จอมซ่า หวานใจนายจอมหยิ่ง (yaoi)

ลำดับตอนที่ #4 : พี่สาวแปลกหน้า

ตอนที่ 4

 

“ไปโรงเรียนละครับแม่” ผมยกมือไหว้คุณแม่ที่เคารพรักที่กำลังล้างจานอยู่ในครัว

 

“เนลสายทุกวันเพราะพี่นิค” เสียงเล็กใสพูดขึ้น คนตัวเล็กยืนกอดอกอยู่ตรงประตู กำลังมองมาที่ผมอย่าง

ไม่พอใจ - -*

 

“แค่นี้ทำมาบ่นนะเรา” ผมเดินมาสวมรองเท้าผ้าใบสีดำแบบเหยียบส้น มือยกขึ้นขยี้หัวน้องสาววัยเก้าขวบ เบาๆ เธอเบี่ยงหัวออกแล้วตีผมดังเพียะ -*- ยัยเด็กนี่ แรงควายชัดๆ! T^T

 

“อ่ะๆ อย่าทะเลาะกัน รีบๆไปได้แล้วเนล นิค” แม่ผมเดินออกจากห้องครัวก่อนจะโบกมือไล่ให้รีบๆไปโรง

เรียนซะ ผมเดินจูงมือเนลมารอรถเมล์ ผมไม่แปลกใจเลยที่คนรอรถมันจะเยอะขนาดนี้ ก็มันจะแปดโมง

แล้วน่ะสิ และผมก็เดาว่าทุกคนคงตื่นสายเหมือนผม ใช่มั้ยครับ! 555 รอสักพักรถสายที่ผมรออยู่ก็มาจอด

ตรงหน้าผมพอดี ผมเดินเข้าไป เห็นที่นั่งข้างหลังมันว่างที่เดียว เลยไล่ให้เนลไปนั่ง ส่วนผมก็ยืนเกี่ยวราว

รถเมล์แทน คนแน่นรถขนาดว่า ถ้าผมยืนอยู่ติดประตูอาจจะถูกเบียดกระเด็นออกจากรถนี้เป็นได้
-_-  
ระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่ สายตาผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายผิวคล้ำข้างๆผมกำลังเอามือล้วงเข้าไปในกระโปรงสั้นของผู้หญิงทำงานคนหนึ่ง =[]=!

 

“เฮ้ย ทำไรน่ะ!” ผมพูดอย่างดังทำให้ไอ้หมอนั่นสะดุ้งแล้วหันมามองผมอย่างตกใจ ตอนนี้มันตกเป็นเป้า

สายตาของบุคคลทั้งรถแล้วมั้ยล่ะ! มันทำท่าลุกลี้ลุกลน เมื่อถึงจุดหมายมันก็กระโจนออกนอกรถไปคนแรกซึ่งผมก็ลงมาพร้อมเนลด้วย

 

“อย่าให้เจออีกนะ กูจะเตะให้มึงทำพันธุ์อีกไม่ได้เลย สาดดด” ผมตะโกนด่ามันที่วิ่งหนีเตลิดเปิดโปงไปแล้ว

 

“ใครอ่าพี่นิค” เนลเงยหน้าถามผม ผมก็แค่ส่ายหัว จะบอกว่าโจรโรคจิตล้วงกระโปรงผู้หญิงหรอ...ไม่ดีมั้ง  -_-“

 

“เอ่อ....น้องคะ ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยพี่ไว้^^” พี่สาวบนรถเมื่อกี้ก้มหัวขอบคุณผมเล็กน้อย ผมเลยปัดมือ

เป็นพัลวัน

 

“ไม่เป็นไรครับๆ เรื่องแค่นี้เอง” ผมยิ้มตอบ

 

“พี่อยากเลี้ยงข้าวน้องสักมื้อเป็นการตอบแทนจังเลย ว่างมั้ยคะ”

 

“พี่นิค เนลต้องเข้าเรียนแล้ว”

 

“หวา..... สายแล้วจริงด้วย ผมต้องไปเรียนแล้วครับ” ผมโค้งตัวให้เขาเล็กน้อยแล้วรีบวิ่งเข้าโรงเรียน....

 

 

 

 

 

“ไม่อยากเชื่อ ว่าเธอจะทำได้นะ” อาจารย์ไพรินแกเอ่ยปากชมผม....-_- จะถือว่าเป็นคำชมละกัน ข้างๆผมมี

ไอ้รุ่นพี่เอ็กซ์ยืนอยู่ด้วย มันแอบบ่นว่าผมมาโรงเรียนสายด้วยหล่ะ -*-

 

“รุ่นน้องน่ารักแบบนี้ ผมอดใจที่จะรีบตอบรับไม่ได้เลยหล่ะครับ” พี่เอ็กซ์แกตอบด้วยใบหน้ายิ้มๆ -0-* หรออ รีบตอบรับมากเลยนะ แกล้งผมสารพัดอ่ะ เมื่อวาน! T^T ผมหันไปส่งสายตาไม่น่าเชื่อหามัน แต่มันก็ไม่สน

ใจผมเลยสักนิด

 

“อุ๊ยตาย น่ารักจังเลยนะจ๊ะเอ็กซ์ ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าช่วยให้ไอ้เด็กนี่มันสอบกลางภาคคะแนนเกินแปดสิบได้ ก็ถือว่าโอเคแล้วจ้ะ”

 

“แล้วผมจะได้อะไร” ไม่พ้นประโยชน์ส่วนตัวอยู่ดี - -*

 

“อ่า.... อาจารย์มีคะแนนพิเศษให้เราจ้ะ”

 

“งั้นตกลงครับ^^” ตอบกลับแบบไม่ลังเลและรวดเร็ว -0-! เมื่อคุยกับเสร็จแล้วพวกผมก็เดินออกมานอกห้อง

 

“ ‘รุ่นน้องน่ารักแบบนี้ ผมอดที่จะรีบตอบรับไม่ได้เลยหล่ะครับ’ หรา เนียนได้อีกเนอะพี่” ผมทำเสียงล้อ

เลียนไอ้พี่เอ็กซ์อย่างหมั่นไส้ มันอดไม่ได้อ๊ะ ดูก็รู้ว่าเสแสร้งสิ้นดี! T^T

 

“เปล่านี่”

 

“เปล่านี่อะไรฟระ ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่อยากจะช่วยผมจริงๆน่ะT_T”

 

“ก็อย่างที่พูดนั่นแหล่ะ” พูดยาวกว่านั้นหน่อยก็ได้นะ ทำไมอยู่กับไอ้พี่เอ็กซ์แล้วรู้สึกว่าผมเป็นคนพูดมากขึ้น

มาทันทีล่ะ!

 

“มือถือมาดิ” มันพูดแล้วแบมือขอผม

 

“ตังเหลือบาทเดียว แล้วก็ไม่ให้ยืมด้วย” จะเอาไปไมวะ-*-

 

“เอามาเหอะน่า” ทำเสียงเข้มขึ้น ใบหน้าขมวดเล็กน้อย ทำไมต้องทำเหมือนจะโกรธผมด้วยวะ- -“ ผมส่ง

มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง.....เป๋ากางเกง......เป๋ากางเกง...... =[]=! มือถือผมหายไปไหน! ผมล้วงซ้ายล้วงขวาเท่าไรก็ไม่เจอ จอร์ช! ซัมซุงทัชสกินรุ่นใหม่ของผมมมม TOT

 

“เป็นอะไร” ไอ้เอ็กซ์คงรู้สึกอนาจใจเมื่อเห็นท่าทีที่อยากร้องไห้เต็มทนของผม

 

“มือถือ....มือถือหายไปแล้ววว โฮกกกก TOT” แล้วผมก็แหกปากโวยวายอย่างบ้าคลั่ง TOT โฮ่ๆ จะไม่ให้

แหกปากได้ไง มือถือนั่นพ่อแม่ผมซื้อให้เป็นของขวัญปีที่แล้ว รักษาไว้ตั้งนาน มันก็ดันหายไป! T_T ตายแน่

ถ้าผมหามันไม่เจออ่า....

 

“โทรเข้าเบอร์ตัวเองดูสิ” ไอ้พี่เอ็กซ์ยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้ผม ผมก็กดเบอร์ตัวเองแล้วโทรออกทันที ขอร้องล่ะ

ขอให้มีใครเก็บไปด้วยเถอะ T^T

 

ตรู๊ด----- ตรู๊ด-----

 

(ฮัลโหลค่ะ?) ปลายสายเขารับแล้ว! TwT

 

“ฮัลโหล! มือถือผม คุณเอาคืนมานะ!” แอบตะคอกใส่เล็กๆ ก็คนมันรนอ่ะ! TT

 

(อ๋อ ค่ะ น้องบนรถเมล์นั่นเอง น้องทำตกไว้เมื่อเช้าอ่ะค่ะ พี่จะเอาไปให้ก็ไม่รู้จะทำยังไง พี่เลยเก็บไว้ให้ก่อน

น่ะค่ะ) อ่าว! ขอบคุณพระเจ้า! TwT เอ้ย ขอบคุณพี่สาวคนเมื่อเช้า

 

“อ่า ขอบคุณมากเลยครับ แล้วผมจะเอามือถือคืนยังไงล่ะนี่”

 

(น้องอยู่โรงเรียน xxx ใช่มั้ยคะ เดี๋ยวตอนเย็นเลิกเรียน พี่เอาไปให้ที่โรงเรียนก็ได้ค่ะ)

 

“จะดีหรอครับ เกรงใจพี่แย่เลย” ก็พูดไปนั่น ความจริงมันก็สะดวกดีนะ! =w=

 

(ไม่เป็นไรค่ะ พี่ผ่านแถวนั้นบ่อยๆ สี่โมงครึ่งเจอกันหน้าประตูนะคะ) พี่แกพูดจบก็วางสายไป

 

“เขาว่าไง” ไอ้พี่เอ็กซ์ถาม รับโทรศัพท์คืนไป กดอะไรอยู่สักพักก็เก็บเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง

 

“เขาว่าจะเอามาคืนให้เย็นนี้”

 

“ระวังหน่อยดิ” มันขยี้หัวผมเบาๆ กระตุกยิ้มที่มุมปากให้ทีนึงก่อนจะเดินแยกย้ายกันเข้าห้องเรียน นึกว่าเท่นักรึไงฟระ ชิ ! -0-

 

 

 

 

“เมื่อวานทำไมไม่มาเรียนวะไอ้ไนท์” ผมถามเพื่อนอีกคนในกลุ่ม มันเดินมาพร้อมกับน้ำส้มในมือสองแก้ว มันวางอีกแก้วนึงไว้ตรงหน้าผม แล้วก็นั่งลงข้างผม อ๊อออ ซื้อมาให้ใช่ป้ะน่ะ ผมเอ่ยขอบคุณมันเบาๆ

 

“ไข้ขึ้นอ่ะ วันนี้ก็ยังไม่ดีเท่าไรหรอก” พูดแล้วก็นั่งแดรกมาม่ากระป๋องตรงหน้า

 

“ป่วยแล้วมึงก็กินข้าวสิวะ มานั่งกินมาม่ามันจะดีขึ้นมั้ยน่ะ” ไอ้คิมที่นั่งอยู่ตรงข้ามบ่น

 

“กูอยากกินมาม่านี่หว่า เมื่อวานแม่กูทำแต่อาหารจืดๆ จะอ้วกตายอยู่ละ”

 

“แม่ มึงทำถูกแล้ว เข้าโรงพยาบาลขึ้นมาทำไง” ผมถาม แล้วก็กินเตี๋ยวเรือในชาม ชามละสามสิบโน่น แพง

ชิบเป๋งเลย ราคาสูงขึ้น แต่ปริมาณเสร่อลดลงTOT มันไม่แฟร์เลย!

 

“นิคก็ไปเฝ้าไนท์ไง^^” -_- โห ดูสมองมันคิดนะ แต่แปลกจริงๆนะ ไอ้ไนท์น่ะ ทุกทีที่มันพูดกับผม มันจะไม่

พูดเหมือนเวลาที่มันคุยกับคนอื่น มันจะเรียกชื่อผมแล้วก็แทนตัวมันด้วย ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าไร แต่ผมก็ไม่เคยถามเหตุผลมันหรอก=_=

 

“พวกกูก็เป็นห่วงเพื่อนนะเว้ย ไอ้เวรนี่ สนใจแต่ไอ้นิคเนอะ” ไอ้แดนฟาดหัวไอ้ไนท์ทีนึง ก่อนจะโดนฟาดกลับ

 

“ไม่ใช่เรื่องของมึงงง กูคุยกับนิคอยู่ เสร่อว่ะ 555”

 

“ไรก็นิคๆๆ ปิ๊งมันรึไง” ไอ้แดนแซว กวนส้นตีนละมึง- -*

 

“แล้วมึงเป็นไง ไปคุยกับพี่เอ็กซ์รึยัง” ไอ้คิมหันมาถามผมแทน

 

“เรียบร้อยละ แต่.... ไอ้เชี่ยแดน มึงบอกพี่เขาอัธยาศัยดี คอนเฟริมไงวะ” ผมพูดแล้วหันไปแขวะใส่ไอ้แดน  มันเหวอไปสักพัก

 

“ก็จริงนี่หว่า เฟรนลี่จะตาย ทำไมหรอ หรือมึงโดนอะไรมา”

 

“มึงอ่ะ หลอกกู! ไอ้เหี้ยกวนตีนกูด้วยใบหน้าตายแบบนั้น อยากกระทืบมากT^T” ผมพูดแล้วนึกถึงหน้า

มันตอนที่ส่งยิ้มให้ผม หมั่นไส้โว้ยยยย -^-!!!!!

 

“เขายอมช่วยมึงก็บุญโขแล้ว เมื่อวานดีที่มึงยังไม่มีเรื่องกับแก๊งพี่แกน่ะ ไม่งั้นมึงอดแน่” ไอ้แดนพูด เออ..... จะว่าไปมันก็จริง ถ้าเขาเกิดมีเรื่องขึ้นมา ไอ้พี่เอ็กซ์มันไม่ยอมช่วยผมสักปีหน้าเลยเรอะ -0-!!

 

“เอ็กซ์ไหนหรอนิค” ไอ้ไนท์ที่นั่งฟังอย่างไม่รู้เรื่องถามผม

 

“มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ” 

 

“ใครทำไรนิค เดี๋ยวไนท์ไปจัดการมันเอง!!” มันหน้านิ่วคิ้วขมวดลงทันที เวรกำ -*-

 

“ไม่ใช่หาเรื่องอย่างนั้นโว้ยยยย หมายถึงกูอินทราเบิ้ลนิดหน่อย” นั่น โชว์ความฉลาดในภาษาอังกฤษที่มีอยู่

นิดหน่อย ไอ้ไนท์มันเป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจมากที่สุด ไม่ว่าผมจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน มันก็ตามมา

ช่วยผมได้ทันตลอด TwT รักมึงจริงๆ โดยเฉพาะเวลามีเรื่อง ผมจะไม่โดนรุมเพราะไอ้ไนท์มันจะกระทืบคนที่

พยายามจะเข้ามาหาผม ในแก๊งนี่มันเป็นคนที่บู๊เก่งที่สุดละ

 

ในขณะที่พวกผมกำลังเฮฮากันอยู่นั้น ก็มีมือผลักหัวผมจากข้างหลัง หัวแทบทิ่มชามเตี๋ยวเรือ-0-*!! ผมหัน

กลับไปมองว่าหมาตัวไหนมันกล้าทำกับผมแบบนี้ แต่ก็ต้องชนเข้ากับหน้าท้องอันแข็งแกร่ง จนต้องเงยหน้า

มอง ไอ้ลิงหัวทองคำเหลืองนั่นเอง-0-!

 

“จะยืนชิดอะไรขนาดนี้วะ!” ผมพูดแล้วยกมือขึ้นกุมจมูกตัวเอง=..\=

 

“เสื้อเปื้อนเลย” มันพูดแล้วชี้ไปตรงชายเสื้อ ที่มีคราบน้ำตกบนริมฝีปากผมติดอยู่ กร๊ากก สมน้ำหน้า!

 

“ก็อยากมายืนชิดเอง ช่วยไม่ได้”

 

“รับผิดชอบด้วยนะ” =0=! อะไรฟระ ผมผิดหรอน่ะ ! T-T

 

“เลิกเรียนแล้วรออยู่ที่ห้อง เดี๋ยวไปรับ”

 

“แล้วไม่ต้องทำงานพิเศษไง๊”

 

“พี่ทำจันทร์ถึงพุธ” พูดจบ ก็เดินหนีไปเลย        

 

“เอิ่ม... สนิทกันขนาดนี้แล้วก็ไม่บอก แหม” ไอ้คิมที่นั่งฟังบทสนทนาของพวกผมจบก็พูดขึ้น

 

“ม....ไม่สนิท!! พวกกูไม่สนิทกันหรอกเว้ย ไม่มีทาง! T^T” วันนี้แล้วสินะ ที่ผมจะต้องเจอหน้ามันทุกวัน ยังไม่พอ ต้องไปนั่งให้มันสอนทุกวันอีก ผมยอบรับเลยว่าผมมันเป็นคนที่โคตรขี้เกียจในเรื่องเรียนเลยT_T

 

“คนนั้นหรอ พี่เอ็กซ์อ่ะนิค”

 

“อื้ม ไอ้ลิงหัวทองคำเหลืองนั่นแหล่ะ ชื่อเอ็กซ์ กูต้องเจอหน้ามันทุกวันเลยหลังจากนี้อ่ะ ให้ตายเหอะT^T”

 

“ทำไมต้องเจอล่ะ”

 

“ก็กูต้องติวอังกฤษกับมันทุกวันเลยน่ะสิ ยัยป้าไพรินสั่งไว้ ถ้าไม่ทำกูต้องซ้ำชั้นอีกปีอ่ะ คิดดูดิ กูไม่เอานะ!”

 

“นั่นคือเหตุผลสินะ-_- ถ้ามันทำอะไรบอกไนท์นะ ไนท์จัดการให้!” ไอ้ไนท์ตอบด้วยใบหน้ายิ้มๆ แต่ผมแอบ

เห็นมันทำท่าไม่ชอบขี้หน้าไอ้พี่เอ็กซ์หลังจากที่ผมบอกมันว่าต้องเจอหน้าพี่แกทุกวัน-_-“

 

 

--------- ♥ ---------

 

 

“เจอกันพรุ่งนี้เว้ย บายๆ” ผมโบกมือลาไอ้แดนกับไอ้คิม ก่อนจะยืนพิงกับประตูโรงเรียนเพื่อรอพี่สาวคนเมื่อ

เช้า ใกล้เวลานัดละ =w=

 

“แปลว่าหลังจากนี้ นิคก็ไม่กลับกับไนท์แล้วหรอ”ไอ้ไนท์นั่งยองๆลงข้างผม มันเงยหน้ามองผมด้วยสีหน้า เศร้าๆ เอ๊า ผมผิด? -*-

 

“คงงั้นมั้ง เพราะกูต้องไปติวต่อไง มึงกลับไปก่อนเหอะ กูต้องรอไอ้พี่เอ็กซ์.....” อ้าว เหี้ยละ! มันบอกให้ผม

รออยู่ที่ห้องนี่หว่า!=[]=! แต่.....ช่างเหอะ เอามือถือก่อนค่อยไป มันคงไม่ว่าหรอกมั้ง= =

 

“งั้นคืนนี้ เดี๋ยวไนท์ไปหานิคที่บ้านนะ”

 

“ไม่บอกกูก็รู้ว่ามึงจะมา ชอบหาเรื่องเปลืองน้ำมันทุกทีอ่ะ ขี่มอไซค์ระวังๆหล่ะ รถล้มคอหักตายขึ้นมาจะ ซวยเอา 555” ปากหมาอีกละผม

 

“เดี๋ยวนี้หัดแช่งไนท์หรอ เดี๋ยวเหอะ” มันพูดแล้วลุกขึ้นมาจี้เอวผม อ๊ากกกกก ไอ้ไนท์มันรู้ว่าจุดอ่อนผม คือผมเป็นคนบ้าจี้ขั้นรุนแรง! TwT

 

“ไม่เอา หยุดนะเว้ย!..อ่ะ....ฮ่าๆๆๆ....ย...อย่านะ เดี๋ยวกูต่อย.....อ๊ากกก” ยิ่งผมห้ามมันเท่าไร มันก็ยิ่งจี้ผม

มากขึ้นเท่านั้นอ๊า TwT!!!! \>O</!!! ไอ้ไนท์มันรวบตัวผมไว้แล้วหัวเราะออกมาอย่างเฮฮาที่ได้แกล้งผม ส่วนผมที่พยายามหยุดหัวเราะก็หอบสิครับ=_= เหนื่อยนะเนี่ย

 

“เอ่อ.... น้องคะ” เสียงหวานเอ่ย มือสะกิดหลังผมเบาๆ ไอ้ไนท์คลายมือที่กอดเอวผมออก

 

“อ่า... พี่สาวบนรถเมล์ ขอบคุณมากเลยนะครับ ที่เก็บมือถือไว้ให้ ถ้าพี่ไม่เก็บไว้ให้ ผมแย่แน่ๆเลย” ผมพูดออกไปตามจริง

 

“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้เอง ยังไงพี่ก็อยากจะขอบคุณเรื่องเมื่อเข้าอยู่แล้วด้วย ให้พี่เลี้ยงข้าวสักมื้อนะคะ”

คุณเธอยังตื้อจะเลี้ยงผมไม่เลิก....ปิ๊งผมรึเปล่าเนี่ย!-0- ถึงผมจะหล่อแต่ผมก็ไม่ใจง่ายเห็นแก่กินขนาดนั้น นะ! แต่ก่อนจะตอบอะไร เสียงริงโทนมือถือผมก็ดังขึ้น เบอร์แปลกนี่หว่า ผมก้มหัวขอโทษพี่สาวเล็กน้อย แล้วกดรับสาย

 

“ฮัลโหลครับ”

 

(ได้มือถือคืนแล้วหรอ) ไม่ต้องนึกเลย เสียงโคดจะคุ้นเคย ไอ้พี่เอ็กซ์นั่นเอง- -!

 

“อืม คนที่เก็บได้เขาเอามาคืนให้”

 

(ทำไมไม่รออยู่ที่ห้อง)

 

“เอ๊า ก็มาเอามือถือไง ไม่งั้นพี่ก็โทรหาผมไม่ได้หรอก เอ๊ะ พี่ไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน” สงสัยอ่ะ-*-

 

(เมื่อเช้า) เมื่อเช้า....ห้องพยาบาล.....อ๊อ มันแอบเซฟเบอร์ผมไว้ด้วยอ่อ ร้ายจริง!- -*

 

(งั้นอยู่หน้าโรงเรียนนั่นแหล่ะ เดี๋ยวไปรับ) มันว่าแล้วก็วางสายไปเลย ผมทำปากขมุบขมิบใส่มือถือตนเอง

แล้วหันกลับมาหาพี่สาวคนสวย

 

“ขอโทษครับ วันนี้ผมติดธุระ คงไปทานข้าวกับพี่ไม่ได้หรอก”

 

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ชื่อปิ่นนะคะ อ่ะ....ขอโทษที่พลการ แต่พี่เมมเบอร์น้องไว้ในเครื่องแล้ว หวังว่าคงไม่เคือง กันหรอกนะคะ” พี่ปิ่นตอบแบบยิ้มๆ ชัดเลย! มีแจกเบอร์ให้ผมด้วยแฮะ=..=

 

“ไม่ว่าหรอกครับ พี่น่ารักแบบนี้ ผมให้ได้อยู่แล้ว” โปรยเสน่ห์สักหน่อย ไอ้ไนท์หันมาจ้องผมตาถลึงเลย-0-; ไม่พอ มันยังเอาแขนขึ้นมาเกี่ยวคอผมอีก อะไรของมันฟระ

 

“พูดแบบนี้พี่ก็เขินกันพอดี ฮ่ะๆ อุ๊ย รถมาแล้ว พี่ไปละค่ะ ไว้วันหลังพี่จะติดต่อไปอีกทีนะคะ” พี่ปิ่นพูดจบ

ก็รีบวิ่งไปขึ้นรถเมล์ที่มาจอดเทียบท่า ในเวลาเดียวกันกับไอ้พี่เอ็กซ์ที่วิ่งตรงมาทางผม

 

 

 

 

TBC….