Fiction TVXQ [Changmin x Jaejoong] โทษทีครับผมรักพี่ชาย

ลำดับตอนที่ #1 : ผมแค่อยากแกล้ง

Fic TVXQ

 "หวัดดีฮะแจจุง^^" ชางมินร้องทักแจจุงด้วยหน้าที่เบิกบานแต่ผิดกับแจจุงที่หน้าบึ้งเมื่อได้ยินเสียงของชางมินร้องทัก

"เรียกพี่ด้วยสิ เด็กบ้า- -++" แจจุงพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์และหันไปนั่งที่โซฟาเพื่อดูทีวีต่อโดยที่ไม่สนใจคนข้างหลังเลยว่ากำลัง

เดินเข้ามาใกล้อย่างช้าๆจนประชิดตัวในที่สุด ชางมินใช้วงแขนอันแข็งแรงโอบแจจุงเอาไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้แจจุงแล้วก็ 

"จุ๊บ" แจจุงตกใจจึงรีบหันหน้าไปแต่ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเพราะ เมื่อหันไปแล้วเห็นหน้าของชางมินซึ่งใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ แจจุงจึง

ร้องโวยวายและพยายามที่จะดิ้นหนีจากอ้อมแขนของชางมินสุดกำลังแต่ไม่สำเร็จจึงร้องตะโกนเสียงดัง

"นี่...ปล่อยนะ เด้กบ้า ฉันเป็นพี่นายนะ-///-" แจจุงยิ่งพูดก็ยิ่งหน้าแดงมากขึ้นเรื่อยๆ

"5555...แจจุงหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย^^ น่ารักจัง" ชางมินพูดขึ้น ยิ่งทำให้แจจุงหน้าแดงมากขึ้น แจจุงโพลงออกมาว่า

"เรียกฉันว่าพี่แจจุงสิ...แล้วก็เอาหน้าของนายออกไปด้วยนะ ไม่ต้องมาเข้าใกล้ฉัน-///-" แจจุงพูดพร้อมกับดิ้นอีกครั้งจากอ้อมกอดของ

ชางมิน แต่ครั้งนี้สำเร็จ แจจุงดิ้นหลุดจากวงแขนของชางมินได้  แล้วยุนโฮ จุนซู และยูชอนก็เดินลงมาจากข้างบน จึงถามหาต้นตอของ

เสียง "เสียงเอะอะอะไรกัน...เอ๊ะทำไมแจจุงหน้าแดงอ่ะ ไม่สบายรึเปล่าo_o" ยุนโฮรีบเดินเข้ามาถามแจจุงด้วยความเป็นห่วง

"ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นไรหรอกก็สงสัยปรับแอร์เย็นมากไปหน่อยก็เลยหน้าแดงหน่ะ-///-" จริงๆแล้วตอนนี้หัวใจของแจจุงเต้น ตึก ตัก ตึก ตัก

อย่างบอกไม่ถูกเมื่อโดนน้องเล็กสุดอย่างชางมินแกล้งเข้าให้ 'ไอเด็กบ้า...แต่ทำไมเราต้องใจเต้นด้วยล่ะเนี่ย โอ้ยโดนเด็กทำพิษแล้วไง'

แต่ในขณะที่แจจุงกำลังเถียงกับความรู้สึกในใจของตัวเองอยู่นั้น คนที่แกล้งเขากลับไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่กลับจ้องมองแจจุงโดยไม่สนใจ

คนรอบข้าง 'เหมือนมีอะไรมาจ้องมองเราเลยแฮะ' แจจุงคิดอยู่ในใจแล้วค่อยๆหันมามองใครสักคนที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ แต่เมื่อหันไปก็

ต้องรีบหันควับกลับมาทันที เพราะคนที่จ้องเขาอยู่ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นคนที่แกล้งเขาเมื่อครู่นี้ นั่นก็คือ ชางมินนั่นเอง 

"จ้องอะไรมิทราบยะ เด็กบ้า-///-" แจจุงเป็นฝ่ายที่เริ่มพูดก่อนบ้าง ก่อนที่จะโดนแทะโลม เอ้ย โดนจ้องไปมากกว่านี้

"ก็ผมอยากมองใบหน้าสวยๆ ของแจตลอดนี่ฮะ อยากมองจนไม่อาจที่จะละสายตาไปมองตรงไหนได้อีก รู้ตัวมั้ยฮะแจ"

"ระ รู้ตัว อะไรไม่ทราบ ห้ะ //" แจจุงเริ่มพูดตะกุกตะกักไม่เป็นภาษา เพราะความเขินอายที่ไม่อยากจะให้คนตรงหน้าเห็น

"ก็รู้ตัวว่าแจสวยมากๆ และยิ่งสวยมากที่สุดในสายตาผมเลยนะฮะ" ชางมินพูด บัดนี้ใบหน้าขี้เล่นไม่มีอีกแล้ว มีแต่ใบหน้าที่จริงจังและ

พร้อมที่จะพูดทุกสิ่งทุกอย่างให้คนตรงหน้าฟัง คนตรงหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ต้องก้มหน้างุดลงทันทีเพื่อไม่ให้ไปสบตากับชางมิน

"ฉ...ฉันไปกินน้ำดีกว่า ไปละ( .//.)( '//')" แจจุงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนว่าเมื่อกี้นี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินไปในครัว ปล่อยให้ร่างสูงยืนยิ้มกับท่าทางของแจจุงที่เขินอายเพราะคำพูดของเขา

"พูดไรออกไปวะเรา เดี๋ยวเขาก็รู้หมดหรอกว่าที่เรามาอยู่ที่นี่ก็เพราะเราชอบเขา ให้ตายสิ" ชางมินก็เดินเกาหัวไปที่ห้องนั่งเล่น

ห้องครัว

"บ้าจริง พูดอะไรออกมารู้ตัวป่าวเนี่ยเด็กบ้าเอ้ย // อย่าสนใจเลยกินน้ำดีกว่าเรา" ตึก ตึก.. เสียงใครเดินเข้ามาในห้องครัวกันนะ หรือว่าจะ

เป็นเด็กบ้านั่น ต้องรีบไล่ออกไปก่อนเด็กนั่นจะรู้ว่าฉันคิดยังไงกับเขาดีกว่า  แต่แจจุงก็ต้องชะงักทันทีเมื่อคนที่เข้ามาเป็นยุนโฮ

"มีไรหรอแจ?" ยุนโฮเดินเข้ามาก็งงๆ ว่าแจจุงถือกระทะมาจะทำอะไร แต่แจจุงก็ตอบทันควันราวกับว่ากลัวยุนโฮรู้ความจริง

"ป่าว ไม่มีอะไรหรอก คะ...แค่เจอแมลงหนะก็เลยจะไล่มันไป^^;" แจจุงจึงรีบวางกระทะแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องครัวทันที

"ฉันรู้หรอกนะ ว่าเธอกำลังจะไล่ใคร เธอจะรู้มั้ยว่าฉันรักเธอมานานมากแล้ว ฉันจะไม่ยกเธอให้ใครเด็ดขาดแจจุง ยุนโฮคนนี้จะไม่ปล่อย

เธอไปเด็ดขาด"


           ****************************************************30%********************************************************


โทดทีอ่า ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ว่างเลยค่ะ   รอกันหน่อยนะแปปเดียว

เพราะใกล้สอบแล้วด้วยง่า TT_TT พูดถึงสอบแล้วเครียดเลยอ่า

รอหน่อยน้า~ แปปเดียวเท่านั้น รอให้ผ่านช่วงวิกฤต ไปได้ก่อนน้า

แล้วจารีบมาอัฟให้เร็วที่สุดจ้า

มีเรื่องใหม่มาเสนอด้วยแหละ F4 ภาคTVXQ ต้องรอติดตามนะ 


  

                                                            ต่อค่ะ



ห้องนั่งเล่น

ชางมินซึ่งกำลังเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นก็เห็นแจจุงที่วิ่งหนียุนโฮออกมานั้นชนเข้ากับแผ่นอกของชางมินอย่างจัง 

ชางมินซึ่งกำลังตกใจอยู่นั้นก็กอดแจจุงไว้เต็มที่ แจจุงที่เพิ่งได้สติจึงเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังถูกคนที่แกล้งเขาเมื่อครู่นี้กอด

แจจุงจึงรีบผละออกทันทีและเหลียวหลังไปมองที่ห้องครัวว่าคนที่อยู่ในนั้นตามมารึป่าว แล้วก็โล่งอกเพราะว่าคนๆนั้นไม่ได้ตามมา แต่

ตอนนี้ในความคิดของแจจุงคือ 'อะไรกันเนี่ย หนีเสือปะจระเข้ชัดๆเลย' เพราะแจจุงคิดว่าหนีจากในครัวรอดแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเจอคนที่

ชอบแกล้งตัวเองอีก แถมยังถูกคนที่แกล้งตัวเองนั้นกอดเข้าให้ซะเต็มที่เลย " ไอเด็กบ้า มากอดทำไมเนี่ย// " แจจุงเริ่มบทสนทนาขึ้น

เมื่อเห็นหน้าตายียวนของชางมิน ชางมินจึงพูดขึ้นบ้าง " อ้าว ก็แจมาชนผมนี่ฮะแล้วผมก็ตกใจ สรุปผมผิดอีกว่างั้น? " ชางมินตอบแบบ

ยียวนแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้แจจุง " ใช่ นายผิด แล้วทำไมต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วยห้ะ// " แจจุงที่เพิ่งรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของเจ้าเด็กกวน

ประสาทเริ่มใกล้เขาเต็มทีจึงร้องท้วงออกมาก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบ ชางมินที่เห็นแจจุงกำลังเขินอายอยู่นั้นจึงได้รวบเอวบางมากอด

ทันทีและไม่รอช้าที่จะให้ร่างบางเอ่ยปาก เขาก็ประทับจูบที่แสนเร่าร้อนแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน??นั้น ร่างบางในตอนแรกใช้มือ
 
ทุบแผ่นอกของร่างสูงแต่มือก็แปรเปลี่ยนเป็นคล้องคออย่างคล้อยตาม " อือ อ อืมม~ " เสียงครางของร่างบางนั้น หากใครได้ยินก็ต้อง

เหมือนโดนสะกด " อืม ม " ร่างสูงครางในลำคอด้วยความพอใจ และเมื่อร่างบางได้สติจึงใช้กำลังที่มีทั้งหมดในตอนนี้ผละออกจากร่างสูง

ร่างสูงจึงจำต้องยอมผละออกอย่างเสียดาย ส่วนร่างบางนั้นเมื่อหลุดออกมาได้จึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันทีแต่มีสายตาคู่หนึ่งที่จับ

จ้องมาที่พวกเขาตลอดเวลาจนถึงบัดนี้ " ฉันจะไม่ยอมให้เด็กเมื่อวานซืนอย่างแกมาแย่งแจไปได้หรอก " เสียงที่พูดนี้ถ้าใครได้ฟังแล้วก็คงเดาไม่ยากว่าคน

ที่พูดนั้นกำลังโมโหเป็นอย่างมาก      

ห้องนั่งเล่น 

" มิคจ๋า~ " เสียงอ้อนของจุนซูที่แอบทำให้คนที่ถูกเรียกนั้นเสียวซ่านไปได้เหมือนกัน " อะไรหรอจ้ะโลมาน้อย^^ " พูดไปหยิก

แก้มไปอย่างหมันเขี้ยว " โอ้ย มิคเค้าเจ็บนะ~ " จุนซูพูดขึ้นพร้อมกับลูบแก้มที่โดนหยิกของตัวเอง " โอ๋ มิคขอโทษนะจ้ะโลมาน้อยที่น่า

รักของมิค ว่าแต่โลมาน้อยของมิคมีอะไรหรอจ้ะ? " ยูชอนถามออกไปด้วยความสงสัย " ก็ดูเจ้าชางมินกับพี่แจจุงสิ แปลกๆเนอะ ว่ามั้ยมิคจ๋า

~" จุนซูถามขึ้นด้วยความสงสัย " มิคก็ว่างั้นเหมือนกันแหละ ว่าแต่ถามทำไมหรอจ้ะโลมาน้อย ^^? " ยูชอนที่สงสัยเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่ง

สงสัยมากขึ้นไปอีก " ป่าวหรอก เค้าก็แค่สงสัยหน่ะ ช่างมันเถอะ " จริงๆแล้วจุนซูสงสัยในความสัมพันธ์ของชางมินกับแจจุงมากกว่าแต่

ยังฟันธงไม่ได้ว่าทั้งสองคนนั้นเขามีความสัมพันธ์กันแบบพี่น้องหรือเกินคำๆ นี้ไปแล้ว เพราะจุนซูสงสารยุนโฮซึ่งเค้านับถือเป็นพี่มานานและรู้ว่า

ยุนโฮนั้นรู้สึกยังไงกับแจจุง แต่ยุนโฮไม่เคยได้เอ่ยความรู้สึกเหล่านั้นให้แจจุงได้รับรู้เลย จึงไม่แปลกที่จุนซูจะสงสารคนที่เค้านับถือ

เหมือนพี่ชายแท้ๆ คนหนึ่ง นับจากตอนนั้นจุนซูจึงคอยสังเกตพฤติกรรมของเจ้าเด็กชางมินกับพี่แจจุง  


ตอนเย็น   

เสียงดังอึกทึกจากห้องนั่งเล่นและมีเสียงหวานๆเสียงหนึ่งดังขึ้น " นี่หิวกันรึยัง เดี๋ยวฉันเข้าครัวไปทำอะไรให้กินนะ

^^" เสียงแจจุงนั่นเองที่รู้เวลาว่าตอนนี้คนทั้งห้องคงหิวกันแล้ว เมื่อพูดจบแจจุงจึงไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปในครัวทันที " งั้นเดี๋ยวผมไปเป็นลูก

มือนะฮะ^^ " เสียงนี้คือเสียงของชางมินนั่นเอง ที่ไม่รอช้าเช่นกันเดินตามแจจุงไปเพราะโอกาสที่จะได้อยู่กับแจจุง 2 คนนั้นไม่ได้หา

ง่ายๆ (-*-ปริ๊นชิมนี่หื่นจริงๆ) 

ในห้องครัว " ยุนเข้ามาช่วยฉันหรอ ดีเลย มาช่วยฉันล้างผักหน่อยสิ " ร่างบางพูดขึ้นทั้งๆที่ไม่ได้หันไปมองเลย

ว่าคนที่ตามเข้ามานั้นเป็นใคร ส่วนร่างสูงที่ตอนนี้กำลังย่องเข้าไปหมับกอดร่างบางไว้ทันที ร่างบางที่กำลังเตรียมของที่จะทำอาหาร

อยู่นั้นตกใจอย่างแรงแล้วรีบหันไปข้างหลังเพื่อที่จะดูว่าเจ้าของมือนี้เป็นใคร ใช่ชองยุนโฮหรือเปล่า และเมื่อเห็นว่าเจ้าของมือเป็นใครก็รีบแกะมือนั้นออก

ทันที แต่ก็ไม่เป็นผล " แหม มาถึงก็เรียกหาแต่พี่ยุนโฮเลยนะฮะ " ชางมินที่ตอนนี้ทำหน้ายียวนกวนประสาทซะเหลือเกิน " มันเรื่องของฉัน ส่วน

นาย เอามือออกไปได้แล้ว!!! " โอ้ย เขินจะแย่อยู่แล้วนะ ปล่อยนะเจ้าเด็กบ้า " จับตัวก็ยากแล้วเรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆละฮะ "

ในขณะนั้นมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่พวกเขาอย่างไม่สบอารมณ์นัก แต่ก็ทำได้แค่ยืนดูเท่านั้น แค้น? โกรธ? ทั้งที่เค้า

ไม่เคยได้สัมผัสแจจุงแบบนั้นเลยแท้ๆ  เจ้าเด็กนั่นมันเป็นใครกันถึงได้กอดแจไว้ซะขนาดนั้น แล้วแจก็ไม่ขัดขืนอะไรเลย เห็นแล้วมันยิ่งน่า

เจ็บใจ ทั้งที่ผมมาก่อนเจ้านั่น แต่ทำไมแจถึงเลือกเจ้านั่นทั้งที่น่าจะเป็นผม ทำไมล่ะทำไม ผมรักแจนะ ทำไมถึงไม่เลือก

ผม ถ้าผมไม่ได้ก็อย่าคิดเลยว่าใครจะได้แจไป ไม่มีทาง!!!