เสี่ยงรักร้ายควบคุมหัวใจยัยสุดดื่อ!

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ พบกัน

                                               ความรัก...ไม่ใช่สิ่งที่จะเจอกันง่ายๆ

                                    และเมื่อเจอความรักก็อย่าคิดที่จจะปล่อยมันไป

                                               เพราะอาจ...จะไม่ได้เจออีกเลยก็ได้

  สุสาน

  ทุ้งกว้างที่เป็นหลุ่มฝังศพของใครสองคน  และสองคนนั้นก็คือศพที่เป็นคนสำคัญของเธอ

           ซากุระซากิ เซ็นซึนะ  หญิงสาวร่างบางผมสีดำยาวสวย ที่มัดไว้ข้างซ้ายด้วยผ้าเป็นเส้นสีขาว

และดวงตาคมกริบสีฟ้าน้ำทะเลที่คาดเดาไม่ถูกว่าเจ้าของกำลังคิดอะไรอยู่

" คุณพ่อ คุณแม่ "

พ่อ และ แม่ของเธอที่จากไปอย่างรวดเร็ว  ภาพความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาในความคิด ความสุข

ที่มีได้แค่แป็ปเดียว  ก็ต้องเลือนหายไป    

"  หนูกลับก่อนนะค่ะ "

เซ็นซึนะว่าจบก่อนจะเดินออกจากสุสานและตรงเข้าไปโบกแท็กซี่  แล้วตรงกลับบ้าน

  บ้านของเซ็นซึนะ

 " กลับมาแล้วค่า "  หญิงสาวว่าพลางเดินหาจนทั่วบ้าน  แต่ก็ไม่พบใครสักคน  ก่อนจะเดินเข้าไปใน

ครัวเพื่อเตรียมทำกับข้าว

       ปัง !!

"  เซ็นซึนะ แกอยู่ไหนเนี่ย "  หญิงสาวคนนึงวิ่งเข้ามาในบ้านพร้อมกับร้องตะโกนชื่อของเซ็นซึนะไป

ด้วยและนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน  นางาเซะ คาเอเดะ   เพื่อนร่วมบ้านของเซ็นซึนะนั้นเอง

"  แกหายไปไหนเนี่ย แล้วพวกที่เหลืออะ " 

"  ไม่มีเวลามาถามแล้วแก  วันนี้คืนพระจัทร์สีเลือดด้วย แล้วปีศาจก็ออกอะลาวาดกันหมดเลย "

เฮ้ย! เวรแล้วไงลืมสนิทเลยว่าเป็นคืนพระจัทร์สีเลือด และเราที่เป็นมือปราบปีศาจก็ต้องออกไป

จัดการกับปีศาจ

"  แล้วคู กับ มานะ ไปไหนแล้วละ "  ฉันพูดขึ้น  อ้อ ลืมบอก  คู กับ มานะ ก็คือเพื่อนร่วมบ้านที่มี

ชะตาชีวิตเหมือนกันทั้งหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นฉัน  คู เฟย  ทัตซึมิยะ มานะ  และ  นางาเซะ คาเอเดะ

และพวกเราก็เป็นมือปราบปีศาจด้วยกันทั้งหมดเลย

"  จัดการกับปีศาจอยู่พวกเรารีบไปกันเถอะ  "  

"   อืม อาเดอาทร์ "  

   พรึบ !

แล้วฉันก็เอาปีกสีขาวขนาดใหญ่ออกมาก็เพราะว่าฉันเป็นลูกครึ่งเผ่าปักษานะสิถึงได้มีปีก

   ปัง ปัง ปัง !!!

ฉันได้ยินเสียงปืนมาแต่ไกล  มานะคงกำลังใช่ปืนจัดการกับปีศาจอยู่สินะ

"  ช้าชะมัดเลย "  มานะพูดขึ้นก่อนจะหันไปจัดการกับปีศาจต่อ  

"  โทษทีพอดีลืมไป  "

  เคร้ง  ตุ้บ พลั้ก  !!

ฉันใช่ดาบขนาดใหญ่ของฉันไปจัดการกับปีศาจตนนึง   ถ้าในเวลาปกติดาบของฉันจะเป็นดาบ

ชินเมริวเรียวยาวแหลงคม  แต่ถ้าในเวลาต่อสู้จะกลายเป็นดาบใหญ่มาทันที

"  เฮ้ทุกคงมาดูทางนี้กังเร็ว "   คู  พูดขึ้น ยัยนี่เป็นจีนนะ  ก็เลยพูดไม่ชัด  -_-^

" มีอะไรกัรเหรอ  "  มานะถามขิ้น

"  มีคงกำลังบาดเจ็บอยู่  "

"   อืม แผลลึกมาก  เซ็นซึนะ  พอจัดการไหวมั้ย "

 "  ไหวสิ สบายมาก "   ฉันพูดขึ้นก่อนจะร่ายคาถาเบาๆ  ก่อนแผลนั้นก็เลือนหายไป 

 "   ขอบคุณมากนะ "  ผู้ชายหนึ่งในสี่คนนั้นบอก  แถมยังหล่อมากกันทั้งสี่คนเลย

 "   ไม่เป็นไรหรอก  "   คาเอเดะว่าก่อนจะเตรียมกับบ้าน

 "    แล้วเราคงได้เจอกันอีกนะ  "   ผู้ชายในสี่คนนั้นว่าก่อนจะกระโดดหายไป

 "     พวกเราก็กลับกันเถอะ  "   คูพูดขึ้นก่อนที่เราทั้งสี่จะตรงกลับบ้านไปเช่นกัน  


   ++++++++++++++++++++++++++