คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Mission :: 00 - Introduction {ลงแล้ว 100%}
00.30 น.
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้นภายในชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งซึ่งเป็นแหล่งเกี่ยวกับค้าสิ่งของที่ผิดกฎหมาย จนฝีเท้านั้นหยุดเข้าที่หลังกำแพงหลังหนึ่ง
“เดี๋ยว .. หยุดก่อน” หญิงสาวคนหนึ่งนามว่า ‘เมคุงิ คุรูมิ’ เอ่ยขึ้นเพื่อให้ทุกคนหยุดอยู่ที่หลังกำแพงนั้นก่อนจะชะโงกหน้าไปมองพบว่ามีกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่บนเพดาน หญิงสาวทุกคนหันไปยังต้นเหตุที่นัยน์ตาคมใสสีควันบุหรี่ก่อนจะต้องพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“นั่นเองสินะคะ ใช้อุปกรณ์นั้นสิคะ” ‘ทาคาโซโนะ โคจิฮารุ’ เอ่ยบอกอย่างสุภาพตามประสาหญิงสาวผู้ซึ่งใส่ใจมารยาท
“รู้แล้วละน่า” คุรูมิตอบอย่างเอือมๆก่อนจะหยิบอุปกรณ์ลับขององค์กรที่คิดค้นขึ้นมา อุปกรณ์นั้นมีรูปร่างเหมือนกับจรวดก็ไม่เชิงซึ่งเป็นสิ่งที่เล็กเพียงแค่ความยาวเท่านิ้วมือของคนเรา มีชื่อเรียกว่า ‘ฟิวเตอร์ภาพลวง**’ [คุ้นๆกันสินะ ไรท์เลียนแบบรีบอร์นจ่ะ -…-] ซึ่งให้นำไปติดไว้ที่มุมขวาบนของหน้าเลนส์กล้องวงจรปิดก่อนจะมีกรอบสี่เหลี่ยมออกมาปิดเลนส์กล้องวงจรปิดไว้เพื่อให้ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นั้นปกติและไม่มีคนเดินผ่านจึงได้ชื่อว่า ‘ภาพลวง’ ยังไงล่ะ..
คุรูมิใช้ดวงตาที่เฉียบคมของตนเพ่งไปยังตัวลำกล้องก่อนจะปาออกไปอย่างแม่นยำทันที
“เก่งจริงๆนะ แต่ก็สู้ฉันไม่ได้ย่ะ!” ‘โอนิชิ นากิโกะ’ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่
“งั้นหรอคะ .. แน่ใจหรอคะว่าคุณนากิโกะเก่งกว่าคุณคุรูมิ ฉันขอทายว่าถ้าให้สองคนนี้แข่งกันเรื่องความแม่นยำ ขอพนันได้เลยว่าคุณคุรูมิชนะค่ะ” โคจิฮารุบอกออกมาอย่างจิกกัดนากิโกะก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่จนทำให้นัยน์ตาสีฟ้าของหญิงสาวผมทองเผยความโกรธออกมาอย่างปิดไม่มิด
“ยัยโฮรุ !! จะดูถูกกันมากไปแล้วนะ เธอนี่มั..!”
“นี่ จิฮารุ ! นากิ ! อย่าทะเลาะกันสิ รีบๆทำภารกิจให้เสร็จดีกว่านะ ฉันขี้เกียจจะแย่อยู่แล้วเนี่ยะ จะทะเลาะกันทำไม รู้มั้ย..เวลาที่พวกเธอทะเลาะกันเนี่ยทำให้ฉันเสียเวลาในการจีบหนุ่มของฉันไปเยอะเลยนะยะ! ไหนจะภารกิจบ้าบอนี่อีก!” น้ำเสียงหวานๆของ ‘ฮาจิเครุ เบนไซเท็น’ เอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แค่ภารกิจก็เสียเวลาไปเยอะละ! ไหนจะต้องมาเสียเวลากับที่สองคนนี้ทะเลาะกันอีก หมดเวลาจีบหนุ่มไปเยอะเลย ! ชิ .. เบนเท็นรมณ์บ่จอย (?)
“คิดว่าฉันอยากทำมากรึไงยะ ! เงินก็ได้น้อย ชิ!!” นากิโกะกล่าวออกมา
“ฉันว่าหยุดทะเลาะเถอะ รีบไปทำลายระบบเซิร์ฟเวอร์กันก่อน เพราะกล้องวงจรปิดเยอะมากต้องไปทำลายระบบเซิร์ฟเวอร์ซะ ควรตัดไฟตั้งแต่ต้นลม” คุรูมิกล่าวกับสมาชิกในกลุ่มก่อนจะรีบเดินไปยังระบบเซิร์ฟเวอร์ทันที
“เรื่องทำลายเดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ” เมื่อมาถึงระบบเซิร์ฟเวอร์ หญิงสาวผมสีทองมัดแกละบอกพร้อมกับหยิบไพ่ระเบิดซึ่งเป็นอาวุธของเธอออกมาก่อนจะปาไปยังระบบเซิร์ฟเวอร์ทันที
ตู้ม !
เสียงระเบิดไพ่ดังลั่นสนั่นไปทั่วชั้นใต้ดิน เสียงระบบเตือนภัยของดังขึ้นมาทันที โคจิฮารุคาดไว้แล้วว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแต่ถึงยังไงก็ทำลายระบบเซิร์ฟเวอร์ได้แล้ว ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ทุกคนรู้ดี..เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปในโซนด้านในทันที
ตึก ตึก ตึก
“เราเข้ามายังโซนด้านในได้แล้ว ไปทางไหนต่อล่ะโรส” น้ำเสียงหวานของเบนไซเท็นเอ่ยถาม ‘โรสริน โรเจอร์’ ผ่านทางเครื่องวิทยุสื่อสารตัวจิ๋วขนาดเล็ก
[หืมมม ถามเค้าหรออออ ก็เดินตรงไปนิดนึง เลี้ยวซ้ายแล้วก็เลี้ยวขวา ตรงไปประมาณหนึ่งเมตรจากนั้นเลี้ยวซ้ายเจอการ์ดสี่คน จากนั้นเลี้ยวซ้ายสองรอบ แล้วก็เลี้ยวขวาก็ถึงแล้วล่ะ] เสียงปลายสายบอกออกมาผ่านวิทยุสื่อสาร
“โอเค..แล้วทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”
[หืมมม ทางนี้น่ะหรอ ก็มีพวกการ์ดมาเยอะน้า แต่เค้าจัดการเรียบร้อยแย้ววว~]
“นี่โรส แกจะมาทำน้ำเสียงงุ้งงิ้งมุ้งมิ้งทำไมยะ ยังไงมันก็สู้หนุ่มที่น่ารักของฉันในสต๊อกไม่ได้หรอกย่ะ!”
[แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนุ่มที่น่ารักของไทจิจังอ่ะ -0-]
“เปรียบเทียบย่ะ!! โว้ะ! ฉันคุยกับเธอแล้วอยากจะบ้า แค่นี้นะ”
เบนไซเท็นเลิกสนใจคนทางปลายสายก่อนจะหันมาพูดกับทุกคน “ได้ยินที่โรสบอกแล้วนะ ไปกันเลยเถอะ” ทุกคนรีบวิ่งไปยังจุดหมายปลายทางตามที่โรสรินบอกทันที
‘Devil Girls’ หรือที่รู้จักกันในนามว่า ‘D.G.’ กลุ่มองค์กรสืบสวนลับที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันทั่วบ้านทั่วเมือง กลุ่มคนที่ทำภารกิจอะไรต่อมิอะไรมามากมายไม่เคยมีข้อผิดพลาดเลยซักครั้ง ไม่ว่าจะคดีไหนก็ตาม..ตำรวจยังคงยอมสยบพวกเธอ แต่ถึงกระนั้น..ไม่มีใครรู้ว่าหน้าตาของพวกเธอเป็นอย่างไรและชื่ออะไรเพราะทุกๆภารกิจนั้นพวกเธอจะใช้วิธีการใส่หน้ากากเพื่อปกปิดหน้าตาของพวกเธอเอาไว้เพื่อให้ภารกิจสำเร็จลุล่วงมากขึ้น
ภารกิจนี้ก็เช่นกัน..พวกเธอยังคงใส่หน้ากาเพื่อปกปิดหน้าตาของพวกเธอเอาไว้..
สำหรับชื่อว่า ‘Devil Girls’ นั้นแปลความหมายได้อย่างตรงตัว พวกคุณน่าจะรู้ความหมายของมัน.. ปีศาจสาว(จอมปลอม) นับได้ว่าร้ายกาจและเจ้าเล่ห์มากที่สุดจึงได้ชื่อกลุ่มนี้ขึ้นมา..
“นั่นไงคะ การ์ดสี่คนที่คุณโรเจอร์บอกค่ะ” โคจิฮารุกล่าวออกมาอย่างสุภาพตามแบบฉบับของเธอ
“งั้นฉันขอเปิดฉากดีกว่า” นากิโกะไม่รอช้าพุ่งเข้าไปผู้ชายตัวสูงใหญ่ทันที การ์ดคนนั้นหลบได้ทันก่อนจะรีบเข้ามาหมายจะชกหน้าเธอแต่ก็ยังอ่อน นากิโกะสามารถหลบได้อย่างแม่นยำก่อนจะชกเข้าที่เบ้าตาจากนั้นจับแขนของการ์ดข้างหนึ่งก่อนจะบิดเข้าด้านหลังอย่างแรงแล้วใช้มืออีกข้างทุบอย่างแรงทางด้านหลังต้นคอซึ่งเป็นบริเวณเส้นประสาทก่อนที่ชายคนนั้นจะสลบไปทันที
“อ่อนหัดที่สุด ชิ!” หญิงสาวนัยน์ตาสีฟ้ากล่าวออกมาอย่างน่าสมเพชคนตรงหน้าที่สลบเหมือดเป็นที่เรียบร้อย
พอดีกับที่ชายคนที่สองวิ่งเข้ามาหมายจะสู้กับนากิโกะ แต่ก็โดนโคจิฮารุแย่งซีน(?) เธอรีบปาไพ่เข้าไปเฉียดเข้ากับแขนของชายคนนั้นอย่างแม่นยำ ที่แขนของเขามีเลือดไหลซิบออกมาทันที เธอยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะเสยหมัดไปที่คางจนชายคนนั้นสลบไปทันที
ทางด้านเบนไซเท็นที่สู้อยู่กับชายอีกคน เบนไซเท็นเหยียดยิ้มเล็กน้อยรอให้อีกฝ่ายเข้ามาก่อนจะสกัดขาของเขาและเตะเข้าที่เป้าอย่างแรง ชายคนนั้นทรุดลงกับพื้นทันทีแต่แค่นั้นยังไม่สะใจเธอใช้ขาเตะเข้าที่ท้องของชายคนนั้นจนทำให้ล้มไปกองอยู่กับพื้น แค่นี้ยังไม่พอใช้เท้าเตะเข้าที่หน้าอย่างแรงทันทีจนชายคนนั้นสลบเหมือดไปทั้งๆที่เลือดกลบปาก
“รุนแรงไปหรือเปล่าคะคุณไทจิ ซาดิสม์จริงๆค่ะ” โคจิฮารุเอ่ยออกมาอย่างเอือมระอา
“ช่วยไม่ได้ ก็อีตานี่มันล่ำบึกไป ถ้าเป็นหนุ่มน่ารักฉันจะไม่ทำร้ายเลยจริงๆ :)” เบนไซเท็นตอบกลับไปพลางยิ้มมุมปาก
โคจิฮารุมองหน้าเบนไซเท็นอย่างเอือมระอา ผู้หญิงคนนี้คิดถึงแต่เรื่องหนุ่มๆจริงๆ (-__- )
และในขณะเดียวกันคุรูมิ การ์ดคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหมายจะชกที่ใบหน้าของเธอ เธอหลบหมัดนั้นได้อย่างสบายๆก่อนจะเตะเข้าที่ท้องของอีกฝ่ายแล้วชกที่ใบหน้าของชายคนนั้นก่อนจะใช้เครื่องช๊อตไฟฟ้าช๊อตเข้าที่การ์ดคนตรงหน้าทันที
“อ้ากกกกก” จนสลบไป
“อะ..โอ้ย” ทุกคนหันไปตามต้นเสียงทันทีพบว่าคุรูมิได้ยืนกุมท้องด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้ถึงความเจ็บปวด ทุกคนรีบวิ่งเข้ามาดูอาการทันทีก่อนจะต้องร้องอ๋ออย่างเข้าใจเพราะรู้ว่าเพื่อนของพวกเธอเป็นอะไร
“ฉันว่าฉันบอกเธอแล้วนะว่าให้กินข้าว เป็นยังไงล่ะเมื่อเช้าไม่ได้กินยามาล่ะสิ สมน้ำหน้า ชิ!!” นากิโกะเอ่ยบอกออกมาอย่างดุแต่แท้จริงแล้วในใจเธอเองก็เป็นห่วงเพื่อนคนนี้ของเธอ
“ฉันไม่เป็นไร ไปกันต่อเถอะน่า” คุรูมิเสนอออกมาก่อนจะพยายามฝืนตัวเองแล้วไปต่อทันที เธอไม่ชอบให้ใครมาให้ความช่วยเหลือกับเธอมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังพ่ายแพ้
“แต่ว่า…” โคจิฮารุกำลังจะพูดแต่คุรูมิก็ขัดออกมาด้วยน้ำเสียงแกมดุนิดหน่อยซะก่อน
“ฉันไม่เป็นไรจริงๆ! ไปต่อเถอะ!” ทุกคนจึงได้แต่ยินยอมไป “ก็ได้” เบนไซเท็นบอกออกมาก่อนจะเดินทางต่อตามที่โรสรินได้บอกมา
“เดี๋ยวก่อน! ทุกคน! มีเลเซอร์ทางด้านหน้าของพวกเธอนะ” น้ำเสียงเล็กๆของโรสรินดังขึ้นมาตามวิทยุสื่อสารเนื่องจากเธอมีอุปกรณ์ที่รู้รายละเอียดทั้งหมดของชั้นใต้ดินนี้
“อย่างงั้นหรอ ยัยโฮรุหยิบไพ่บ้าๆบอๆของแกออกมาสิ” นากิโกะเอ่ยบอกกับโคจิฮารุ โคจิฮารุยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะพยักหน้าแล้วหยิบไพ่ระเบิดของเธอข้นมาอีกครั้ง แต่นี่ไม่ใช่เพียงแค่ไพ่ระเบิดธรรมดาแต่เป็นไพ่ที่พอระเบิดแล้วเราจะสามารถเห็นเลเซอร์ได้ โคจิฮารุโยนไปยังด้านหน้าก่อนที่ตัวไพ่จะระเบิดทันที ทำให้มองเห็นเลเซอร์มากมายตรงหน้า
“ไพ่ที่เธอคิดค้นขึ้นมาเจ๋งดีนะ เอายังไงต่ออ่ะ” เบนไซเท็นกล่าวกับโคจิฮารุก่อนจะถามทุกคน
[เลเซอร์อันนี้มันสลับซับซ้อนมากนะ ต้องพึ่งช่องลมเพื่อไปปิดเลเซอร์น้าตัวเธอ~] เสียงหวานอ้อนของโรสรินดังขึ้นทางปลายสายวิทยุสื่อสาร
“ต้องพึ่งช่องลมอย่างงั้นหรอ ก็ต้องให้คนที่ตัวเล็กที่สุดน่ะสิ…” คุรูมิเอ่ยยังไม่ทันจบก็มีเสียงแทรกเข้ามา
[ก็ต้องเป็นคุโระคนนี้สิค้า !] โรสรินกล่าวมาตามปลายสาย
“จะไหวหรอ บ้าๆบอๆอย่างเธอเนี่ยนะ!!” นากิโกะพูดอย่างจิกกัดโรสริน
[ทำไมต้องว่าเค้าด้วยยยย เค้าก็แค่อยากจะช่วยอ่า]
“เอาเถอะ ฉันว่าให้คุณโรเจอร์ทำดีที่สุดนะคะเพราะคุณโรเจอร์ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแล้วค่ะ” โคจิฮารุบอกกับนากิโกะ นากิโกะสะบัดหน้าอย่างไม่สบอารมณ์
“งั้นก็ต้องให้คุณโรเจอร์มาที่นี่แต่ว่าคุณโร…”
“เค้าอยู่นี่ตัวเองงง” ทุกคนหันไปยังต้นเสียงทันทีพบว่าเป็นโรสรินที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ทางด้านหลังของพวกเธอ
“นี่ยัยโรส ! มาแล้วทำไม่บอกห้ะแล้วทางด้านนั้นใครจะเฝ้าห้ะ!!” นากิโกะกล่าวอย่างขึ้นเสียงใส่โรสริน โรสรินหน้าเบ้ทันที
“กะ..ก็เค้ารู้ว่าต้องมาทำงานตรงนี้แน่ๆเค้าเลยตามมาอ่า แต่ไม่ต้องห่วงน้า ทางด้านนั้นไม่มีใครเหลืออยู่แล้วเค้าจัดการหมดแล้วนะ ^0^”
“เอาเหอะน่า ไหนๆคุณโรเจอร์ก็มาแล้วให้เธอทำเถอะค่ะ ส่วนทางด้านหน้าฉันจะไปเฝ้าแทนค่ะ” โคจิฮารุเอ่ยบอกอย่างสุภาพแล้วพยักหน้าให้โรสริน โรสรินยิ้มอย่างรู้งานพร้อมกับส่งอุปกรณ์ที่บอกรายละเอียดให้กับโคจิฮารุก่อนจะปีนไปยังช่องลมแล้วมุดเข้าไปทันที ส่วนโคจิฮารุก็เดินออกไปทางด้านหน้าอย่างระมัดระวัง
ส่วนคนที่เหลือก็ทำได้แต่เฝ้ารอให้โรสรินปิดเลเซอร์ได้สำเร็จ แต่นากิโกะไม่ค่อยไว้ใจสักเท่าไหร่เพราะคนอย่างโรสรินนั้นบ้าๆบอๆเหลือเกิน ไม่คิดว่าจะเอาตัวรอดได้อย่างที่ใจคิด แต่กระนั้นก็ไม่อยากจะโกหกตัวเองเพราะเท่าที่ผ่านมาโรสรินสามารถทำงานได้อย่างดีไม่ผิดพลาด
“จิฮารุจัง ได้ยินเค้าเปล่า~” เสียงหวานเอ่ยผ่านเครื่องวิทยุสื่อสารตัวจิ๋ว
[ได้ยินค่ะ ว่ายังไงคะ] โคจิฮารุตอบกลับมา
“บอกเค้าหน่อยว่าต้องไปทางไหนบ้าง”
[โอเคค่ะ .. เลี้ยวขวาไปสองรอบก่อนนะคะ]
โรสรินขยับตัวเลี้ยวขวาสองรอบตามที่บอกก่อนจะเจอทางแยกเป็นสองทางขวาและซ้าย
“ไปไหนต่อเอ่ยขวาหรือซ้าย”
[ไปทางซ้ายจากนั้นตรงไปสิบช่องลมค่ะ จากนั้นเลี้ยวขวาแล้วก็ซ้ายแล้วตรงไปห้าช่องลมค่ะ]
โรสรินตรงไปตามที่ปลายสายเอ่ยบอกออกมาอย่างรวดเร็วและคล่องแคล่ว
“โอเคแล้วทำไงต่ออ่า”
[เลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้วค่ะแต่ระวังตัวด้วยนะคะเพราะพอคุณทิ้งตัวลงไปจะเป็นเลเซอร์อยู่สองเส้นพอดีกับขาของคุณเลยค่ะ ต้องหลบเลเซอร์ให้ดีนะคะแต่คนอย่างคุณโรเจอร์ทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ จากนั้นก็ปิดปุ่มเลยค่ะ]
“อย่ายอเค้าสิจิฮารุ ~ ขอบคุณนะ”
[ค่ะ คุณโรเจอร์ สู้ๆค่ะ]
โรสรินเบี่ยงความสนใจมายังเลเซอร์ด้านหน้าก่อนจะผลักประตูช่องลมออกแล้วใช้เชือกผูกติดตะแกรงไว้ แล้วค่อยๆไต่ลงไปอย่างระมัดระวังหลบเลเซอร์ตรงขาตามที่โคจิฮารุบอกทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ขาของโรสรินเฉียดเลเซอร์ไปเพียงไม่ถึงคืบ เล่นเอาหัวใจกระตุกวูบแทบไปอยู่ตาตุ่มเลยทีเดียว แต่กผ่านมาได้สำเร็จก่อนที่โรสรินจะกดปิดปุ่มได้ในที่สุด
“โอเคเรียบร้อยแล้วค่า จัดการต่อไปเลย” โรสรินพูดผ่านวิทยุสื่อสารด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ
“ยัยโรสปิดปุ่มเลเซอร์เรียบร้อย ประตูทางเข้าฐานของพวกมันอยู่ทางด้านหน้า ไปกันเถอะ” คุรูมิเอ่ยบอกกับนากิโกะและเบนไซเท็นเมื่ออาการปวดท้องเริ่มดีขึ้นหลังจากที่พักนิดหน่อย
“รหัสคืออะไร ยัยไทจิ” นากิโกะหันหน้าไปถามเบนไซเท็น เบนไซเท็นหยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมาก่อนจะสแกนเข้ากับตัวสแกนรหัส รหัสผ่านเผยออกมาพรืดยาวบนหน้าจอของอุปกรณ์ทันที
“453 456 457 876 666 89 87 12 32 45 34 556 78 90 32 35 45 633 321 123 456 67 87 มันจำกันได้ยังไงเนี่ย” เบนไซเท็นพูดออกมาอย่างเอือมๆ
“หึ! รหัสแค่เนี้ยฉันก็จำได้ย่ะ!!” นากิโกะสะบัดเสียงใส่เบนไซเท็น
“เห้อ..รีบๆกดรหัสเถอะ” คุรูมิบอกออกมา ก่อนที่นากิโกะจะกดรหัสตามที่เบนไซเท็นบอก ในขณะเดียวกันโรสรินก็กลับมาพอดี คุรูมิติดต่อไปยังด้านนอกเพื่อให้กองกำลังเสริมตามเข้ามาได้พร้อมเคลียร์ทางไว้หมดแล้ว ภารกิจคืบหน้าสินะ..
ติ๊ด
เสียงสัญญาณบ่งบอกว่ารหัสถูกต้อง คุรูมิ นากิโกะ เบนไซเท็นและโรสริน เตรียมหยิบปืนที่พกมาก่อนจะเล็งยังด้านหน้าพร้อมด้วยกำลังเสริมที่ตามมาพอดี ประตูเปิดออกมาก่อนตามมาด้วยทั้งสี่คนและกำลังเสริม
“จับได้คาหนังคาเขา ! มอบตัวซะเถอะ พวกทำผิดกฎหมาย!!” เบนไซเท็นตะโกนออกมาเสียงดัง ทุกคนที่โดนจับได้รีบยกมือทันทีเพราะยังไงก็หนีไม่รอดและพวกของตนก็น้อยกว่าด้วย ทุกคนถูกจับ การค้าผิกกฏหมายโดนกลุ่มองค์กรจับส่งตำรวจทันที
เอาเป็นว่า…ภารกิจสำเร็จแล้ว..
ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะพวกเธอคือ ..
Devil Girls !! หรือ D.G. !!! ปีศาจสาวผู้ไร้ซึ่งข้อผิดพลาด!!
TBC
มาอัพอินโทรแล้วค่า คือเร็ดเพิ่งจะแต่งนิยายเรื่องแรกน้า เร็ดใช้ภาษาบรรยายไม่เก่ง
แต่เร็ดจะพยายามแต่งให้ทุกคนได้อ่านน้า ฉากบู๊นี่เร็ดยิ่งไม่เก่งเลยเอาเป็นว่าไม่เก่งหมด ฮ่าๆๆๆ
มีคำผิดหรือว่าอะไรแนะนำเร็ดได้นะ มีตรงไหนที่ติ สามารถติ-ชมเต็มที่เลยค่า
เร็ดสงสัยคือทำไมไม่มารายงานตัวกันลยง่า มาสมัครแล้วก็ทิ้งไปกันเลยหรอ เร็ดเสียใจนะเออร์ TOT
รอตอนที่หนึ่งกันน้อ ส่วนจะอัพตอนไหนนั้น..ไม่รู้สิ ยังไม่ได้เริ่มเลย -.-
TheRed
04/05/2014
ความคิดเห็น