Fiction TVXQ [Changmin x Jaejoong] โทษทีครับผมรักพี่ชาย

ลำดับตอนที่ #3 : อย่าคิดว่าจะได้ไป(ศึกชิงนาง??)

    

        สายตาคู่หนึ่งจับจ้องไปยังในห้องครัวอยู่นานแล้ว นานพอที่จะได้เห็นและได้ยินในสิ่งที่ชางมินกับแจจุงพูดกัน หมับ!

ยุนโฮกำมือแน่นด้วยความแค้น? "อย่าคิดว่าแกจะได้แจไปง่ายๆ...ฉันไม่ได้แกก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน!คอยดู!!" ยุนโฮพูดด้วย

ความรู้สึกแค้นเคือง? อิจฉา? แล้วเดินเข้าไปในครัวทันที "เอ่อ...แจ" ยุนโฮพยายามสะกดกลั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ แจจุงเมื่อ

ได้ยินเสียงยุนโฮจึงรีบตีชางมินเพื่อให้ปล่อยแล้วก็ได้ผลชางมินรีบปล่อยทันที ยุนแสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วถามออกไป 
 
"เอ่อ...ทำอะไรกันอยู่หรอ" แจจุงรีบตอบทันควัน "ทำกับข้าวให้พวกนายอยู่ไง นี่ไงใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ ออกไปรอข้างนอก

ก่อนดีกว่านะยุน"

แล้วจะรีบกลับมาแต่งต่อนะ ช่วงนี้เรียนหนักมากเลย แต่ก็จะพยายามค่ะ

****************************************************5%************************************************************
มาต่อแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา ><


"โอเคครับ  ถ้ามีอะไรให้ยุนช่วยก็เรียกได้เลยนะแจ ^^" ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของยุนโฮ แต่ในใจกลับร้อนลุ่มลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ และ

โมโห ทั้งสายตาของมันที่มองแจแบบคนรัก และยังได้สัมผัสแจ กอดแจแบบคนรักนั่นอีก ยิ่งทำให้ยุนโฮโมโหเพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคูณ ทั้งๆที่เขาไม่เคยได้กอดหรือสัมผัสแจแบบนั้น มันก็อดไม่ได้ที่จะโกรธและอิจฉา?? ทั้งๆที่เขามาก่อนแต่กลับทำได้แค่เป็นเพียงเพื่อนที่แสนดี ยิ่งเขาคิดแบบนั้นก็ยิ่งโมโห

'ใจเย็นๆไว้ก่อน' ยุนโฮบอกกับตัวเองและพยายามรักษาอาการให้ปกติที่สุดแล้วค่อยๆเดินกลับไป แต่ไม่ได้เดินกลับไปนั่งที่ห้องหรอก เขาจะแอบดูต่างหากว่าแจจุงกับเด็กนั่นจะทำอะไร!!

ผมรักแจนะ รักมาตลอด รักมาก รักแจมาก่อนที่ไอเด็กนั่นจะเจอแจซะอีก อย่าหวังว่ามันจะได้แจไป  ถ้าเขาไม่มีความสุขมันก็ต้องไม่มีความสุขเหมือน
กัน!!!

ทางด้านแจจุงกับชางมิน

แจจุงถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะกลัวว่าถ้าเมื่อครู่ยุนโฮเห็นเข้าคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่

"เฮ้ออออออ...นี่ เด็กบ้า!!.." แจจุงรีบไปหาชางมินเพื่อที่จะต่อว่าทันที แต่ไม่ทันที่จะได้ต่อว่าอะไร ชางมินอาศัยจังหวะที่แจจุงไม่ทันตั้งตัวนั้น แอบฉวยหอมแก้มใสทันที

"เด็กบ้า!!!! >//////<" แจจุงถึงกับผงะและตะโกนต่อว่า เจ้าเด็กบ้า จอมฉวยโอกาส ชอบแทะโลมและลวนลามเขา เจ้าเด็กบ้า!!! เขินนะเฟ้ยย

แจจุงก้มหน้างุดทันที โอ้ยเขินไม่ไหวแล้วนะ!! ใจคอเด็กบ้านี่จะทำให้หัวใจคนแก่ระเบิดกลางอากาศเลยรึไงเนี่ย!!! >////////<

"คิกๆๆๆ" ส่วนชางมินก็หัวเราะคิกคัก ชอบใจ เมื่อเห็นแจจุงเขินก้มหน้างุดแบบนั้น และมีหรือที่ชางมินจะปล่อยให้โอกาสนี่หลุดลอยไป

ขณะที่แจจุงก้มหน้าด้วยเขินอายอยู่นั้น  ชางมินดึงแจจุงเข้ามากอดแน่น ให้ใบหน้าขาวนวลของอีกคนซุกอยู่บนอกของตัวเอง

"อ้ะ!!..." แจจุงพอรู้สึกว่าตัวเองเซเหมือนโดนดึงเข้าไปในอ้อมกอดของอีกคน จึงรีบเงยหน้า แต่ก็ต้องรีบก้มหน้ากลับไปเหมือนเดิมเพราะตอนนี้

ใบหน้าของเขากับเจ้าเด็กบ้านั่นห่างกันไม่ถึงเซนด้วยซ้ำ >///////< อ้ากกกกกก แจจุงผู้นี้ตัวจะระเบิดกลางอากาศแล้ววววว

"เป็นอะไรไปครับแจ ^^" ชางมินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนอีกคนยังสัมผัสได้ บัดนี้ใบหน้ายียวน น้ำเสียงกวนประสาทไม่มีอีกแล้ว มีแต่ความอ่อนโยนที่ถาโถมเข้าใส่แจจุง

ชางมินเชยคางอีกคนขึ้นเพื่อให้แจจุงได้สบตากับเขาชัดๆ แจจุงเมื่อสบตากับอีกคนเข้าอย่างจัง ถึงกับผงะและหลบสายตาทันที

"จะ..ทำอะไรของนายน่ะ..เด็กบ้า....พวกยุนกำลังรออยู่นะ .///////." แจจุงหลบสายตาและพูดกลบเกลื่อนความเขินอาย ยิ่งชางมินเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งทำให้เขารักคนตรงกน้านี้มากขึ้นกว่าเดิม 

'คนอะไรน่ารักน่าก(อ)ดชะมัด >.<' ในใจชางมินล่ะอยากจะจูบคนตรงหน้าเป็นพันๆ ครั้ง และอยากจะทำให้คนตรงหน้านี้คิดแต่เรื่องของเขา เป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

ชางมินค่อยๆ เลื่อนใบหน้าลงไปจูบอีกคนอย่างอ่อนโยน และเริ่มเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อน จนคนตรงหน้าตั้งตัวไม่ทันและเริ่มขัดขืน ร่างบางพยายามทุบอกแกร่งอีกคน

แต่ก็อย่างว่า แจจุงรู้อยู่แล้วล่ะว่ามันไม่ได้ผลเพราะคนตรงหน้ายิ่งจูบเขาร้อนแรงมากขึ้นจนแจจุงแทบจะละลายกลายเป็นของเหลว  เหมือนขาไร้เรี่ยวแรง ทรงตัวไม่อยู่ขึ้นมาซะเฉยๆ ถ้าแขนแข็งแรงของชางมินไม่ได้กอดเอวเขาไว้ คงจะล้มลงไปกองกับพื้นแล้วเป็นแน่

มือที่เคยขัดขืนบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นโอบรอบต้นคออีกคนไว้แน่น และจูบตอบกลับอย่างเร่าร้อนเช่นกัน

การกระทำของทั้งสองคนยังคงอยู่ในสายตาของใครอีกคนตลอดเวลา ยุนโฮได้แต่กำหมัดไว้แน่น  เขาล่ะอยากกระโจนเข้าไปต่อยหน้าไอเด็กชางมินแล้วดึงแจจุงเข้ามากอด

แล้วบอกกับไอเด็กนั่นว่าแจจุงน่ะเป็นของเขา แต่มันติดตรงที่เขาไม่มีสิทธิ์ตรงนั้นไงล่ะ เพราะเขาไม่กล้าพอที่จะสารภาพรักกับแจจุงไปตั้งแต่แรก

มันเจ็บมากเลย แจจุง... ผมเจ็บที่หัวใจเมื่อเห็นคุณอยู่กับคนอื่น จูบกับคนอื่นและกำลังจะไปเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ผมรักคุณ.....

ยุนโฮได้แต่พร่ำบอกเสียงดังอยู่ในใจของตัวเอง เขาอยากจะบอกแจจุงไปซะ แต่ก็กลัวว่าแม้แต่ความเป็นเพื่อนก็จะไม่เหลือให้เขา

ยิ่งเห็นแจจุงกับชางมินมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากขึ้นเท่าไหร่ ยุนโฮก็ยิ่งกำหมัดแน่นและต่อยกำแพงใกล้ๆแรงมากขึ้นเท่านั้น ถ้าคนนั้นไม่ใช่ผม ก็อย่าหวังว่าไอเด็กเหลือขอนั่นจะได้ไป!!!!!

ทางด้านจุนซูและยูชอนที่นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น ได้แต่รอว่าเมื่อไหร่แจจุงจะทำกับข้าวเสร็จ เพราะพวกเขาหิวจนจะทนไม่ไหวแล้ว อีกอย่างแจจุงก็เข้าไปในครัวนานมากแล้ว แต่ยังไม่กลับออกมาสักที

ยูชอนจึงตะโกนเข้าไปในครัว "แจจุง!!! เมื่อไหร่จะทำกับข้าวเสร็จสักทีเนี่ย ฉันกับโลมาน้อยหิวจะตายอยู่แล้วนะเว้ยยย!!!!!" เสียงยูชอนดังมากพอที่จะทำให้คนทั้งสามสะดุ้ง และรู้สึกตัวว่าพวกเขาอยู่ในครัวกันนานเกินไปจนผิดสังเกตแล้ว

ณ ห้องครัว

"นี่.. พอได้แล้วเด็กบ้า.." แจจุงพยายามใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ผลักร่างสูงให้หยุดการกระทำนี้ก่อนที่เพื่อนจะเข้ามาตามและเห็นเข้า

และก็ได้ผลเพราะ ชางมินก็ได้ยินเสียงที่ยูชอนตะโกนเข้ามาเหมือนกัน จึงผละจูบจากอีกคนอย่างเสียดาย

"คร้าบบบ รู้แล้วคร้าบที่รักก" ชางมินพูดออกไปแบบยียวน แต่แจจุงเมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนอีกครั้งและรีบกลบเกลื่อนโดยการรีบยกกับข้าวที่เขาได้เตรียมเสร็จแล้วรีบยกออกไป แต่มีมือของเด็กกวนประสาทมารั้งไว้ก่อน

"นี่ถ้าพี่มิคไม่ตะโกนเข้ามาขัดนะ ผมคงได้กินที่รักเป็นอาหารเย็นแทนแล้วล่ะ หึหึ" ชางมินหัวเราะอย่างมีเลศนัย จนแจจุงต้องรีบหันกลับมาต่อว่าและรีบเดินออกไปทันทีด้วยความเขินอาย ก็คนมันเขินจนตัวจะแตกอยู่แล้วนี่นา >/////////////////// <

ทางด้านยุนโฮ เมื่อเห็นแจจุงเดินออกไปแล้วจึงรีบออกมาจากที่ซ่อนและเดินตามออกไปทันที ชางมินที่เห็นยุนโฮเดินตามหลังแจจุงออกไปก็เริ่มสงสัย เพราะยุนโฮเดินออกไปนานมากแล้ว แต่ทำไมถึงเพิ่งเดินตามแจจุงไป ชางมินเก็บความสงสัยนี้ไว้และเดินตามออกไปเช่นกัน

ณ ห้องนั่งเล่น

"กว่าจะออกมาได้นะ ดูดิ๊ ฉันกับโลมาน้อยหิวจะแย่อยู่ละ -.-" เสียงบ่นของพ่อไก่ยูชอน ดังขึ้นเมื่อเห็นแจจุงเดินออกมาจากครัว พร้อมกับยุนโฮและชางมิน

"ก็มาแล้วนี่ไงเล่า จะบ่นไรนักหนาเนี่ยไก่ เดี๋ยวจะอดกิน!!" แจจุงก็เริ่มบ่นยูชอนที่บ่นเขาทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้เข้ามาช่วย มัวแต่สวีทอี๋อ๋อกับจุนซูโลมาน้อยของตัวเองจนน่าหมันไส้

"555 อย่าทะเลาะกันสิ มิคอ่าา ห้ามว่าพี่แจนะ" จุนซูพูดเป็นเชิงปรามๆ ยูชอนว่าอย่ามาว่าพี่แจจุงที่ตนเคารพนะ

"กินๆ กินข้าวกันได้แล้วว" แจจุงรีบตัดบททันทีเพราะไม่อย่างงั้นคงจะได้เห็นไก่กับโลมาทะเลาะกันเองแน่ๆ ในขณะที่แจจุงมัวแต่สนใจเจ้าไก่กับโลมาน้อยอยู่นั้น แจจุงไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้มีสายตาถึงสองคู่ด้วยกันที่กำลังจับจ้องไปที่ใบหน้าหวานใสของตัวเองนั้นตั้งนานแล้ว

ชางมินและยุนโฮต่างจ้องใบหน้าขาวนวลนั้นด้วยสายตารักใคร่และมีหรือจะรอดพ้นจากสายตาของโลมาน้อยจุนซูไปได้ จุนซูเริ่มจ้องทั้งสองคน พี่ยุนโฮน่ะไม่เท่าไหร่หรอก เพราะเขารู้นานแล้วว่าพี่ยุนโฮน่ะชอบพี่แจจุงมานานมากแล้ว

แต่สายตาอีกคู่นี่สิน่าสงสัย - -+++  เจ้าเด็กชางมินนี่ มันมีความสัมพันธ์ยังไงกับพี่แจจุงกันแน่ ดูจากสายตาแล้วมันไม่ได้มองด้วยความรักแบบพี่น้องเลยแม้แต่น้อย

มันชักจะแปลกๆแล้วนะเนี่ย สายตาแบบนี้มันเหมือนกับสายตาของพี่ยุนโฮเวลามองพี่แจจุงเลย สายตารักใคร่ในแบบคนรัก.....

จุนซูได้แต่สังเกตแต่ยังไม่สามารถพูดหรือยืนยันอะไรได้เพราะหลักฐานยังไม่มากพอและยังไม่ค่อยมั่นใจ....

'คงต้องจับตาดูต่อไปสินะเรา' จุนซูได้แต่คิดในใจและหันไปสนใจกับข้าวตรงหน้าต่อ ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะพิสูจน์เรื่องนี้ได้ เขาจะต้องคอยจับตาดูและสังเกตพฤติกรรมของเจ้าเด็กชางมินนั่นต่อไป


************************************** 100%*************************************

คนแต่งฟินตัวจะแตกแล้วจ้าาา >//////////////<