คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของ ลี มินจู
ตอนที่1
ฉันชื่อ ลี มินจู ฉันมักจะโดนล้อชื่อของฉันเสมอ เพราะว่ามันแปลก ฉันเลยไปถามแม่ดูว่าทำไมถึงตั้งชื่อนี้ให้กับฉัน และคำตอบที่ได้ก็คือ "ไปถามพ่อแกสิ" คำตอบชั่งแทงใจดำดีจริงๆ ก็พ่อของฉันขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้าแล้วน่ะสิ แล้วจะให้ไปถามยังไงเล่า แต่ก็เพราะพ่อ พวกเราสองแม่ลูกก็เลยไม่ลำบาก เพราะพ่อไปทำประกันเอาไว้ ว่าถ้าพ่อตายไปพวกเราสองแม่ลูกก็จะได้เงิน 60.000.000 บาท พวกเราเลยรวยกันน่าดู แถมแม่ฉันยังทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายขาย ของบริษัท GMO ด้วย เลยยิ่งรวยเข้าไปใหญ่ พอพ่อตายไป ฉันกับแม่เลยย้ายมาอยู่ที่ กรุงโซล แล้วซื้อคอนโดฯ หนึ่งเอาไว้ฉันกับแม่อยู่ชั้น VIP เลยด้วย (ก็คนมันรวยโฮะๆ) ชั้นVIP จะมีอยู่แค่ 6ห้องเท่านั้น แต่ว่าแต่ละห้องจะใหญ่มากๆ คนรวยเท่านั้นถึงจะอยู่ได้ ฉันกับแม่เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้แค่ 2-3 วันเท่านั้น เลยยังไม่ได้ไปร.ร.เลย คิดถึงเพื่อนที่ร.ร.เก่าจังเลยอ่า
"มินจู! ออกมากินข้าวได้แล้ว!"
เสียงแม่ฉันเอง อยู่กันแค่นี้ตะโกนซะเสียงดังออกไปนอกห้องเชียว คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ ตกใจหมด
"ค่า! จะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"
แล้วฉันก็รีบวิ่งออกไปที่โต๊ะอาหารทันที พอไปถึงก็เห็นแม่จ้องอยู่ ฉันเลยค่อยๆเดินไปนั่งที่เก้าอี้
"กินล่ะนะค่า!"
ขณะที่ฉันกำลังกินอยู่นั้น แม่ก็ยังคงจ้องฉันไม่เลิก ฉันเลยวางช้อน,ส้อม แล้วก็จ้องหน้าแม่เหมือนกัน
"แม่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ จ้องหนูไมอ่ะ"
ฉันถามออกไปแบบตรงๆ และรำคาญนิดหน่อย
"คือ...พรุ่งนี้แกต้องไปเรียนแล้วนะ"
"ค่ะ"
"ต้องไปเจอเพื่อนใหม่"
"ค่ะ"
"ต้องดูแลตัวเอง"
"ค่ะ"
"แม่จะไม่อยู่บ้าน1เดือน"
"ค่ะ"
"^_^"
"เฮ้อ! แม่ได้ไงอ่ะ"
ฉันตกใจมากเพราะว่าฉันดันค่ะๆ ตลอดไม่ได้ฟังเท่าไรหรอก
"แกบอกว่าค่ะแล้วนี่"
"แม่! ไม่เอานะ"
"ไม่ได้ ฉันต้องไปทำงาน"
"แม่จ๋า อย่าไปเลนนะ T_T"
ฉันอ้อนแม่อย่างสุดฤทธิ์
"เฮ้อ! ถึงแกร้องไห้ฉันก็ต้องไป ฉันจะไปพรุ่งนี้ไปซุงนัมน่ะ"
"ไปตั้งไกลเลยอ่ะ!"
"ไม่แน่ใจว่าแค่เดือนเดียวหรือเปล่าด้วย"
"ToT"
"พรุ่งนี้ฉันจะไปส่งแกก่อน แล้วค่อยไป"
"แล้วเงินค่าอาหารต่างๆ ล่ะค่ะ"
ถึงจะต้องไปจากกันก็ต้องมีเงินมั่งสิ (งกจริงๆ เลย)
"แกนี่ยังงกไม่เลิกเลยนะ ฉันเอาเงินไว้ที่ธนาคาร 2,000,000 พอมั้ยจะซื้ออะไรก็ซื้อนะ"
"ค่ะ"
พอฉันกับแม่กินข้าวเสร็จก็กลับเข้าห้องของแต่ละคนไปฉันว่าแม่ให้เอาไว้ 2,000,000 มันมากไปหรือป่าวยังกับว่าจะไปไหนนานๆ งั้นแหละไปแค่เดือนเดียวเอง เฮ้อ...นอนดีกว่าง่วงแล้ว...
วันรุ่งขึ้น
"มินจูตื่นได้แล้ว ไปร.ร.ได้แล้ว"
"..."
"ถ้าแกยังไม่ตื่นนะ"
"..."
"1...2..."
"ตื่นแล้วค่าๆค่าๆ"
ดูแม่สิเตรียมกระโดดทับตัวฉันแล้ว เฮ้อ เสียวจริงๆ พอตื่นเสร็จฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เพื่อเตรียมไปร.ร.เซจิคักขุเอ็น
ร.ร.เซจิคักขุเอ็น
"แม่กลับมาเร็วนะค่ะ"
"เออ รีบๆ เข้าร.ร.ไปเลยแกอยู่ห้อง3/A นะ"
"ค่ะ บ๊ายบาย T_T"
"อืม ไปและดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะ"
"ค่ะ"
แล้วแม่ก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว แม่นะแม่ทำอย่างนี่ได้ไงกัน ปล่อยลูกสาวแสนสวยอย่างเราอยู่คนเดียว T_T (หลงตัวเองเกินไปแล้ว) ฉันเลยเดินหน้างอเข้าไปใน
ร.ร. ชุดนักเรียนของร.ร.เนี่ยสวยไม่เบาเลยทีเดียว กระโปรงลายสก็อตสีแดง เสื้อเชิ้ตสีขาวมีเน็กไทสีแดงด้วย ส่วนรองเท้าและถุงเท้าจะเป็นสีดำ ผู้หญิงทุกคนในร.ร.ไม่ว่าจะทำผมทรงไหนต้องผูกโบว์สีแดงหรือไม่ก็กิ๊บและยางมัดผมต่างๆ เป็นกฎที่แปลกจริงๆ ส่วนของนักเรียนชายเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสีดำ มีเน็กไทสีแดงด้วย และมีเสื้อสูทสีแดง ส่วนรองเท้าจะเป็นสีดำ ชุดจะออกแนวเท่ห์ๆ สงสัยผอ.ที่นี่ต้องชอบสีแดงชัวๆ แต่ว่าร.ร.เนี้ยมีแต่พวกลูกคุณหนูมีกะตังค์เท่านั้นที่จะได้เรียนเพราะค่าเทอมแพง มองไปทางไหนก็เจอแต่คนสวยน่าถนุถนอมทั้งนั้น
ระหว่างที่ฉันเดินเข้ามาในร.ร.ฉันก็มองพวกเขาแต่ละคนด้วยสายตาแบบนี้ OoO ทำให้คนพวกนั้นทำสีหน้าแบบว่า...กลัวฉัน เชอะ! ไม่มองก้ได้ ขึ้นห้องดีกว่าเรา
ห้อง3/A
ลืมบอกว่าฉันเรียนเก่งเหมือนกันนะจะบอกให้ เลยได้อยู่ห้องA พอฉันกำลังจะเข้าห้อง...
"เธอ นักเรียนที่มาใหม่ใช่มั้ย"
"ค่ะ"
"ฉันเป็นครูประจำชั้นห้องนี้ เดี๋ยวฉันจะแนะนำเธอให้เพื่อนๆ รู้จักแล้วกัน"
"อ๋อ...ค่ะ"
"ตามฉันมา"
แล้วฉันก็เดินตามอาจารย์เข้าไปในห้อง พออาจารย์เข้าไปในห้อง นักเรียนทุกคนก็เงียบกันทันที แล้วหันมามองฉันกันเป็นตาเดียว
"เอาล่ะ นี่คือนักเรียนมาใหม่ แนะนำตัวสิจ๊ะ"
"ค่ะ ฉันชื่อลี มินจูค่ะ"
"555+ 555+ 555+"
เพื่อนในห้องต่างพากันขำชื่อของฉันกันใหญ่ เสียใจจังเลย ขาดความมั่นใจหมด T_T
"เงียบเดี๋ยวนี้นะ เธอไปนั่งที่ตรงนายจุนซูสิ"
"ใครเหรอค่ะ"
"เธอไม่รู้จักเหรอ เฮ้อ...ช่างเถอะ คนที่นอนอยู่นั่นไง"
"อ๋อ...ค่ะ"
แล้วฉันก็เดินไปจะไปนั่ง ฉันได้นั่งข้างหน้านายนี่ ขณะที่ฉันกำลังเดินไปอยู่นั้น
โครม!!
"555+ 555+ 555+"
ฉันล้มลงไปที่พื้น แค่ล้มไม่เท่าไรแต่หน้าฉันดันไปหนุนอยู่บนตักนายจุนซูน่ะสิ ฉันรู้ว่ามีคนขัดขาฉัน ยัยฟันจอบนี่เอง ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปฆ่ายัยนั่นนั้น
หมับ! นายนั่นจับข้อมือฉันเอาไว้
"ปล่อยนะ! จะจับทำไมเนี่ย!"
"เธอแต๊ะอั๋งฉัน"
พอจุนซูพูดขึ้นทุกคนก็เงียบกันทันที ลืมบอกไปอาจารย์ออกไปไหนก็ไม่รู้
"แต๊ะอั๋งบ้าบออะไรกัน! ฉันไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย!"
"ไม่เชื่อ ใครๆ ก็อยากมาหนุนตักฉันกันทั้งนั้น"
"แต่ฉันไม่ได้อยากหนุนตักนาย ไอ้บ้า!"
ฉันพยายามสะบัดมือยังไงก็ไม่ออกสักที นายนี่แรงเยอะแหะ
"มานี่เลย!"
"หา! OoO"
แล้วนายนั่นก็ลากฉันไปนายจะลากฉันไปไหนเนี่ย ทำหน้าแบบนี้มันหน้ากลัวนะ ฮือ~ แม่จ๋าวันแรกก็มีเรื่องซะแล้ว แง~
ฉันกับนายจุนซูมาหยุดที่ห้องดนตรี แล้วนายนั่นก็ลากฉันเข้าไปในห้อง แล้วผลักฉันไปชนกับใครก็ไม่รู้
นี่เป็นเรื่องแรกถ้าไม่ดียังไงก็ติชมกันด้วยนะค่ะ
ช่วยเม้นกันหน่อยนะค่าาาาาา
ความคิดเห็น