คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Mission :: 01 - Devil Girls ,, D.G. !!! 100% {อัพแล้ว}
ฐานทัพลับของ Devil Girls
ภายในห้องประชุมเงียบสงบ หญิงสาวคนหนึ่งผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็น ‘บอสรองของ D.G’ เพ่งสายตาไปยังจอมอนิเตอร์ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างดีใจ ภารกิจนี้สำเร็จ มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว..ถ้าสำหรับ Devil Girls แล้ว ภารกิจเรียกได้ว่าแค่จิ๊บเท่าการปอกกล้วยเลยทีเดียว
“โอ้ย นี่ยัยโรส !! แกนี่มันซุ่มซ่ามจริง! เจ็บตัวคนเดียวไม่พอ จะมาให้ฉันเจ็บด้วยทำไม!”
“ฮืออออ เค้าขอโทษนะ นากิจัง เค้าไม่ได้ตั้งใจ.. ว้ายยยยยย”
“โอ้ยยย ยัยโรส!!!”
“เห้ย ! นากิ..ที่แขนเธอมีเลือดออกอ่ะ!!”
“ไม่ใช่นะคะ คุณไทจิ ที่แขนของคุณนากิคือน้ำลายของคุณโรสค่ะ คุณโรสเดินสะดุดฝุ่น(?)จนเผลอร้องแล้วน้ำลายกระเด็นไปโดนคุณนากิค่ะ”
“โอ๊ย แล้วนี่แกจะมาบรรยายพร่ำพรรณนาทำไมกันยะ!! มาช่วยกันหน่อยสิยะ!!”
“แอปเปิ้ลนี่นา เอามากินหน่อยสิ!!”
“คุมิ เธอกินผลไม้อีกแล้ว ข้าวก็ไม่ยอมกิน เดี๋ยวโรคกระเพาะก็กำเริบหรอก!!”
“โอ้ยย มาสนใจฉันหน่อยสิ!! ยัยโรสลุกออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้สิยะ!!”
“ฮือออ เค้าเจ็บขาอ่ะนากิจัง ลุกไม่ขึ้น T^T”
เสียงโหวกเหวกโวยวายทางด้านหน้าห้องประชุมอันกว้างใหญ่ดังเร็ดลอดเข้ามาภายในห้องประชุม รองบอสสาวสวยที่เด่นสง่าหันเก้าอี้ตัวใหญ่ของตนมาทางด้านหน้าของประตู นี่คงมาถึงกันแล้วสินะ เห้อ..ยังคงทำตัวเป็นเด็กกันเหมือนเดิม
แอ๊ด ปัง !!
บานประตูใหญ่ถูกผลักออกมาโดยหญิงสาวทั้งห้าคนที่พร้อมใจกันผลักประตูโดยไม่ได้กลัวว่าบานประตูนั้นจะพังเลยสักนิด
“เราทำภารกิจเสร็จแล้วค่ะรองบอส” หญิงสาวผมทองมัดแกละสองข้างอย่างโคจิฮารุทักทายรองบอสสาวสวยด้วยถ้อยคำที่สุภาพตามแบบฉบับของเธอ
“อี๋~ น้ำลายยัยโรสสกปรกชะมัดเลย!! ชิ!” นากิโกะบอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าขยะแขยงน้ำลายที่ติดอยู่ที่แขนของตนมากก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำในห้องประชุมไป
“พวกเธอเนี่ยนะ ยังทำตัวเป็นเด็กเหมือนเดิม” รองบอสสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเย็นชาก่อนจะหัวเราะหึๆ
“เหมือนคาซึจะโตมากอย่างงั้นล่ะ จะรับประทานช๊อกโกแลตก็กรุณาทานให้เรียบร้อยด้วยนะ =_=” คุรูมิบอกกับรองบอสสาวผู้มีนามว่า ‘ฮิเซโนะ คาซึเมะ’ บนโต๊ะประชุมมีเปลือกช๊อกโกแลตเกลื่อนกลาดไปหมด หญิงสาวเรือนผมเส้นตรงสีบลอนด์ตัดทรงบ๊อบเทหน้าเสียทันทีที่ลูกน้องของตนกัด(?)
“พูดเหมือนเธอดีมากอย่างงั้นแหล่ะ แอปเปิ้ลติดปากแล้ว -___-“ รองบอสสาวตอกกลับ คุรูมิรีบใช้มือเรียวเล็กเช็ดปากของตนทันที ก่อนที่ทั้งสองจะส่งสายตาอำมหิตแก่กันและกัน
“คือคุณคาซึเมะกับคุณคุรูมิ พวกคุณจะกัดกันอีกนานมั้ยคะ” เบนไซเท็นกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชันก่อนจะไปนั่งเก้าอี้ตัวหนึ่งทันที
“รู้สึกเหมือนใครจะหายไปนะ ..” คาซึเมะถามออกมาแต่ยังไม่ทันจะพูดจบ
“แฮ่!!!”
เงียบ..
“เอ่อ..ไม่ตกใจกันเลยหรอ -0-“ โรสรินถามออกมา
“จะบ้าตายสิ ไม่เอาน่าคุโระจัง” คาซึเมะกล่าวกับโรสริน
“โอ้ยยย ให้ตายสิ ยัยโรสนี่น้ำลายแกมันน่าเกลียดแถมยังสกปรกชะมัดเลย ยัยซุ่มซ่าม ยัยเบ๊อะ!!” นากิโกะที่ออกมาจากห้องน้ำพอดีตวาดว่าโรสริน
“ฮึก..ทำไมต้องว่าเค้าด้วย..ฮึก”
“โอ๊ย ขี้แยเป็นเด็กไปได้ น่ารำคาญชะมัด!! ชิ!!”
“เห้อ..รองบอสคะ..ฉันอยากกลับแล้วค่ะ หาววว” โคจิฮารุกล่าวพลางหาวบ่งบอกว่าง่วงจริงๆ
“โอเคๆ จิฮารุ ฉันจะให้พวกเธอกลับแล้ว แต่ช่วงนี้พวกเธอปิดเรียนกันใช่มั้ยล่ะ มหา’ลัยปิดเทอมไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่” คาซึเมะกล่าวถามออกมา
“ใช่แล้ว ทำไมหรอคานะจังงงงง” โรสรินที่เปลี่ยนมาเป็นอารมณ์ดีแล้ว(?)เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางกอดแขนของรองบอสสาว(?)
“พรุ่งนี้มีนัดที่นี่ตอนบ่ายโมงนะจ๊ะ มีภารกิจให้ทำ >.o” คาซึเมะบอกก่อนจะขยิบตาให้ทีหนึ่งพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“ภารกิจอีกแล้วหรอ!! จะอะไรนักหนาเนี่ยห้ะ!!!” นากิโกะสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
“ภารกิจอะไรอ่ะคาซึ มีหนุ่มหล่อน่ารักป่ะ *0*” เบนไซเท็นพูดออกมาพลางทำตาประวายวิ้ง
“งั้นเรามาพนันกันมั้ยว่าจะมีหนุ่มหล่อน่ารักรึปล่าว” โคจิฮารุพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับสลบไพ่ไปเพลินๆ
“ถ้าเธอจะพนันอะไรที่มันไร้สาระแบบนี้นะ -__-“ คุรูมิบอกก่อนจะหยิบแอปเปิ้ลลูกที่สองขึ้นมากิน(?)
“ไร้สาระตรงไหนยะ!! หนุ่มน่ารักคือสิ่งที่สำคัญมากเลยนะยะ!!”
“พอๆๆเลย จะทะเถียงกันทำไม พวกเธอนี่ถ้าไม่เถียงกันสักนาทีจะตายมั้ย” รองบอสสาวเอ่ยขัดจังหวะอย่างเอือมๆ ตั้งแต่ที่มาเป็นรองบอสของที่นี่ ไม่มีครั้งไหนที่สาวๆกลุ่มนี้ไม่ทะเลาะกัน เห้อ.. “พอแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ทุกคนกลับบ้านเถอะ” รองบอสสาวเงียบไปก่อนจะเอ่ยอีกครั้ง
“นั่นสินะ กลับแล้วนะ บายค่ารองบอส จุ๊บๆๆๆ” โรสรินบอกก่อนจะเข้าไปหอมแก้มคาซึเมะอย่างถือวิสาสะ
“งั้นฉันขอตัวค่ะ สวัสดีค่ะ”
“อืม..บาย”
“ชิ น่าเบื่อชะมัด!!”
“บาย”
ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน โดยที่ในใจยังคงสงสัยว่าภารกิจนั้นคืออะไรกัน ?
ณ คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งใจกลางเมือง
“วันนี้กลับดึกจังนะ โรสจัง” เสียงของ ‘ฮายาชิ คาซุกะ’ เอ่ยขึ้นเมื่อบานประตูถูกผลักโดยเจ้าตัวโรสริน ในขณะที่คาซุกะเองก็กำลังนั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่
“ใช่แล้ววว เค้าคิดถึงตัวเองน้า โรสจังงง” ‘ฮายาชิ คาซุกิ' เพื่อนสาวของโรสรินที่พ่อของโรสรินส่งมาให้ขออาศัยอยู่ด้วยเพราะโรสรินต้องมาเรียนที่ญี่ปุ่นและทำภารกิจที่ญี่ปุ่นเช่นกัน ซึ่งทั้งคาซุกะและคาซุกิก็ยินดีต้อนรับอย่างเต็มที่ อีกทั้งคุณพ่อคุณแม่ของคาซุกะและคาซุกิยังเป็นเพื่อนกับคุณพ่อของโรสรินอีกด้วย
“เค้าขอโทษน้า คาสึจังงง แต่เค้าก็กลับมาแล้วน้า” โรสรินเอ่ยบอกพลางเดินไปที่โซฟาก่อนจะกอดเพื่อนรักตั้งแต่สมัยเด็กอย่างคาซุกิ ห้องในคอนโดนี้เป็นห้องที่ใหญ่พอสมควร มีห้องนอนสองห้อง สามห้องน้ำ ห้องครัว ห้องรับแขก ห้องนั่งเล่นและห้องรับประทานอาหาร ห้องนี้ถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตาและผ้าม่านสีขาว-ดำลายสลับกันดูสวยงาม
ในตอนแรก..โรสรินเองก็เกรงใจเพื่อนสาวที่ต้องมาขออาศัยอยู่ด้วยแบบนี้ แต่สองพี่น้องก็ไม่ได้ว่าอะไรและเต็มใจอีกต่างหาก ตอนแรกคาซุกะและคาซุกินอนคนละห้องกันเพราะมีสองห้องนอน พอโรสรินมาอาศัยอยู่ด้วยคาซุกิจึงชวนให้โรสรินนอนห้องนอนเดียวกัน
“ว่าแต่..ทำไมพี่คาซุกะกับคาสึจังยังไม่นอนอีกล่ะ นี่มันดึกแล้วนะ” โรสรินถามออกมาอย่างเป็นห่วง
“พอดีพี่ทำงานนิดหน่อยน่ะจ้ะ ส่วนคาสึเขาอยากจะรอเธอน่ะ งั้นพี่เข้าไปนอนก่อนนะ งานเสร็จพอดี พวกเธอสองคนก็รีบนอนได้แล้วนะ ราตรีสวัสดิ์จ้ะ”
“ราตรีสวัสดิ์ค่า” ทั้งสองคนกล่าวออกมาพร้อมกัน
“อ่า..งั้นเค้าไปอาบน้ำแล้วนอนมั่งดีกว่านะคาสึจัง” โรสรินเอ่ยบอกพลางบิดขี้เกียจไปมา
“จ้า เอ่อ..แล้วภารกิจวันนี้มีใครบาดเจ็บอะไรรึปล่าว ร้ายแรงมั้ย เค้าเป็นห่วง” คาซุกิถามออกมา เธอและคาซุกะเป็นสองในคนทั้งหมดที่รู้ว่าโรสรินคือสมาชิกของ Devil Girls เพราะเป็นคนที่โรสรินไว้ใจ
“ไม่มีใครเป็นอะไรหรอก วางใจได้”
“อ่อ..งั้นตัวเองไปอาบน้ำแล้วเข้านอนตามเค้าไปนะ เค้าขอนอนก่อน ง่วงมากเลย”
“แล้วทำไมไม่นอนก่อนเล่า”
“ก็เค้าอยากรอตัวเองนี่นา TOT”
“จ้าๆ” โรสรินบอกพลางเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในตัวห้องนอนไปตามด้วยคาซุกิที่เข้าห้องนอนไปเช่นกัน
“โอ้ยยย เมื่อยชะมัดเลย เงินก็ได้น้อย ชิ!! ไม่ไหวจริงๆ!!” หญิงสาวผมทองยาวถึงกลางหลังบ่นออกมาระหว่างที่กำลังเดินเข้าบ้านของพ่อแม่บุญธรรมของตน ทั้งสองเป็นผู้มีพระคุณต่อเธอมากเพราะตอนเด็กๆพ่อแม่ของเธอนำเธอไปขายเพื่อแยกชิ้นส่วน แต่ก็มีคนมาช่วยเธอไว้ซึ่งก็คือพ่อแม่บุญธรรมของเธอเนี่ยละ
“อ้าว นากิ กลับมาแล้วหรอ ภารกิจนี้กลับดึกจังนะ” ‘คุโรนางิ ยูกิฮานะ’ ถามออกมาเมื่อเห็นว่านากิโกะเดินเข้ามาในบ้าน ยูกิฮานะเองเป็นลูกสาวของพ่อแม่บุญธรรมของนากิโกะ ซึ่งทั้งสองคนนั้นสนิทกันมาก
“อืม..ก็นะ ภารกิจนี้ทำให้กลับดึก แต่ที่แย่คือเงินได้น้อยมาก!!” นากิโกะบ่นในขณะที่ยูกิฮานะหัวเราะดังลั่น
“หัวเราะอะไรอ่ะพี่ยูกิ!!”
“เธอเนี่ยนะ อะไรๆก็เงินตลอดเลย”
“ก็เงินเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันเลยนะ! ว่าแต่..นี่ก็ดึกแล้ว ทำไมยังมาฝึกฟันดาบอยู่อีก ? -__-“
. “ก็นะ..พอดีนอนไม่หลับเลยมาหาอะไรทำ”
“อ้อ..หรอ งั้นฉันไปนอนก่อนนะ วันนี้เมื่อยจริงๆ ราตรีสวัสดิ์”
“ราตรีสวัสดิ์จ้ะ”
[ต่อ]
ภายในห้องกว้างใหญ่ ผู้คนที่ชุลมุนวุ่นวาย บ้างก็อยู่โต๊ะสนุกเกอร์ บ้างก็นั่งเล่นไพ่อยู่บ้าง บ้างกลุ่มก็ดีใจที่ตนเองได้เงิน บ้างก็หน้าเศร้าที่ตนเองเสียพนัน หญิงสาวผมมัดแกละสีทองเดินเข้ามาด้วยท่าทีเหนื่อยๆนิดหน่อย โคจิฮารุเป็นลูกสาวเจ้าของคาสิโนชื่อดังอยู่ในตอนนี้ ในตอนแรกนั้นคุณพ่อของเธอเป็นผู้บริหารที่นี่ แต่พอคุณพ่อของเธอเสียไปนั้น เธอจึงเป็นผู้บริหารที่นี่แทนคุณพ่อของเธอ
“ไง..วันนี้กลับดึกเหมือนกันนี่” หญิงสาวหันไปตามทางต้นเสียงพบว่าเป็น ‘เนเบีย เวริต้า’ ที่ตอนนี้กำลังเล่นหมากรุกอยู่กับแขก V.I.P ของที่นี่อยู่ในห้องส่วนตัวสำหรับแขก V.I.P จะเรียกว่าเวริต้าเป็นพี่สาวบุญธรรมของเธอก็ได้เพราะเวริต้านั้นเป็นเด็กกำพร้าที่อยู่ในโบสถ์มาก่อน คุณพ่อของเธอเห็นจึงรับมาเลี้ยงซึ่งโคจิฮารุเองก็ไม่ได้ขัดใจอะไร
“ค่ะ..ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก พี่ริต้า” โคจิฮารุตอบกลับไป
“รุกฆาต..” เวริต้าบอกพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แก่แขก V.I.P ที่ตอนนี้ก็ยิ้มมุมปากก่อนจะมองเวริต้า
“หึ..เก่งจริงๆนะครับ” ชายคนนั้นเอ่ยออกมา เขาคือแขกประจำของที่นี่อยู่แล้ว เวริต้าจึงเป็นกันเอง
“พี่ริต้านี่ก็นะ..ยังคงเหมือนเดิม” โคจิฮารุบอกกับเวริต้า
“มันก็แบบนั้นอยู่แล้วล่ะน้องสาว J”
“งั้นฉันไปนอนก่อนนะคะ วันนี้เมื่อยน่ะค่ะ” หญิงสาวผมแกละบอกพลางบิดขี้เกียจ
“อืม..ก็ไปอาบน้ำนอนสิ” เวริต้าบอกก่อนจะหันไปสนใจกระดานหมากรุกอีกครั้ง ทั้งสองคนไม่พูดอะไรมากเพราะไม่อยากให้ความลับที่ว่าโคจิฮารุเป็นสมาชิกของ D.G. เพราะตอนนี้แขก V.I.P เริ่มทำหน้าสนใจสิ่งที่สองพี่น้องพูดเต็มที เวริต้าจึงเบี่ยงเบนความสนใจให้แขกคนนั้นหันมาสนใจกระดานหมากรุกอีกครั้ง
“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้าค่ะ”
“อืม..ราตรีสวัสดิ์”
“เห้อ..วันนี้เหนื่อยใช่เล่น” หญิงสาวเส้นผมตรงยาวสีชมพูสายไหมบ่นออกมาเล็กน้อยเมื่อเดินเข้ามาถึงในบ้าน พบว่าภายในห้องโถงของบ้านนั้นปิดไฟมืดไปหมด เธอจึงทำได้เพียงเดินคลำตามผนังเรื่อยๆเท่านั้นเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคุณอาและคุณน้า
“คุณอากับคุณน้าคงนอนกันแล้วสินะ” กล่าวก่อนจะเดินขึ้นบันไดบ้านเพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของตน
“เห้อ~” เมื่อมาถึงเตียงนอนเธอก็ล้มฟุบกับเตียงนอนฟูกนุ่มทันที ก่อนจะมองไปยังหัวเตียงนอนของตนเอง กรอบรูปที่เป็นรูปถ่ายของเธอและ..พ่อแม่ คุรูมิใช้มือเล็กยันตัวขึ้นจากเตียงนอนขึ้นมานั่งก่อนจะหยิบกรอบรูปนั้นมามองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและความเสียใจ
ตั้งแต่ที่คุณพ่อคุณแม่ของเธอพามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่อายุ 11 เพียงเพราะธุรกิจล้มละลาย แต่แล้ว..ก็ถูกทอดทิ้ง คุณอากับคุณน้าพยายามติดต่อทั้งคู่แต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย คุณอาคุณน้าสงสารจึงรับมาเลี้ยงเปรียบเสมือนลูกคนหนึ่ง
“พ่อแม่..ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน ทำไมต้องทิ้งหนูไว้ด้วย” เอ่ยบอกก่อนจะเอากรอบรูปขึ้นมากอดไว้ น้ำสีใสหยดไหลลงมาห้ามไม่ได้ ไม่มีเสียงสะอื้นมีเพียงน้ำตาที่ไหลลงมาเท่านั้น..
หญิงสาวไม่อยากจะนึกถึงความทรงจำอันโหดร้ายนั่น ความผิดหวังและความเสียใจนั้น..ไม่อยากจะนึกถึงแต่มันกลับลบออกไปไม่ได้สักที
ไม่อยากไว้ใจใครอีกแล้ว..
“ยู้ววววววว บ้านที่รักจ๋า เบนเท็นกลับมาหาแล้ววว~” หญิงสาวเรือนผมสี Dark Tulip เอ่ยก่อนจะรีบวิ่งเปิดประตูเข้าบ้านไปในทันทีทันใด ในบ้านของเธอนั้นออกจะกว้างใหญ่พมสมควรและเต็มไปด้วยลวดลายการวาดรูปประหลาดๆ(?)ของคุณพ่อของเธอที่เป็นจิตรกรแถมยังเต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่ถูกตัดเองโดยคุณแม่ที่เป็นดีไซน์เนอร์ชื่อดังในระดับหนึ่ง
“คุณมี๊ตัดชุดต้องให้เราลองใส่อีกแน่ๆเลย” หญิงสาวบอกพลางเดินเข้าไปดูชุดราตรีชุดหนึ่งแนวสไตล์ยุโรปที่ดูสวยงาม
“โห ชุดนี้ก็สวย ชุดนี้ด้วย ว้าว..คุณมี๊เก่งจรุงงงง อรั้ยยย(?)”
“อะไรๆจ๊ะลูกสาวมี๊ กลับมาแล้วหรอจ๊ะ กลับดึกจังเลยนะ วันนี้งานหนักหรอ” เบนไซเท็นหันไปตามต้นเสียงพลางยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ย
“ก็ไม่หนักหรอกคุณมี๊ ทำไมคุณมี๊ยังไม่นอนอีกล่ะ”
“ก็มี๊ยังตัดชุดไม่เสร็จเลย”
“ทำไมไม่นอนล่ะ เบนเท็นเป็นห่วงคุณมี๊นะ นอนดึกเดี๋ยวไม่สวยนะคะคุณมี๊”
“แหมๆๆ ลูกคนนี้นี่ เดี๋ยวมี๊ก็จะนอนแล้ว เบนเท็นไปนอนก่อนนะลูก”
“โอเคค่ะแม่ วันนี้ก็เหนื่อยนิดหน่อยอ่านะ งั้นเบนเท็นไปนอนก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
“ราตรีสวัสดิ์จ้ะลูก มาหอมแก้มหน่อยมา” ผู้เป็นแม่กล่าวก่อนจะจับใบหน้าของลูกมายังที่ริมฝีปากของตนแล้วกดปลายจมูกลงบนแก้มใสนวลของลูกสาวเบาๆ
ฟอดดดด~
“ชื่นใจจังลูก มี๊มีกำลังใจตัดชุดต่อเลย ไปนอนนะลูก เป็นเด็กนอนดึกไม่ดีนะ”
“คุณมี๊ เบนเท็นอายุ 20 แล้วนะ ไม่เด็กแล้วนะ -3-“ ผู้เป็นแม่เมื่อได้ยินที่ลูกสาวแก้วตาดวงใจกล่าวจึงหัวเราะออกมาเบาๆ
“จ้ะๆ ไม่เด็กๆ ไปนอนๆ ราตรีสวัสดิ์จ้ะ”
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณมี๊”
ภายในฐานลับแห่งหนึ่งของวองโกเล่แฟมิลี่
“พวก Devil Girls นี่เก่งจริงๆนะ ขอชม” เสียงของชายหนุ่มของหนึ่งผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นบอสวองโกเล่กล่าวขึ้นเมื่อเห็นข่าวทางโทรทัศน์ว่าหน่วยสืบสวบลับ Devil Girls กลุ่มหญิงสาวผู้ไม่เคยเปิดเผยใบหน้าของตนจับพวกค้าธุรกิจผิดกฎหมายได้อีกหนึ่งกลุ่มซึ่งเรียกได้ว่าเป็นคู่อริอีกกลุ่มของวองโกเล่
“ถึงจะเก่งแค่ไหนก็จับพวกเราไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มอีกคนผู้ซึ่งอยู่ในตำแหน่งมือขวาของบอสบอกออกมาอย่างเหวี่ยงๆ
“แต่ก็น่าสนใจดีนะ ฮ่ะๆๆๆ” ชายหนุ่มที่อารมณ์ดีที่สุดในกลุ่มเอ่ยบอก
“ว่าแต่อีกสองคนหายไปไหน” บอสวองโกเล่ถามออกมาเมื่อไม่เห็นสมาชิกของตนอีกสองคน
“ก็น่าจะรู้ว่าสองคนนั้นไม่ชอบอยู่รวมกลุ่มเท่าไหร่นี่นา” ชายหนุ่มอารมณ์ดีกล่าวบอก
“ชิ..จะหยิ่งไปไหน” ชายหนุ่มเรือนผมสีขาวทรงปลาหมึก(?)บอกออกมา
“พวกคุณจะนินทาผมกันอีกนานมั้ย แล้วจะสุมหัวไปถึงไหนกัน” ทั้งสามหันไปทางต้นเสียงพบว่าเป็นชายหนุ่มผู้ที่เงียบที่สุดในกลุ่มที่อยู่ตรงบานประตูของห้องประชุมลับ
“คุฟุฟุ .. สาวๆพวกนั้นก็น่าสนใจดีนะครับ พวกคุณว่ามั้ยครับ” ชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินทรงสัปปะรด(?)ที่เมื่อเดินเข้ามาทางบานประตูทางเข้าเอ่ยออกมาอีกคน
“นั่นสินะ..” สถานการณ์กลับมาปกติเหมือนเดิม บอสวองโกเล่เอ่ยออกมาอีกครั้งพลางมองไปยังข่าวในหน้าจอโทรทัศน์ก่อนจะพึมพำออกมา ลางสังหรณ์สุดยอดของเขาราวกับว่าจะมีอะไรเข้ามาซึ่งเขาเองก็ยังไม่รู้เช่นกัน
“Devil Girls ..”
100%
โอ้วววว มาต่อให้ครบร้อยแล้ว //ปาดเหงื่อ คราวนี้หนุ่มๆออกกันแล้วนะเค๊อะ
อ่านแล้วน่าจะรู้ว่าคำพูดใครเป็นของใคร(?) ทำไมแต่งๆไปแต่งๆมามันแปลกๆ -.- ไม่ค่อยตรงนิสัยนางเอกเท่าไหร่
ก็ขอโทษด้วยนะคะ T^T ที่ทำให้นิสัยเป๊ะไม่ได้ พยายามสุดๆแล้วววว
แต่พอแต่งไปๆมาๆ คุรูมิทำไมร้องไห้ (?) #มันเกิดมาจากอารมณ์อินเนอร์ของเร็ดที่ตอนนี้เจอสถานการณ์บางอย่างที่ต้องร้องไห้ เร็ดเพิ่งโดนแฟนบอกเลิกอ่ะ #โดนตบ ! เอาน่า..แค่ผู้ชายคนเดียว ฮ่าๆๆๆๆ ช่างมันเหอะๆ555
แล้วก็..คำผิดยังไม่ได้ตรวจอันเนื่องจากขี้เกียจ มีคำผิดช่วยบอกด้วยนะเค๊อะ >o<;;
ส่วนตอนที่ 2 น่ะหรอ ? จะมาเมื่อไหร่ไม่รู้ ยังไม่ได้เริ่ม -.-
เอาเป็นว่าเร็ดแต่งสดค่ะ แต่งปุ๊บลงปั๊บ 5555
TheRed
08/05/2014
ความคิดเห็น