านของนากิโกะบอกออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
“ไม่เอาน่า อย่าเถียงกันเลยนะคะ” น้ำเสียงหวานของโคจิฮารุบอกออกมาก่อนจะหันมาถามผู้เป็นรองบอสที่นั่งกินช็อกโกแลตอย่างรอให้ลูกน้องของตนเถียงกันเสร็จ “แล้วสรุปมันคือภารกิจอะไรหรอคะ”
“หึ..ภารกิจมีคำสั่งมาจากบอสของเรา เพียงเท่านี้จะหยุดบ่นกันได้หรือยัง” ประโยคนั้นทำเอาทุกคนที่บ่นอยู่เงียบกริบกันทันที
คนที่เป็นใหญ่ที่สุดในองค์กร..
คนที่มีแต่ความลับ..
คนที่แม้แต่รองบอสสาวยังไม่เคยเห็นหน้า..
คนที่พวกเธอเองก็ไม่เคยเห็นหน้าเช่นกัน..
คนที่น่ากลัวที่สุด..
และคนที่ไม่เคยคิดที่จะออกคำสั่งใดๆทั้งสิ้น !..
แต่ทว่า..ในครั้งนี้ กลับมาออกคำสั่งเองซะอย่างนั้น จะไม่ให้เงียบกันได้ยังไงล่ะ !
“แสดงว่างานใหญ่มากสินะคะ” โคจิฮารุบอกก่อนจะเอามือลูบคางของตนเบาๆ
“ใช่แล้ว” ผู้เป็นรองบอสบอกออกมา
“แล้วสรุปมันคืองานอะไรล่ะ!!” นากิโกะสะบัดเสียงใส่แต่ก็ยังพอจับน้ำเสียงได้ว่าสั่นนิดๆ
“ใช่ รีบๆบอกมาเร็ว คุโระจังอยากรู้แล้ว” แต่คงจะมีแค่โรสรินสินะที่ยังไม่รู้บ้าบออะไรกับเขา..
“โอเคๆ ภารกิจคือให้ตามจับมาเฟียที่ค้าผิดกฎหมาย นั่นคือ วองโกเล่แฟมิลี่ กลุ่มมาเฟียค้าผิดกฎหมายที่ไม่มีใครเคยจับได้เลยสักครั้งจนตอนนี้พวกตำรวจเริ่มเฉยเมยอย่างไม่สนใจซะแล้ว พวกเราต้องจับพวกเขาให้ได้ นี่คือคำสั่งจากบอส”
“วองโกเล่แฟมิลี่..มาเฟียที่ทำผิดกฎหมาย อ๋อ..พวกนั้นเองสินะ เห็นว่ากันว่าไม่เคยมีใครได้เห็นหน้าพวกเขาเลยนี่ ปิดบังข้อมูลได้มิดชิด” คุรูมิบอกออกมาอย่างใช้ความคิดพลางลูบคางของตนก่อนจะปอกส้มกินอีกผล(?)
“มันเป็นมาเฟียอะไรแบบไหนอ่ะ อึ๋ย~ เป็นมาเฟียที่ฆ่าคนแน่ๆเลย ต้องจับมาให้ได้เลย” เบนไซเท็นกล่าวออกมาหลังจากที่คุรูมิพูดจบ
“ฉันว่าจริงๆแล้วอาจจะเป็นเพียงแค่มาเฟียธรรมดาก็ได้นะคะ” โคจิฮารุเสนอความคิดเห็นออกมาบ้าง
“หึ..มันก็แค่มาเฟียกิ๊กก๊อกที่เอาแต่เล่นไปวันๆน่ะแหล่ะ ชิ!” นากิโกะสะบัดเสียงใส่
“วองโกเล่แฟมิลี่งั้นหรอ..ชื่อเท่จังเลย *0*” โรสรินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“แล้วต้องให้พวกเราทำยังไง” คุรูมิถามรองบอสสาวสวย
“ก็ให้พวกเธอ..แฝงตัวเข้าไปอยู่กับสมาชิกวองโกเล่แต่ละคนโดยสืบสวนข้อมูลออกมาให้ได้มากที่สุดและจับให้ได้คาหนังคาเขาว่าพวกเขาทำธุรกิจค้าผิดกฎหมายและจับตัวมาเพื่อดำเนินคดีตามกฎหมายซะ ! “ รองบอสสาวตอบ
“แล้วข้อมูลอะไรต่อไรจะทำยังไง พวกเราไม่มีข้อมูลเลยนะ” เบนไซเท็นถามออกมาบ้าง
“หึหึ..อย่าลืมสิว่าฉันเป็นใคร รองบอสขององค์กรเลยนะยะ! เรื่องข้อมูลน่ะฉันมีอยู่แล้ว ถึงจะปิดยังได้ดีแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นฝีมือจากพวกเราองค์กรนี้หรอก”
รองบอสสาวบอกอีกก่อนจะส่งประวัติแฟ้มข้อมูลมาให้กับทุกๆคน .. หญิงสาว D.G. รีบมุงเข้าไปดูทันที ก่อนที่รองบอสสาวจะเอ่ยออกมาเพราะอ่านข้อมูลมาเรียบร้อยแล้ว
“วองโกเล่แฟมิลี่นั้นเป็นชายหนุ่มทั้งห้าคนที่มารวมตัวกันเพื่อการธุรกิจเกี่ยวกับการค้าผิดกฎหมาย ฐานทัพของวองโกเล่นั้นอยู่ใต้ดินของห้างสรรพสินค้าใหญ่ในเมืองนามิโมริ แต่แค่นั้นยังไม่พอ..ทุกคนยังมีฐานทัพลับเป็นประจำตัวของตัวเองอีกด้วย แถมยังมีบอดี้การ์ดประจำตัวอีกตั้ง 500 คน ลองอ่านประวัติของแต่ละคนดูแล้วกันนะ”
โดยที่คนแรก ซาวาดะ สึนะโยชิ ชายหนุ่มอายุ 22 ปี ผู้ดำรงตำแหน่งบอสของวองโกเล่ จัดได้ว่าเป็นพวกที่เชี่ยวชาญการวางแผนและมีลางสังหรณ์ที่เฉียบคมและสุดยอดมาก คนนี้น่ะดูหน้าตาเหมือนจะไม่มีอะไรแต่ทว่ากลับน่ากลัวกว่าที่คิด แต่ก็มีจุดอ่อนคือใจอ่อนเกินไปหน่อยและกลัวผู้หญิงที่ออกตัวแรงเกินไป(?)
หลังจากที่อ่านข้อมูลของสมาชิกพร้อมรูปภาพประกอบคนแรกของวองโกเล่เสร็จแล้ว..
“กรี๊ดดดดด ! น่ารัก น่ารัก บอสวองโกเล่น่ารักมากกกกก ตรงสเป๊คเบนเท็นเลยค่า! >/////<” เบนไซเท็นกรี๊ด(?)ออกพลางดิ้นเร่าๆอย่างขวยเขิน(?)
“แกนี่พอเห็นผู้ชาย เป็นดี๊ด๊าไม่ได้เลยนะ!!” นากิโกะว่าเบนไซเท็นอย่างจิกกัดก่อนจะหันมาอ่านประวัติอีกครั้ง
คนที่สอง..โกคุเดระ ฮายาโตะ ชายหนุ่มอายุ 22 ปีผู้ดำรงตำแหน่งมือขวาของบอสวองโกเล่ เป็นผู้ที่เก่งมากในระดับนึงเช่นกัน ซื่อสัตย์ต่อบอสวองโกเล่เป็นอย่างมาก
“ใครกัน..ทรงผมอย่างกับหัวปลาหมึก(?) น่าเกลียดชะมัด!!” พออ่านจบนากิโกะก็บอกออกมาด้วยน้ำเสียงจิกกัด
“คุณนากิโกะก็อย่าไปว่าเขาสิคะ ทำตัวแบบนี้มันเสียมารยาทนะคะ :)” โคจิฮารุบอกกับนากิโกะพลางยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างกวนประสาทใส่
“ยัย!! ชิ!!”
ถัดมานั้น..คือโรคุโด มุคุโร่ ชายหนุ่มอายุ 24 ปี เจ้าเล่ห์ที่สุดในวองโกเล่ และยังมีตาสองสีที่ดูน่ากลัวแต่ก็ดูน่าค้นหา แต่นับได้ว่าเป็นคนที่เจ้าเล่ห์มากแถมยังมีสมองอันชาญฉลาดอีกต่างหาก หัวสมองของกลุ่มเลยก็ว่าได้
“หัวสมองของกลุ่ม..คุณกับฉันใครจะฉลาดกว่ากันนะ” โคจิฮารุพึมพำออกมาเบาๆ
คนต่อไป..ฮิบาริ เคียวยะ ชายหนุ่มอายุ 23 ปี ผู้นี้เรียกได้ว่าร้ายกาจและอารมณ์เสีย(?)มากที่สุดในกลุ่มเลยก็ว่าได้ ไม่ชอบการสุมหัวมักออกมาอยู่ตัวเดียวเสมอ ไม่ค่อยอยู่รวมตัวกับวองโกเล่ซักเท่าไหร่แต่เป็นคนที่เคร่งครัดในกฎระเบียบมากและยังมีความร้ายกาจมากที่สุดเลยก็ว่าได้ เขาอยากขย้ำใครก็ขย้ำได้อย่างไม่ลังเล
“โห..คลั่งในกฎระเบียบแถมยังร้ายกาจ ไม่ชอบเลย กฎระเบียบเนี่ย..-3-“ โรสรินบอกออกมาด้วยน้ำเสียงุ้งงิ้ง(?)
และคนสุดท้าย..ยามาโมโตะ ทาเคชิ ชายหนุ่มอายุ 22 ปี คนๆนี้คงจะเรียกได้ว่าเป็นคนที่อารมณ์ดีที่สุดแล้วละมั้ง เป็นคนที่คอยสร้างความเฮฮา เรื่องการใช้สมองนี่อย่ามาพูดกับเขาเลยเพราะมันไม่ใช่ด้านที่ถนัดสำหรับเขาจริงๆ แต่หารู้ไม่..คนๆนี้เก่งทั้งเคนโด้และฟันดาบที่สุดในวองโกเล่เลยล่ะ..
“คนนี้รู้สึกจะดีที่สุดในกลุ่มแล้ว แต่ก็ไม่ไว้ใจอยู่ดีล่ะ..” คุรูมิบอกออกมา
“อ่านครบหมดทุกคนแล้ว..แล้วจะเอาไงต่ออ่ะ ฉันอยากเจอหนุ่มน้อยดาร์ลิ้งที่รักของฉันแล้ว >o<” เบนไซเท็นหันมาถามรองบอสสาวก่อนจะทำท่าเขิน(?)
“หึ..ฉันให้ทุกคนนั้นไป..”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ต่อ]
“หึ..ฉันจะให้ทุกคนนั้นไป..” หญิงสาวแสนสวยทั้งห้าคนหันมามองรองบอสสาวอย่างลุ้น
“ไปอะไรอ่ะ อย่าลีลาสิ เค้าตื่นเต้นนะคาซึจังงง ><” โรสรินพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“โอเคๆ ฉันจะให้ทุกคนไปแฝงตัวอยู่กับวองโกเล่แต่ละคนโดยที่ปลอมเป็นสาวใช้ที่ฐานทัพของวองโกเล่แต่ละคน .. แต่ว่า..สาวใช้นั้นถึงจะรู้ว่าพวกวองโกเล่นั้นค้าธุรกิจผิดกฎหมายและไม่แจ้งตำรวจเพราะให้ความร่วมมือในการปิดปากด้วย แต่สาวใช้ก็รู้ข้อมูลเพียงแคนี้เท่านั้น พวกเธอต้องแฝงตัวเพื่อสืบสวนข้อมูลในคราบของสาวใช้และจับให้ได้คาหนังคาเขา”
“หา? สาวใช้เนี่ยนะ !! ทำไมต้องให้ทำอะไรแบบนั้นด้วยเนี่ย!!” นากิโกะลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางทุบโต๊ะเสียงดังลั่นทันที
“อย่าอาละวาดแบบนั้นสินากิจัง เดี๋ยวตีนกาขึ้นนะเออ” โรสรินพูดพลางยิ้มกวนๆให้กับนากิโกะ
“ว่าไงนะ ยัยโรส!!” นากิโกะตวาดใส่โรสรินด้วยความหงุดหงิดที่มากขึ้นกว่าเดิม
“อย่าพาลสิคะ คุณนากิ” โคจิฮารุบอกออกมาพลางเปิดแฟ้มประวัติไปเล่นๆ
“ยัย !!”
“ใช่..อย่าพาลสินากิ :)” คุรูมิที่นั่งกินส้มอยู่พูดพลางยิ้มมุมปากใส่นากิโกะอย่างเจ้าเล่ห์
“ว่าไงนะ !! ยัยคุมิ!!”
“อย่าทะเลาะกันสิ ฉันอยากไปหาหนุ่มน้อยจะแย่อยู่แล้วนะยะ!!” เบนไซเท็นตวาดออกมาบ้างแต่ก็ยังหยุดนากิโกะ
“ฮึ่ย!! วันนี้ฉันต้องจัดการยัยสามตัวนั้นให้ได้เลย!!” นากิโกะกำลังจะเดินไปหมายหาเรื่องทั้งสามคน
“โอ๊ย!!! หยุดทะเลาะกันสักที พวกเธอถ้าไม่เถียงกันสักวันจะตายมั้ย!!” ทุกเสียงเงียบทันทีเมื่อรองบอสสาวอารมณ์ขึ้นอย่างหงุดหงิดตวาดอย่างอารมณ์เสีย
“อย่าบ่นกันมากจะได้มั้ย นี่มันงานของบอสใหญ่เลยนะ”
ทุกคนกลับไปนั่งที่ของตนดังเดิมทันที..
“ว่าไง ตกลงหรือเปล่า” คาซึเมะถาม ทุกคนหันมามองหน้ากันก่อนจะหันไปมองรองบอสสาวพลางพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ
“นากิ..ตกลงมั้ย” คาซึเมะหันไปถามนากิโกะ
“ชิ ก็ได้..ถ้าไม่เห็นว่าเป็นงานของบอสใหญ่ล่ะก็..ฉันไม่ยอมหรอก เงินก็ได้น้อย!” นากิโกะตอบอย่างจิกกัดก่อนจะเชิดหน้าใส่รองบอส
“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นอันว่าตกลงค่ะ” โคจิฮารุหันมาบอกกับรองบอสสาว
“โอเค..งั้นจะบอกให้นะว่าใครจะไปที่ฐานทัพของใคร” คาซึเมะกล่าวก่อนจะหยิบแฟ้มขึ้นมาอีกเล่มหนึ่ง
“หืม? ใครไปที่ไหนบ้างหรอ ?” คุรูมิถามออกมา
“ฉันไม่เอาตาหัวปลาหมึกหรอกนะ!!” นากิโกะกล่าวอย่างสะบัดเสียง
“เค้าไม่เอาพ่อคลั่งกฎวายร้ายหรอกนะ~” โรสรินพูดออกมาบ้างอย่างอ้อนๆ
“ฉันเอายังไงก็ได้ค่ะ” โคจิฮารุกล่าวอย่างสุภาพตามแบบฉบับ
“ฉันขออยู่กับหนุ่มน้อยซือคุงแสนน่ารักน้า >///< ~” เบนไซเท็นยังคงเขินไม่หยุด ยิ่งพูดถึงเธอก็ยิ่งเขิน อรั้ยย ~
รองบอสสาวยิ้มมุมปากให้กับเหล่าลูกน้องอย่างมีเลศนัย
“ขอแสดงความดีใจด้วยนะ .. คุรูมิไปฐานทัพของยามาโมโตะ ทาเคชิ , นากิโกะไปฐานทัพของโกคุเดระ ฮายาโตะ , โรสรินไปฐานทัพของฮิบาริ เคียวยะ , โคจิฮารุไปฐานทัพของโรคุโด มุคุโร่ , เบนไซเท็นขอแสดงความยินดีด้วยคุณได้ไปฐานทัพของบอสวองโกเล่”
“อะไรนะ !?” นากิโกะลุกขึ้นจากเก้าอี้อีกครั้งพลางทุบโต๊ะทันทีทันใด
“งื้อออ~ ทำไมต้องให้เค้าไปอยู่กับพ่อคลั่งกฎระเบียบคนนั้นด้วย ฮืออออ”
“อร้ายยยยย ซือคุง เบนเท็นจะไปหาแล้วน้า~”
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นอีกครั้ง..หลังจากที่เงียบไปได้ไม่ถึงห้านาที..รองบอสสาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันที
“คำสั่งจากบอสใหญ่..” เสียงโหวกเหวกโวยวายเงียบลงทันที คาซึเมะยิ้มมุมปากก่อนจะพูดต่อด้วยท่าทางสบายๆทำเอาเหล่า Devil Girls แทบจะตกเก้าอี้กันเลยทีเดียว
“และงานของเราจะเริ่มในวันมะรืนนี้”
“ห้ะ ! อาทิตย์หน้างั้นหรอ / คะ!?” ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดังทันที
ไว้อาลัยให้กับหญิงสาวเหล่า Devil Girls สามวินาที อาเมน..
TBC.
เย้ๆๆ มาแล้วกับบทที่ 2 ภาษาอาจไม่ดีไม่ไหลลื่น ขอโทษด้วยน้า TOT พยายามสุดๆแล้ว
และอาจไม่สนุกเท่าที่ควร เร็ดจะปรับปรุงน้า มีคำผิดตรงไหนทักเร็ดเลยๆ
ตอนนี้สั้นไปนิดดด (ก็สั้นทุกตอน-.-) แล้วก็เม้นท์กันด้วยนะ มันคือกำลังใจของเร็ดเลยนะ >…<
เร็ดมาช้ามากกกกกกเลยนะเนี่ย การบ้านเท่าบ่อขยะในกรุงเทพอ่ะคิดดู T_____T โอ้ยยยเครียด
ต้องขอโทษด้วยน้าที่มาช้าและแถมยังสั้นอีกง่า งื้อออออ TOT
ส่วนบทที่ 3 น่ะหรอ ? เช่นเคย..ยังไม่ได้เริ่ม บอกแล้วว่าแต่งสด -..-
TheRed
24/05/2014
ความคิดเห็น