คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : งานเต้นรำที่เจ็บปวด(100%)
จะมีใครรู้ไหมว่า ตลอดทั้งคืนร่างบางไม่สามารถข่มตาให้หลับได้เลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งสภาพร่างกายที่พึ่งฟื้นตัว ทำให้ร่างบางยิ่งอาการไม่ดีลงไปใหญ่ พอหลับตาภาพบาดตาที่เธอไม่อาจลบออกไปได้จากจิตใจ มันเอาแต่วนเวียนอยู่อย่างงั้นตลอดทั้งคืน
- - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - -
และแล้ววันงานก็มาถึง
งานเต้นรำครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อต้อนรับการมาของเอวิเดสและครบรอบ1000ปีของโรงเรียนฮอกวอตส์อีกด้วย
"คุณคิลคะ ตั้งแต่งานเริ่มเรายังไม่เห็นคุณคาโลกับคุณเฟรินเลยนะคะ"เรนอนที่มีคิลอยู่ข้างๆถามขึ้น
"อืมแต่เดี๋ยวก็คงมาด้วยกันนั้นแหละ"
ปัง!
คาโลเดินเข้ามาในชุดสูทสีขาว ใบหน้าเย็นชาที่ไม่ค่อยมีใครที่จะได้เห็นนัก แต่คนที่เขาควงมาด้วยนั้นไม่ใช่เฟรินแต่เป็น.................... !!!
แพนซี่!!!
"เฮ้ย!คาโลทำไมแกไม่มาด้วยกับเฟรินล่ะ" แล้วก็หันไปมองคนข้างๆคาโลที่กำลังยื่นแบบว่า 'ยั่วสวาท' ชัดๆ
"ไม่จำเป็น ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน" แล้วก็เดินไปไม่หันมาสนใจทั้งสองคน
"ทำไมคุณคาโลทำอย่างนี้นะ"
"ฉันเองก็ไม่เข้าใจ"
และแล้วธิดาแห่งความมืดก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเด็กชายผู้รอดชีวิต
เฟรินมีท่าทีแปลกไป หน้าตาขาวซีดริมฝีปากไร้สีเลือด ซึ่งมีสาเหตุจากพิษนั่นเอง แต่ถึงกระนั้น ก็ยังดูงดงามใต้แสงไฟอยู่ดี ชายหนุ่มทุกคนต่างตกตะลึง เพราะเจ้าหล่อนมาในชุดสีดำเกาะอกยาวกล่อมเท้า เปิดคอขาวผ่องน่าดูดเลือด(หง่ะ!คนละเรื่องแล้ว) ควงคู่มากับแฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กหนุ่มเนื้อหอมประจำโรงเรียนฮอกวอตส์มาในชุดสูทสีขาว มาดเท่
"เฮ้ย!แล้วไหงเฟรินมากับแฮร์รี่ล่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เรนอนก็งงๆ"
"แต่ดูท่าเฟรินไม่ค่อยดีนะ เป็นอะไรหรือป่าว"
หลังจากนั้นร่างบาง ได้เข้าไปถวายความเคารพแก่คิงปีศาจ...เอวิเดส ซึ่งเป็นพระบิดา ตามด้วยคนอื่นๆ
"อะแฮ่มๆ มากันครบแล้ว ในบัดนี้ได้เวลาที่เป็นฤกษ์ยามแล้ว ครบรอบ1000ปีแล้วสินะสำหรับฮอกวอตส์ ฉันก็อยู่มานานเหมือนกัน และฉันขอต้อนรับ คิงเอวิเดส"
แปะๆๆๆๆๆ
ทุกคนตบมือยินดีต้อนรับ เอวิเดส
"เอาล่ะเวลาที่น่ายินดีผ่านไป ฮ่าๆงั้นเชิญเต้นรำตามสบาย ใครคู่เปิดฟลอร์เนี่ย งั้นชั้นเองล่ะกัน"แล้วลุงดับฯของเราก็ควงคู่ไปกับมักกอลนากัล
ทุกคู่ก็เริ่มเต้นรำกันแล้วยกเว้นเฟรินที่ถูกชายหนุ่มรุมล้อมเฉกเช่นคาโลแต่แพนซี่ก็สามารถไล่ให้กระเจิงไปคนละทิศได้โดยที่ร่ายคาถาไม่กี่คำ
"เฟริน เต้นรำกับฉันนะ"
แฮร์รี่เดินเข้ามาขอเฟรินเต้นรำโดยที่ค้อมตัวอย่างสุภาพบุรุษ ร่างบางยิ้มแหยๆนิดหน่อยแต่พอหันไปทางนึงก็เห็นภาพที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง
'ใช่สิฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่'
ภาพที่เห็นพวกเพื่อนๆไม่มีใครเข้าใจคาโลซักคน คาโลเกอดกับแพนซี่โดยที่ทุกคนนึกว่าคาโลกอดแพนซี่ แต่ไม่รู้เลยว่าแพนซี่ผู้น่ารังเกลียดต่างหากที่เป็นคนดึงคาโลเข้าไปกอด
"ได้สิ ไปเต้นรำกัน"ร่างบางยื่นมือให้แฮร์รี่
ทั้งสองไม่รู้เลยว่าคนที่เจ็บปวดคนนึงมองมาด้วยสายตาที่เจ็บปวดทรมาน ไปถึงหัวใจ
แต่อยู่ดีๆเฟรินก็ล้มลงไปกับพื้น โดยที่แฮร์รี่ไม่สามารถรับทันได้ ไม่มีใครรู้ว่าร่างบางล้มลงไปเพราะเหตุใด?
"เฟริน!เป็นอะไรไป..ฉันขอโทษจริงๆอย่าเป็นอะไรนะ " คาโลรีบวิ่งไปประคองร่างบางขึ้นมาหลังจากผลักยัยแพนซี่หน้าด้านออกไป(หึๆๆสะจายยยยย:ผู้เขียนอ่ะนะ)
"นายไม่ต้องเข้ามายุ่งกลับเฟริน เฟรินเป็นแบบนี้ก็เพราะนายนั่นแหละ"
"ใช่!ทั้งหมดเป็นเพราะฉัน เป็นเพราะฉัน ทุกๆอย่างฉันมันเลวใช่จริงๆอย่างที่นายพู
ดนั่นแหละ"
"มันไม่ใช่อย่างหรอกนั้นเจ้าชายคาโล เฟรินไม่ได้เป็นอะไรแค่เป็นหวัดใหญ่เท่านั้นเอง หึ..ฝากดูแลลูกข้าด้วยแล้วปรับความเข้าใจให้ได้นะ ข้าไปล่ะ"
"ท่านเอวิเดส"
แล้วเอวิเดสก็หายไปจากงานนั้นในพริบตา
"นายไม่ต้องมายุ่งกับเฟรินอีกเข้าใจมั๊ย!!"แฮร์รี่เริ่มขึ้นเสียง
"หยุด!ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลเฟรินเอง เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะฉัน" แล้วคาโลก็อุ้มเฟรินออกไปจากงาน
ดูท่าคืนนี้งานของโรงเรียนจะจบอย่างไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่สินะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - -
ผ่านไป5วัน
อาการเฟรินดีขึ้น แต่ก็ยังไม่ตื่นซักที ในช่วงเวลาที่ผ่านมาคาโลดูแลเฟรินตลอดเวลา แทบจะไม่ได้กินอะไรเลย และแล้ววันนี้...
เปลือกค่อยๆเปิดขึ้นมองรอบๆห้อง พลางหันไปมองทางมือที่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ได้รับ
'คาโลนายดูแลฉันตลอดเลยหรือ'
ร่างสูงเริ่มขยับกาย เมื่อลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจและดีใจที่ตื่นมาเจอคนตรงหน้า
"เฟริน ฉันขอโทษนะ แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ"
"อืมแค่นี้ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ ที่รู้ว่านายแคร์ฉันมากขนาดนี้"
และทั้งสองก็เข้าใจกันโดยประการฉะนี้
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
อัพเสดแล้วไปอีกตอน
หลังจากที่หายไปนานนนนนนนนนนนนนนนนน เพราะงานมันเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลยม่ายได้มาอัพ
เราขอโต้ดนะ
แต่ว่าเม้นต์ด้วยนะ
ความคิดเห็น