คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บ้านพี่เรอะ!! =[]=
ตอนที่ 5
"พี่มาเร็วดีจังนะ" ผมพูดประชดประชัน ข้างๆมีไอ้ไนท์ยืนเอาแขนเกี่ยวคอผมอยู่ พี่เอ็กซ์เหลือบมองไอ้ไนท์ แว๊บเดียว
"แล้วใครล่ะที่ไม่รอตามนัด" เออเนอะ ความจริงผมสิเป็นคนผิด -_-
"ไปเถอะ" พี่แกยังคว้าข้อมือผมแล้วออกแรงกระตุกเล็กน้อยให้เดินตามไปด้วย ผมหันไปโบกมือลาไอ้ไนท์ แล้วมองท่าทีแปลกๆของพี่แก
"เฮ้ อย่ากระชากนิคแบบนั้นสิ" ไอ้ไนท์ตะโกน เมื่อเห็นว่าไอ้เอ็กซ์ไม่มีทีท่าจะสนใจ มันก็ยืนเกาหัวงงๆแล้ว
เดินกลับไปหลังโรงเรียน
"อย่ามาคว้าแขนผมง่ายๆแบบนี้เซ่ โด่-*- แล้วจะไปติวกันที่ไหนอ่ะ" ผมพูดแล้วสะบัดแขนออก พี่แกก็ปล่อย
แต่โดยดี
"แฟนหรอ" -_- ตอบไม่ตรงคำถามตลอด!
"อะไรแฟน แฟนใคร ไหน?" ผมทำท่าหันซ้ายหันขวา
"คนเมื่อกี้" ชัดเจน-_- ไอ้ไนท์อ่ะนะ !!!!-0-
"บ้าไง๊ ไอ้ไนท์มันเพื่อนสนิทผมต่างหากเล่า!-*-"
"กอดกันด้วย" ยังจะถามอีก- -
"เพื่อนกัน จะกอดกันมันผิดตรงไหนวะ-0-*"
"พี่ไม่กอดไอ้เบียร์"
"-______-" เอิ่ม..... เอือมโว้ยยย!!-^-
"ช่างเถอะ" แล้วพี่เอ็กซ์ก็เดินนำ โดยมีผมที่เดินตามต้อยๆไปอย่างเงียบๆ -_-
.........
....
..
"เมื่อไรจะถึง" ในที่สุดผมก็เอ่ยปากถามหลังจากที่เดินตามมันมาประมาณยี่สิบนาทีได้ ไม่ถึงสักที ไอ้นิค คนนี้หิวข้าวเย็นแล้วหล่ะ T^T
"สรุปเราจะไปไหน" ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ทั้งเหนื่อย ทั้งร้อนอบอ้าว แถมถนนเส้นนี้ร้านอาหารก็เยอะแยะเต็ม
ไปหมด กลิ่นหอมๆของอาหารลอยมาแตะจมูกมันก็ทำให้ผมเกิดอาการหิวขึ้นมาอ่ะ! TwT
"ติวบ้านพี่ไง"
"=[]=! ท...ทำไมต้องไปติวถึงบ้านพี่ด้วยฟระ แล้วไกลบรมขนาดนี้ ผมต้องเดินกลับแบบนี้ทุกวันเลยเรอะ เหนื่อยตาย!" ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เสียงท้องผมก็ร้องโครกครากออกมาซะดัง=[]=;; พี่เอ็กซ์มันมองผม แล้วก็อมยิ้ม! มันแอบอมยิ้มอีกแล้ว เยาะเย้ยกันใช่มั้ย!! T^T
"ย....ยิ้มอะไรฟระ!!" อับอาย! ก็แถวนี้มันของขายเยอะ ตกเย็นแล้วด้วย พอกลิ่นอาหารมันลอยมาแตะจมูก ท้องผมมันก็ต้องร้องเป็นธรรมดา!
"อ้างเรื่องระยะทาง หิวนี่เอง" พี่แกว่าแล้วเดินนำลิ่วมาหยุดอยู่ที่ร้านขายอาหารตามสั่งข้างทาง
"กินไร" ผมนั่งลงเก้าอี้ตัวฝั่งตรงข้ามพี่เอ็กซ์
"ผมเอากะเพราเนื้อไข่ดาว"
"สิ้นคิดดีนี่" - -* มันจะมีสักครั้งมั้ย ที่จะตอบอะไรที่มันไม่มากระตุกเส้นเอ็นข้อเท้าผมเนี่ย! T^T อยากจะยก
ฟาดหัวคนแถวนี้จริงๆ!
"ก็ผมชอบนี่ ว่าแต่พี่เหอะ กินไรสั่งยังล่ะ"
"ขี้เกียจคิด สั่งสองที่เลย" -0-* ดูมันเหอะ แล้วมาว่าผมสิ้นคิด มันหนักกว่าผมอีกนะเออ! ผมหันไปสั่ง
กะเพราเนื้อไข่ดาวสองที่ นั่งรอสักพัก ข้าวผัดร้อนๆก็ถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้า *0* น้ำลายจะไหล ไม่รอช้า ผม
ก็ราดน้ำปลาพริกแล้วก็จัดการโซ้ย!
"รีบไปไหน" ไอ้พี่เอ็กซ์ที่กำลังตักน้ำปลาราดข้าวของตัวเองมองผมอย่างขำๆ
"คนมันหิว! แล้วผมจะกินเร็วหรือไรมันไปหนักส่วนไหนของพี่ป้ะล่ะ!T^T"
"เป็นห่วง"
"ไม่ต้องห่วงผมหรอกน่า"
"ห่วงตัวพี่เอง"
"อ่าว" -*- ห่วงตัวมันเอง? อะไรวะ งง!
"กลัวต้องแบกร่างหนักๆนั่นไปหาหมอ เหตุเพราะข้าวติดคอตาย ต่างหาก"-0-* ให้ตายT^T ผมทำเสียง ฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ แล้วไอ้รุ่นพี่ตรงหน้ามันจะเลิกแกล้งผมได้รึยัง! T_T
"พี่ไม่คิดจะคุยดีกับผมมั่งเลยรึไง" ผมเอ่ยถามอย่างสงสัย ก็ที่ผ่านมา พี่แกจะพูดอะไรที่ทำให้ผมอารมณ์
เสียอยู่ตลอด-^-!
"ยังไง"
"ก็อย่างเช่น.... ไม่กวนประสาทผมเหมือนอย่างเคย พูดกับผมให้ยาวขึ้นกว่านี้ แล้วก็เลิกทำหน้าตายสักที"
"ทำหน้าแบบนี้ผิดหรอ-_-"
"ไม่ผิด! แต่มันกวนประสาทผมอย่างแรง!"
"ก็หน้าปกติพี่นี่"
"........" ยังจะเถียงอีกไม่เลิก=____= จนผมทำหน้าเอือม พี่แกถึงจะพยักหน้า
"ก็ได้ แต่มีข้อแม้" -*- เยอะเหลือเกิน ข้อแม้ ข้อคิดเห็นมันเนี่ย!
"เวลาคุยกับพี่ แทนตัวเองว่านิค โอเคมั้ย" =[]=!
"เพื่อ? ผมไม่สนิทกับพี่ขั้นนั้นสักหน่อย"
"ถ้าไม่ทำ พี่ก็ช่วยไม่ได้" - -*
"โอเค! ให้ตายเถอะ เรื่องมากจริงๆเลยนะพี่" ผมบ่นจบ มันก็มองหน้า -*-
"-_-+"
"อ่า...ก...ก็ได้ พี่เอ็กซ์" พูดอย่างติดๆขัดๆ=_= ไอ้บ้านั่นพอได้ยินเสร็จก็นั่งยิ้มหน้าแป้นแร้น
"ดีมาก^___^" เอออ ยอมรับเลยว่ามันเป็นบุคคลที่แปลกมากคนนึงที่เคยเจอมาเลยหล่ะ! -_- หลังจากที่
กินข้าวกันเสร็จแล้ว ไอ้เอ็กซ์มันก็สั่งให้ผมจ่ายเงินค่าข้าวทั้งหมด - -* เป็นรุ่นพี่ภาษาอะไรวะ ถึงจะหงุดหงิด
ยังไง ผมก็แค่บ่นอุบอิบกับตัวเองแล้วควักเงินจ่ายอาแปะคนขายไปหกสิบบาท ข้าวของมันแพงขึ้นจริงๆ ปีที่
แล้วยังจานละยี่สิบอยุ่เลย ปีนี้ขึ้นมาเป็นสามสิบบาทแล้ว T_T ขูดเลือดขูดเนื้อเด็กอย่างผมจริงๆ ไอ้เอ็กซ์หัน
ไปมองแผงขายเค้กอยู่แล้วมันก้ตรงเข้าไปก้มตัวมองเค้กที่อยู่ในตู้แช่เย็น -_- ผมเลยเดินไปหยุดอยู่ข้างๆมัน
"จะกินหรอ" ผมถาม มันไม่ตอบ แล้วมันก็ชี้เค้กชิ้นโน้นชิ้นนี้
"เอาชิ้นไหน" มันถามผม ผมเลยชี้เค้กรสส้มที่ตัวเองชอบ แล้วมันก้สั่งใส่กล่องกลับบ้าน คราวนี้ไอ้เอ็กซ์มัน
จ่ายค่าเค้กให้ละ เยี่ยมยอด ว่าแต่...
"ซื้อไปเลี้ยงญาติรึงาย สิบกว่าชิ้นเนี่ยฮะ" คุณพี่จะซื้อไปแจกชาวบ้านด้วยเรอะ -_-* แดกคนเดียวรับรอง แม่มอ้วนตาย!
"ยุ่งไร" =[]=! เออนั่น เมื่อไรผมจะชินกับการสวนกลับมาแบบปวดตับของมันสักที ผมก็เลยสงบปากสงบคำ
เดินตามมันไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่ง ผู้ชายในชุดดำคนหนึ่งภายบริเวณบ้านวิ่งมา
เมื่อเห็นว่าเป็นไอ้เอ็กซ์ ประตูรั้วก็เปิดออกด้วยรีโมตอัตโนมัติ!!!
"=[]=!!!!" ผมทำหน้าอึ้งแบบไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ย รวยสาด !! ผมทำงานสิบชาติ จะรวยเท่ามันรึเปล่าไม่รุ้
มีทั้งสระว่ายน้ำ สวนหย่อม เห็นบ้านมันแล้วอย่างกับราชวัง ผมหันไปมองมัน
"บ้านรวยขนาดนี้ ทำไมไม่ขับรถไปเรียนเล่า" ถามอย่างงงๆ ให้ผมเดินตามมันมาอยู่ได้เกือบครึ่งชั่วโมง- -*
"อยากออกกำลังกาย" ป๊าดดดด =_= แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นรถยี่ห้อแพงทั้งหลายจอดเก็บอยู่ในโรง
จอดรถอย่างดี ตาแพรวพราวเลยสิผม อยากได้ไอ้เฟอรารี่คันแดงนั่นจริงๆ*0*! และไอ้เอ็กซ์ที่หันมาเห็นผม
ทำหน้าทำตาแบบว่า มองรถมันด้วยสายตาละห้อย มันก้แอบหัวเราะเบาๆ
"หัวเราะอะไรหน่ะ" ผมตวาดใส่ ซึ่งมันก็ไม่ได้ตกใจหรืออะไรทั้งสิ้น
"อยากได้?" ถามพลางเลิกคิ้วขึ้น แม่ม ถามโคตรโง่ ถ้าไม่อยากได้ จะมองตาเป็นมันขนาดนี้มั้ย-_- มันส่าย
หัว แล้วชี้ไปที่รถมินิคูเปอร์สีขาวคันที่จอดอยู่ริมสุด
"แบบนั้น เหมาะมากกว่า" อะไรกัน มาดแมนแฮนซั่มอย่างผมหน่ะหรอ ขับมินิแบบนั้น มันต้องสปอร์ต
หน่อยเซ่ ถึงจะเหมาะ! (เพ้อเจ้อ : ไรเตอร์)
"ถึงอยากได้ นิคก็ไม่มีโอกาสได้ขับหรอก=_=" แหงแซะ บ้านผมหน่ะหรอ? พ่อทำงานเป็นหัวหน้าวิศวกร
ส่วนหน้าบ้านผมก็เปิดเป็นร้านขายเค้กที่แม่ผมเป็นคนทำเองทั้งหมด บางทีผมก็เข้าไปช่วยแม่บ้างนะ แต่
อย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็นพวกมีความสามารถขนาดนั้น แค่เข้าไปล้างหม้อล้างอะไรให้แม่เท่านั้นแหล่ะ 555+
"มีทางอยู่นะ" ไอ้เอ็กซ์พูดแบบไม่หันกลับมามองผมที่เดินตามมันไปอยู่เงียบๆ
"เป็นแฟนพี่ จะได้ขับไปตลอดชาติเลย" เฮือกก!!
"=[]=!!!!" ช็อกสิฟระ ใครจะบ้าเป็นแฟนกับมัน ผู้ชายเหมือนกัน ไม่มีทางหรอก!
"ความคิดโคตรบ้า! ใครจะไปเป็นแฟนกับพี่กันเล่า นิคยอมนั่งรถเมล์ทุกวันดีกว่า ถ้าเป็นแบบนั้นอ่ะ"
"พี่พูดถึงนิครึยัง"
"-0-?" อะไรของมัน งงครับงง-_-
"หมายถึงคนที่อยากนั่งอยากขับรถพี่ ไม่ได้พูดชื่อนิคสักหน่อย ร้อนตัวตลอด" เฮ้ยย!-O-! ผมพลาดอีกแล้ว
T^T!! มันหัวเราะหึหึอยู่คนเดียว แกล้งผมนี่มันสะใจมากเลยสินะ แล้วไอ้คนอย่างผมเป็นพวกใครแหย่นิด
หน่อยก็พุ่งปรี๊ดได้เลยทันทีอยู่แล้ว จึงไม่แปลกที่ผมจะหงุดหงิดกับไอ้เอ็กซ์อยู่ตลอดเวลาแบบนี้T^T* ผม
ถอดรองเท้าแล้วเดินตามมันเข้ามาในบ้าน บอกได้คำเดียวว่า โคตะระความหรู! บ้านพี่แกผลิตเงินไว้ใช้
เองช่ายม๊ายยย บอกผมมาเซ่!! TOT
"พี่แพรครับ พาเด็กนี่ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นหน่อยสิครับ แล้วก็เอาเค้กรสส้มไปใส่จานให้นิคด้วย ผมจะขึ้น ไปอาบน้ำหน่อย" ไอ้เอ็กซ์หันไปสั่งกับเมทสาวคนหนึ่ง พี่แกก็พยักหน้ารับแล้วเดินมาหาผม ว่าแต่ มันเรียกผมว่า เด็กนี่ เรอะ! TOT ผมเด็กยังไงฟระ เป็นรุ่นน้องมันแค่ปีสองปี เรียกซะอย่างก่ะผมอยู่ประถม อย่างงั้นเลย ผมเดินตามพี่แพรไป ห้องนั่งเล่นมันนี่ทีวีจอเบ้อเร่อ=[]=!!
"เอาน้ำอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวพี่เอามาให้^^" พี่แพรยิ้มให้ผม ดูไปดูมา พี่แพรเขาน่ารักและอายุไม่น่าต่างกับผม
สักเท่าไร ทำไมมาเป็นเมทบ้านไอ้ลิงนั่นล่ะเนี่ย
"ไม่เป็นไรครับ^^" ผมปฏิเสธอย่างเกรงใจ
"เค้กรสส้ม ก็เหมาะกับน้ำส้มเลย งั้นเดี๋ยวพี่เอามาให้นะคะ" พี่แพรพูดแล้วก็เดินจากไปแบบไม่ทันให้ผม
ปฏิเสธ-_- นิสัยแบบนี้มันช่างคุ้นเคยเหมือนเจ้าของบ้านซะจริง ผมนั่งลงบนพื้นพรมขนสัตว์นุ่มนิ่ม
เปิดกระเป๋าแล้วคว้าเอาการบ้านออกมาทำรอไอ้พี่เอ็กซ์ที่กำลังอาบน้ำอย่างสบายใจเฉิบ-_- ไม่นานนัก พี่แพรเอาเค้กกับน้ำส้มมาให้
"ขอบคุณครับ" เอ่ยปากขอบคุณ ก่อนที่พี่แพรแกจะยิ้มตอบแล้วเดินกลับไปทำงานที่ค้างอยู่ของตัวเอง
ผมหันกลับมาสนใจเค้กรสส้ม ข้างล่างเป็นเค้กเนยสดเคลือบด้วยน้ำเชื่อมรสส้ม ข้างบนมีส้มสามชิ้น
วางเรียงกับอยู่*0* ด้วยความอยากกินก็หยิบส้อมคันเล็กตักเค้กเข้าปากอย่างอร่อย YwY อืมมมม
มือผมเลื่อนไปกดเปิดโทรทัศน์จอยักษ์
"มียูบีซีด้วยแฮะ" บ่นกับตัวเองแล้วก็กดเลื่อนไปเรื่อยเปื่อย
"อ๊า...โอ้วว เยสสส" =[]=!!! เค้กผมที่ยัดเข้าปากไปเมื่อกี้พุ่งออกมาทันที โอ้วววว ตายละ ในจอทีวีเป็นรูป ผู้ชายร่างกายกำยำคนหนึ่งกำลังโอ้เย้กับผู้หญิงผมบลอนคนสวย เธอร้องโหยหวนอย่างมีความสุข เวรกำ! แล้วผมจะบรรยายทำไมล่ะครับเนี่ย! แทนที่จะกดเปลี่ยนช่อง นิ้วผมมันเสร่อไปกดเพิ่มเสียงดังซะอย่างงั้น ไอ้โอ้วอ้าวนั่นเลยเสียงดังไปใหญ่!! TOT!! มายก็อดด ช่วยผมด้วย อาเมนนน ลาตายดีกว่า TT^TT
"ช่องนี้มันต้องดูในห้องพี่ ดูอะไรข้างล่างนี้ล่ะ คนอื่นเขาแตกตื่นกันหมด" น่านไง โป๊ะเช๊ะอะไรซะขนาด
นี้ ไอ้พี่เอ็กซ์มันเดินลงมาเห็นฉากเด็ดพอดี ไอ้ผมก็อายสิครับ ได้แต่ก้มหน้างุดๆ พี่เอ็กซ์เดินมาแย่งรีโมท
จากมือผมแล้วกดเปลี่ยนเป็นช่องการตูนเนทเวิคแทน=_="
"น....นิคไม่ได้อยากดูสักหน่อย ก็แค่กดเปลี่ยนช่องไม่ได้นี่นา" เวลาคนลนลานมักจะทำอะไรผิดพลาด เสมอใช่มั้ยครับ T_T ซึ่งผมก็เป็นอยู่เมื่อกี้นี้
"หน้าแดงทำไม" ไม่แดงก็แปลกละ คนมันเขินนี่หว่า T//T ผมไม่ตอบ แต่หยิบหนังสืออังกฤษออกมาวาง
บนโต๊ะตัวเล็กแทน
"เนี่ย บทที่หนึ่งถึงหก พี่ติวให้หน่อย" มันเดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้ามผม
"พร้อมขนาดนี้ อย่ามาร้องไห้ว่าพี่ติวโหดหล่ะ"
TBC..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ต้องนั่งจิตตกไปพักนึง T^T ตอนนี้ก็กลับมาต่อให้แล้ว อ่านให้สนุกนะคะ แล้วไรเตอร์จะ
พยายามอัพนิยายลงให้เร็วกว่านี้ ~~~^ ^
-----------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น